Δεν υπάρχουν πολλοί σαν και αυτόν. Ως προσωπικότητες. Εντός και εκτός γηπέδων. Εχει άποψη, θέλει και ξέρει να τη διατυπώνει και ποτέ δεν βαριέσαι να μιλάς μαζί του.

Είτε όταν σου λέει πως το καλοκαίρι θέλει να πάει στη Μύκονο, είτε όταν αρνείται να δώσει μια συμβουλή στον Βασίλη Σπανούλη, είτε όταν μιλά για τον Νίκο Γκάλη. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ήταν μια ακόμη φορά απολαυστικός . Πόσο; Δείτε και μόνοι σας.

Ουδέποτε σκέφτηκε αυτό που θα γίνει αύριο στην Ο2 Arena, στις 22.00 ώρα Ελλάδος, ως el clasico. " Είναι ημιτελικός της Ευρωλίγκας. Ειλικρινά λέω πως δεν το έχω δει ως el clasico το αυριανό ματς. Δεν έχει σημασία ποιος είναι απέναντι. Αν είναι η Ρεάλ ή οι Λέικερς. Αλήθεια, δεν με νοιάζει.

Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ότι προσπαθείς να επιβιώσεις άλλη μια μέρα, καλώς εχόντων των πραγμάτων να περάσεις στον τελικό και εκεί να δεις τις πιθανότητες σου. Ισως γιατί προκριθήκαμε πριν δυο εβδομάδες και όλα έγιναν τόσο γρήγορα, ενώ παλαιότερα υπήρχε κενό πέντε εβδομάδων, αλλά… δεν είναι αυτό το θέμα. Δεν με νοιάζουν όλα αυτά τα περί el clasico".

Θα ήθελα να στείλεις ένα μήνυμα σε ένα Ελληνα φίλο σου, τον Βασίλη Σπανούλη

" Ααααα. Συγχαρητήρια για το βραβείο του!".

Ποιο από τα δύο; Γιατί αναδείχθηκε και ο αγαπημένος των Κινέζων.

" Αλήθεια; Α, ναι. Αφού έπαιζε με τον Γιάο Μινγκ. Για αυτό".

Μπορείς να του δώσεις ένα δώρο, μια συμβουλή γιατί έχεις οκτώ Φάιναλ Φορ και εκείνος έφτασε φέτος τα τέσσερα;

" Δεν θέλω να του δώσω καμία συμβουλή. Πρώτον, έχει βραβεία. Δεύτερον, δεν θέλω να νικήσει. Παίζω και εγώ για αυτό το τρόπαιο".

Τότε ίσως αύριο.

" Αύριο… δεν με νοιάζει. Θα δούμε".

Πάντως, θυμίζεις παλιό κρασί που γίνεται καλύτερο με τα χρόνια.

" Συνήθως… πίνω φθηνό κρασί (γελάει). Είχα κάποιους πολύ καλούς προπονητές που κατάφεραν να κρατήσουν χαμηλά το χρόνο συμμετοχής που είχα. Όταν είμαι στο παρκέ, για μικρά χρονικά διαστήματα μπορώ ακόμα να προσφέρω. Για αυτό και είμαι ευτυχής που μπορώ να αποτελώ ακόμα μέρος events όπως είναι τα Φάιναλ Φορ και καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα συμβούν αυτό το σαββατοκύριακο κάποια πράγματα, για τα οποία ανυπομονούμε".

Όταν έλθει η ώρα να κρεμάσεις τη φανέλα σου, η προπονητική είναι option;

" Ποτέ δεν ξέρεις. Ισως να προσπαθώ να ξεφύγω από αυτό το σενάριο, αλλά κάποιες φορές το μέλλον σου είναι ήδη γραμμένο και σε περιμένει. Ενδεχομένως να ήταν… αυτοκτονικό να καθίσω πίσω από ένα γραφείο. Θα δω. Αλλά τι λένε; Είμαστε στο Φάιναλ Φορ και με ρωτάτε για το αν θα γίνω κόουτς. Ελάτε (γελάει)".

Πριν λίγες ημέρες, έγινε ένα παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη προς τιμήν του Νίκου Γκάλη, τον οποίον είχες παρακολουθήσει ως παιδί.

" Είναι ένας από τους καλύτερους. Ενας από εκείνους που μισώ περισσότερο, μετά τον τελικό του 1987 όταν πήρε το χρυσό μακριά από τους Λιθουανούς μου. ΟΚ, τότε ήταν Σοβιετική Ενωση, αλλά και πάλι. Εχω απίστευτο σεβασμό προς το πρόσωπο του. Είναι ένα ακόμα είδωλο που έχω, μετά τον Σαμπόνις. Δεν μπορώ να ταυτιστώ μαζί του, γιατί ήταν τόσο αθλητικός παίκτης και εγώ ξέρετε… είμαι τραγικός.

Πιο κοντός από μένα και πηδούσε πάνω από δέντρα. Σκόραρε με όποιον τρόπο ήθελε. Πιανόταν από τα δέντρα, περνούσε από πάνω, έκανε τα πάντα. Είναι τέτοιου είδους παίκτης που άξιζε αυτήν την τιμή. Δίχως αμφιβολία, ένας από τους καλύτερους. Ακόμα μιλούν για αυτόν, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες".

Είναι αυτή η τελευταία σου χρονιά ως παίκτη;

" Πιθανόν. Κάτσε να δω πρώτα πώς θα τελειώσει η χρονιά… αλλά μην πεις στη γυναίκα μου πως το είπα αυτό".