Θα ξεκινήσω από το προφανές… Η αποχώρηση του Νίκου Λυμπερόπουλου από το πόστο του τεχνικού διευθυντή δεν θα έπρεπε να σηκώνει τόση συζήτηση για το αν εκδιώχθηκε ή παραιτήθηκε, πόσω μάλλον όταν η ανακοίνωση λύσης της συνεργασίας των δύο πλευρών αποδίδεται σε εκατέρωθεν διάθεση και απόφαση.

Το πρόβλημα εντοπίζεται αλλού: Μία σχέση η οποία έμοιαζε ιδιαίτερα ειδυλλιακή, αποδείχθηκε ότι μαστιζόταν από προβλήματα. Δεν φτάνεις από τη μία ημέρα στην άλλη σε έναν χωρισμό. Κάτι υπήρχε καιρό τώρα, κάτι που προφανώς γιγαντώθηκε από συσσώρευση συμβάντων και όχι από ένα μεμονωμένο γεγονός.

Για το αν η ΑΕΚ βάδισε και πάτησε με πίστη στις εισηγήσεις του Λυμπερόπουλου μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί από τις κάμποσες εφετινές μεταγραφές (Αραβίδης. Λαμπρόπουλος,. Ανέστης, Ντούνης, Κολοβέτσιος, Σαρρής, Σοιλέδης κατά πρώτο λόγο και οι Μπακάκης, Σβάρνας κατά δεύτερο) οι οποίες είχαν τη δική του σφραγίδα και προχώρησαν μετά από δική του υπόδειξη. Ασφαλώς με τη σύμφωνη γνώμη του Μπάγεβιτς.

Πως είναι λοιπόν δυνατόν μία ομάδα να «τιμωρεί» με απόλυση τον τεχνικό διευθυντή της επειδή δεν έφερε εις πέρας τη μεταγραφή ενός και μόνο παίκτη, εν προκειμένω του Παπαδόπουλου; Αν τούτο ισχύει (όπως κατά κόρον διαδόθηκε), τότε είναι σαν να δεχόμαστε την αντιφατική (αν όχι παράλογη) προσέγγιση της ιστορίας, σύμφωνα με την οποία η ίδια ΑΕΚ που του είχε εμπιστευθεί τον μεταγραφικό σχεδιασμό της, περίμενε τελικά κάτι για να του καταλογίσει!

Ισχυρισμός ο οποίος έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με το γεγονός ότι ενεκρίθησαν όλες οι προαναφερθείσες εισηγήσεις του πρώην πλέον τεχνικού διευθυντή, απόδειξη της εμπιστοσύνης και εκτίμησης με την οποία ο Μελισσανίδης περιέβαλε το έργο του Λύμπε. Άνθρωποι που έχουν ακούσει τον Τίγρη να μιλάει για τον Λυμπερόπουλο, γνωρίζουν ότι σεβόταν τις απόψεις του και υπερθεμάτιζε για αυτές.

Οι αποστάσεις

Οι δρόμοι χώρισαν διότι στην πορεία και μέσα από την καθημερινή τριβή, προφανώς διαπιστώθηκε διαφορά φιλοσοφίας και προσέγγισης σε συγκεκριμένα θέματα τα οποία δεν έχει και τόση σημασία να αναλύσουμε, άλλωστε οι δύο πλευρές δεν έδειξαν ούτε θα παρουσιάσουν σημάδια αντιπαράθεσης. Δεν είμαι μάντης, ούτε υπερασπιστής κανενός, κρίνοντας όμως από όλα όσα γνωρίζω και διαπίστωσα μέσα από τις επαφές που είχα σε όλη τη διάρκεια της περασμένης σεζόν με ανθρώπους της ομάδας (και όχι μέσα από ψυχανεμισμούς ή φαντασιώσεις), ΑΕΚ και Λυμπερόπουλος παρατήρησαν σημεία απόκλισης.

Αυτό που δεν μπορούσα ποτέ να καταλάβω σε ανάλογες περιπτώσεις, είναι το γιατί πρέπει κάποιος να φταίει ή να χρεωθεί όλη τη λέζα; Μου μοιάζει με απωθημένο το να πυροβολείς κάποιον όταν έχει τελειώσει, χρεώνοντας του πράγματα δίχως να έχεις συζητήσει μαζί του προκειμένου να ακούσεις την άποψή του. Είναι εν πολλοίς άδικο. Σαφώς ωστόσο πρέπει να σεβόμαστε και εκείνους που από καιρό θεωρούσαν ότι ενδεχομένως να μην είναι ακόμα επαρκής γι αυτό το πόστο. Κάθε άποψη που χαρακτηρίζεται από διαχρονικότητα, έχει τουλάχιστον μία συνέπεια.

Για τη δουλειά του Λυμπερόπουλου στην ΑΕΚ προσωπικά έχω να καταθέσω τα εξής: Ηταν τελειομανής, εργαζόταν νυχθημερόν, προσπαθούσε να φέρει εις πέρας αποστολές δύσκολες λόγω των χαμηλότερων κατηγοριών και με προσεχτικό (κυρίως λόγω των πολλών αλλαγών στο ρόστερ αλλά και των τρελών απαιτήσεων ορισμένων επειδή πλέον υπάρχει ο Μελισσανίδης) μπάτζετ να βρει τις καλύτερες δυνατές λύσεις. Στο παιχνίδι είναι το ότι θα έκανε και λάθη, υπάρχει άραγε κάποιος που δουλεύει και δεν υποπίπτει σε τέτοια, όταν μάλιστα ασχολείται για πρώτη φορά με το συγκεκριμένο αντικείμενο;

Το γιατί αποχωρεί από την ΑΕΚ είναι δευτερευούσης σημασίας. Με στεναχωρεί και θα με προβληματίζει πάντοτε το γεγονός ότι νέοι άνθρωποι (όπως ο Λύμπε αλλά και ο Κέζος) με φρέσκες ιδέες και διαπιστωμένες γνώσεις και ικανότητες, μένουν εκτός της οικογένειας. Από εκεί και πέρα, όπως και ο ίδιος επανέλαβε στην τελική επικοινωνία μας «η ΑΕΚ είναι πάνω από όλους. Και να μην κολλάτε στα πρόσωπα, ειδικά εσείς οι δημοσιογράφοι».

Έκλεισε ο κύκλος, σίγουρα θα ανοίξει εκ νέου μελλοντικά. Το τέλος αυτή της σχέσης μου μοιάζει πρόωρο και άδοξο, όμως αυτά που έρχονται είναι σαφώς πολύ πιο σπουδαία και μεγάλα για να μεμψιμοιρούμε προτού διαπιστώσουμε τι μας επιφυλάσσει η συνέχεια και ποιες θα είναι οι τελικές αλλαγές. ΑΕΚ και Λυμπερόπουλος θα ξαναβρεθούν στο μέλλον, ως τότε αυτό που όλοι περιμένουμε είναι το δικό της σπίτι και μία ομάδα που θα θαυμάζουμε πολυεπίπεδα.