Οι αλήθειες πρέπει να λέγονται, να καταγράφονται και να τιμώνται! Διότι μέσα σε έναν κυκεώνα δράσεων και αντιδράσεων οι οποίες απειλούν την ΑΕΚ και με αγωνιστική διάλυση (διότι η διοικητική-ιδιοκτησιακή έχει προ πολλού επέλθει και πλέον περιμένουμε τη σωτηρία), υπάρχουν και εκείνοι που δείχνουν αφοσίωση και κατανόηση.

Ακόμα κι αν (όπως συμβαίνει εν προκειμένω) έχουν ξεγελαστεί.

Η στάση του Κώστα Μανωλά απέναντι στην ΑΕΚ όσον αφορά στο θέμα του συμβολαίου του είναι άξια επαίνου διότι ουδέποτε έθεσε θέμα φυγής του, ή γκρίνιαξε επειδή αθετήθηκε μία συμφωνία ή έπαιξε παιχνίδι στην πλάτη της με τον Ολυμπιακό που τον βλέπει σαν κουφέτο και συνέχεια ψάχνει τρόπους για να τον προσεγγίσει.

Κι αν υπάρχει κάποιος που δικαιούται περισσότερο από τους άλλους να το πράξει, αυτός είναι ο νεαρός αμυντικός της Ένωσης διότι έδειξε εμπιστοσύνη στη διοίκηση και ως αντάλλαγμα έλαβε μία ύποπτη σιωπή…

Εδώ και έξι μήνες, από τις 11 Ιουλίου 2011 όταν και ανακοινώθηκε από την ΑΕΚ η συμφωνία για την επέκταση της συνεργασίας της με τον Κώστα Μανωλά έως τις 30/6/2014, ο ποδοσφαιριστής περίμενε από τον Αδαμίδη να τον καλέσει στο γραφείο του, να τον ενημερώσει ότι έγινε στον τραπεζικό λογαριασμό του αυτή η ριμάδα η κατάθεση των 150.000 ευρώ και το θέμα να κλείσει αισίως με τις υπογραφές. Εκ του αντιθέτου, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση…

Πιστός στην ΑΕΚ, μακριά από σήριαλ

Παρόλα αυτά ο Μανωλάς ουδέποτε εξέφρασε δυσαρέσκεια, απείλησε ότι θα φύγει από την ΑΕΚ ή δημιούργησε υπόνοιες ότι θα αδιαφορούσε για την ομάδα στην οποία ανήκει. Ξέχωρα από κάποιες εντάσεις και αντιδράσεις του (όπως αυτή που είχε απέναντι στον Κωστένογλου και την οποία πλήρωσε με τον αποκλεισμό του από έναν αγώνα), ο νεαρός στόπερ παρέμεινε πιστός στην ΑΕΚ, ως μία συνέχεια της στάσης που επί σειρά ετών κράτησε ο θείος του Στέλιος ως ποδοσφαιριστής-σημαία της ομάδας.

Πρέπει όμως να θεωρείται δεδομένη η αποχώρησή του το ερχόμενο καλοκαίρι; Προφανώς ναι αν δεν υπάρξουν διοικητικές εξελίξεις οι οποίες θα σημάνουν και την έλευση νέων προσώπων. Όχι απαραίτητα του μεγιστάνα που θα εξασφαλίσει τις άριστες συνθήκες εργασίας στην ΑΕΚ, άλλωστε αυτό το σενάριο δεν μπορεί παρά να είναι ουτοπικό.

Σίγουρα όμως δεν θα θελήσει την παραμονή του αν δεν αλλάξει το πρόσωπο που προεδρεύει. Κι αυτό όχι επειδή υπάρχει κόντρα επί προσωπικού αλλά κυρίως διότι πλέον η πλευρά Μανωλά δεν πλέον έχει καμία εμπιστοσύνη στον Αδαμίδη. Και δικαίως αν υπολογίσει κανείς ότι επί 6 μήνες περίμενε το κάλεσμά του για την επικύρωση της προσωπικής συμφωνίας του περασμένου Ιουλίου.

Το θέμα της προκαταβολής

Να σημειωθεί εδώ επίσης ότι ουδέποτε οι «Μανωλάδες» έθεσαν ως βέτο την καταβολή των 150.000 ευρώ προκειμένου να πέσουν οι υπογραφές. Αυτό είναι κάτι που αιωρείτο δίχως ποτέ να δηλωθεί από τους ίδιους με δημόσιο τρόπο. Επίσης ουδέποτε εκείνοι κλήθηκαν από τον Αδαμίδη προκειμένου να τους δοθεί μία εξήγηση για την καθυστέρηση.

Στο κάτω κάτω αν ο πρόεδρος της ΑΕΚ αδυνατούσε να βρει αυτά τα χρήματα λόγω της αδιαφορίας των μετόχων, όφειλε να καλέσει τον ποδοσφαιριστή και να τον ρωτήσει αν θα ήθελε να υπογράψει με τα λιγότερα, με τα μισά για παράδειγμα ως προκαταβολή. Ούτε αυτό έγινε…

Στο τέλος της ημέρας ο Μανωλάς όχι απλώς κερδίζει τις εντυπώσεις στη συγκεκριμένη υπόθεση με την απόφασή του να παραμείνει στην ομάδα αλλά και πείθει με τη στάση του ότι πέρα από τις δικές του άσχημες στιγμές, σεβάστηκε την ΑΕΚ σε μία περίοδο που άλλοι έψαχναν εναγωνίως τον τρόπο να αποδράσουν. Αυτή είναι η πραγματική διάσταση της ιστορίας των τελευταίων έξι μηνών.

Υ.Γ. Αναγνωρίζω ότι όλοι παρακολουθείτε με αγωνία τς διοικητικές εξελίξεις, όμως αυτό θα είναι θέμα προς συζήτηση όταν θα υπάρχει κάτι σαφές. Διότι προς το παρόν τα πάντα βρίσκονται σε φάση συζήτησης - διαπραγμάτευσης.