Ο ΠΑΟΚ δεν ξέρω αν περίμενε ότι θα πέρναγε τόσο εύκολο βράδυ στο Καραϊσκάκη, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό συνέβη. Οι παίκτες του εμφανίστηκαν όντας δυο βαθμούς μπροστά στη βαθμολογία και έφυγαν με +5 ! Ο Άγγελος Αναστασιάδης πρέπει να ‘ναι ευχαριστημένος από την προσπάθεια των παικτών του και φυσικά, ευχαριστημένος από τον ίδιο του τον εαυτό. Εξαιρετική τακτική, πολύ καλό "διάβασμα", απόλυτη προετοιμασία και δε χρειάζεται να τα… ρίξει στην Παναγία!

Ο ΠΑΟΚ έπαιξε σαν ποδοσφαιρική ομάδα, η Παναγία έχω ξαναπεί ότι ασχολείται με πολύ πιο σοβαρά πράγματα από τα γκολ, τα τρίποντα και τις σέντρες. Τι έγινε με τον Ολυμπιακό όμως; Τι έκαναν ή τι δεν έκαναν οι Πειραιώτες μέσα στο σπίτι τους και μπροστά στο κοινό τους, που στο τέλος σε μεγάλο ποσοστό τους αποδοκίμασε;

Ο Μίτσελ είδε μια ομάδα να τον κερδίζει με δεξί μπακ τον Σαλπιγγίδη(για πάρα πολλή ώρα) και μπροστά του τον Δημήτρη Παπαδόπουλο. Με τον Αλέξανδρο Τζιώλη στόπερ και κάποια παιδιά που δεν έχουν τόσο μεγάλη εμπειρία. Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ κακός. Κατώτερος του αναμενόμενου. Και δεν είχε καμία σχέση με αυτό που περίμεναν οι φίλαθλοί του. Όμως η μπάλα έτσι είναι. Δεν κάνεις παραγγελία στο… μενού και περιμένεις να σου έρθει το πιάτο που ζήτησες. Καταλαβαίνω κάθε οπαδό που έχει μάθει να μη χάνει ή που πιστεύει ότι η ομάδα του είναι η καλύτερη. Όμως στη μπάλα, παίζουν δυο. Και ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος, όπως άλλες φορές, καλύτερος είναι ο Ολυμπιακός…

Τις αιτίες θα πρέπει επιτέλους να τις αναζητήσουν σοβαρά στου Ρέντη. Όταν ήρθε το 4- 0 στο Βιθέντε Καλντερόν, όλοι είπαμε ότι είδαμε μια ομάδα που απλά, δεν έκανε τίποτα! Όμως το να μην μπορείς να αντιδράσεις με ένα θυμωμένο και καλοκουρδισμένο ευρωπαϊκό σύνολο, όπως οι Καστιλιάνοι κάπου σου παρέχει και δυο δικαιολογίες. Τις ψάχνεις ρε παιδάκι μου και τις βρίσκεις. Όταν όμως σε ματς- κορυφής, φιλοξενείς τον ΠΑΟΚ και οι συνεργασίες είναι ελάχιστες, το ξεδίπλωμα τραγικό και η ετοιμότητα χαμηλού επιπέδου, ε πρέπει να το ψάξεις.

Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού

Το – 5 στη βαθμολογία πιστέψτε με, είναι το λιγότερο. Εδώ υπάρχουν άλλα θέματα. Ο Κασάμι δεν ξεκινάει παρότι τρομερός στο Τσ. Λ. Υπάρχει θέμα; Δεκτόν. Κάτι πρέπει να γίνει όμως. Ξανά δυο κόφτες μέσα ο Αφελάι δίχως ρυθμό και ο Φουστέρ με την τίμια ποδοσφαιρική του εργατικότητα, να παίζει σε διπλούς και τριπλούς ρόλους. Καλά για μπροστά, δεν το συζητάω. Κακώς αποδοκιμάζεται ο Μήτρογλου, γιατί δε φταίει αυτός που δε μπορεί εδώ και εβδομάδες ολόκληρες. Να σας πω και για την άμυνα; Μα τα ίδια θα λέμε; Τι δεν ξέρετε; Οι φετινές επιλογές, περνάνε εξετάσεις σε κάθε παιχνίδι και αυτό τους βάζει κι άλλο άγχος. Καλά ακραία μπακ, που δεν αντέχουν όμως να δουλέψουν στο 100% και ανασταλτικά. Πέφτει βάρος στα στόπερ και εκεί, ο Αμπιντάλ είναι μακριά από αυτό που ξέραμε κάποτε, ενώ ο Αυλωνίτης είναι άδικο να κριθεί! Ίσως παιδιά, να είναι άδικο να κρίνονται ξεχωριστά και όλοι οι παίκτες.

Ο Μίτσελ δεν έχει ευθύνη; Μα δε γίνεται εμείς οι ίδιοι να γράφουμε στο Τσ. Λ.- που είναι και αλήθεια- πόσο διαβασμένος είναι και πόσο γαμάτα έχει κατεβάσει την ομάδα και όταν εμφανίζει μια τέτοια εικόνα ο Ολυμπιακός, να μη την σχολιάζουμε; Έπαιξε μπάλα; Έκανε κάτι που να δείχνει παρέμβαση πάγκου; Τίποτα φίλοι μου. Ο Αναστασιάδης είχε μια τακτική συγκεκριμένη. Και δικαιώθηκε. Ο Ολυμπιακός πήγε με ένα στυλ που δεν του αρμόζει(αυτό νομίζω τα λέει όλα) να κερδίσει έναν τέτοιο αγώνα… Όλα τα άλλα είναι επιδερμικές κριτικές και κουβέντες καφενείου. Το συγκεκριμένο παιχνίδι είχε τακτική και σε αυτήν υπερίσχυσε ο ΠΑΟΚ. Όταν λοιπόν εσύ δεν έχεις και κανά- δυο παίκτες να κάνουν από μόνοι τους το ξεχωριστό και να φέρουν τα πάνω- κάτω, δεν θα κερδίσεις.

Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 1-2

Σε σχέση με όλα αυτά που περίμεναν πολλοί πριν αρχίσει ο αγώνας, οι δυο μονομάχοι έκαναν τελείως διαφορετικά πράγματα στο γήπεδο. Και δεν ξέρω πόσοι το ευχαριστήθηκαν, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως με το «καλημέρα» της αναμέτρησης πάνω στο χορτάρι δε… μιλούσαν οι παίκτες, αλλά οι προπονητές. Και οι δυο ενδεκάδες πάλευαν να επιβάλλουν τη δουλειά της προετοιμασίας που είχαν κάνει. Ελάχιστες στιγμές κάποιος βγήκε από το σύστημα, από το σχέδιο για να κάνει το δικό του, το κάτι ξεχωριστό. Ο ΠΑΟΚ με Αθανασιάδη και Περέιρα να κινούνται σωστά στον χώρο, είχε κερδίσει το κράτημα κάμποσα μέτρα πιο πίσω των κόκκινων γραμμών. Ο Μανιάτης έμενε πιο πίσω αρχικά, ο Μιλιβόγεβιτς κέρδιζε ελάχιστο χώρο και το βάρος έπεφτε σε Αφελάι ή Τσόρι να κουβαλήσουν μπάλες. Ο Φουστέρ το έκανε σε μικρότερη συχνότητα. Όσο για το παιχνίδι κατοχής των «ερυθρόλευκων»; Με επιλογή προπονητή, ανοίγονταν «μονοπάτια» στα άκρα για να τα διαβούν παρέα με το τόπι ο Ελαμπντελαουί και ο Μαζουακού.

Για αυτό και ο Φουστέρ με τον Αφελάι έκλειναν προς τα μέσα , μπας και παρασύρουν μαζί αντιπάλους τους. Κάποιοι είπαν ότι το παιχνίδι του Ολυμπιακού ήταν στατικό. Δε νομίζω. Απλά ο ΠΑΟΚ προλάβαινε τόσο καλά να κλείσει τους χώρους και όποιος παρατηρούσε μόνο τη μπάλα και όχι το… άπλωμα των παικτών, αισθανόταν ότι οι Πειραιώτες ήταν ακίνητοι. Εγκλωβισμένοι ήταν, όχι ακίνητοι. Και από την άλλη όσοι χώροι δόθηκαν για κάποια σουτ του «δικεφάλου» προέκυψαν από το καλό τρανζίσιον των Θεσσαλονικέων, που τους έφερνε έξω από την περιοχή του Ρομπέρτο. Ένα τέτοιο ξεδίπλωμα ήταν και η αφορμή για να γίνει το 0- 1. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ με πολύ όμορφο τρόπο βρέθηκαν να πατάνε περιοχή, άλλο αν η μπάλα ταξίδεψε κάμποσο και συρτά, μέχρι να φτάσει στο πόδι του Αθανασιάδη για να πετύχει το πιο εύκολο γκολ στην καριέρα του. Όλα είχαν πάει όπως τα ήθελε ο Άγγελος, εκτός από τη στιγμή εκείνη που ο Φουστέρ όπλισε και έβαλε ένα από τα ωραιότερα γκολ της καριέρας του. Όπως το ‘χαν καταφέρει και οι δυο πήγαν χαρούμενοι στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα, με εξαίρεση τον Αναστασιάδη ο οποίος είχε δίκιο που παραπονιόταν στον Σκόνδρα για την κομπίνα στο κόρνερ του Ολυμπιακού, που έφερε το 1- 1.

Το έχει ξανακάνει ο Φουστέρ

Ωστόσο δε θα πρέπει να ‘χει το παραμικρό παράπονο για τον τρόπο με τον οποίο μπήκε η ομάδα του στο δεύτερο μέρος. Τρομερή γκολάρα από τον Περέιρα που έδειχνε στον Μήτρογλου πως παίζεται η θέση και μάλιστα με τις συνθήκες εις βάρος του και δίχως να ‘μια σέντερ φορ ο άνθρωπος. Ήδη ο Ολυμπιακός είχε βάλει μπελάδες στο κεφάλι του. Και πολύ μεγάλους μάλιστα! Το ένα γκολ «βγήκε» αμέσως! Το δεύτερο; Ο Μίτσελ ως «απαντήσεις» από τον πάγκο έφερε στο ματς τον Ντοσεβί και τον Κασάμι και μετά από λίγο τον Μπενίτες, τον οποίο βέβαια δεν είχε λόγο να μην ξεκινήσει. Ναι, θα μου πείτε «δυο 90λεπτα σε λίγα 24ωρα μετά από τραυματισμό». Σωστό κι αυτό, αλλά στην Κέρκυρα ο παίκτης έδειξε ότι είναι 100% έτοιμος, όταν έχει φουλ εκρηκτικότητα και στην τελική, καλύτερα να τον ξεκινήσεις και να τον βγάλεις, παρά να τον φέρεις ως «από μηχανής Θεό» μπας και σου ανατρέψει το εις βάρος σου σκηνικό. Ειδικά όταν αυτός που μόνιμα ξεκινάς, δεν είναι καλά και δεν έχει και ψυχολογία. Εννοείται ότι οι αποδοκιμασίες για οποιονδήποτε παίκτη, οποιασδήποτε ομάδας από τους δικούς του ανθρώπους, είναι γεγονότα που βλάπτουν το ίδιο το σωματείο. Ο ΠΑΟΚ όπως σας έγραψα στην αρχή του κειμένου, δε χρειαζόταν την Παναγία που κάθεται και μπλέκει ο Αναστασιάδης, για να παίξει ώριμα και σοβαρά.

Η μαχητικότητα των παικτών του έφτανε και περίσσευε. Με Σαλπιγγίδη- Παπαδόπουλο στην δεξιά πλευρά και με τον Τζιώλη στόπερ. Αναφέρω αυτούς ξανά γιατί συχνά- πυκνά αποτελούν «πηγές» χλευασμού, ακόμη και από τον κόσμο της ομάδας τους. Ο ποδοσφαιριστής τα διαπιστευτήρια τα αφήνει στο γήπεδο και όχι στις καφενειακές συζητήσεις. Οι παίκτες αυτοί, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πάρουν αποτέλεσμα! Ο Τσανδάρης όργωνε το κέντρο και έδινε άπειρες ανάσες στον Κάτσε και βέβαια, υπήρχε ο Περέιρα που δικαίωνε περίτρανα τον προπονητή του στο να βρίσκεται παντού. Ο Ολυμπιακός το έριξε σε βεβιασμένες προσπάθειες όσο πέρναγε η ώρα. Είχε χάσει την ταυτότητα της ομάδας με υπομονή, ηρεμία και σιγουριά. Αυτό ήταν πολύ χειρότερο από κάθε αποτέλεσμα. Και βέβαια η ευθύνη βαραίνει τους πάντες, όχι μόνο τους ποδοσφαιριστές.

Α και επειδή σε τέτοια θέματα όλοι είναι… παντογνώστες, κάθε σοβαρή και μεγάλη ομάδα, τα προβλήματά της τα λύνει μέσα στα αποδυτήρια της. Ο Ολυμπιακός έχει χρέος να δουλέψει πολύ εντός των τειχών του, να ενισχυθεί τον Γενάρη, να δει πολύ πιο σοβαρά το θέμα- πρωτάθλημα και να μην αναπαύεται στη σιγουριά του. Ο ΠΑΟΚ εξάλλου μετά από αυτό το διπλό δικαιούται να κάνει όνειρα!