Ο πρώτος που είχε πετύχει κάτι τέτοιο από καταβολής φάιναλ-φορ (1988) είναι ο μεγάλος Μπομπ ΜακΑντου, που είχε σαρώσει με την Φίλιπς Μιλάνο. Ο θηριώδης Αμερικανός μάλιστα είχε και άλλη μια πρωτιά, που ισοφάρισε ξένος ελληνικής ομάδας. Ο ΜακΑντου ήταν ο μοναδικός που συνδύαζε τίτλο πρώτου σκόρερ στο ΝΒΑ και πρωταθλητή Ευρώπης, κάτι που επανέλαβε ο Ντομινίκ Ουίλκινς το 1996 στο Παρίσι.

Ο Πάουελ που έχει στην κατοχή του δύο δαχτυλίδια πρωταθλητή με τους Λέικερς, διαθέτει πλέον μια... ασυνήθιστη τροπαιοθήκη στο σπίτι του.

Παράλληλα υπάρχουν και οι άλλοι τρεις παίκτες που έχουν ακολουθήσει την αντίθετη διαδρομή, δηλαδή αφού κατέκτησαν την Ευρωλίγκα πήγαν στο ΝΒΑ και στέφτηκαν κι εκεί πρωταθλητές: ο λόγος για τον Ράσο Νεστέροβιτς, τον Τόνι Κούκοτς και τον Γιαν Τάμπακ. Παραλίγο να έμπαινε στη λίστα και ο Ζέλικο Ρέμπρατσα (πρωταθλητής το 1992) που αγωνιζόταν στην ομάδα των Ντιτρόιτ Πίστονς το 2004, αλλά έφυγε στη μέση της χρονιάς πριν τα "κακά παιδιά" επιστρέψουν στον θρόνο τους.

Αναλυτικότερα ο Κούκοτς είναι ένας σύγχρονος "Μίδας" αφού έχει τρεις ευρωπαϊκούς τίτλους με τη Γιουγκοπλάστικα (και έναν τελικό με την Μπενετόν) και άλλα τρία πρωταθλήματα με τους Σικάγο Μπουλς. Ο Γιαν Τάμπακ αγωνίστηκε (με μικρότερο ρόλο) στην ίδια ομάδα και στη συνέχεια έπαιξε στους πρωταθλητές Χιούστον Ρόκετς (1995), χωρίς όμως να έχει κι εκεί μεγάλο χρόνο συμμετοχής.

Τέλος ο Ράσο Νεστέροβιτς αναδείχτηκε πρωταθλητής με την Κίντερ το 1998 απέναντι στην ΑΕΚ και το 2005 κατέκτησε τον τίτλο του ΝΒΑ με τους Σαν Αντόνιο Σπερς.

ΥΓ. Μπορεί να υπολογιστεί και ο Μανού Τζινόμπιλι (πρωταθλητής με τους Σπερς 2003, 2005, 2007), με τη διαφορά ότι η Κίντερ του 2001 κατέκτησε την "διασπασμένη" Ευρωλίγκα σε έναν τελικό best-of-five και όχι σε φάιναλ-φορ.