«Χαρακτήρα πρωταθλητή» είδε ο Λεονάρντο Ζαρντίμ στα 94 λεπτά που έπαιξε ο Ολυμπιακός κόντρα στον Ατρόμητο. Δεν ξέρω από που προκύπτει αυτή η εκτίμηση του Πορτογάλου, σίγουρα όμως, στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, πόνεσαν τα μάτια μας.

Ο Ατρόμητος κατά γενική ομολογία, ήταν η ομάδα που θα μπορούσε να δυσκολέψει περισσότερο τους νταμπλούχους. Και το έκανε. Ούτε οι «κυανόλευκοι» δίδαξαν ποδόσφαιρο, αλλά προσπάθησαν κάποια πραγματάκια να τα εφαρμόσουν στο χορτάρι. Άλλωστε τις απαιτήσεις τις έχεις πάντα από τον καλύτερο.

Και ο καλύτερος στα χαρτιά και στην πράξη, είναι ο Ολυμπιακός. Όχι, δεν έπαιξαν μπάλα οι «ερυθρόλευκοι» δε γίνεται να κοροϊδευόμαστε. Αν αφοσιωθούμε στην ουσία, θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι πήραν άλλο ένα τριποντάκι κι από τόσο νωρίς καλπάζουν για τον τίτλο. Αλλά αυτός ο... καλπασμός μάλλον δεν είναι και ο πλέον απολαυστικός, για έναν κόσμο που συνήθισε να βλέπει την ομάδα του να παίζει απολαυστικό ποδόσφαιρο και όχι να κερδίζει από ένα ριμπάουντ!

Κουραστικό ήταν το πρώτο ημίχρονο, κακά τα ψέματα. Ο Μπάγεβιτς φώναζε στους παίκτες του, αλλά ήξερε ότι ο Ολυμπιακός έχει παίκτες που δεν θα μείνουν ακίνητοι, για να κάνει ο Ατρόμητος όσα συνηθίζει. Φυσικά οι περιστεριώτες έκαναν τα πάντα να βγάλουν ποιότητα, αλλά και που έφταναν έξω από την περιοχή του Κάρολ, δεν είχαν πολλές επιλογές. Σίγουρα με άλλο αντίπαλο θα 'χαν σκοράρει, με τον Ολυμπιακό, ήταν πολύ δύσκολο... Δυο κεφαλιές στο πρώτο δοκάρι πήραν οι νταμπλούχοι.

Στο δεύτερο δοκάρι...

Ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου, λέει ότι και μια να καταφέρεις να αρπάξεις εκεί, κατά 99% έχεις παίκτη στο δεύτερο δοκάρι που θα σκοράρει. Αυτή την φορά η πρώτη κεφαλιά ήταν γύρισμα(του Μοντέστο) και ο Μήτρογλου στην δεύτερη πήγε να βάλει γκολ, με την ...βοήθεια και του Λαζαρίδη.

Το δοκάρι τον εμπόδισε, αλλά ήρθε ο Φουστέρ να τελειώσει την φάση. Ο Ισπανός, ο άνθρωπος που πρώτη φορά ξεκίνησε φέτος ενδεκάδα στην Σούπερ Λίγκα, έβαλε βάσεις νίκης. Και ο Ολυμπιακός ναι μεν είχε λιγότερες τελικές προσπάθειες από τον αντίπαλό του, αλλά στην ανάπαυλα αυτός πήγε στα αποδυτήρια, έχοντας κάνει την δουλειά του. Μην ζητάτε πολλά. Το 'παμε και πιο πάνω. Ανάπτυξη δεν υπήρξε, έβγαζε κούραση η ομάδα!

Όχι στα κορμιά των παικτών, αλλά στα μάτια των θεατών. Βέβαια, υπάρχουν πάντα οι δικαιολογίες. Και ο αντίπαλος είναι σοβαρή ομάδα, αλλά και το μυαλό , λογικά ταξιδεύει και στο Λονδίνο. Επίσης, σε κάθε ματς όλο και κάποιος χτυπάει. Αυτή την φορά ήταν η σειρά του Παπάζογλου να βγει εκτός με... διπλή λαβωματιά. Πόδι και ώμο!

Ο Γκρέκο που αντικατέστησε τον Έλληνα αμυντικό, δεν έβαλε το... μπαχαρικό που περίμεναν οι φίλοι του Ολυμπιακού. Ο Μασάντο δε λειτουργούσε σωστά ως αριστερό χαφ και πάλευε για άλλη μια φορά ο Ιμπαγάσα να σκαρώσει πλάκες στην αντίπαλη άμυνα. Είχε γερό στήριγμα τον Φουστέρ και από 'κει και πέρα, τίποτε άλλο. Οι γηπεδούχοι και τον Μήτρογλου είχαν περιορίσει έξυπνα, αλλά και έβγαζαν φάσεις από τα πλάγια. Του έλειπε... κάτι του Ατρομήτου για να φτάσει στο γκολ, όμως μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε και ο Ολυμπιακός. Να μην τα βλέπουμε όλα μονόπλευρα, δεν είναι σωστό.

Άλλο το Έμιρέιτς

Ο Κοντρέρας με τον Μανωλά, στάθηκαν όπως ακριβώς έπρεπε στο κέντρο της άμυνάς τους. Ο Ινγκλέσιας δημιουργούσε, πάλευε να εκτελέσει κιόλας, αλλά από ένα σημείο και μετά «πνιγόταν». Το παιχνίδι, των δυο πιο οργανωμένων αυτή την περίοδο ελληνικών ομάδων ήταν κουραστικό, μην ψάχνετε να βρείτε κάτι παραπάνω. Μπάλα... κοντά στο μηδέν. Το μόνο που κρατάνε στο λιμάνι είναι τους βαθμούς και στο Περιστέρι την προσπάθεια. Όσο για την συνέχεια του Ολυμπιακού;

Ναι, περιττό να το γράψω, το καταλαβαίνετε, αλλά υποχρεωμένος είμαι να το αναφέρω ξανά: Το Εμιρέιτς, δεν είναι δημοτικό στάδιο Περιστερίου... Ίδωμεν...