Η επιτομή της διγλωσσίας
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τη στάση του Άρη Βασιλόπουλου από τότε που εξέλεγξη Δήμαρχος της Νέας Φιλαδέλφειας, η οποία σε ωθεί να πιστέψεις ότι ο μόνος λόγος που έβαλε υποψηφιότητα ήταν το να αποτρέψει την επιστροφή της ΑΕΚ.
Όλα όσα θα ακολουθήσουν αποτελούν προσωπικές εμπειρίες και καταθέσεις...
Δεν θυμάμαι ποτέ στην ιστορία αυτού του Δήμου, τουλάχιστον στα 40 χρόνια που τον ζω εκ των έσω ως εγγεγραμμένος, ψηφοφόρος, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και μόνιμος κάτοικος, έναν τόσο εγωκεντρικό, αλαζόνα και δίγλωσσο άνδρα στην κεφαλή της αρχής του συγκεκριμένου τόπου.
Έναν άνθρωπο που σε ελάχιστους μήνες παρουσίας στα κοινά της Νέας Φιλαδέλφειας συνιστά το αντιπαράδειγμα Δημάρχου καθώς το τελευταίο πράγμα που φαίνεται ότι τον απασχολεί είναι η βελτίωση της περιοχής. Όλο το πολιτικό (ή μήπως πολιτικάντικο;) «μανιφέστο» του, είναι δοσμένο στο πως θα αποτρέψει την επιστροφή της ΑΕΚ στο οικόπεδο που της ανήκει. Το να πιστέψει κανείς ότι μόνο γι αυτό εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο της περιοχής, ίσως τελικά να μην απέχει και τόσο πολύ από την πραγματικότητα.
Ο Άρης Βασιλόπουλος αρέσκεται στο να ψεύδεται. Από τη μία θέλει την ΑΕΚ πίσω, από την άλλη είτε υποκινεί είτε πρωτοστατεί προσφυγές μέσω των οποίων αξιώνει την εκχώρηση της γης των προσφύγων στο Δήμο! Τόσο ύπουλος και ανιστόρητος! Δηλώνει ότι δεν έχει ιδέα για τις ενέργειες μπλοκαρίσματος του γηπέδου στο Συμβούλιο της Επικρατείας και διαψεύδεται από τους ίδιους τους συνεργάτες του ως ο βασικός υποκινητής τους! Στα καπάκια καταθέτει τη δική του, παρουσιάζοντας εν τέλει το πλάνο που στα μουλωχτά εξύφαινε.
Τυγχάνει να γνωρίζω αυτόν τον τόπο εκ των έσω όσο καλά τον γνωρίζει και εκείνος (αν και τελικά μου φαίνεται ότι δεν τον έμαθε ποτέ). Μπορώ με βεβαιότητα να υποστηρίξω ότι ουδέποτε υπήρξε Δήμαρχος της πόλης ο οποίος σε διάστημα λιγότερο του ενός έτους να έχει προκαλέσει τόση αγανάκτηση ακόμα και σε πολίτες που δεν τάσσονται οπαδικά υπέρ της ΑΕΚ ή είχαν δεύτερες σκέψεις για το γήπεδο.
Ασφαλώς και σε (πολλούς) ψηφοφόρους του οι οποίοι πλανεύτηκαν από το τόλμημα της αλλαγής με το να δείξουν εμπιστοσύνη σε έναν νέο (με τόσο αναχρονιστικές ιδέες τελικά..) και σήμερα μετανιώνουν επειδή δεν κατάφεραν να διαγνώσουν τι κρυβόταν πίσω από την πολιτική κουρτίνα. Ποτέ στην ιστορία αυτού του τόπου υπήρξε παρέλαση εκατοντάδων δήθεν διαμαρτυρόμενων κουκουλοφόρων και ροπαλοφόρων στη Δεκελείας, εικόνες ντροπής και απέχθειας. Άνθρωποι που ουδεμία σχέση έχουν με την πόλη κουβάλησαν άρωμα βίας.
Ορίτζιναλ και ΣΥΡΙΖΑ
Αν υπάρχει δικαιοσύνη, η ΑΕΚ πρέπει να επιστρέψει στη Νέα Φιλαδέλφεια και στο οικόπεδό της με τον τρόπο που πλέον επιτάσσει ο νόμος του κράτους (τον οποίο παρεμπιπτόντως ο Άρης Βασιλόπουλος επίσης απαξιώνει με λόγια του τύπου « ε και τι έγινε, στην Ελλάδα είμαστε»). Πίσω λοιπόν από τα σκληρά λόγια του μεγαλύτερου οπαδικού κινήματος στην Ελλάδα, κρύβονται επίσης η αλήθεια, η αγανάκτηση, το «γαμώ το» όλων όσοι έχουν νιώσει την αδικία στο πετσί τους από τότε που εν μία νυκτί και με τρόπο απεχθές, η ΑΕΚ εκπαραθυρώθηκε από το σχέδιο των Ολυμπιακών Αγώνων για να χωρέσει εκεί το «Καραϊσκάκης». Ναι αυτό που ανήκε στον Εθνικό και σήμερα άλλος εκμεταλλεύεται.
Δικαίως λοιπόν ζητείται και από τον ΣΥΡΙΖΑ να αφήσει κατά μέρος τη διγλωσσία (ΚΑΙ) στο συγκεκριμένο θέμα παρουσιάζοντας επιτέλους μια ξεκάθαρη θέση και στάση στο δικαίωμα της ΑΕΚ. Θα είναι μαζί της ή απέναντι; Θα της επιτρέψει εφόσον εκλεγεί να προβεί στα όσα προβλέπονται από τον υπάρχοντα νόμο του κράτους ή θα κινήσει διαδικασίες για την κατάργηση του; « Εδώ είμαστε κύριοι και ο κύβος ερρίφθη. Επιτέλους να ξέρουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί σκοποί σας». Αυτό είναι το μήνυμα της Ορτίζιναλ.
Σε μία χώρα που οι πολιτικοί αντιμετωπίζονται στην πλειονότητά τους ως ψεύτες, λαοπλάνοι και μόνιμοι τιμωροί των λαϊκών στρωμάτων, η ψήφος για κάτι ιδεώδες όπως το γήπεδο των προσφύγων, δεν πρέπει να υποτιμάται. Και εύκολα χάνεται, Ας το έχουν άπαντες κατά νου...
