Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε η αποπομπή του Ηλία Ζούρου από την Ζαλγκίρις πριν προλάβει να κάνει έστω μία προπόνηση με όλη την ομάδα. Ο Έλληνας τεχνικός δέχτηκε να μπει μπροστά σε ένα δύσκολο εγχείρημα και σε μία μεταβατική περίοδο για έναν ιστορικό σύλλογο, όμως από τη διοίκηση κανείς δεν μπόρεσε να σηκώσει το βάρος να οριοθετήσει τους στόχους της επόμενης ημέρας.

Τα προηγούμενα χρόνια η παρουσία του Βλάντιμιρ Ρομανόφ στα ηνία της Ζαλγκίρις εξασφάλιζε μία οικονομική ευρωστία που μεταφραζόταν με δυνατά ρόστερ και υψηλούς στόχους. Το καλοκαίρι ο ιδιόρρυθμος Ρώσος μεγιστάνας αποχώρησε από την ομάδα αφήνοντας πίσω ένα μεγάλο χρέος κι έναν μπασκετικό γίγαντα να ψάχνει τα βήματά του για να βαδίσει στο μέλλον. Ο Ρομανόφ μπορεί να αποχώρησε, όμως την επόμενη ημέρα ανέλαβαν να ανοικοδομήσουν πολλοί εκ των πρώην συνεργατών του που στην πορεία δεν φαίνονται να ανταποκρίνονται.

Ο Παούλιους Μοτιεγιούνας και οι συνεργάτες του παρότι από το καλοκαίρι γνώριζαν πως η ομάδα λόγω περιορισμένου μπάτζετ θα αναγκαστεί να βαδίσει σε νέα δεδομένα εντούτοις δεν φρόντισαν ποτέ να μειώσουν τις υψηλές προσδοκίες των πάντα απαιτητικών Λιθουανών φιλάθλων. Η ριζική αλλαγή του ρόστερ και η επένδυση σε πολλά νέα παιδιά ήταν μοιραία, όμως ουδείς από την διοίκηση μπόρεσε να σηκώσει στις πλάτες του την ευθύνη και μιλώντας στους πολυπληθείς φιλάθλους της Ζαλγκίρις να εξηγήσει πως για τα επόμενα χρόνια η ομάδα θα έχει ως πρώτο στόχο την εξυγίανση κι όχι τα τρόπαια και τις διακρίσεις που κυνηγούσε όσο ήταν κραταιά. Ουσιαστικά οι διοικητικοί ηγέτες της ομάδας ήλπιζαν πως οι νεαροί παίκτες θα μπορούσαν να σηκώσουν το βάρος και να πρωταγωνιστήσουν σε Ευρώπη, πρωτάθλημα και Κύπελλο.

Όσο δεν βρισκόταν κάποιος διοικητικός να ξεκαθαρίσει τους στόχους της ομάδας τόσο ο κλοιός στένευε γύρω από τον Ηλία Ζούρο, ο οποίος όσο κι αν προσπαθούσε να κρατήσει χαμηλούς τόνους ήταν απελπιστικά μόνος. Οι ήττες από τις σαφώς πιο πλήρεις Ρεάλ Μαδρίτης και Αρμάνι Μιλάνο για την Euroleague σε συνδυασμό με το πρώτο αρνητικό αποτέλεσμα στο πρωτάθλημα από την Σιαλουάι την 3η αγωνιστική έφεραν μουρμούρα στις τάξεις των οπαδών και ως.... ντόμινο ήρθε και η απόλυση.

Η δεύτερη θητεία του 47χρονου τεχνικού στην Ζαλγκίρις αποδείχθηκε βραχύβια, τόσο που δεν πρόλαβε να προπονήσει ούτε μία φορά όλη την ομάδα μαζί, καθώς το ρόστερ έκλεισε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, ενώ οι τραυματισμοί με σοβαρότερο αυτόν του Λαβρίνοβιτς αποτέλεσαν ακόμα ένα εμπόδιο στην δουλειά του Ζούρου. Σε όλα αυτά προστίθεται και το γεγονός ότι κάποιοι εκ των συνεργατών που βρίσκονταν κοντά του μόνο δικές του επιλογές δεν ήταν. Πώς άλλωστε θα μπορούσε ο 47χρονος τεχνικός να γνωρίζει την δουλειά του Εσθονού Πριτ Βένε, του οποίου ο γιος βρίσκεται και στο ρόστερ της ομάδας (Σιμ-Σάντερ Βένε);

Όπως στην πρώτη θητεία έτσι και τώρα οι τίτλοι τέλους στο διαζύγιο των δύο πλευρών θα δοθούν στις δικαστικές αίθουσες, καθώς όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του Ζούρου, Όμπραντ Φίμιτς " Η απόφαση της διοίκησης της Ζαλγκίρις είναι πολύ αντιεπαγγελματική. Αυτό δείχνει πώς είναι η κατάσταση σε αυτό το σύλλογο. Ο πελάτης μου δεν είναι καθόλου σύμφωνος. Δεν υπάρχει καμία βάση για αυτή την απόφαση. Θα προσφύγουμε στα δικαστήρια". Για την ιστορία και μόνο την πρώτη φορά ο Έλληνας προπονητής είχε δικαιωθεί δικαστικά.