Πάει καιρός πια, όμως όσοι το ζήσαμε οφείλουμε να το (υπεν)θυμίζουμε στους εαυτούς μας και να το μεταφέρουμε σε όσους νεότερους βίωσαν μία ανώμαλη κατάσταση και ως επί το πλείστον γνώρισαν την ΑΕΚ σε περιόδους που εκείνη τους συστηνόταν, αγνοώντας την πραγματική ταυτότητα της.

Υπήρχε λοιπόν μία μακρά περίοδος κατά την οποία η Ένωση όχι απλώς προσέλκυε και αξιοποιούσε στο έπακρο τον ικανό έλληνα ποδοσφαιριστή, αλλά κατά την οποία αποτελούσε και προτεραιότητά του!

Εκείνο το σχέδιο εφαρμόστηκε με επιτυχία για κάμποσα χρόνια και απέφερε τίτλους, εξαιρετικές ευρωπαϊκές εμφανίσεις και μία μικρο-επανάσταση στο εγχώριο ποδόσφαιρο καθώς η ΑΕΚ αναγνωρίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ως η ομάδα που παρουσίασε μία άλλη διάσταση στο άθλημα από αυτή που ο έλληνας οπαδός είχε συνηθίσει. Δικαίως τότε χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πλέον ελκυστικά σύνολα στην ιστορία των πρωταθλημάτων αυτού του τόπου.

Η καταστροφική συνέχεια συνοδεύεται από πολλές αιτιάσεις και δεν ακουμπάει μόνο στη μακριά περίοδο του σάπιου συστημικού καθεστώτος που επί σειρά ετών καπηλεύτηκε συνειδήσεις, δηλητηρίασε τα αμιγώς αθλητικά όνειρα, αυτού που αρχικά ενίσχυσε την πεποίθηση και στην πορεία διατράνωσε την πίστη του (απέχοντος πλέον από τα γήπεδα) κόσμου ότι αντιμάχεται της καθαρότητας, του fair play και της νομιμότητας. Η ΑΕΚ όφειλε να ψάξει (και) μέσα της ώστε να βρει τα δικά της πολλά και σημαντικά λάθη, να πει την αλήθεια στον εαυτό της για όσα εκείνη δεν έκανε ή απέφυγε να τολμήσει.

Σήμερα παρουσιάζεται πιο σοφή. Ήταν όντως αυτή η περιπέτεια του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος αμέτρητα ανυπόφορη και ενοχλητική, ωστόσο υπήρξε και διδακτική. Προκάλεσε πόνο αλλά και δημιούργησε νέα οράματα, πίκρανε αφόρητα αλλά και συσπείρωσε φιλάθλους και οπαδούς οι οποίοι είχαν απομακρυνθεί τόσο μεταξύ τους, όσο το να ψάχνουν καθημερινά λόγους για να διαφωνήσουν και να αντιδικήσουν.

Το σχέδιό της είναι ξανά ξεκάθαρο και απόλυτο, δεν επιδέχεται διαπραγμάτευσης, ούτε διαφοροποιήσεις από καλοκαίρι σε καλοκαίρι. Κυρίως όμως θα στηρίζεται σε βάσεις ακλόνητες και δεν θα πατάει τις κόκκινες γραμμές. Η ΑΕΚ προσδοκά να γίνει (ξανά, όπως τότε) η ομάδα που αυτή τη στιγμή δεν υφίσταται στο εγχώριο ποδόσφαιρο.

Αυτή η οποία θα αποτελεί την προτεραιότητα του ικανού έλληνα άσου, που θα αναδεικνύει γηγενείς παίκτες μέσα από τα σπλάχνα της, αυτή που θα κερδίζει το χειροκρότημα και την αναγνώριση σε κάθε γωνιά της Ελλάδας για το προϊόν που θα χαρίζει και όχι το ανάθεμα, τις κατάρες και τις ύβρεις επειδή θα επιδιώκει την με κάθε μέσο επιβολή. Αυτή την ΑΕΚ που οραματίζονται όσοι «τρέχουν» καθημερινά την αντεπίθεσή της, την «ΑΕΚ όλων των Ελλήνων».