Το ξενέρωμα στα αποδυτήρια μιας ομάδας μετά από τη στέρηση ενός τίτλου με τρόπο είτε κάλπικο και νόθο (2017), είτε «χάρτινο» και εξωγηπεδικό (2008), είναι μια υπόθεση δύσκολα αναστρέψιμη. Και η ΑΕΚ βιώνει και πάλι μια περίεργη ατμόσφαιρα στους κόλπους της, ικανή να την «αδειάσει» ψυχολογικά και σωματικά στα έξι εναπομείναντα ματς. Αυτό όμως δεν είναι φυσιολογικό.

Ασφαλώς το 2008, η στεναχώρια, η πικρία, το αίσθημα αδίκου, η οργή, ήταν συναισθήματα πολύ πιο έντονα στο εσωτερικό της Ένωσης. Τότε οι ποδοσφαιριστές, προεξαρχόντων των «παλιοσειρών» Δέλλα, Λυμπερόπουλου και Ζήκου, ήρθαν σε ανοιχτή αντιπαράθεση με το πολυμετοχικό σχήμα ζητώντας να παίξουν στα playoffs παίκτες με λιγότερο χρόνο και μικροί της ομάδας και (αναγκαστικά λόγω ρόλου) βάζοντας στη μέση τον πρόεδρο Ντέμη Νικολαΐδη ο οποίος είχε απέναντί του το ανένδοτο των ανθρώπων που (ακόμα τότε) πλήρωναν μεγάλα ποσά.

Η συνέχεια γνωστή... Η ΑΕΚ δίχως όρεξη και με παίκτες μπαϊλντισμένους από όσα επικρατούσαν (και) τότε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, παρουσιάστηκε σε κατάσταση αποσύνθεσης παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημα με 5-0 επί του Πανιωνίου. Δέχθηκαν 4 γκολ από τον ΠΑΟ, ακόμα 4 από τον Άρη, έφεραν δύο ισοπαλίες και πέτυχαν μόλις δύο νίκες. Άφησαν όμως ως τελευταία, τη γεύση της διάλυσης.

Εν έτει 2017, η Ένωση βιώνει την απώλεια του Κυπέλλου Ελλάδας από ένα κάλπικο γκολ, δίχως αυτό να σημαίνει ότι θα κατακτούσε το τρόπαιο αν αυτό δεν είχε επιτευχθεί. Ωστόσο, θα είχε τις πιθανότητες που της αναλογούσαν βάσει του 1-1 και όπως και να το κάνουμε, στο μυαλό των παικτών μένει η στέρηση ενός τίτλου με το έτσι θέλω. Δικαιούνται όμως να επηρεαστούν ή μήπως το ορθόν και απαιτητό, βάσει της επαγγελματικής ιδιότητάς τους και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτήν, είναι το να αντιδράσουν;

ΑΛΛΩΣΤΕ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΟΙ...

... περισσότεροι από ένας και εξόχως σημαντικοί. Αφορούν στην ομάδα, στον προπονητή, στις ευρωπαϊκές ευκαιρίες που θα έχει ο σύλλογος σε ποδοσφαιριστές, οι οποίοι κρίνονται ακόμα, σε εκείνους που πρέπει να έρθουν για να ενισχύσουν το σύνολο σημαντικά περισσότερο. Προσέξτε:

Η ΕΥΡΩΠΗ: Δεν θα υπάρξει εμφανής οικονομική βελτίωση των δεδομένων (από τη στιγμή που πλέον είναι γενικώς αποδεκτό εντός και εκτός ΑΕΚ, ότι χρηματοδότης που θα δαπανήσει δεκάδες εκατ. ευρώ δίχως να υπολογίζει σε αντίστοιχα έσοδα δεν υφίσταται) εφόσον δεν προκύψουν έσοδα. Και αυτά αυξάνονται μόνον όταν επιστρέφεις στη δυναμική των ευρωπαϊκών κλαμπ, συμμετέχοντας σε ομίλους. Για να έχει λοιπόν η Ένωση δύο ευκαιρίες (έστω και αρκετά περιορισμένες σε σχέση με το παρελθόν), θα πρέπει να τερματίσει πρώτη στα πλέι οφς. Αυτός είναι ο ένας και μοναδικός τρόπος.

Ο ΜΑΝΟΛΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΙΜΕΝΕΘ: Επί προσωπικού μιλώντας, έχω πει πολλά και γράψει ακόμα περισσότερα υπέρ της κανονικότητας και επάρκειας του συγκεκριμένου προπονητή, προφανώς και επειδή τον είχαν κακολογήσει και μηδενίσει τόσο πολύ, εμπαθώς και άδικα στο πρώτο πέρασμά του, ενώ η αλήθεια ήταν άλλη. Πλέον όμως, ο Χιμένεθ έχει ξεπεράσει το στάδιο της δοκιμασίας και έχει εισέλθει στην περίοδο της μονιμότητας (όσο επιτρέπεται να μιλά κανείς για τέτοια στο ποδόσφαιρο).

Δεν είναι πια ο κασκαντέρ και αγαπητός λόγω της ιδιομορφίας που ανέλαβε την ΑΕΚ Μανόλο, αυτός δηλαδή που ήρθε για να σώσει το καράβι. Είναι ο Χιμένεθ από τον οποίο υπάρχουν σαφώς περισσότερες απαιτήσεις. Ασφαλώς αυξημένες από τη νέα σεζόν, όταν θα ξεκινήσει να φτιάχνει κάτι που θα φέρει την ταυτότητά του. Ωστόσο η εικόνα της ομάδας στα playoffs είναι πρωτίστως δική του δουλειά. Και πρέπει να τη φέρει και αυτή εις πέρας με λιγότερη κατανόηση από ότι προηγουμένως. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Πήρες τη δουλειά; Πρέπει να δώσεις πίσω πιο πολλά.

ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ: Μέσα από μια σειρά 6 αγώνων ιδιαιτέρως απαιτητικών, απέναντι σε ομάδες που η ΑΕΚ δεν κατάφερε να νικήσει φέτος (Παναθηναϊκός, Πανιώνιος) και δίχως να επικρατήσει απέναντι σε καμία σε εκτός έδρας παιχνίδι, θα προκύψει αρκετό διάβασμα για τις θέσεις, στις οποίες η Ένωση οφείλει να ενισχυθεί.

Διότι μέσα από τα playoffs θα πρέπει να βοηθηθεί και ο προγραμματισμός για την ομάδα της επόμενης σεζόν. Δίχως εκπτώσεις αυτή τη φορά. Με καταγραφή όσων κάνουν για μια ομάδα πρωταθλητισμού και όσους δεν μπορούν να υποστηρίξουν αυτό το κομμάτι. Είτε έχουν συμβόλαια, είτε δεν έχουν για την επόμενη χρονιά. Ο καθρέφτης είναι το γήπεδο, οφείλετε λοιπόν να κοιτάξτε καλά μέσα σε αυτόν όσοι τρέχετε την ΑΕΚ.

ΤΟ ΓΟΗΤΡΟ: Το άφησα για το τέλος, όμως το θεωρώ σημαντικό. Οι νίκες είναι επιβεβλημένες, όσο εξίσου αναγκαίες είναι και οι εμφανίσεις για τον κόσμο που ζητά μια ΑΕΚ πιο επιθετική, πιο θαρραλέα, διαφορετική από τα τελευταία παιχνίδια της. Δεν είναι ωραίο για την Ένωση να δίνει την εντύπωση ότι φοβάται ή ότι αντιμετωπίζει τους συγκεκριμένους αντιπάλους με την πεποίθηση ότι μπορεί να τους νικήσει παίζοντας μόνο παθητικά και αφήνοντάς τους τη μπάλα.

Η υπερπροσπάθεια αναγνωρίζεται, όπως επίσης και η απαραίτητη στροφή σε ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, κατά το διάστημα που ήταν απαγορευτικό το να χαθεί έστω και μισός βαθμός. Ο διακόπτης όμως πρέπει να γυρίσει. Από σήμερα κιόλας, τα βαθμολογικά περιθώρια άλλωστε δεν υπάρχουν.

Photo Credits: Eurokinissi