Αίφνης μπήκε στη ζωή μας το δείγμα του Αρκούδα. Του νεαρού της ΑΕΚ που βρέθηκε θετικός σε φαρμακοδιέγερση και τώρα τρέχει και δεν φτάνει για να μην στιγματιστεί αυτός και η καριέρα του. Άσχετα αν υπάρχει η γενική εντύπωση πως κάπου την πάτησε από αφέλεια, το γεγονός είναι πως τρέχει και δεν φτάνει.

Σαφώς δεν είναι ο μόνος αφελής που κάποιος φίλος ή γνωστός τον «κέρασε» ένα βοήθημα που το χρησιμοποιεί κάποιος άλλος φίλος, φίλου, με το επιχείρημα πως όχι μόνον δεν τρέχει τίποτα, αλλά αισθάνεται μια χαρά. Υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν φαρμακευτικές αγωγές από τον γείτονα επειδή και καλά έχουν τα… ίδια συμπτώματα.

Το φαινόμενο είναι γενικότερο. Στη ζωή μας έχει ριζώσει για τα καλά η κουλτούρα των επιδόσεων, όχι μόνον εκεί που υπάρχει σκορ και χρονόμετρο. Μέχρι που για να μεγιστοποιηθούν οι επιδόσεις, μπαίνουν τα πάσης φύσεως βοηθήματα. Το «φτιάξιμο».

Άλλος φτιάχνεται για ν’ αντέξει στην πίεση της δουλειάς, άλλος για να κάνει σεξ, άλλος για να διασκεδάσει ή ακόμα και να κοιμηθεί.

Ο αθλητισμός έχει ταυτιστεί με τις επιδόσεις, είτε μιλάμε για ατομικό επίπεδο, είτε για ομαδικό.

Πρόσφατα ο Κριστιάνο Ρονάλντο είπε πως στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει ντόπινγκ και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που γέλασαν ειρωνικά. Διευκρίνισε βέβαια πως έχουμε να κάνουμε με ομαδικό άθλημα, αλλά από την άλλη πλευρά δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά για κανένα.

Η αλήθεια είναι πως οι αγωγές διατροφής και συμπληρωμάτων που κάνουν οι οργανωμένες ομάδες στους αθλητές τους είναι επιλεγμένες και νόμιμες.

Ωστόσο από τα τέλη του 80, αρχές του 90, που άρχισε να ακούγεται ο όρος «ντόπα» στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κυκλοφόρησαν αρκετές ιστορίες, που έκαναν τελικά πολύ κόσμο σοφότερο, ειδικά τους αθλητές.

Για ποδοσφαιριστή που τον έτρεχαν στους γιατρούς, επειδή είχε πάρει κάτι που του συνέστησε φίλος, επειδή το έπαιρνε η… φίλη!

Για άλλον που βρέθηκε σε κακή κατάσταση στ’ αποδυτήρια με νωπό το σημάδι από την ένεση στην κοιλιά.

Για κάποιους δύσπιστους που ζητούσαν πάντα να πάρουν τα σκευάσματα να τα δείξουν στον προσωπικό τους γιατρό και μετά να τα πάρουν.

Υπάρχουν λόγια ακόμα και για «παράγοντες» που κάποιος που και καλά ήξερε, τους μίλησε για κάτι «χρωματιστά» που δεν ήταν αναβολικά, αλλά… κάτι άλλο που μπορεί να «βοηθήσει τα παιδιά». Κι’ αυτοί το πήραν τοις μετρητοίς για να… βοηθήσουν.

Έχουν κατηγορηθεί, ευθέως ή πλαγίως, στελέχη, ότι έκαψαν αθλητές.

Είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να «βοηθήσουν τα παιδιά», είτε από χαζομάρα, είτε επειδή τους ενδιαφέρουν οι επιδόσεις τους και τα κέρδη που αποφέρουν, είτε επειδή κινείται ένα ολόκληρο σύστημα με νόμιμα και παράνομα σκευάσματα.

Πλην όμως υπάρχουν και «παιδιά» που θέλουν να βοηθηθούν και το θέμα είναι πώς.

Άλλοι ακολουθούν σταθερές αγωγές, με διατροφή και συμπληρώματα, απόλυτα ελεγμένες για να έχουν τους δείκτες τους στις τιμές που πρέπει.

Κάποιοι άλλοι στην αγωνία της επίδοσης, ακούν τον φίλο του φίλου ή τον γείτονα, που τους πασάρει κάτι «ακίνδυνο» για το… καλό τους και μπορεί να την πατήσουν από αφέλεια ή άγνοια, όπως ο… Αρκούδας,

Άλλοι πέφτουν με το.. κεφάλι στη μαρμίτα, είτε επειδή νομίζουν πως έτσι θα κερδίσουν από τις αυξημένες επιδόσεις τους, είτε ακόμα επειδή πειθάρχησαν, χωρίς ίσως να γνωρίζουν, σε αμφιλεγόμενες πρακτικές.

Είναι δύσκολο να αποσαφηνιστεί τι γίνεται συνειδητά και τι ασυνείδητα, από την πλευρά των παικτών, τουλάχιστον.

Ο Πεπ Γκουαρδιόλα έκανε αγώνα επί 8 χρόνια, για να φύγει από πάνω του η ποινή του αποκλεισμού τεσσάρων μηνών για χρήση ναδρολόνης, όταν έπαιζε στη Μπρέσια. «Καθάρισε» οριστικά το 2009, από την επιτροπή εφέσεων της ιταλικής Ολυμπιακής επιτροπής.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα χρειάστηκε ουκ ολίγες αποτοξινώσεις από την κοκαΐνη και το αλκοόλ για να σώσει τη ζωή του. Δεν «κθάρισε» ποτέ από το στίγμα της τιμωρίας του στο Μουντιάλ των ΗΠΑ.

Η ποδοσφαιρική κοινότητα ευαισθητοποιείται και δραστηριοποιείται σε επίπεδο πρόληψης, κάθε φορά που κάποιος σαν τον Αντόνιο Πουέρτα καταρρέει το γήπεδο ή στην προπόνηση.

Ερωτηματικά όμως, με πολύ συμπάθεια παράλληλα, παραμένουν για το συκώτι του Αμπιντάλ, τα νεφρά του Γκαλέτι ή όποιο άλλο παράδειγμα καριέρας που σημαδεύεται από σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Από τη στιγμή, πάντως που και το ποδόσφαιρο, μετεξελίχθηκε από βιομηχανία θεάματος, και σε βιομηχανία επιδόσεων, ομαδικών και ατομικών, με τεράστιο οικονομικό αντίκρισμα, η αφέλεια και η άγνοια είναι επικίνδυνα χαρακτηριστικά, κυρίως για τους εντός των τειχών.

Ωστόσο, όποιος θέλει να πορεύεται με αφέλεια ή άγνοια απέναντι στην υγεία και τη ζωή του, γούστο του και καπέλο του.

Πάντως από αφέλεια, περιέργεια ή άγνοια, κανείς δεν έχει… βουτήξει από το μπαλκόνι. Ούτε για να καταγράψει επίδοση, φυσικά.