Οι αποφάσεις του Αναστασίου
Ο Γιάννης Σερέτης καταγράφει το σύνθετο και δύσκολο job description του προπονητή του Παναθηναϊκού στην πορεία πρωταθλητισμού, μετά τον αποκλεισμό με φτωχή συγκομιδή από το Europa League.
Γιατί δεν νίκησε χθες ο Παναθηναϊκός την Εστορίλ; Διότι ήταν άστοχος στην τελική προσπάθεια, σμπαραλιάστηκε από την αλλαγή διάταξης στο 67’ (4-4-2 με Μπεργκ αντί 4-3-2-1 με τον καλύτερο παίκτη του, Θανάση Ντίνα) και δέχθηκε ένα επιπλέον γκολ από διαδοχικά λάθη τριών αμυντικών του (Τριανταφυλλόπουλος, Ρισβάνης, Κουτρουμπής στη σειρά). Ασφαλώς δεν ήταν καθοριστικό το ματς, θα ξεχαστεί γρήγορα. Θα το θυμόμαστε μετά από πολλά χρόνια ίσως μόνο για τα 2.050 εισιτήρια που «έγραψαν» το αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών σε ευρωπαϊκό ματς του Panathinaikos.
Και, προσωπικά, για την απίστευτη απόκρουση του Λουκ Στιλ στο 89’, η οποία διατήρησε το 1-1. Μια από τις καλύτερες που έχω δει live. Παρόμοια με του Στέφανου Καπίνο στο «Γ. Καραϊσκάκης» πριν από τρία χρόνια. Με αλλαγή κατεύθυνσης και «σπάσιμο» μέσης σε (κακό) πλασέ από δύο μέτρα. Τι είπαμε πως αναζητεί ο Παναθηναϊκός στα χειμερινά ψώνια του; Στόπερ και επιθετικό. Μπίνγκο! Πάμε παρακάτω, στα… βαθύτερα.
Πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού γκρινιάζουν, θυμώνουν, στενοχωριούνται. Αλλιώς ανατράφηκαν και μεγάλωσαν «παναθηναϊκά», αλλιώς βιώνουν τα της ομάδας τους αυτή την περίοδο στην Ευρώπη. Μόνο που γι’ αυτά τα τωρινά δεν ευθύνονται οι… τωρινοί. Ασφαλώς θα μπορούσε να είχε καλύτερη πορεία εφέτος. Ούτε την «αυτοκτονία» στη ρεβάνς με την Σταντάρ Λιέγης έχουμε ξεχάσει, ούτε τις εντός έδρας ανατροπές με την Ντινάμο Μόσχας και την Εστορίλ, ούτε την απίστευτη εμφάνιση στην Πορτογαλία. Εσπασε και το αρνητικό ρεκόρ της ΑΕΚ χθες ο Παναθηναϊκός: ουδεμία ελληνική ομάδα είχε τερματίσει με λιγότερους από τρεις βαθμούς σε όμιλο έξι αγώνων στο Europa League.
Mα, από την άλλη, είναι άδικο και για τη διοίκηση και για το προπονητικό τιμ και για τους παίκτες να συγκρίνονται με τον ευρωπαίο Παναθηναϊκό του «Καπετάνιου», τις επιτυχίες με Τζίγκερ – Φιλιππίδη την τριετία 2000-2003 (μοναδική ελληνική ομάδα που είχε φτάσει τρεις διαδοχικές σεζόν τουλάχιστον στους «16» ευρωπαϊκής διοργάνωσης), ή με τον «πολυμετοχικό» που δυο σεζόν πέταξε από ανοησίες στα σκουπίδια σπουδαίες προοπτικές εναντίον της Βιγιαρεάλ (Τσάμπιονς Λιγκ) και της Σταντάρ Λιέγης (Europa League). Σε εκείνους τους «Παναθηναϊκούς» - μην ψήνεστε για κάτι διαφορετικό – δεν θα αγωνίζονταν περισσότεροι από δύο – τρεις παίκτες της σημερινής ομάδας. Απλούστατα δεν θα χωρούσαν. Άλλο μπάτζετ (κατά… διαστήματα, όχι πάντα!), άλλες εποχές.
Ωστόσο, όπως σωστά είπε ο Αναστασίου χθες, πήραν όλοι μαθήματα από την εφετινή πορεία. Κυρίως ο ίδιος. Μαθήματα διαχείρισης. Το έχουμε σημειώσει και στο παρελθόν: ορισμένες φορές λησμονούμε ότι πρόκειται για προπονητή… μιάμισης σεζόν. Τώρα ξεκινά και εκείνος! Τα πρώτα δέκα ευρωπαϊκά παιχνίδια του ήταν τα εφετινά. Και μιας που έκλεισε αυτή η ενότητα, περιμένουμε να δούμε στην αίθουσα του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου αν ο «μαθητής» θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού. Με υποπολλαπλάσιο του Ολυμπιακού μπάτζετ; Ναι, να μην το ξεχνάμε ούτε αυτό!
Υπάρχουν δεδομένες αποφάσεις που καλείται να πάρει ο κόουτς. Δύσκολες αποφάσεις, ορισμένες με ρίσκο για την εσωτερική ισορροπία της ομάδας. Διότι ως τώρα, το ευρωπαϊκό καρπούζι του έδινε τη δυνατότητα να μοιράζει τον χρόνο συμμετοχής. Ισως και παράλογα ορισμένες φορές. Τώρα πια, με την απαίτηση για τρίποντο σε κάθε ματς και με ένα παιχνίδι ανά εβδομάδα (που λέει ο λόγος, γιατί υπάρχουν δύο εμβόλιμες αγωνιστικές), το rotation θα δυσκολέψει πολύ το 2015!
Εχουμε και λέμε συνοπτικά λοιπόν και σε επόμενη ευκαιρία θα αναλύσουμε κάθε απόφαση περαιτέρω.
-
Δεν μπορεί να τους έχει όλους… ευχαριστημένους. Ειδικότερα, δεν είναι δυνατόν να είναι ικανοποιημένοι όλοι οι ξένοι παίκτες. Κάποιοι, κάποια στιγμή θα πρέπει να μείνουν εκτός ενδεκάδας και (το επίπονο!) εκτός 18άδας!
-
Δεν μπορεί να «πειραματίζεται» στις θέσεις και στις επιλογές των παικτών. Οποιος πηγαίνει καλύτερα στις προπονήσεις κατά την κρίση του, μοιάζει φορμαρισμένος στα ματς και «κουμπώνει» ανά παιχνίδι στον εκάστοτε αντίπαλο, αυτός πρέπει να παίζει. Πλέον καταργείται το «κερδίζουμε εμπειρίες». Τώρα αρχίζει το «κερδίζουμε βαθμούς»!
-
Δεν μπορεί μετά από καλά παιχνίδια συγκεκριμένων παικτών εκείνοι να μένουν στον πάγκο στο όνομα της «ξεκούρασης» (συνήθως είναι και οι λιγότερο «επικίνδυνοι» για μουρμούρα) και να παίζουν κάποιοι άλλοι για να «πάρουν ρυθμό» και να είναι διαθέσιμοι. Αυτό πρέπει να συμβαίνει, αλλά λελογισμένα και όχι να αποτελεί ένα από τα πρώτιστα κριτήρια επιλογής της 18άδας και της ενδεκάδας.
-
Πρέπει να αποφασίσει με ποιον τρόπο θα θωρακίσει περισσότερο την ομάδα του σε ματς με ομάδες που παίζουν ανοιχτά και με ποιους μηχανισμούς (και ποδοσφαιριστές) θα αντιμετωπίζει ομάδες που παίζουν με «πούλμαν» (δεν είναι και πολλές πλέον στη Σούπερ Λίγκα αν το καλοσκεφτείτε).
-
Πρέπει να πάρει τη σωστή απόφαση για τον καινούριο στόπερ, που δεν μπορεί να είναι ούτε «Μπούι», ούτε «Μπερίσα», ούτε «Μπούρμπος», ούτε καν «Στιλ». Πρέπει να είναι έτοιμος, «ενδεκαδάτος» και να κάνει τη διαφορά. Εκείνος αποφασίζει! Και πολυτέλεια αποτυχίας, αν θέλει διορθώσεις στα μαθήματα… άμυνας, δεν υπάρχουν.
-
Καλείται να κατασταλάξει στους πιο κατάλληλους ρόλους για καθέναν από τους μέσους, τους μεσοεπιθετικούς και τους επιθετικούς του, οι οποίοι έχουν παίξει σε τρεις διαφορετικές θέσεις έκαστος (Λαγός, Πράνιτς, Μπούι, Δώνης, Ατζαγκούν, Ντίνας, Μπεργκ, Πέτριτς, Κλωναρίδης, Καρέλης, σχεδόν όλοι έχουν παίξει σε διαφορετικές θέσεις και ρόλους). Συνδυαστικά, και αυτό είναι το πιο δύσκολο και κομβικό, να κατασταλάξει με ποιους ταιριάζει ο καθένας στο ματς, ανάλογα ασφαλώς και με τις ιδιαιτερότητες κάθε παιχνιδιού (αντίπαλος, συνθήκες, απαιτήσεις, χαρακτήρας, ποδοσφαιρικός εγωισμός, ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά).
Είναι κι άλλα, πολλά, που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε για να καταγραφεί και να περιγραφεί ο όγκος των θεμάτων και ο βαθμός δυσκολίας τους για τον Αναστασίου στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος. Καλώς ή κακώς, έβαλε και ο ίδιος τον πήχη πολύ ψηλά πέρυσι για τον εαυτό του και οι επαγγελματίες βελτιώνονται ΜΟΝΟ όταν βάζουν υψηλότερους στόχους και προσπαθούν να τους πετύχουν. Είναι απόλυτα υγιής επαγγελματικά ο Αναστασίου σ΄ αυτόν τον τομέα. Όμως τώρα πια, πολύ πιο σύντομα απ’ ότι κάποιος περίμενε, θα κληθεί να τα βγάλει πέρα με τον πρωταθλητισμό. Η διαφορά από τον Ολυμπιακό είναι στο -1. Όχι στο -13 όπως πέρυσι τέτοια εποχή.
Y.Γ. Ο «πατέρας» και «αρχηγός» τα ρίχνει ΔΗΜΟΣΙΩΣ σε συγκεκριμένους παίκτες; Αφού έχει κάνει πάλι αμέτρητα λάθη διαχείρισης έμψυχου δυναμικού (και στις αλλαγές του αγώνα), παρότι είχε τη δυνατότητα βάσει των θετικών αποτελεσμάτων να έχει βάλει στο «χορό» από τις αρχές Οκτωβρίου περισσότερους παίκτες ώστε να τα βγάλει πέρα στο διηνεκές; Μην τα ξαναλέμε. Ο Αγγελος Αναστασιάδης είναι καλός χρυσός και άγιος, όχι όμως για ομάδα που παίζει μέσα στην ίδια χρονιά σε τρία ταμπλό με στόχους. Για ομάδα που έχει ένα ματς ανά εβδομάδα. Η’ δυο ματς ανά τρίμηνο. Εθνική ομάδα δηλαδή.
-
Follow me on Twitter: Seretinio
