Το κακό με τον Ολυμπιακό, ή μάλλον το κακό για τον Ολυμπιακό είναι, ότι εύκολα μπορεί να καλομάθει τον κόσμο του. Κάτι που έχει κάνει φέτος και το γνωρίζουμε όλοι! Η πρόκριση για τον τελικό του κυπέλλου με τον τρόπο που ήρθε , είναι ένα παράδειγμα. Ανοίγουν την τηλεόραση οι Ολυμπιακοί και απαιτούν πλέον να δουν την ομάδα τους να ...γαζώνει.

Εντάξει, να τους αδικήσεις δεν μπορείς, απλά το νόμισμα έχει κι άλλη όψη. Και δεν θα καθίσω να γράψω το λογικό και δεδομένο, ότι δηλαδή παίζουν δυο ομάδες. Αυτό είναι κάτι που δεν χρειάζεται καν συζήτηση.

Απλά, θα πω και κάτι άλλο: Δίχως διάθεση δικαιολογίας ή προάσπισης του ...χαμηλότερου(του συνηθισμένου) ρυθμού των πρωταθλητών, θα πρέπει άπαντες να έχουν στην άκρη του μυαλού τους, ότι οι συνθήκες ενός αγώνα δημιουργούνται και από την ανάγκη αυτού! Να με συμπαθά ο ΟΦΗ και ο φίλος μου ο Αναστόπουλος, αλλά στο λιμάνι ήξεραν ότι το τέμπο που ακολούθησαν έφτανε και περίσσευε για να περάσουν.

Λίγο πιο καθαρό μυαλό να είχαν στο πρώτο μέρος, ή δυο- τρεις συνεργασίες να είχαν γίνει σε καλύτερο χρόνο, η ομάδα θα 'χε σκοράρει και θα 'χαν τελειώσει όλα. Αλήθεια είναι λοιπόν, ότι όσο βρίσκεσαι στο 0- 0 και ξέρεις πως ο αντίπαλος με ένα γκολ μπορεί να σε πάει και παράταση κι όταν αυτός ο αντίπαλος είναι ο στιβαρός ΟΦΗ, που αποδεδειγμένα είναι η μόνη ομάδα που σε ζόρισε σε τέσσερα παιχνίδια, ε, έχεις και την υποχρέωση να... γκαζώσεις κομματάκι παραπάνω. Δεν το έκαναν οι «ερυθρόλευκοι» και στο τέλος οι Κρητικοί, έπαιξαν το τελευταίο του χαρτί. Μπορώ να πω ότι στο πλάνο του ο Αναστόπουλος έπεσε 100% μέσα!

Δεν έβαλε... βαπόρι μπροστά από το τέρμα όπως είχε κάνει στο Καραϊσκάκη. Και πάλι όμως κράτησε πίσω τις γραμμές και όσο πέρναγε η ώρα, ανέβαιναν κι από δέκα εκατοστά(που λέει ο λόγος). Φτάνοντας στο φινάλε του ματς, να γίνουν περισσότερο πιεστικοί. Αν όμως δεχθούμε ότι υπάρχει αυτή η ...αύρα σε όλα τα ποδοσφαιρικά παιχνίδια, αυτό που «αιωρείται» και σου αφήνει μια εικόνα για το τι θα γίνει, τότε πρέπει και να ξεκαθαρίσουμε, ότι στον αγώνα αυτό χώραγε και ποντάρισμα «0- 0 ως το Πάσχα...»

Και κάπως έτσι, έκλεισε η ιστορία του ημιτελικού κυπέλλου, με τον Ολυμπιακό να βρίσκεται μπροστά σε άλλον έναν τελικό. Άλλη μια πρόκληση για την ομάδα και τον κόσμο της, που ούτως ή άλλως γουστάρουν να κατακτούν τίτλους. Απέναντι ο Ατρόμητος. Γιατί στην ομάδα του περιστερίου (όπως μου είπαν και κάποιοι παίκτες της), μάλλον το χρώσταγε και η μοίρα.

Αυτά τα παιδιά χάρηκαν τόσο πολύ πέρυσι και στο τέλος τους βγήκε ξινό. Φέτος, θα θελήσουν -και προσμένουν- ανεξαρτήτου αποτελέσματος, να το ευχαριστηθούν και να 'χουν να το θυμούνται... Στο λιμάνι η ευχαρίστηση, η απόλαυση και η ευτυχία, θα δέσουν στον κάβο, μόνο με τον τίτλο. Η μοίρα της ομάδας...

Διαβάστε επίσης για τον τραυματισμό του Τοροσίδη, τις δηλώσεις του Μέλμπεργκ και την άμυνα που δίνει τίτλους