Το NBA Greece είχε φροντίσει να σας προσφέρει ένα μάθημα ιστορίας, με... αντικείμενο τον Gary Payton, ανήμερα των 46ων γενεθλίων του. Εμείς θα σας δώσουμε κάποιες από τις πλέον χαρακτηριστικές στιγμές του "πιο ολοκληρωμένου γκαρντ" που εμφανίστηκε στον "άλλον πλανήτη" και νυν υποψηφίου για assistant coach στους Bucks του Γιάννη Αντετοκούνμπο και τους Lakers.

Πριν γίνει το "Γάντι" (λόγω της άμυνας που έπαιζε), είχε ήδηκυκλοφορήσει στην πιάτσα ως το "στόμα". Δεν έφταιγε εκείνος. Το DNA του. Για να καταλάβετε, η πινακίδα που είχε ο πατέρας του, στα νιάτα του, έγραφε "Mr. Mean". Και από τα πρώτα πράγματα που έμαθε ο Αl Payton στον Gary, ήταν " το κατάλληλο βλέμμα, τον τρόπο να επικρατεί, ναι, το πώς να είναι μοχθηρός. Για να καταλάβετε, όταν έπαιζα μπάσκετ, μου άρεσε να τραυματίζω κόσμο". O κανακάρης ομολόγησε χρόνια αργότερα ότι " ο πατέρας μου εγκατέστησε μέσα μου την αγριάδα μου".

Όταν κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι (τα γήπεδα του Oakland, όπου ξημεροβραδιαζόταν), καταλαβαίνετε τι έγινε. " Έπρεπε να παίζω με όλους τους τύπους που ειρήσθω εν παρόδω, ήθελαν να με διαλύσουν. Αν δεν ήμουν σκληρός, θα με έτρωγαν ζωντανό. Κάθε ημέρα λοιπόν, εμφανιζόταν εκεί... έχοντας ύφος του τύπου "ας παίξουμε τώρα και βλέπουμε μετά το ματς τι θα γίνει".

Από τα φοιτητικά του χρόνια, ξεχώριζε για όσα έκανε στο παρκέ, αλλά και αυτά που έβγαιναν από το στόμα του. " Είναι σαν τους κυνηγούς κεφαλών. Πάντα εκεί έξω, να ψάχνει για εσένα. Πιστεύω ωστόσο, ότι χαίρει του μεγαλύτερου σεβασμού από όλους τους παίκτες της λίγκας" είχε εξηγήσει ο κόουτς του Washington State, Kelvin Sampson. Ένας εκ των αντιπάλων του, ο Eldridge Recasner είχε καταλάβει το ποιόν του Πέιτον. " Δεν εννοεί αυτά που λέει. Δεν μπλέκει σε καβγάδες, αλλά την ίδια ώρα υποστηρίζει όσα ξεστομίζει με τη συμπεριφορά του. Δηλαδή, δεν σε βρίζει και μετά παίζει σαν κοριτσάκι".

Ευθύς εξ αρχής είχε μια πολύ συγκεκριμένη στρατηγική. " Όταν παίζεις άμυνα, όλοι ασχολούνται μαζί σου και ξαφνικά το παιχνίδι σου, στην άλλη άκρη, γίνεται καλύτερο. Γίνεσαι ο πολυδιάστατος γκαρντ που όλοι θέλουν. Ακόμα και αν έχεις κάποια άσχημα βράδια, επιθετικά, αρκεί να κάνεις τη δουλειά σου στην άμυνα, για να είσαι πάλι χρήσιμος". Απλό;

Fact: Το συγκεκριμένο χόμπι του στοίχισε μια περιουσία (με τα νέα δεδομένα, δεν θα του είχε μείνει σεντ), μαζί και την τρίτη θέση στη λίστα με αυτούς που χρεώθηκαν περισσότερες τεχνικές ποινές, σε όλες τις εποχές.

Μετά τις διευκρινίσεις επί του "The mouth", πάμε στο "The glove". Κατ' αρχάς, ο νονός ήταν κάποιος εξάδελφος του, ο οποίος στους τελικούς της Δύσης, το 1993 του είπε ότι "κρατάς τον Kevin Johnson όπως το γάντι τη μπάλα του baseball". Αυτή την έφεση στην άμυνα, την απέδωσε στη συνεργασία του με τον Ralph Miller, στο Oregon State (κολέγιο που διάλεξε και ο γιος του, Gary Paton II " στον οποίον είχα πει ότι δεν είναι αρκετά καλός για να τα καταφέρει, αλλά με διέψευσε"). Ο Miller ήταν που του έμαθε να χρησιμοποιεί σωστά τα γρήγορα χέρια του, να μάθει όσα περισσότερα μπορεί, πέραν του να σκοράρει. Έκανε και κάτι ακόμα.

" Έπειτα από μια σειρά αγώνων που είχα +26 πόντους, κατά μ.ο., μια ημέρα ζήτησα να μην κάνω προπόνηση. Μου είπε "αν νομίζεις πως έγινες τόσο καλός, που έχεις αυτό το δικαίωμα, κρέμα από τώρα τα παπούτσια σου και παραιτήσου". Αιφνιδιάστηκα. Σκέφτηκα ότι αν παραιτηθώ, δεν θα 'χω επιτύχει τίποτα". Και σοβαρεύτηκε.

Είχε γίνει ο τύπος που όλοι ήθελαν να... ρίξουν στο έδαφος. " Οι Στόκτον, οι Μάρμπουρι, οι Κιντ. Όλοι ήθελαν να κάνουν μια δήλωση επί των προθέσεων τους, με μια καλή εμφάνιση εναντίον εμού". Και τι έκανε; " Αποφάσισα πως κάθε καλοκαίρι, κάθε σεζόν, θα δουλεύω για να είμαι καλύτερος από εκείνους".

Στους τελικούς με τους Bulls (το 1996), μετά το 0-3, ο George Karl έστειλε τον Payton πάνω στον Micheal Jordan. Kαι τι έγινε; Γράφτηκε ιστορία. Ήταν η πρώτη -και τελευταία- φορά που ο "Air" σκόραρε λιγότερους από 30 πόντους, σε τρεις διαδοχικούς τελικούς. Μέτρησε 37% κατά μ.ο. στα σουτ και 23, 26 και 22 πόντους, αντίστοιχα.

Fact: Eίχε πρόβλημα στην κνήμη και έπειτα από κάθε εντός έδρας ματς, περνούσε το βράδυ σε θάλαμο οξυγόνου. "Πάντα σκεφτόμουν ότι είναι σαν λύκος: αν τον αφήσω, θα τα φάει όλα", ενημέρωσε, επί της αιτίας που ήταν τόσο αποφασιστικός να κάνει σωστά τη δουλειά.

Η αλήθεια είναι ότι φοβόταν τον Micheal Jordan. " Τον έκανα έξαλλο και με εκδικούνταν με το ταλέντο του", είχε εξηγήσει. Αν υπήρχε κάποιος που τον προβλημάτιζε πάντα " ήταν ο John Stokton. Όλοι έλεγαν πως είναι βρώμικος. Δεν ήταν πιο αθλητικός από όλους εμάς. Ήταν όμως, πιο έξυπνος. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Και εμείς γνωρίζαμε ότι θα στήσει σκληρά pick. Είχαμε όλα τα videos της Γιούτα. Αλλά ήμασταν τόσο ηλίθιοι, που δεν μπορούσαμε να τον σταματήσουμε. Σούταρε οκτώ φορές... και έβαζε εννέα καλάθια. Είχε οκτώ βολές και ευστοχούσε στις 7, ενώ μοίρασε 15 ασίστ και έκανε 4 κλεψίματα. Τον είχα για ίνδαλμα μου". Και όλα αυτά, χωρίς trash talking. "Αυτός ήταν ο λόγος που είχε τον απόλυτο σεβασμό μου. Δεν προσπαθούσε να μπει στο μυαλό σου. Κάτι που επεδίωκα να κάνω εγώ σε εκείνον. Και πώς αντιδρούσε; Με ένα βλέμμα και ένα pick, που με έκανε τόσο έξαλλο, που "έτρωγα" τεχνική ποινή".

Η σύζυγος του, πάλι προτιμούσε τον Jordan (ως αθλητή -μην πάει ο νους σας στο κακό). Τότε η Monique James ήταν αρραβωνιαστικιά του. Και δεν δίστασε να ζητήσει αυτόγραφο από τον MJ, πριν τον τρίτο τελικό του '96. Εκείνος τελείωσε με 19π., 7 ριμπ. και 9 ασίστ και... ο άλλος (με το 23), με 36π., 3 ριμπ., 5 ασίστ.

Fact: Χρόνια μετά, η κόρη του Jordan επιτέθηκε φραστικά στον γιο του Payton, για μια φωτογραφία που είχε "ανεβάσει" στο Instagram (με τον πατήρ φαμίλια να επιδίδεται σε trash talking, ενώ είχε μπροστά του τον MJ).

Ήταν ο τελευταίος παίκτης των Sonics που φόρεσε στην πλάτη του το 20. Όχι ότι το έκανε κάποιος στην Oklahoma City. Μην περιμένετε όμως, να δείτε τελετές απόσυρσης και τα τοιαύτα. Τα έχει απαγορεύσει. "Λ υπάμαι, αλλά δεν έπαιξα ποτέ για την Oklahoma City και πιστεύω ότι μια ημέρα, ο οργανισμός θα επιστρέψει στο Seattle. Θα περιμένω έως τότε, να τιμήσω τον κόσμο της πόλης που με τίμησε". Μια καλή αρχή ήταν η είσοδος του στο Hall of Fame, πέρυσι, ως παίκτης των Sonics.

Στην καριέρα του στο ΝΒΑ (ως αμφιδέξιος), είχε 16.3 π., 6.7 ασίστ, 3.9 ριμπ., 1.8 κλεψ. -σε 17 σεζόν, πριν πει το "αντίο" το 2007; Είχε προηγηθεί αυτή στο κολέγιο. Τι είχε κάνει με τους Oregon State Beavers; Αυτά που σου δίνουν το εξώφυλλο στο Sports Illustrated (ήταν πρώτος σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες, ως τελειόφοιτος).

Απ' όταν αποσύρθηκε (γιατί είπαμε, φανέλα δεν κρέμασε) δεν βρέθηκε κάποιος που να του προσάψουν το "ο νέος Πέιτον". Γιατί δεν υπήρξε κάποιος τόσο ολοκληρωμένος. Χαρακτηριστικά, ο Charles Barkley τον είχε χαρακτηρίσει το 1999 ως "o καλύτερος παίκτης στον κόσμο".

Μπορούσε να παίξει άμυνας όλους τους γκαρντ και είχε αρκετές δυνατότητες στην επίθεση, ώστε να είναι στη λίστα με τους κορυφαίους 30 σκόρερ, στην ιστορία του ΝΒΑ, αλλά και σε αυτή με τους δέκα καλύτερους, στις ασίστ. Δεν ήταν θαύμα της φύσης, αλλά ήταν μοναδικός, γιατί είχε όλο το "πακέτο". Επί του θέματος, είχε δηλώσει " ενδεχομένως ο διάδοχος μου να είναι ο Rajon Rondo. Δεν ξέρω όμως, αν είναι πνευματικά έτοιμος".

Ήταν ο μέντορας του Jason Kidd (" ήταν και αυτός από το Oakland. Τον ξέρω απ' όταν ήταν 13. Ήθελε να είναι στην παρέα μου, κάθε μέρα. Είναι ένα από τα παιδιά μου"), απολαμβάνει να βλέπει τύπους σαν τον Blake Griffin ("προσφέρει πολλά καρφώματα") και τον John Wall (" εξελίσσεται σε ένας από τους δικούς μου τύπους, σε ένα από τα δικά μου παιδιά. Με έψαχνε να μιλήσουμε και από τότε είμαστε κοντά"). Απεχθάνεται " αυτούς που έχουν τεράστια "εγώ" και δεν ζητούν συμβουλές από old school τύπους".

Δείτε και ένα video με το τι εννοούσε trash talking