Πέρασε τρία χρόνια στο κολέγιο της Arizona. Όταν τελείωσε με τις σπουδές, ο Κιρίλ Νατιάζκο επέστρεψε στην πατρίδα του και έπαιξε για την Azovmash, που έχει έδρα το επίκεντρο των συγκρούσεων Ουκρανών και Ρώσων. Ο 24χρονος σέντερ, έγραψε στο hoopshype.com πώς βιώνουν οι παίκτες της Ουκρανίας, την πρώτη συμμετοχή της χώρας σε Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ καθημερινά χάνονται ζωές "πίσω στο σπίτι".

" Αυτή υποτίθεται πως θα ήταν η χρονιά μας. Ουδείς περίμενε να κάνουμε αυτό που κάναμε στο περυσινό Eurobasket. Σοκάραμε τους πάντες, παίζοντας με τον τρόπο που παίζουμε έως την 6η θέση και έτσι προκριθήκαμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο, για πρώτη φορά στην ιστορία του ουκρανικού μπάσκετ.

Πιστέψαμε πως θα ήμασταν το big thing της χώρας μας, αυτό το καλοκαίρι, αλλά προφανώς και η προσπάθεια μας επισκιάστηκε από την τρελή κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι, με τους νέους ανθρώπους που δίνουν μάχες και χάνουν τη ζωή τους, στο ανατολικό μέρος της χώρας.

Ο ανθρώπινος νους δεν επαρκεί για να καταλάβει πώς επιδεινώθηκε τόσο γρήγορα η κατάσταση. Αν μου έλεγες πριν ένα χρόνο πως θα συμβεί κάτι τέτοιο, θα απαντούσα πως είσαι τρελός. Πραγματικά, προέκυψε από το πουθενά.

Τώρα κανείς δεν ξέρει αν η κατάσταση θα γίνει χειρότερη ή καλύτερη. Έπαιξα στην Azovmash, που βρίσκεται στη Mariupol, μια πόλη στο επίκεντρο της περιοχής που περνά τα μεγαλύτερα δεινά, στη χώρα. Ήταν τρελά όσα συνέβαιναν από τον Απρίλιο και το Μάιο. Απ' ό,τι ακούω τώρα, είναι ακόμα χειρότερα. Όλα είναι τόσο ασταθή που είναι δύσκολο να κάνεις προβλέψεις για το μέλλον.

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλά που να μπορούμε να κάνουμε. Το motto της ομάδας είναι να επικεντρωνόμαστε σε πράγματα που μπορούμε να ελέγξουμε. Μπορείς να μιλάς για τον πόλεμο, να σκέφτεσαι για αυτόν και να χάνεις τον ύπνο σου, αλλά δεν θα αλλάξει τίποτα. Πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι στο στόχο μας.

Παρά τα όσα συμβαίνουν πίσω στο σπίτι, η ατμόσφαιρα στην ομάδα είναι πολύ καλή. Έχουμε κάποιους παίκτες που είναι από την Ανατολική Ουκρανία ή έχουν συγγενείς που ζουν εκεί όπου καθημερινά υπάρχουν μάχες, αλλά το διαχειριζόμαστε. Είμαστε ευτυχείς που είμαστε σε θέση να εκπροσωπήσουμε την Ουκρανία, στο Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά. Είμαστε ενωμένοι. Δεν βρίσκονται στη μια άκρη εκείνοι που μιλούν ουκρανικά και στην άλλη, αυτοί που μιλούν ρώσικα.

Ανήκω στους ρωσόφωνους και ποτέ δεν ένιωσα διάκριση στην Ουκρανία, εξαιτίας αυτού. Ποτέ δεν ένιωσα πως απασχολούσε κάποιον το γεγονός, πριν γίνει ό,τι γίνει φέτος. Ποτέ δεν ήταν σημείο αναφοράς. Και ποτέ δεν ένιωσα την πίεση να προτιμήσω μια γλώσσα έναντι της άλλης. Πήγα σε ουκρανικό-ρωσικό σχολείο και ποτέ δεν άκουσα κανέναν να λέει "κάνεις λάθος που μιλάς ρώσικα". Μέχρι σήμερα, μπορείς να πας στο κέντρο του Κιέβου και να μιλήσεις ρώσικα. Κανείς δεν θα σου πει τίποτα.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει πραγματικά μεγάλο πρόβλημα στη χώρα, εκτός των ανατολικών περιοχών. Παρ' ότι πήγαμε στη Λιθουανία για λίγο, κάναμε το κύριο μέρος της προετοιμασίας στην Ουκρανία. Ήταν όλα ειρηνικά, φυσιολογικά. Δεδομένων των συνθηκών κάναμε μια πολύ νορμάλ προετοιμασία.

Τ ώρα θέλουμε να κάνουμε λίγο θόρυβο στην Ισπανία, για να υπερισχύσουμε των κακών νέων. Αν τα καταφέρουμε έστω και λίγο, θα είμαστε ευτυχισμένοι. Η Ουκρανία χρειάζεται τα καλά νέα αυτή τη στιγμή και ελπίζω πως θα μπορέσουμε να δώσουμε κάτι. Περισσότερο από όλα, εύχομαι για μια ειρηνική επίλυση των προβλημάτων. Αν νομίζετε πως με τις μάχες θα λυθεί κάποιο πρόβλημα, είστε τρελοί" .