Η συζήτηση με τον Τέλη Ζουρνατσίδη, έναν άνθρωπο του μπάσκετ, ο οποίος έχει υπάρξει αθλητής, προπονητής, τιμ μάνατζερ, ακόμη και… ραδιοφωνικός παραγωγός, άρχισε στις 13.16 το μεσημέρι της Πέμπτης (9/6) και κόντεψε να ξεπεράσει εκείνη την… μαραθώνια κουβέντα που είχε με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο στην αρχή της χρονιάς.

Τότε που ο ΠΑΟΚ δοκιμάστηκε άγρια, αλλά εν μέσω τρικυμίας έγινε ομάδα με κεφαλαία γράμματα.

Η απεργία και η πρώτη μεγάλη σύγκρουση με τον Λάζαρο

"Η αντίδραση που είχε ο ΠΑΟΚ κράτησε την ομάδα ζωντανή. Από την αρχή, όταν προέκυψε το θέμα της απεργίας, ήμασταν συγκαταβατικοί με τους παίκτες. Είχαμε πει, μάλιστα, στα παιδιά ότι αν δεν κατεβούν όλοι, μην κατέβετε ούτε εσείς, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Με την παρότρυνση του Λάζαρου, ο οποίος είναι πολύ φανατικός στις ιδέες και στα πιστεύω του, θεώρησαν ότι δεν θα παίξει καμία ομάδα. Όταν έσπασε, όμως, η απεργία από τις άλλες ομάδες και ο Παναθηναϊκός έκανε κανονικά προθέρμανση με όλους τους παίκτες του, είπαμε ΟΚ.

Ας καθίσουν έξω οι Ελληνες παίκτες και ας παίξουν μόνο οι πέντε ξένοι για να μην μηδενιστούμε. Ο Λάζαρος όρμησε και είπε… είμαστε μια γροθιά, ειπώθηκαν κουβέντες και υπήρξαν πολύ ακραίες αντιδράσεις εκείνη τη στιγμή. Ο Λάζαρος είπε σηκώνομαι και φεύγω και τότε ο Νίκος Σταυρόπουλος, που πιστώνεται τη διαχείριση όλης αυτής της κρίσης, έκρινε ότι δεν μπορούσε να περάσει αυτή η συμπεριφορά και στη συνέντευξη Τύπου που δώσαμε βγήκε όλο αυτό το πάθος για την ομάδα, με αποτέλεσμα η στάση μας να συνετίσει και τον Λάζαρο. Κατάλαβε ότι δεν είχε δίκιο σε κάποια πράγματα".

Η συζήτηση στο σπίτι του Λάζαρου και ο… μυστικός δείπνος

"Την ίδια μέρα συναντηθήκαμε στο σπίτι του Λάζου εγώ, ο Θοδωρής ο Φιλλιούδης και ο Λάζος. Ήμασταν από τις έξι το απόγευμα ως τη μία και 25 το πρωί. Ήταν η πρώτη φορά που είδα τόσο στενοχωρημένο, τόσο πληγωμένο, τόσο μετανιωμένο για κάτι τον Λάζαρο. Όχι για την απεργία. Αυτή η κίνηση ήταν σωστή. Αλλά για τον τρόπο που λειτούργησε απέναντί μας. Εκεί συνειδητοποίησε ότι ‘τελικά οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ φέρθηκαν πιο εντάξει από όλους και εγώ πήγα να τους πληρώσω με ένα τίμημα άδικο’. Αν δεν παίζαμε θα μηδενιζόταν μόνο ο ΠΑΟΚ.

Εκείνο το βράδυ, έγινε το περίφημο δείπνο σε ταβέρνα της Επανομής, που μας ψάχνανε όλοι στη Θεσσαλονίκη. Τα ψάρια, μάλιστα, που φάγαμε τα είχε χτυπήσει ο Λάζαρος με το ψαροντούφεκο. Ήμασταν ο Σούλης Μαρκόπουλος, ο Νίκος Σταυρόπουλος, ο Θοδωρής Φιλλιούδης, ο Μιλτιάδης Κανώτας, ο Λάζαρος και εγώ. Ήταν ένα μεγάλο κρας τεστ για τη σχέση μας, το οποίο, όμως, λειτούργησε ως μάθημα για όλους μας. Ένα μάθημα, που μας βοήθησε στη συνέχεια.

Δεν σας κρύβω ότι ο Λάζαρος είναι πολύ φανατικός με την ομάδα του ΠΑΟΚ. Στη διάρκεια των πλέι οφ με έπαιρνε από τη Ρωσία τρεις φορές την ημέρα στο τηλέφωνο και ειδικά μετά την ήττα στο γήπεδό μας, μου έλεγε να μην στενοχωριόμαστε και ότι θα πάμε να κερδίσουμε στο Αλεξάνδρειο. Αν τον ακούγατε, θα νομίζατε ότι είναι παίκτης του ΠΑΟΚ".

Το οικονομικό αδιέξοδο και η οριστική αποχώρηση του Λάζου

"Κάποια στιγμή η διοίκηση του ΠΑΟΚ βρέθηκε σε αδιέξοδο. Υπήρχαν μεγάλες καθυστερήσεις στις δόσεις του ΟΠΑΠ, δεν έρχονταν χρήματα στα ταμεία και δεχθήκαμε την ποινή των τεσσάρων αγωνιστικών κεκλεισμένων των θυρών, που μας γονάτισε! Το ότι μπήκε λουκέτο στο γήπεδό μας ήταν κα-τα-στρο-φι-κό! Σκεφτείτε ότι από τον τελευταίο αγώνα με τον Αρη τα έσοδα ήταν 90.000 ευρώ. Είναι πολύ σημαντικό ποσό για μια ομάδα με μπάτζετ 800.000 ευρώ. Μέσα στην ποινή έπεσαν τα ματς με τον Αρη, τον Παναθηναϊκό και τον Πανιώνιο. Ε, λοιπόν, αν είχαμε εκείνα τα έσοδα δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει ο Λάζαρος. Πέσαμε, όμως, σε μια τεράστια λούμπα.

Οι Αμερικανοί πίεζαν πολύ για τα χρήματά τους με το σκεπτικό… δεν παίρνω λεφτά, φεύγω. Ειδικά ο Μάρσαλ ήταν πολύ πιεστικός στο θέμα των χρημάτων και μόνο σε αυτό, στο οικονομικό θέμα. No pay, no play. Και μιλάμε για ελάχιστες ημέρες καθυστέρησης. Τους τελευταίους μήνες, όμως, έγινε άλλος άνθρωπος, αλλά αυτό είναι μια ολόκληρη ιστορία. Η διοίκηση, λοιπόν, αρχίζει αγώνα δρόμου… άντε να πληρώσουμε τον Μάρσαλ, άντε να πληρώσουμε τον Γκρέι, φυσικά πρέπει να πληρώσουμε τον Ντόιζιερ, που ήταν καινούργιος στην ομάδα και έπρεπε να τον στηρίξουμε. Και δημιουργήθηκε ένα τεράστιο κενό.

Οι Αμερικανοί ήταν όλοι πληρωμένοι και οι Έλληνες απλήρωτοι. Είναι αλήθεια. Ο Λάζαρος, αν επρόκειτο για τα δικά του χρήματα, δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει, αλλά το πήρε στραβά: Πληρώνετε τους ξένους και δεν πληρώνετε τους Έλληνες. Του βγήκε αυτό το… κομμουνιστικό, που του λέω καμιά φορά πάνω στην πλάκα. Πλέον, τι άλλο μπορούσα κι εγώ προσωπικά να κάνω με τον Λάζαρο; Πριν από το ματς με τον Άρη ήταν να φύγει, πριν από το ματς με τον Παναθηναϊκό πάλι ήθελε να φύγει. Αυτή τη φορά δεν μπορούσαμε να τον κρατήσουμε. Δεν θέλαμε να μείνει και να μην πάρει ποτέ τα λεφτά του.

Ήλθε η πρόταση από την Χίμκι και πήραμε την απόφαση να τον αφήσουμε να φύγει. Με βαριά καρδιά, γιατί με προπονητή τον Σούλη Μαρκόπουλο και γνωρίζοντας πόσο καλά παίζουν οι ομάδες του Σούλη μετά τον Φεβρουάριο, δεν θα είχαμε αντίπαλο με τον Λάζαρο. Χωρίς τον Λάζο έκαναν περίπατο τα όνειρά μας. Περίπατο η τρίτη θέση και ό,τι είχαμε ονειρευτεί".

Η ήττα από τον Πανιώνιο και η αλλαγή του momentum

"Μετά την αποχώρηση του Λάζαρου χάνουμε στην έδρα μας από τον Πανιώνιο, αλλά έρχεται ένας αγώνας, που για τον κόσμο είναι υπέρ άνω υποψίας, αλλά για μένα ήταν κομβικής σημασίας για τη συνέχεια. Είναι το παιχνίδι με τον Ικαρο Καλλιθέας στη Γλυφάδα! Ακούει ο άλλος Ικαρο και αναρωτιέται. Μπορεί μια νίκη επί μιας μικρομεσαίας ομάδας να αλλάξει το momentum, την ψυχολογία; Και όμως εκείνη η νίκη ήταν πολύ σημαντική για μας, γιατί ήταν η πρώτη φορά που είδα τους παίκτες να προσπαθούν να αποδείξουν ότι… είμαστε εδώ και χωρίς τον Λάζο. Που τον Λάζο τον λάτρευαν, έτσι; Τον είχαν και τον έχουν όλοι πολύ ψηλά!

Εκείνη η νίκη μας έδωσε τεράστια χαρά. Βγάλαμε ομαδικό παιχνίδι, συνεργασίες και από εκείνη τη μέρα αρχίσαμε να παίζουμε διαφορετικά. Η ομάδα άρχισε να λειτουργεί με άλλο τρόπο, σύμφωνα με αυτό που ταίριαζε στους παίκτες. Δεν θα ξεχάσω επίσης τη νίκη επί του Πανελληνίου, επί του Αμαρουσίου, που έπαιξε φοβερό μπάσκετ στην έδρα μας, άρχισαν να εισρέουν κάποια χρήματα στα ταμεία μας, αρχίσαμε να αναπνέουμε".

Η πρόκριση επί της Καβάλας και η υπεροχή του… Αρη

"Οι δύο νίκες επί της Καβάλας στον πρώτο γύρο των πλέι οφ μας έδωσαν αυτοπεποίθηση, γιατί είχαμε θέμα με την Καβάλα. Πέρυσι, είχαμε χάσει στην έδρα μας, είχαμε ηττηθεί και στην Καβάλα. Είχαμε ξαναχάσει πριν από δύο χρόνια. Ακόμη και ο τελευταίος αγώνας της ρέγκιουλαρ σίζον στην Καβάλα μας έδωσε τρομερή αυτοπεποίθηση. Ηταν ένα ματς, που εμείς ήμασταν τρομερά αδιάφοροι, η Καβάλα το ήθελε πολύ, αλλά καταφέραμε να κερδίσουμε. Τον αδιάφορο δεν χρειάζεται να τον ξυπνάς. Η Καβάλα πήγε το ματς στη δύναμη και το πλήρωσε, γιατί ο αδιάφορος μπορεί να μην έχει κίνητρο, αλλά έχει εγωισμό.

Φτάνουμε, λοιπόν, στη σειρά του μικρού τελικού με τον Άρη και δεν σας κρύβω ότι το momentum ήταν με το μέρος των αντιπάλων μας. Είχε ενισχύσει το ρόστερ του με φρέσκους παίκτες, είχε αποκτήσει λύσεις που δεν είχε ως τότε, ο καινούργιος προπονητής είχε βάλει κάποιες νέες ιδέες, είχε αποκλείσει και το Μαρούσι. Εμείς μπορεί να είχαμε πιο πολύ καιρό τον ίδιο προπονητή και να είχαμε καλύτερη χημεία ως ομάδα, αλλά σε αυτές τις σειρές παίζουν ρόλο και τα πρόσωπα. Υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από του Νίκου Χατζηβρέττα; Δεν το λέω υποτιμητικά, αντιθέτως, αλλά πόσα χρόνια είχε να πάρει πέντε σερί επιθέσεις και να σκοράρει και τις πέντε;

Ύστερα υπήρχε ο Κώστας Σλούκας. Για μένα το μεγάλο πρόβλημα του Άρη στη διάρκεια της χρονιάς ήταν ότι δεν έπαιζε ομαδικά. Ξαφνικά μπαίνει ένα παιδί και μεταμορφώνει όλη την ομάδα. Τον παρακολουθώ από τον Μαντουλίδη και ήταν εκπληκτική η απόδοσή του. Τα τελευταία χρόνια δεν θυμάμαι Ελληνα γκαρντ να βγάζει 31 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης και να γεμίζει τις κατηγορίες της στατιστικής. Μόνο τον Διαμαντίδη! Ο Σλούκας έδωσε στον Αρη αυτό που του έλειπε. Καταφέραμε όμως να απαντήσουμε με νίκη στο Αλεξάνδρειο και να ισοφαρίσουμε τη σειρά ανακτώντας το πλεονέκτημα της έδρας και έχοντας τον πέμπτο αγώνα στο σπίτι μας. Η συνέχεια είναι γνωστή και είμαστε πολύ υπερήφανοι για αυτή την τρίτη θέση".

Ο ρόλος του "υποτιμημένου" Σούλη Μαρκόπουλου

"Θα το πω όπως το νιώθω. Θα μπορούσε να είναι πιο κοινωνικός στον χώρο του μπάσκετ, στις σχέσεις του με τον Τύπο, με τους παράγοντες και όλα αυτά με την καλή έννοια, χωρίς υπερβολές. Σε αυτό ο Σούλης υστερεί. Είναι, όμως, ταπεινός άνθρωπος και δεν τον ενδιαφέρει να προβάλει τον εαυτό του. Προτάσσει τη δουλειά του. Ο άνθρωπος δουλεύει απίστευτα. 'Ερχεται ο Μάρσαλ και μου λέει… ‘θυμάμαι μέρες κολεγίου με πολλή προπόνηση. Αυτά δεν γίνονται πουθενά’. Το παιδί απηύδησε.

Όσο για τις επαναλήψεις ώσπου να μάθουν οι παίκτες ένα σύστημα; Ξανά και ξανά και ξανά το ίδιο μέχρι να το εμπεδώσουν. Εγώ αν ήμουν παίκτης του, θα είχα αυτοκτονήσει. Στο τέλος είναι τόσο κουρασμένοι, που τα εκτελούν μηχανικά. Το ένα θέμα, λοιπόν, είναι η σκληρή δουλειά. Το δεύτερο είναι ακόμη πιο σημαντικό. Δεν θα φέρει ποτέ τον παίκτη του σε δύσκολη θέση. Στη χειρότερη εμφάνιση, στο μεγαλύτερο λάθος ή στην πιο άσχημη αντίδραση στην προπόνηση, ο Σούλης θα τον σεβαστεί. Δεν θα τον καλύψει, θα εξηγήσει χίλιες φορές το λάθος, αλλά δεν θα τον βρίσει, δεν θα τον προσβάλλει. Και ο επαγγελματίας θα το εκτιμήσει. Και μετά θα παίξει για τον προπονητή και για την ομάδα.

Θεωρώ ότι είναι υποτιμημένος και θέλω να πω κάτι. Με τον Ηλία Ζούρο έχω άριστη σχέση και τον πιστεύω πάρα πολύ. Δεν καταλαβαίνω, όμως, για ποιο λόγο να μην του προταθεί να αναλάβει την Εθνική Ομάδα; Για ποιο λόγο είναι κατάλληλος ο Καζλάουσκας και όχι ο Μαρκόπουλος, που και εμπειρία έχει και τις γνώσεις και τις επιτυχίες με όλες τις ομάδες;"

Η επόμενη ημέρα και η συμμετοχή στα προκριματικά της Ευρωλίγκας

"Οι παράγοντες του ΠΑΟΚ έχουν το χόμπι να φτιάχνουν μια διοίκηση οι μεν, να φτιάχνουν μια άλλη διοίκηση οι δε και να αναμετρηθούν για το ποιος είναι καλύτερος. Αφουγκράζομαι, ωστόσο, ότι άπαντες αντιλαμβάνονται πως πρέπει να υπάρξει ενωτική διάθεση για να προχωρήσουμε μετά την επιτυχία αυτή. Αν θέλετε τη γνώμη μου, ο ΠΑΟΚ ό,τι ομάδα κι αν έφτιαχνε ως τέταρτος ή ως πέμπτος, την ίδια πρέπει να δημιουργήσει και ως τρίτος. Οτιδήποτε άλλο πράξει, θέλω να πω αν γίνουν άλματα και όχι σταθερά και συνετά βήματα, ο σύλλογος θα το πληρώσει. Το ρίσκο θα είναι τεράστιο και η προσπάθεια που καταβάλλει ο σύλλογος να αποπληρώνει παλαιά χρέη, θα πάει στράφι.

Αυτή τη στιγμή έχουμε καταφέρει κάτι τρομερό. Υπάρχουν τρεις άνθρωποι, ο Σούλης Μαρκόπουλος, ο Νίκος Σταυρόπουλος και εγώ. Αυτά τα δύο χρόνια, όλες οι αποφάσεις για το αγωνιστικό τμήμα, έχουν ληφθεί αποκλειστικά και μόνο από εμάς τους τρεις. Δεν έχουμε δεχτεί την παραμικρή παρέμβαση στο έργο μας από κανέναν παράγοντα του συλλόγου. Ελπίζω να συνεχιστεί αυτό. Το επεσήμανε και ο κόουτς στη συνέντευξη Τύπου. Το μόνο που θέλουμε να ξέρουμε είναι πόσα χρήματα διαθέτει η ΚΑΕ για το μπάτζετ. Όλα τα άλλα τα χειριζόμαστε εμείς. Ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος Μάρσαλ έπαιξε στον ΠΑΟΚ με 11.000 δολάρια το μήνα, σας λέει κάτι αυτό;

Ο Ντόζιερ, που για μένα είναι ο MVP των πλέι οφ και όχι μόνο της σειράς ΠΑΟΚ - Αρη, αμείβεται με 12.000 δολάρια το μήνα. Θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, να κρατήσουμε κάποια παιδιά. Και τους δύο ξένους που ανέφερα και κάποιους άλλους, όπως τον Τόντορ Γκετσέφκι. Τέτοιο χαρακτήρα δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Η κορυφαία νοοτροπία σε μια ομάδα μπάσκετ, να παίζει μόνο για τους άλλους και όχι γα τον εαυτό του. Έχουμε κι άλλα πράγματα στο μυαλό μας, αλλά υπάρχει χρόνος για να τα σκεφτούμε και να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις".