Ο Νίκος Γκάλης βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Παναγιώτη Γιαννάκη σε ένα κοντσέρτο για πολυβόλα όπου οι δύο τεράστιοι παίκτες σημείωσαν συνολικά 135 πόντους, 73 ο "Δράκος" και 62 ο "Γκάνγκστερ" όπως ήταν τα παρατσούκλια των Γιαννάκη και Γκάλη αντίστοιχα.

Ολα είχαν ξεκινήσει λίγο νωρίτερα, όταν ο Άγις Κυνηγόπουλος, ως αντιπρόεδρος τότε της ΕΟΚ, είχε βοηθήσει στο να πάρει ο Νίκος Γκάλης το ελληνικό διαβατήριο ως κάτοικος Τριλόφου Θεσσαλονίκης, ώστε να προλάβει να ενισχύσει την εθνική ομάδα στο προολυμπιακό τουρνουά του Βεβέ στην Ελβετία.

Τότε τον Απρίλιο του 1980, ένα μήνα πριν το προολυμπιακό, στο γήπεδο του Σπόρτινγκ και στην πρώτη προπόνηση της εθνικής στην αρχή της προετοιμασίας, συναντήθηκαν για πρώτη φορά οι δύο άντρες. Ο Γιαννάκης, ο στάρ της εθνικής, την είχε οδηγήσει ένα χρόνο νωρίτερα στον θρίαμβο και στο χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς του Σπλίτ (1979).

Ο Γκάλης μόλις είχε εγκατασταθεί από την Αμερική στη Θεσσαλονίκη, είχε επισκεφτεί τον οδοντίατρο που τον είχε στείλει άμεσα ο Ανέστης Πεταλίδης (για να του φτιάξει το πρόβλημα που είχε με τα δόντια) και είχε αρχίσει να δείχνει τα...δόντια του στο παρκέ, παίρνοντας με το καλημέρα τον ρόλο του ηγέτη και στην εθνική.

Με τον Γιαννάκη έπαιξαν λοιπόν συμπαίκτες στην εθνική (σκηνικό που επαναλήφθηκε για πολλά χρόνια και προστέθηκε και ο Αρης στις κοινές τους εμφανίσεις) αλλά δεν είχαν βρεθεί αντίπαλοι, αφού τότε το πρωτάθλημα διεξαγόταν σε δύο ομίλους βορρά και νότου με τελική φάση.

Εκείνο το απόγευμα (24.1.1981) λοιπόν στη Νίκαια, ήταν η πρώτη κόντρα τους, που άφησε και εποχή και έδειξε ουσιαστικά το τι πρόκειται να ακολουθήσει από τους δύο χρυσοδάχτυλους του ελληνικού μπάσκετ.

Ο Ιωνικός ήθελε να ξεμπλέξει νωρίς με την σωτηρία, ενώ ο Αρης με τον Ντούσαν Ιβκοβιτς πλέον στο τιμόνι να έχει διαδεχτεί τον πρωταθλητή Γιάννη Ιωαννίδη, προσπαθούσε να κρατήσει τα σκήπτρα του πρωταθλητή. Κάτι που δεν κατάφερε πάντως και ο "Ξανθός" επέστρεψε θριαμβευτής μετά από μια διετία για να οδηγήσει και πάλι τον Αρη στον τίτλο και στη συνέχεια στην ίδρυση της αυτοκρατορίας του).

Τότε για οικονομικούς λόγους όταν ανέβαινε μια ομάδα στη Θεσσαλονίκη ή κατέβαινε μια ομάδα στην Αθήνα έδινε δύο αγώνες συνήθως το Σαββατοκύριακο. Ετσι όποτε ερχόταν ο Αρης στην Αθήνα γινόταν το...αδιαχώρητο.

Εκείνο το απόγευμα στη Νίκαια, τα εισιτήρια είχαν εξαφανιστεί απο νωρίς, στην πιο...εφιαλτική εβδομάδα του εφόρου της ομάδας Σταύρου Συμεωνίδη, τον οποίο και πλησίαζαν φίλοι και γείτονες όπως πάντα για τις περίφημες προσκλήσεις της εποχής (φοράκια).

Οι ουρές έξω από το γήπεδο, ήταν ασύλληπτες για αγώνα μπάσκετ και έχει μείνει ιστορική αυτή η ημέρα, για πολλές δεκαετίες. Στο μικρό κλειστό του «Πλάτωνα» στριμώχτηκαν περίπου 1500 άτομα για να θαυμάσουν τον Γκάλη αλλά και τον δικό τους ήρωα, τον Γιαννάκη.

Δεκάδες ήταν όρθιοι, ενώ πολλοί άλλοι σκαρφάλωναν έξω από το γήπεδο, προσπαθώντας να «κλέψουν» κάποιες εικόνες από τα υποτυπώδη παράθυρα, πράγμα πολύ δύσκολο.

Υπολογίζεται ότι έξω από το γήπεδο έμειναν τουλάχιστον οι διπλάσιοι από όσους είχαν καταφέρει να μπουν και οι οποίοι δεν θα ξεχάσουν ποτέ αυτή τη μοναδική παράσταση του Νο 6 των γηπεδούχων, του 22χρονου Παναγιώτη Γιαννάκη και του Νο 7 των φιλοξενουμένων, του 24χρονου Νίκου Γκάλη με το περίφημο άφρο μαλλί.

Ο πρώτος σταμάτησε στους 73 πόντους που όπως είναι φυσικό μέχρι και σήμερα παραμένει η δευτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, πίσω από το εξωπραγματικό ρεκόρ του Αριστείδη Μούμογλου του Ηρακλή με τους 145 πόντους που είχε σημειώσει κόντρα στον ΒΑΟ (170-94)!

Ο Γκάλης σταμάτησε στους 62, σημειώνοντας μάλιστα μόλις ένα καλάθι στην παράταση όπου τον Αρη έσωσε ο έμπειρος (και πρωταθλητής ένα χρόνο νωρίτερα) Βασίλης Παραμανίδης με συνεχόμενους πόντους.

Το παιχνίδι εκτός από πάθος και δύναμη, φίλους και των δύο ομάδων, είχε και μεγάλη ένταση και πολλά παράπονα των γηπεδούχων για τη διαιτησία των Παναγιώτη Τσολακίδη και Χριστόδουλου Οικονομίδη. Αλλωστε στα πρώτα κιόλας λεπτά ο τεχνικός του Ιωνικού Κώστας Αναστασάτος είχε υποβάλλει ένσταση όταν δόθηκε διπλό φάουλ σε μια φάση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο η άμυνα του Ιωνικού όσο και του Αρη, είχε προσαρμοστεί πάνω στους δύο μεγάλους στάρ που όμως δεν καταλάβαιναν τίποτε. Ο Γιαννάκης σύμφωνα με ανεπίσημη στατιστική της εποχής, είχε περίπου 29/40 σούτ και είχε πετύχει και άλλους 15 πόντους με βολές. Που να είχε εφαρμοστεί δηλαδή και το τρίποντο που ήταν και η σπεσιαλιτέ του.

Εξαιρετικά ποσοστά, ανάλογα με του «Δράκου» είχε και ο Γκάλης με όλα τα σούτ να είναι υπό ασφυκτική πίεση. Ο Βαμβακούδης που είχε αναλάβει να φυλάει τον Γιαννάκη, αποχώρησε με πέντε φάουλ και...ζαλισμένος στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, ενώ ο Αναστασάτος είχε ρίξει σχεδόν ολόκληρη πεντάδα (Μπολάτογλου, Λάζαρης, Πετρίδης και Μπεζεντάκος) πάνω στον Γκάλη, αλλα μάταια.

Η ομάδα της Νίκαιας, είχε σταθερά το προβάδισμα στο πρώτο ημίχρονο (προηγήθηκε ακόμα και με 24-19, για να κλείσει το πρώτο μέρος με 53-51) με τον Γιαννάκη να υπολείπεται πάντως του Γκάλη έχοντας στο πρώτο εικοσάλεπτο 34 πόντους έναντι 37 του αντιπάλου του.

Μάλιστα για ένα συνεχόμενο εξάλεπτο στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου σκόραραν μόνο οι δυό τους, από 14 πόντους έκαστος και απλά οι άλλοι κοιτούσαν !

Ο κόσμος τρελλαινόταν στην εξέδρα και τα επιφωνήματα ήταν απολαυστικά, με τους δύο άσους να συνεχίζουν το βιολί τους και στο δεύτερο ημίχρονο έστω με μικρότερη συγκομιδή (ο Γκάλης έπεσε στους 23 πόντους ενώ ο Γιαννάκης στους 31). Ο Αρης που είχε περάσει κοντά στο 30’ μπροστά με 76-71, προηγήθηκε και 101-99, αλλά στα 45’’ δευτερόλεπτα πριν το φινάλε ο Βασίλης Νυδριώτης προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού ισοφάρισε ευστοχώντας με ψυχραιμία σε δύο βολές (101-101). Ο (εξαιρετικός) Στυλιανού από τον Αρη και ο Γιαννάκης αστόχησαν στην προσπάθειά τους να γίνουν οι ήρωες των ομάδων τους και το ματς πήγε στο έξτρα πεντάλεπτο.

Εκεί ο Γκάλης σίγησε (μόλις ένα καλάθι) και τον ρόλο του πήρε ο Παραμανίδης που με τρία συνεχόμενα καλάθια έκανε το 112-108 για τον Αρη, στο 1.38’’ πριν το φινάλε της παράτασης. Για ένα από τα καλάθια του ο Ιωνικός υπέβαλλε τη δεύτερη ένσταση πως δεν έπρεπε να μετρήσει, επειδή εκείνη τη στιγμή υπήρχε μια διένεξη στη γραμματεία από τους ανθρώπους των φιλοξενουμένων για το χρονόμετρο. Υπήρξε διακοπή του αγώνα σχεδόν ενός τετάρτου και εκεί δέχτηκε τεχνική ποινή ο πάγκος του Αρη.

Με πόντους του Γιαννάκη (8 στην παράταση) και του Μπεζεντάκου ο Ιωνικός πλησίασε στον πόντο (113-114) αλλά εκεί ο «Δράκος» χρεώθηκε με επιθετικό φάουλ που ήταν και το πέμπτο και επικράτησε πανδαιμόνιο με τον Ιωνικό να διαμαρτύρεται έντονα και όπως έγραψε τότε στην Αθλητική Ηχώ, ο καλός φίλος και συνάδελφος Τάκης Ευσταθίου, η ομάδα της Νίκαιας είχε δίκιο και για το συγκεκριμένο φάουλ αλλά και για τα παράπονα από τη διαιτησία. Ενώ όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά σε άλλο κομμάτι του άρθρου του για τη στιγμή της αποβολής: «Ο Γιαννάκης αποχωρεί από το γήπεδο μέσα σε μια τρίλεπτη θύελλα χειροκροτημάτων».

Πάντως ο Νάστος αστόχησε σε δύο βολές και ο Ιωνικός είχε μια ακόμα ευκαιρία για τη νίκη. Χρεώθηκε όμως επιθετικό φάουλ στον Πετρίδη, ενώ όταν ο Μπεζεντάκος έκλεψε εκ νέου τη μπάλα, στη συνέχεια την έχασε και ο Αρης απέδρασε δια πυρός και σιδήρου από το κλειστό του Πλάτωνα. Η ομάδα του Ιωνικού που είχε τη μεγάλη απώλεια του τιμωρημένου Σαρανταένα, σούταρε εκείνο το απόγευμα με το εκπληκτικό ποσοστό του 68% (45/66) ενώ ο Γιαννάκης τελείωσε το ματς με 29/40 δίποντα και 15/16 βολές αλλά και εννέα (6-3) ριμπάουντ !

Οι συνθέσεις εκείνου του ιστορικού αγώνα:

Ιωνικός Νικαίας (Αναστασάτος): Νυδριώτης 12, Αλεξανδρίδης 10, Μπεζαντάκος 2, Κατσαφάδος, Πετρίδης 2, Γιαννάκης73, Γουργιώτης 14, Μπολάτογλου, Λάζαρης, Μίσσας.

Αρης (Ιβκοβιτς): Σκόνδρας 8, Γκάλης 62, Παραμανίδης 14, Ανανιάδης 2, Ρωμανίδης 5, Στυλιανού 21, Τσαχτάνης, Βαμβακούδης 2, Νάστος, Οικονόμου.

Η συνέχεια για την εκπληκτική πορεία των δύο αυτών παικτών, του κορυφαίου διδύμου του ελληνικού μπάσκετ, είναι γνωστή.