Πέρασαν 13 χρόνια από το πρώτο ματς του Σέρχιο Άμπραχαμ Μαρκαριάν ως "προπονητή εκτάκτου ανάγκης" στα μέρη μας. Είχε και τότε μπόλικο χρόνο στη διάθεσή του.

Στις 16 Δεκεμβρίου 2001 είχε καθίσει για τελευταία φορά ο Γιάννης Κυράστας στον πάγκο του Παναθηναϊκού (0-2 στη Νίκαια, αμέσως μετά την εντός έδρας ήττα από τον ΠΑΟΚ του Ντούσαν Μπάγεβιτς στη Λεωφόρο). Στις 13 Ιανουαρίου είχε αρχίσει εκ νέου το πρωτάθλημα. 2-1 στη Λεωφόρο το Αιγάλεω του Χατζάρα: 0-1 ο Τάσος Αγρίτης στο πρώτο ημίχρονο, 1-1 ο Κριστόφ Βαζέχα στο 75’, ανατροπή με φάουλ του Αγγελου Μπασινά στο 89΄, ενώ οι φιλοξενούμενοι αγωνίζονταν με δέκα παίκτες από το 77’. Νίκη με ζόρι και τύχη. Θα την χρειαστεί και αύριο η Εθνική στην Ουγγαρία. Ο "παππούς" την είχε πάντα σύμμαχο στις εκκινήσεις του ως "σωτήρας"...

Μένουν έξι ματς. Η Ελλάδα είναι στην τελευταία θέση με έναν βαθμό. Την πρώτη Ρουμανία… ξεχάστε την. Εχει 10 πόντους και δύο ματς με τα Φερόε. Τη δεύτερη Βόρειο Ιρλανδία δύσκολο να την φτάσεις. Εχει εννέα βαθμούς και είναι η μοναδική ομάδα του ομίλου που έχει αγωνιστεί μόνο μία φορά εντός έδρας (η Ελλάδα η μοναδική που έχει ήδη παίξει τρεις φορές στην έδρα της, με ισάριθμες ήττες και μηδέν γκολ!). Ο Λάφερτι και η παρέα του έχουν την πολυτέλεια του 4-2 εντός/εκτός μέχρι το τέλος του μαραθώνιου.

Οι Ούγγροι όμως; Ναι, αυτοί είναι οι πιο «ευάλωτοι» να χτυπήσεις για την τρίτη θέση, αν θεωρήσουμε ότι με τους Φινλανδούς (που έχουν το καλύτερο ρόστερ κατ’ εμέ μετά από τους Ρουμάνους και τους Ελληνες στον όμιλο) θα τα βγάλεις πέρα, διότι έχουν μόνο μία νίκη επί των Φερόε και τους υποδέχεσαι στο Φάληρο.

Είναι οι πιο «ευάλωτοι» οι Ούγγροι για δύο λόγους. Ο πρώτος: το πεδίο… δόξας έξι βαθμών εναντίον τους. Είναι η μοναδική ομάδα που δεν έχει αντιμετωπίσει η Ελλάδα. Ο δεύτερος: έλαχε έτσι το πρόγραμμά τους που «ματς – προς ματς» η Ελλάδα δεν έχει σε κάτι να υπολείπεται προς το παρόν. Εντός έδρας ήττα από την Βόρειο Ιρλανδία (1-2) με δύο γκολ στο 81’ και στο 88’: ηττήθηκε και η Ελλάδα από την ίδια αντίπαλο στο ίδιο παιχνίδι. Και οι κερδισμένοι βαθμοί τους; Εκτός έδρας ισοπαλία στη Ρουμανία (1-1) με γκολ του Τζούτζακ της Ντινάμο Μόσχας στο 82’, 0-1 δύσκολα στα Φερόε με τέρμα του Σάλαϊ στο 21’, εντός έδρας νίκη 1-0 επί των Φινλανδών, σκόρερ ο Γκέρα στο 84’. Κανένα από αυτά τα τρία ματς δεν έχουν παίξει οι Ελληνες διεθνείς.

Αξιοσημείωτα δεδομένα για τον αντίπαλο: 1) δεν σκοράρει πολύ, αλλά σκοράρει πάντα. Ένα γκολ και στα τέσσερα παιχνίδια. 2) Δεν διστάζει να παραχωρεί κατοχή μπάλας στον αντίπαλο. Και μάλλον είναι πιο αποτελεσματική μ’ αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού. Στο μοναδικό που υπερίσχυσε (53%-47% εντός έδρας με τους Βορειοιρλανδούς), ηττήθηκε! 60%-40% υπέρ των Ρουμάνων στο 1-1, 58%-42% υπέρ των Φερόε (!) στο 0-1, 44%-56% υπέρ των Φινλανδών στο 1-0 της 14 Νοεμβρίου, που τους έβαλε για τα καλά στο κόλπο της πρόκρισης. Και επειδή αυτή είναι η συνταγή επιτυχίας του αήττητου Παλ Ντάρνταϊ που ανέλαβε τα ηνία μετά την πρώτη αποτυχία, δεν έχει λόγο να την ανακατέψει. «Σφιχτά», προσεκτικά, με τρέξιμο, πολλοί πίσω από τη μπάλα, ένα γκολ θα το βγάλουμε: ας μην περιμένουμε… θέαμα αύριο.

Τι να περιμένουμε; Μια αναμέτρηση «α λα Ελσίνκι» σκέφτομαι. Ένα ματς έχει παίξει η Ελλάδα όλο κι όλο εκτός έδρας, κι αυτό είναι το μοναδικό στο οποίο δεν ηττήθηκε και το καλύτερό της με τον Ρανιέρι στον πάγκο. Το πιο ισορροπημένο. Εκείνο που θύμιζε περισσότερο «Ελλάδα» από κάθε άλλο. Δεν νίκησε λόγω ενός «νεκρού» 15λεπτου στις αρχές του β΄ ημιχρόνου και της καθυστέρησης του Ιταλού στις αλλαγές. Στις λεπτομέρειες: αυτές που θα καθορίσουν και το αυριανό ματς. Με το ίδιο σχήμα πάνω – κάτω που μαγειρεύει ο Μαρκαριάν για αύριο. Ο «Κλάους» στην κορυφή, με Μαυρία – Καρέλη τότε να τον στηρίζουν, με Λάζαρο και «Φέτφα»/Γιαννιώτα αύριο.

Oμως η ισοπαλία δεν πρέπει να είναι «εντός πλάνου», όπως διαβάζω στα σχετικά ρεπορτάζ. Δεύτερη χαμένη ευκαιρία για εκτός έδρας νίκη; Όταν μόνο εσύ και η Μολδαβία από τις 53 ομάδες των προκριματικών έχεις χάσει 9 βαθμούς εντός έδρας, η ισοπαλία απλώς "δεν υπάρχε" σε κανένα από τα υπόλοιπα έξι, ως "μέρος του πλάνου". Υπάρχει ως αποτέλεσμα. Υπάρχει ως "κλειδώνω" με τον τρόπο που θα παίξω το "Χ" και πάω για το "διπλό", αλλά δεν μου βγαίνει. Υπάρχει ως πιθανότητα. Υπάρχει ως "μη αποκλεισμός". Όχι ως "restart" που είπε ο Καρνέζης. Όχι ως "πρόκριση". Όχι ως "plan B"!

Θα λείψουν τα τρεξίματα, οι καλύψεις, η αφοσίωση του Γιάννη Μανιάτη. Θα βοηθήσουν όμως, η ψυχή, η αύρα, η αυτοπεποίθηση και οι ικανότητες του Κυριάκου Παπαδόπουλου. Αυτές είναι οι δύο βασικές διαφορές από εκείνο το παιχνίδι, είτε συμπεριληφθεί στο αρχικό σχήμα ο «Κατσούρ», είτε όχι. Αν παίξει, πάντως, ας κερδίσει η Εθνική την ποδοσφαιρική οξυδέρκεια, την πάσα και την πείρα του σε ρόλο «οκταριού». Όχι ως «εξάρι». Εκεί, έχεις εν ενεργεία παίκτη γερμανικού club που αποκλείστηκε στα πέναλτι από την ομάδα που πέρυσι έχασε στα χασομέρια το Τσάμπιονς Λιγκ.

Συνοχή- ομαδικότητα- πίστη-πείσμα-ενότητα-σχέδιο. Τα είχε όλα αυτά στην Φινλανδία. Τότε, η ισοπαλία δεν ήταν άσχημη. Αύριο, δεν θα είναι απολύτως καταστροφική. Αλλά με ισοπαλίες δεν ξεπληρώνονται πλέον τα γραμμάτια του Φαλήρου. Κάθε «Χ» είναι ένα βήμα πιο κοντά στο «Grexit» από το Euro.

• Follow me on Twitter: Seretinio