Την Κυριακή 2 Οκτωβρίου ο Άντονι Πάρκερ προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ όπου τον υποδέχτηκαν οι άνθρωποι της Μακάμπι, ένας εκ των οποίων υπήρξε συμπαίκτης του. Ο λόγος για τον Νίκολα Βούιτσιτς, ο οποίος θα βρίσκεται φυσικά και στην τελετή της Τρίτης (4/10), όπου "η ομάδα του Λαού" θα τιμήσει τον Αμερικάνο, βετεράνο πλέον, σμολ φόργουορντ, κάνοντας τον μέλος στο Hall Of Fame του συλλόγου.

Με αφορμή αυτό το γεγονός το Sport24.gr θυμάται ένα από τα καλύτερα all around τριάρια που έπαιξαν στην Ευρώπη, τον Άντονι Πάρκερ, δίνοντας έμφαση στην πορεία του με τα χρώματα της ισραηλίτικης ομάδας, αφού γι΄αυτήν ακριβώς είναι που θα τιμηθεί την Τρίτη.

Γεννημένος μπασκετμπολίστας

Γεννήθηκε στο Νάπερβιλ του Ιλινόις στις 19 Ιουνίου 1975, έχοντας, με μια δόση υπερβολής, μια μπάλα παραμάσχαλα. Αυτό που δεν είναι καθόλου υπερβολή είναι ότι ο Άντονι Μίκαελ Πάρκερ, όπως είναι το πλήρες όνομα του, δεν θα μπορούσε να μην ταλαιπωρήσει έστω και για λίγο την σπυριάρα. Τελικά δεν την ταλαιπώρησε, αλλά την έκανε ευτυχισμένη κάθε φορά που βρισκόταν στα σίγουρα χέρια του.

Βλέπετε, ο πατέρας του 41χρονου σήμερα Αμερικανού έπαιξε μπάσκετ σε κολεγιακό επίπεδο, η μητέρα του εκτελούσε χρέη τσιρλίντερ στα μπασκετικά παρκέ ενώ τόσο ο αδερφός του, όσο και η αδερφή του ασχολήθηκαν με την πορτοκαλί μπάλα. Ο αδερφός του μπορεί να σταμάτησε γρήγορα (έπαιξε μέχρι το κολέγιο), η αδερφή του εντούτοις είναι, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού μάλλον διασημότερη από τον ίδιο, έχοντας γίνει νο1 draft το 2008 και όντας σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του παγκόσμιου γυναικείου μπάσκετ, παίζοντας στο WNBA.

Η πρώτη του θητεία στο NBA είχε πολλούς τραυματισμούς, ελάχιστες συμμετοχές και έτσι ο Πάρκερ, έπειτα από τρία χρόνια αποχαιρετά την πατρίδα του, όπου έπαιξε σε 76ers, Orlando Magic, αλλά και στην Ouad City Thunder, ομάδα που συμμετείχε σε Πρωτάθλημα των ΗΠΑ (CBA), και υπογράφει στην ομάδα, στην οποία έμελλε να βρει τον καλό του εαυτό.

Στη Μακάμπι Τελ Αβίβ.

Μέρος πρώτο

Στην πρώτη του σεζόν στο Ισραήλ, ο Αμερικάνος φόργουορντ έδειξε τι πραγματικά μπορούσε να κάνει και βοήθησε την ομάδα του Πίνι Γκέρσον να κατακτήσει την Σουπρολίγκα, επικρατώντας επί του Παναθηναϊκού με 81-67 στον τελικό του Final Four, που διεξήχθη στο Παρίσι.

Ο Άντονι Πάρκερ σταμάτησε στους 13 πόντους με φοβερά ποσοστά ευστοχίας (75% εντός πεδιάς, 75% βολές), μαζεύοντας παράλληλα έξι ριμπάουντ και δίνοντας τρεις ασίστ. Για την "ομάδα του λαού" κορυφαίοι ήταν ο Άριελ Μακντόναλντ και ο πρόωρα χαμένος Νέιτ Χάφμαν, που είχαν από 21 πόντους αμφότεροι.

Όσο για τον άνθρωπο που απασχολεί ετούτο εδώ το κείμενο; Παραδόξως ήταν κακός, αλλά και πολύ άστοχος για τα δεδομένα του. 11 πόντοι με 23% εντός πεδιάς και 50% από τη γραμμή των ελευθέρων βολών. Τελικό σκορ 83-75.

Το καλοκαίρι του 2002, αποχαιρέτησε τη Μακάμπι και στα μέσα της επόμενης σεζόν υπέγραψε στη Λοτομάτικα Ρόμα, που εκείνη την περίοδο είχε την οικονομική δυνατότητα να φέρνει στην "αιώνια πόλη" μεγάλα ονόματα του ευωπαϊκού μπάσκετ. Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Γκρέγκορ Φούτσκα, Έραζεμ Λόρμπεκ μερικοί από όσους αγωνίστηκαν στην ιταλική ομάδα.

Το επόμενο καλοκαίρι ωστόσο ο Άντονι Πάρκερ ακολούθησε τον Πίνι Γκέρσον και επέστρεψε και αυτός στο Γιαντ Ελιάου.

Το Sequel ήταν καλύτερο

Γιασικεβίτσιους, Μπέρσταιν, Πάρκερ, Μπαστόν και Βούισιτς ήταν η βασική πεντάδα. Σαρπ, Σέλεφ, Χαλπερίν, Τόμας και Μπλούθενταλ βοηθούσαν άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, ερχόμενοι από τον πάγκο . Η ομάδα έδειξε εξαρχής ότι μπορούσε να πετύχει πολλά πράγματα και ο Άντονι Πάρκερ ήταν πιο ολοκληρωμένος από ποτέ, μοιράζοντας ασίστ κατά βούληση και μαζεύοντας ουκ ολίγα ριμπάουντ σε κάθε αναμέτρηση.

Οι παίκτες του Πίνι Γκέρσον έπαιζαν γρήγορο μπάσκετ, με τους πάντες να κάνουν πολλές δουλειές στο παρκέ και να μπορούν να γίνονται στη μια φάση δημιουργοί και στην αμέσως επόμενη εκτελεστές. Η συνύρπαξη των Γιασικεβίτσιους, Πάρκερ και Βούτσιτς είχε εκπληκτικά αποτελέσματα.

Ο Πάρκερ να φανταστείτε είχε κάνει double double, τόσο με πόντους-ασίστ (με τη Ζαλγκίρις στη regular season, 16 πόντους και 10 ασίστ) όσο και με πόντους-ριμπάουντ (στο Κάουνας απέναντι στη Ζαλγκίρις στο top16, 14 πόντους και 11 ριμπάουντ) την ίδια σεζόν.

8 Απριλίου 2004. Η ημερομηνία που πιθανότατα άλλαξε η ιστορία της Μακάμπι. Η Ζαλγκίρις φιλοξενήθηκε στο Γιαντ Ελιάου, με τους γηπεδούχους να θέλουν μόνο τη νίκη προκειμένου να πάρουν την πρόκριση στο Final Four από το top 16 (δεν υπήρχαν playoff τότε).

Βρίσκονταν όλη τη διάρκεια της τέταρτης περιόδου πίσω στο σκορ και δευτερόλεπτα πριν τη λήξη ο φωτεινός πίνακα έγραφε 91-94, υπέρ της ομάδας του Άρβιντας Σαμπόνις. Ο Ντέρικ Σαρπ μίλησε την πιο κρίσιμη στιγμή και με τη λήξη της κανονικής διάρκειας πέτυχε τρίποντο λίγο μπροστά από το κέντρο. Στην παράταση οι παίκτες του Πίνι Γκέρσον πήραν εύκολα το ροζ φύλλο αγώνα με τελικό σκορ 107-99. Ο Άντονι Πάρκερ δεν έκανε και το καλύτερο του παιχνίδι, με 12 πόντους και 9 ριμπάουντ ήταν ωστόσο κάτι παραπάνω από θετικός.

Την επόμενη χρονιά, η φιλοσοφία της ομάδας δεν άλλαξε στο ελάχιστο, ο κορμός της ομάδας διατηρήθηκε και το παιχνίδι του 29χρονου τότε Πάρκερ ήταν πιο μεστό και πιο πολύπλευρο από ποτέ. 18 πόντοι με εξωπραγματικά ποσοστά ευστοχίας (56% στα δίποντα, 48% στα τρίποντα και 86% στις βολές), 5,3 ριμπάουντ, 3,6 ασίστ και 2 κλεψίματα ανά παιχνίδι. Ίσως το πιο ολοκληρωμένο τριάρι στην ιστορία της EuroLeague στα καλύτερα του. Ο τίτλος του MVP της κανονικής περιόδου ήταν μάλλον αναμενόμενος.

Στον τελικό η Μακάμπι δεν απειλήθηκε σε κανένα σημείο της αναμέτρησης από τους Βάσκους και έκανε το ριπίτ στη διοργάνωση. Ο Πάρκερ είχε ένα μέτριο, για τα δεδομένα του, Final Four, με 12,5 πόντους, 4 ριμπάουντ και 4,5 ασίστ το παιχνίδι. MVP αναδείχτηκε ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ο οποίος το ίδιο καλοκαίρι αποχαιρέτησε για το NBA.

Η απουσία του Σάρας άλλαξε τις ισορροπίες στην "ομάδα του λαού", που αν και κατάφερε να φτάσει ως και τον τελικό της διοργάνωσης στο Final Four του Βερολίνου όπου και ηττήθηκε από την ΤΣΣΚΑ με 73-69, είχε χάσει τη φρεσκάδα της προηγούμενης διετίας.

Η αναγνώριση στην πατρίδα

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, λένε. Ακριβώς αυτό θα μπορούσαμε να πούμε και για την εξιλέωση του Άντονι Πάρκερ, που το 2006 πήρε την επιστροφή για το ΝΒΑ και τους Toronto Raptors και με την απόδοση του ανάγκασε τους προπονητές του στα 90's να τραβούν τα μαλλιά τους, διότι ποτέ δεν τον είχαν πιστέψει.

Κρέμασε τα παπούτσι του το 2012 σε ηλικία 37 ετών και από τότε διαμένει μόνιμα στις ΗΠΑ. Στη Μακάμπι βέβαια τον αναπολούν συχνά πυκνά και έτσι αποφάσισαν να τον κάνουν μέλος του Hall Of Fame της ομάδας. Η τελετή είναι προγραμματισμένη για την Τρίτη (4/10).