Σοκαρισμένος μετά το τέλος του "παιχνιδιού" ΠΑΟΚ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μπήκα στα social media για να δω αντιδράσεις. Τα περισσότερα tweets/posts είχαν έναν κοινό παρονομαστή: συμψηφίζονταν όσα έγιναν στην Τούμπα με τα αίσχη που έλαβαν χώρα παλαιότερα σε άλλα γήπεδα και κυρίως με το αλήστου μνήμης παιχνίδι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ στη Ριζούπολη το 2003.

Αυτό είναι ενδεχομένως και το μεγαλύτερο έγκλημα που κάνουμε ως κοινωνία δεκαετίες τώρα όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά και στην πολιτική και στα ευρύτερα κοινωνικά θέματα: συμψηφίζουμε τα πάντα. "εντάξει, συνθήκες ζούγκλας η Τούμπα, αλλά μην ξεχνάς τι έγινε στη Ριζούπολη", "μπορεί ο Χρυσαυγίτης να έσφαξε τον Φύσσα, αλλά όταν έχαναν τη ζωή τους 3 αθώοι συμπολίτες μας στη Marfin δεν είδα τόσο ντόρο", κ.ο.κ.

Ο συμψηφισμός έκνομων καταστάσεων είναι μία από τις γενεσιουργές αιτίες του υποδόριου εκφασισμού της κοινωνίας μας. Σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό "συμψηφίζω" σημαίνει πως "δικαιολογώ" την έκνομη συμπεριφορά και προετοιμάζω στο αξιακό μου σύστημα το έδαφος να αποδεχθώ τη μελλοντική πράξη αντεκδίκησης, θωρακίζοντας έτσι τον εγκέφαλό μου από αυτόν τον παραλογισμό.

Οι λύσεις στην ανωτέρω περιγραφείσα συλλογική κοινωνική παράνοια είναι δύο: απονομή δικαιοσύνης κατά περίπτωση και παιδεία. Στη χώρα μας έχουμε ένδεια και των δύο λύσεων. Η ατιμωρησία ή ο υποκριτικός και μετά από μεγάλη χρονική διάρκεια κολασμός πράξεων είτε στον αθλητισμό είτε στην πολιτική ερεθίζει το λεγόμενο "κοινό περί δικαίου αίσθημα" και δημιουργεί αντανακλαστικά γενικευμένης και τυφλής αντεκδίκησης.

Πλείστα όσα παραδείγματα, δεν χρειάζεται ούτε καν να γίνει ενδεικτική αναφορά. Η έλλειψη παιδείας επικεντρώνεται για το θέμα των συμψηφισμών στην έλλειψη ανοχής στη διαφορετική άποψη και στην έλλειψη σεβασμού του "αντιπάλου". Για να αναφέρω στο ποδόσφαιρο δύο πολύ πρόσφατα παραδείγματα: στο ντέρμπι τίτλου ανάμεσα στη Liverpool και τη Mancester City στο Anfield τραυματίστηκε νωρίς ο Yaya Toure.

Κατά την αποχώρησή του από τον αγωνιστικό χώρο όρθιοι οι φίλαθλοι της Liverpool τον χειροκροτούσαν. Φαντάζεστε μία ανάλογη σκηνή στο "Καραϊσκάκης" να κρινόταν ο τίτλος ανάμεσα σε Ολυμπιακό-Παναθηναϊκό και να χτυπούσε ο Berg; Επίσης στον ημιτελικό του αγγλικού κυπέλλου Arsenal-Wigan στο Wembley σε 96 καθίσματα είχαν τοποθετηθεί ισάριθμα κασκόλ της Liverpool ως φόρος τιμής στα θύματα της τραγωδίας του Χίλσμπορο.

Μπορεί κανείς αλήθεια να φανταστεί να τοποθετούνται 21 κασκόλ του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο ως αντίστοιχος φόρος τιμής για τα θύματα της Θύρας 7; Τι πρέπει να γίνει για τα γεγονότα της Τούμπας εν προκειμένω; Να υπάρξει τιμωρία τέτοια, ώστε να αισθανθούν οι (πραγματικοί) φίλαθλοι ότι επιτέλους λειτουργεί η έννοια της δικαιοσύνης στο ποδόσφαιρο, όπως στις κανονικές χώρες.

Οι τιμωρίες της έδρας για να παίζονται αγώνες χωρίς οπαδούς είναι χάπι για τον καρκίνο. Έχουν υπάρξει τόσες πολλές, που πλέον δεν τις υπολογίζουν οι υπαίτιοι, ούτε καν τις θυμούνται μετά από λίγο καιρό. Μία ρηξικέλευθη λύση θα ήταν η απαγόρευση μεταγραφών για μία περίοδο, ή η μη έξοδο στην Ευρώπη.

Θα πονέσει πρόσκαιρα, αλλά μακροπρόθεσμα ενδεχομένως λειτουργήσει. Γιατί τώρα; Γιατί από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή. Αλλιώς θα συμψηφίσουμε πάλι...

Γιώργος Γιάνναρος - Δικηγόρος και φίλαθλος