Ο πρώτος τελικός στο ΣΕΦ ήταν ένα καταπληκτικό παιχνίδι. Ανταγωνιστικό, με καλό ρυθμό, με τις δύο ομάδες να εναλλάσσονται στο σκορ και το ματς να κρίνεται στην τελευταία φάση, στην τελευταία κατοχή. Ακόμη και αν ο Ολυμπιακός έπαιρνε την νίκη στο τέλος με ένα τρίποντο, οι Πειραιώτες θα ήταν ανακουφισμένοι που γλίτωσαν την ήττα και ικανοποιημένοι που κράτησαν αλώβητη την έδρα τους, αλλά τις εντυπώσεις θα τις είχε κερδίσει ο Παναθηναϊκός με το μπάσκετ που έπαιξε, αλλά και με την εικόνα που παρουσίασε.

Ο Παναθηναϊκός, με αλλαγή προπονητή και φιλοσοφίας, συν τις αφαιρέσεις που έγιναν στο ρόστερ του, με το ροτέισον να έχεις διαφορές ακόμη και σε ρόλους παικτών του, παρουσιάστηκε περισσότερο έτοιμος, διαβασμένος και αποφασιστικός στον πρώτο τελικό. Φάνηκε από την πρώτη περίοδο πως το "τριφύλλι" ήρθε με σκοπό να πάρει το "διπλό" στο ΣΕΦ. Και ο Ολυμπιακός, ο οποίος διαθέτει μεγαλύτερη ποιότητα και βάθος στο ρόστερ του σε σχέση με τον αντίπαλο του, καλύτερη χημεία και ομοιογένεια, με βασικό κορμό, ξεκάθαρους ρόλους και για έξτρα "όπλο" την έδρα του, εμφανίστηκε κατώτερος των περιστάσεων ειδικά στο πρώτο ημίχρονο.

Μία ομάδα που θέλει να έχει από την αρχή της σεζόν την ταυτότητα της καλής αμυντικής ομάδας (δεχόμενη κοντά στους 68 πόντους), είχε παθητικό 47 πόντους στο πρώτο 20λεπτο και 83 σε ολόκληρο το ματς. To εντυπωσιακό με τους "πράσινους" ήταν πως μπόρεσαν να παίξουν μπάσκετ και σε υψηλό τέμπο, σημειώνοντας πάνω από 80 πόντους σε ένα ντέρμπι, δείχνοντας πως μπορούν να λειτουργήσουν και σε έναν ρυθμό με υψηλό σκορ, κάτι για το οποίο παραδοσιακά δεν φημίζονται οι ομάδες του Αργύρη Πεδουλάκη.

Ο Ολυμπιακός που θέλει να έχει καλή κυκλοφορία της μπάλας στα παιχνίδια του, στο πρώτο ημίχρονο είχε μοιράσει μόλις 6 και ο Παναθηναϊκός 17, με τους "πράσινους" να ολοκληρώνουν το παιχνίδι με το εντυπωσιακό νούμερο των 29 ασίστ. Μία από τις διαφορές του "τριφυλλιού" στην εποχή Αργύρη Πεδουλάκη, είναι πως οι "πράσινοι" έχουν καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, πασάρουν περισσότερο και ντριμπλάρουν λιγότερο και αυτό φάνηκε σε αρκετές φάσεις μέσα στο ματς. Κάκιστη η άμυνα των Πειραιωτών που έδωσε την δυνατότητα στους "πράσινους" να πετύχουν αρκετά εύκολα καλάθια, είτε στον αιφνιδιασμό (κακές και αργές επιστροφές), είτε με ελεύθερα σουτ, δίνοντας συνεχώς χώρο στον Νικ Καλάθη, ο οποίος και τους τιμώρησε.

Ο Παναθηναϊκός του Αργύρη Πεδουλάκη είναι μία διαφορετική ομάδα, κάτι νέο, με τους Πειραιώτες να μην ξέρουν τι ακριβώς είχαν να περιμένουν μέσα στο παρκέ. Το "τριφύλλι" έβαλε δύσκολα στους γηπεδούχους από νωρίς (προηγήθηκε με +12, 17-29) και εκείνοι δεν μπορούσαν να κάνουν το παιχνίδι τους, ούτε και να επιβάλλουν τον ρυθμό τους σε διάρκεια, με εξαίρεση ένα καλό πεντάλεπτο στην τρίτη περίοδο. Ενδεχομένως οι "ερυθρόλευκοι" κάπου να επαναπαύθηκαν από τις δύο ήττες των "πρασίνων" από τον Άρη στην Θεσσαλονίκη και να εκτίμησαν πως δεν θα έχουν δύσκολο έργο στους τελικούς. Γιατί στην πράξη φάνηκε πως ο Ολυμπιακός δεν είχε προετοιμαστεί σωστά, τόσο αγωνιστικά από θέμα τακτικής, όσο και πνευματικά, έχοντας κακή νοοτροπία, η οποία και επιβάλλεται να αλλάξει.

Το παιχνίδι, βέβαια, κρίθηκε στις λεπτομέρειες, στην τελευταία φάση, μία επίθεση τουλάχιστον κακοστημένη και αυτό που "ενοχλεί" είναι πως ο Ολυμπιακός αν και είχε χρόνο, αυτά τα 10'', δεν πρόλαβε καν να εκδηλώσει μία νορμάλ επίθεση πρωτοκλασάτης ομάδας. Ο Κώστας Παπανικολάου πήρε το ριμπάουντ, κατέβασε την μπάλα, ρίσκαρε πηγαίνοντας στην αριστερή πλευρά, κλείστηκε στην γωνία, μπερδεύτηκε και υπό την πίεση του χρόνου απλά πέταξε την μπάλα στο καλάθι. Προφανώς και δεν φταίει μόνο ο Έλληνας φόργουορντ για την εξέλιξη της φάσης. Καταρχάς, κανένας από τους δύο γκαρντ δεν πήγε κοντά του ώστε να δώσει πάσα (είχε δίπλα του μόνο τους Πρίντεζη και Χάντερ), με τους Σπανούλη και Λοτζέσκι να έχουν φύγει μπροστά, ενώ στα 4'' που είχε πάει δίπλα του ελεύθερος ο Λοτζέσκι, ο "Παπ" είχε ήδη... πελαγοδρομήσει. Ό,τι και αν σχεδιάστηκε ή κουβεντιάστηκε πάνω στην στιγμή για να πάει η ομάδα σε μία τόσο κρίσιμη κατοχή για να πάρει το ματς, ύστερα από την άστοχη βολή του Δημήτρη Διαμαντίδη, δεν έγινε ποτέ πράξη, με τους "ερυθρόλευκους" να μην έχουν καθαρό μυαλό και ψυχραιμία σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο. Το γεγονός είναι απαράδεκτο σε αυτό το επίπεδο. Οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν την διαφορά και εδώ οι Πειραιώτες τα έκαναν... μπάχαλο, δεχόμενοι το break στο ΣΕΦ.

Ο Ολυμπιακός από το ματς κρατά το καλό ποσοστό του στα δίποντα (70%, 21/30), την καταπληκτική εμφάνιση του επηρεασμένου ψυχολογικά Γιώργου Πρίντεζη, ύστερα από τον χαμό του πατέρα του, ο οποίος ήταν ασταμάτητος κοντά στο καλάθι (17π, 5/6δ) και την εκτελεστική δεινότητα του Ματ Λοτζέσκι, ο οποίος έβαλε μεγάλα σουτ, ολοκληρώνοντας το παιχνίδι με 21 πόντους (5/5δ, 3/4τρ, 2/2β). Ο Έλληνας φόργουορντ δεν ήθελε με τίποτα να χάσει αυτό το παιχνίδι και παρά τον πόνο του, κατάφερε όχι μόνο να αγωνιστεί, αλλά και να γίνει πρωταγωνιστής για την ομάδα του. Μεγαλείο ψυχής.

Πέρα από τα συστήματα και την τακτική, στους τελικούς παίζει ρόλο και η αποφασιστικότητα, ο υψηλός βαθμός συγκέντρωσης, η θέληση, το πάθος, η αυτοπεποίθηση που μπαίνεις και παίζεις μέσα στο γήπεδο. Και ο Ολυμπιακός από εδώ και πέρα θα πρέπει να έχει στο ζενίθ όλα τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά για να κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα. Οι Πειραιώτες βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο και στο ΟΑΚΑ θα πάνε να διεκδικήσουν το "διπλό", ώστε να επανακτήσουν το πλεονέκτημα έδρας. Τώρα, στα δύσκολα και στα κρίσιμα, είναι η ώρα που πρέπει να μιλήσουν οι χαρακτήρες των παικτών, οι προσωπικότητες και οι ηγέτες, εκείνοι που μπορούν και πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω.

Τις δύο τελευταίες χρονιές, ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει στους τελικούς να κάνει το break στο ΟΑΚΑ. Το κατόρθωσε τόσο το 2014 (αν και έχασε το πρωτάθλημα), όσο και πέρσι, όταν και κατέκτησε το Πρωτάθλημα με 3-0 νίκες. Οι Πειραιώτες έχουν βρει τον τρόπο να... δραπετεύουν με το θετικό αποτέλεσμα από τα Βόρεια Προάστια, αλλά για να το καταφέρουν αυτό την Κυριακή (22/5) θα πρέπει να παρουσιαστούν απόλυτα έτοιμοι, τόσο με το να αλλάξουν ορισμένα θέματα στην τακτική τους, όσο και να παρουσιαστούν στο ΟΑΚΑ με μάτι που... γυαλίζει.

Ο Ολυμπιακός, από το 2012 και μετά, διαθέτει καλύτερη ομάδα και μεγαλύτερη ποιότητα παικτών απέναντι στον Παναθηναϊκό, κάτι που έχει φανεί και στην Ευρώπη, έχοντας συμμετάσχει και σε τρεις τελικούς Euroleague μέσα σε τέσσερα χρόνια. Σε αυτό το διάστημα όμως, έχει πάρει δύο πρωταθλήματα στην Ελλάδα και έχει χάσει δύο. Αν κατορθώσει να χάσει και τον φετινό τίτλο, έχοντας και το πλεονέκτημα έδρας (όπως συνέβη και το 2013), τότε είναι άξιος της μοίρας του... Δεν αρκεί να είσαι φαβορί στα χαρτιά και στην θεωρία. Πρέπει να το δείξεις και στην πράξη. Δεν νοείται να μην έχεις την νοοτροπία και την ψυχολογία του πρωταθλητή σε αυτά παιχνίδια. Ύστερα από μία αποτυχημένη σεζόν στην Ευρώπη, όλοι οι παίκτες οφείλουν να παίζουν μπάσκετ έχοντας το... μαχαίρι στα δόντια για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και οι προπονητές να προετοιμάσουν άριστα την ομάδα. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες και ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.