Καλές οι σοκολάτες, καλές οι διαφημίσεις και τα λογοπαίγνια με το «μπρέικ», αλλά όταν μιλάμε για αθλητισμό, για μπάσκετ, για τελικούς, μιλάμε και για παίκτες. Για δυο ομάδες! Ποτέ δεν παίζει μια. Πάντα δυο! Όταν είσαι αυτός που έχει υποστεί το πρώτο «χτύπημα», γυρεύεις τον τρόπο να σταθείς όρθιος. Και στον Πειραιά, το ‘χουν κάνει… επάγγελμα! Να στέκονται όρθιοι.

Εκεί που όλα δείχνουν χαμένα, που καμιά φορά τα πάντα είναι τελειωμένα εις βάρος τους. Εκεί που τους έχουν… ρημάξει τα πάντα. Είτε σε μια σειρά, είτε σε μια σεζόν, είτε σε ένα 40λεπτο. Ελάτε, ανοίξτε το αγαπημένο σας youtube αν τα ξεχάσατε. Βάλτε τον περσινό ημιτελικό της Μαδρίτης ή τον τελικό της Πόλης. Ή και τόσα ματς που οι άνθρωποι με τις κόκκινες φανέλες τα έφεραν τούμπα!

Οπότε, ακόμη και στα χειρότερά τους, ακόμη κι όταν τους ασκείται δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη κριτική, όταν ακούνε σωστά επιχειρήματα ή αρλούμπες, αυτοί έχουν συνηθίσει να κρατάνε τον τελευταίο λόγο για την πάρτη τους. Ο Παναθηναϊκός είναι μια μεγάλη ομάδα, που δικαιούται να παλεύει για την ιστορία της και για τη συλλογή τίτλων. Ο Ολυμπιακός από την άλλη, έχει τον δικό του νταλκά. Έχει μια φούντωση, μια φλόγα σαν αυτή που εμπνεύστηκε ένα όμορφο μεσημέρι στη Σύρο, ο Μάρκος Βαμβακάρης. Ναι στη Σύρο την αγαπημένη πατρίδα του Γιώργου Πρίντεζη που το πρωί του δεύτερου τελικού γνωστοποίησε ο ίδιος τη μεγαλειώδη ατάκα του πατέρα του:

«Όσο βλέπω να ‘σαι για τα πανηγύρια, γίνομαι πιο χάλια, γι’ αυτό τράβα παίξει» είπε μεταξύ άλλων, ο κύριος Ιωσήφ στον Γιώργο. Αυτό το διάβασε όλη η ομάδα, Το είδαν όλοι. Έλληνες και ξένοι. Και είπαν μέσα τους «μάλλον δεν ήταν μόνο ο Γιώργος πολλές φορές για τα πανηγύρια, αλλά όλοι μας». Και ξέρετε τι συμβαίνει με τους συγκεκριμένους τύπους; Θα σας πω εγώ: Αποφασίζουν και αλλάζουν πάντα τη συμπεριφορά τους, μόλις τους ξεγράφετε.

Μόλις «εχθροί» ή φίλοι, αρχίζουν να τους …διαγράφουν από την ιστορία. Μόλις τους θεωρούν «τελειωμένους». Είναι η ομάδα με τον μεγαλύτερο βαθμό συσπείρωσης σε αυτή τη χώρα, ανεξαρτήτως αθλήματος. Νούμερο ένα αποδυτήρια, στο να κλειστεί στην κοσμάρα του και να παρουσιάσει κάτι εντελώς διαφορετικό σε ελάχιστα 24ωρα. Όχι δεν είναι το σωματείο, ούτε η διοίκηση, ούτε οι προπονητές. Δεν είναι καν πια τα πρόσωπα. Είναι όλη η φάση. Είναι αυτό που ‘χει μπολιάσει τα συγκεκριμένα αποδυτήρια.

Μόλις τους «κρεμάσεις τα κουδούνια» των αποτυχημένων, αυτοί κάνουν από μόνοι τους ένα «μπαμ» και σε υποχρεώνουν να κάνεις τον σταυρό σου και να κοιτάξεις τον ουρανό μπας και σου δώσει καμιά ιδέα για το τι συνέβη ο Ύψιστος. Και για να ‘χουμε και καλούς λογαριασμούς, θα σας πω και αυτό: Με τους συγκεκριμένους, να μην είστε ποτέ σίγουροι. Το ότι ισοφάρισαν τη σειρά, δε σημαίνει ότι κατέκτησαν και το πρωτάθλημα.

Όμως τώρα το γνωρίζουν και οι ίδιοι. Και λογικά αυτή τη φορά στο Ειρήνης και Φιλίας από την δική τους πλευρά, μάλλον θα ‘ναι κι όλα διαφορετικά. Όπως διαφορετική ήταν και η αντιμετώπιση των καταστάσεων στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Γιατί ο Σφαιρόπουλος είχε καταλάβει πολλά. Α και δεν είναι μόνο ο Πεδουλάκης προπονητής και ο άλλος απλά ένα άχρηστος και ανίκανος. Γιατί τα είδαμε κι αυτά. Ελλαδάρα.

Ούτε φυσικά ο Χάντερ είναι «πουλημένος» ή ο Παπανικολάου «αδιάφορος». Μιλάμε για παιχνίδι, για αθλητισμό. Και το ξαναγράφω παίζουν δυο. Δυο ομάδες που θα συνεχίσουν να μάχονται και έχουν ανάγκη τον σεβασμό όλων μας. Ο Ολυμπιακός έβγαλε τις περισσότερες από τις καλές του άμυνες. Μπλόκαρε τούτη τη φορά τον ΠΑΟ και δε χάρισε πράγματα. Την τρεχάλα και την άνεση που είχε στο ΣΕΦ, ο Παναθηναϊκός (εκμεταλλευόμενος και την εκπληκτική αρχή του που βούβανε το στάδιο) , την έχασε μπροστά στο δικό του κοινό που «έβραζε». Μα αυτή τη φορά η κόκκινη άμυνα δεν ήταν σκορποχώρι. Και πάσχιζαν όλοι , μάτωναν, υπέφεραν μέχρι να σκοράρουν. Και οι μεν και οι δε.

Το φινάλε, απλά τρομερό με δυο κορυφαίους αθλητές να διαπρέπουν. Τρίποντο ο Διαμαντίδης σε ένα από τα χειρότερα βράδια των επιδόσεών του και «καπάκι» η βόμβα του Σπανούλη! Όμως όχι! Η δόξα δε θα… κλαπεί, από τον μεγαλύτερο πρωταγωνιστή της αναμέτρησης (αν και ο Σπανούλης ζούσε για αυτό). Ο Γιώργος Πρίντεζης κράτησε την ομάδα όρθια. Μια ομάδα που ήταν δίπλα του σύσσωμη το μεσημέρι της Παρασκευής στη δυσκολότερη στιγμή της ζωής του και όλοι μαζί , έβγαλαν τα μαύρα ρούχα, φόρεσαν τα κόκκινα και μπήκαν στο ΟΑΚΑ για να …καθαρίσουν το κούτελό τους. Ο Γιώργος λοιπόν, έδειξε τον δρόμο και όλοι μαζί τον ακολούθησαν. Ισοφάρισαν και πλέον έχουν και πάλι τον πρώτο λόγο στο δικό τους σπίτι.