Θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να πάει την Κυριακή στο Φάληρο ως επικεφαλής της βαθμολογίας. Δεν χρειαζόταν δα και τεράστια προσπάθεια. Να νικήσει εντός έδρας την Ξάνθη που δεν είχε ούτε μία νίκη μέχρι τη Λεωφόρο, (ηττήθηκε με δυο απίθανα γκολ και δίχως να βγάλει καθαρές ευκαιρίες) και να βάλει ένα ακόμα γκολ στη Βέροια όπου ξόδεψε πέντε καθαρές φάσεις μέχρι το 55’, προκειμένου να «κλειδώσει» το τρίποντο με 0-2. Πέντε πεταμένοι βαθμοί χωρίς διαιτητική αδικία στα συγκεκριμένα παιχνίδια. Θα ήταν στο «+1» και θα πήγαινε στο «Γ. Καραϊσκάκης» για να διατηρήσει την πρωτιά του με «Χ2». Όχι για να ζητήσει μόνο τη νίκη προκειμένου να ψαλιδιστεί η διαφορά του «+4» από τον «αιώνιο αντίπαλο».

Η άποψή μου είναι καταγεγραμμένη και δεν αλλάζει. Ακόμη κι αν επικρατήσει ο Παναθηναϊκός στο ντέρμπι, ο Ολυμπιακός είναι πλέον μετά τους 9 βαθμούς του με Πανιώνιο-ΠΑΟΚ-Ατρόμητο το απόλυτο φαβορί για το πρωτάθλημα και θα πρέπει να καταστεί αυτόχειρας για να το χάσει. Στα επόμενα πέντε παιχνίδια του μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος που ακολουθεί της κυριακάτικης αναμέτρησης παίζει κατά σειρά με Πλατανιά (Χανιά), Κέρκυρα, Λεβαδειακό, ΠΑΣ (Γιάννενα), Παναιτωλικό. Και εν συνεχεία, από 3 έως 19 Ιανουαρίου, τέσσερα ματς μέσα – έξω με Αστέρα Τρίπολης και Ξάνθη. Οι δυο «οφειλόμενες» αγωνιστικές του πρώτου γύρου μαζί με τις δυο πρώτες του δεύτερου γύρου. Εννιά ματς, μηδέν ντέρμπι, τέσσερα «πονηρά» παιχνίδια στην επαρχία.

Ποιο είναι το αντίστοιχο πρόγραμμα του Παναθηναϊκού αμέσως μετά το Φάληρο; ΑΕΚ στη Λεωφόρο, Νέα Σμύρνη με Πανιώνιο, ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο, Ατρόμητος στο Περιστέρι, ΑΕΛ στη Λάρισα. Ελάχιστες έως… μηδαμινές, όπως αντιλαμβάνεστε, οι πιθανότητες σ’ αυτά τα πέντε παιχνίδια να μην ανοίξει περισσότερο η διαφορά μεταξύ Ερυθρόλευκων και Πράσινων. Ανεξάρτητα, όμως, από τα αποτελέσματα και την κατάληξη του πρώτου γύρου, αυτή η πεντάδα αγώνων είναι και ένας τέταρτος κύκλος αξιολόγησης για τον Αντρέα Στραματσόνι.

ΤΟ ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ

Πρώτος κύκλος, αποτυχημένος. Ήρθε στον Παναθηναϊκό πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν ο Γιάννης Αλαφούζος και ο Γιάννης Αναστασίου αντιλήφθηκαν μετά το 0-0 εναντίον της ΑΕΚ ότι η κατάσταση ήταν πλέον πολύ επικίνδυνη, σχεδόν εκρηκτική και σίγουρα μη αναστρέψιμη στη σχέση ομάδας – οπαδών. Φύσσας και Βόκολος είχαν εισηγηθεί τον Στραματσόνι, ο Αλαφούζος ήθελε τον Σέρβο Βέλικο Παούνοβιτς για τον οποίο ο πρόεδρος της ΠΑΕ έλεγε ότι του τον είχε προτείνει ένας φίλος (!) του. Τελικά πείθεται για τον Ιταλό. Πωλείται ο Καρέλης, διώχνει Νίνη – Τριανταφυλλόπουλο – Ατζαγκούν. Δεν πετυχαίνει σχεδόν τίποτα! Δοκιμάζει όλες τις πιθανές διατάξεις με «4» στην άμυνα (4-3-3, 4-4-2 με εξτρέμ, 4-4-2 ρόμβο, 4-2-3-1), δεν δίνει ίχνος ταυτότητας στην ομάδα του. Αλλάζει παίκτες, ενδεκάδες, σχηματισμούς, τακτικές. Θέλει να ξεκινήσει με εξτρέμ σε 4-3-3, καταλήγει να παίζει σε πολλά ματς με «διαμάντι» 4-4-2 α λα Αναστασίου! «Επρεπε να αξιολογήσω το ρόστερ» θα πει αργότερα. Λογικό. Αλλά αναποτελεσματικό.

Προηγείται 2-0 επί του ΠΑΟΚ, ισοπαλία. Προηγείται 0-1 στο Φάληρο, ήττα. Στα play offs νικά μόνο σε ένα ντέρμπι: με το ζόρι τη «μισή» ΑΕΚ στη Λεωφόρο. Παταγώδης αποτυχία του ο αποκλεισμός από τον Ατρόμητο στο Κύπελλο, με μηδέν φάσεις στη ρεβάνς του Περιστερίου. Ακόμη και στις «δικές» του μεταγραφές, τζίφος! Οι δανεικοί Εβανζελίστα – Μαμούτε φεύγουν. Κέρδος από τους Μολέδο – Λέτο – Βιγιαφάνιες που ήταν μεταγραφές με την επιμονή και τη σφραγίδα του Αλαφούζου, όπως και ο Μπουμάλ τον οποίο ήθελαν Αναστασίου – Φύσσας - Βόκολος! Μοναδικός δικός του «πόντος» ο Τζιαντομένικο Μέστο.

ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ

Δεύτερος κύκλος, επιτυχημένος. Ο Στραματσόνι εκμεταλλεύεται το κενό εξουσίας μετά την απόλυση των Βόκολου – Φύσσα, καθίσταται ο Νο 1 άνθρωπος με τον οποίο επικοινωνεί καθημερινά για τον Παναθηναϊκό ο Αλαφούζος και σταδιακά αναλαμβάνει ρόλο και τεχνικού διευθυντή, αν θεωρήσουμε ότι μια από τις βασικές πτυχές των καθηκόντων του football manager είναι και οι μεταγραφές. Φεύγει σχεδόν το 1/3 της ομάδας. Πράνιτς, Πέτριτς, Σάντσεθ, Νάνο, Αμπέντ, Κλωναρίδης, Λαγός, Καλτσάς, ασφαλώς ο Εσιέν. Στο περιθώριο και ο Ταυλαρίδης.

Βάζει στόχο να πάρει βασικούς και γρήγορα. Έχει κάνει μεταγραφική προεργασία από το… προηγούμενο Πάσχα. Παίρνει Ιμπάρμπο, Γουακάσο, Λεντέσμα, Χουλτ, Ιβανόφ για στελέχη ενδεκάδας, προσθέτει ο Ζιλμπέρτο Σίλβα τους Ρέις – Ρινάλντι ως εναλλακτικές. Βλέπει το πρόβλημα με Ιβανόφ, φέρνει και τον Σαμπά που κερδίζει τη μάχη με τον Σίλντενφελντ. Τα καταφέρνει μια χαρά εναντίον της ΑΙΚ Solna και της Μπρόντμπι, κερδίζει bonus δυο μεταγραφές από τον Αλαφούζο, προσθέτει και Εμποκού – Κουλιμπαλί στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου, δεν παίρνει χαφ, αποκλείεται ο Ολυμπιακός από την Μπερ Σεβά, «τα περνάμε φανταστικά» που λέει και μια ψυχή.

Η ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ

Τρίτος κύκλος, μέχρι σήμερα. Αμφιλεγόμενος. Με μεγαλύτερες απαιτήσεις, με φθορά από τραυματισμούς και απώλειες, με δύο καρπούζια, με δύσκολη κλήρωση ως «αδύναμος» στην κλήρωση του Europa League. Χτίζει μια ομάδα για να παίρνει τα ματς με τα γκολ της. Με ηγέτη τον Μολέδο στην αμυντική γραμμή και αργούς στόπερ, με καλούς (όχι σούπερ) ακραίους μπακ, με Ζέκα – Λεντέσμα συντονιστές στη μεσαία γραμμή, με ήρεμο και κατασταλαγμένο μετά την ανανέωση Μπεργκ, με πάμπολλες λύσεις μεσοεπιθετικά: Ιμπάρμπο, Λέτο, Εμποκού, Βιγιαφάνιες, Λουντ, Γουακάσο.

Μια ομάδα ξένων, η οποία δείχνει ότι μπορεί να παρουσιάσει ωραίο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και ανταγωνιστικό πρόσωπο στην Ευρώπη. Αδικείται με τη Θέλτα και τη Σταντάρ Λιέγης όπου λυγίζει μετά το 75’, με εξαίρεση τρία ημίχρονα (ένα στο Αγρίνιο και το ματς με την Ξάνθη) παρουσιάζει κάτι ελκυστικό και όμορφο στα ματς της Λίγκας, όπου έχει αποκτήσει και ποδοσφαιρική ταυτότητα. Βάζοντας πάντα παρτενέρ στον Μπεργκ, εκτός από ένα ματς: το χειρότερό του Στραματσόνι. Έκανε το λάθος και το πλήρωσε πανάκριβα εναντίον της Ξάνθης, όταν του έλειπε ο Ιμπάρμπο και δεν έβαλε ούτε Λέτο ούτε Εμποκού δίπλα στον Σουηδό!

ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Λεβαδειακός, ΠΑΣ, Παναιτωλικός, Αστέρας, Ξάνθη, Βέροια, Ηρακλής. Υπέρβαση θα ήταν το 7Χ3=21. Σούπερ θα ήταν το 19. Κατέληξε στο 14. Με ήττα και δύο ισοπαλίες. Με τόσο φτωχή συγκομιδή σ’ αυτά τα παιχνίδια, πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό που έχει και τα σφυρίγματά του, δεν παίρνεις ποτέ! Όπως δεν παίρνουν η Νάπολι και η Ρόμα από την Γιουβέντους, η Ντόρτμουντ και η Λεβερκούζεν από τη Μπάγερν, όταν σκορπίζουν βαθμούς εντός και εκτός έδρας με τις «Έμπολι» και τις «Ίνγκλοσταντ».

Τώρα, αρχίζουν τα (πολύ) δύσκολα για τον «Στράμα». Με πέντε διαδοχικά ματς στα οποία «σίγουρος» δεν είναι ούτε ένας βαθμός. Πολλοί ισχυρίζονται, ορμώμενοι από την εικόνα του στα τρία ευρωπαϊκά παιχνίδια, ότι αυτός ο Παναθηναϊκός, λόγω του ατομικού ταλέντου και των πολλών επιλογών από τη μέση και μπροστά, είναι ικανότερος στα «μεγάλα» ματς και στα εκτός έδρας. Ότι του ταιριάζει πολύ περισσότερο το 3-5-2, ειδικά όταν έχει Ζέκα – Λεντέσμα. Ότι σε τέτοιου είδους ματς είναι πολύ πιο αποτελεσματικός και «λειτουργικός». Θα φανεί στο γήπεδο τον επόμενο ενάμιση μήνα, όταν – παρεμπιπτόντως – έχει και τη φθορά/καταπόνηση τριών ευρωπαϊκών αγώνων αρχής γενομένης από τον μεθαυριανό εναντίον της Σταντάρ. Ζητούμενο, πλέον για τον allenatore δεν είναι ούτε το χτίσιμο, ούτε η ταυτότητα, ούτε το θέαμα. Έτσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση, μόνο τα αποτελέσματα.

Τέταρτος κύκλος, ίσως ο πιο καθοριστικός για την εν Ελλάδι καριέρα του μακροβιότερου εν ενεργεία κόουτς σε ομάδα του “Big – 4”. Πρώτο επεισόδιο την Κυριακή με τον Ολυμπιακό που έχει νικήσει ΑΕΚ και ΠΑΟΚ…

Follow me on Twitter: Seretinio