ΜVP της 13ης αγωνιστικής, στο ΤΟΡ16 της Euroleague αναδείχθηκε ο Δημήτρης Διαμαντίδης, του 31 στο σύστημα αξιολόγησης. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν ήταν όμως, και αυτός που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο βαθμό στο ranking. Ήταν ο Ζόραν Έρτσεγκ, ο οποίος έκανε το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του, στο ματς με τη Γαλατασαράι με την ΤΣΣΚΑ. Οι Τούρκοι όμως, έχασαν και για αυτό επελέγη ο "Μήτσος".

Σε περίπτωση που το χάσατε, ο Σέρβος πάουερ φόργουορντ είχε 35π. (καρίρ χάι), με 4/9 διπ., 7/9 τριπ., 6/6 βολές, 7-2 ριμπ., 2 κλεψ. και 3 λάθη σε 43.44'' (διότι το ματς είχε και παράταση). Όλα αυτά έγιναν 35 στο ranking, που ήταν το καλύτερο όλων. Γενικότερα, στην 13η αγωνιστική και ειδικότερα όσων έχει κάνει μέχρι τη σήμερον ημέρα ο Έρτσεγκ στη Euroleague.

Το μπάσκετ το γνώρισε στην Novi Becej (2002-2003), πόλη που βρίσκεται στη Βοϊβοντίνα -με πληθυσμό 13.133 ανθρώπους. Ακόμα θυμάται και ευχαριστεί τους πρώτους του προπονητές (Στόικο Πλάκοβ, Αλεξάντερ Νίτσετιν), αλλά και αυτούς που ακολούθησαν. Ποιους; "Τους Βλάντε Τζούροβιτς και Βλάντα Βουκόισιτς, στη Ζελέζνικ (2003-2008) και τον Μίλοβαν Στέπαντιτς, στην Borac Cacak (όπου πέρασε μέρος της σεζόν 2006-07). Μετά, ακολούθησε η Ελλάδα...

Ως παιδί δεν είχε κάποιο ίνδαλμα -πράγμα περίεργο, αν σκεφτείτε που γεννήθηκε και μεγάλωσε. " Ό,τι έκανα, ήταν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς" ενημέρωνε το 2007, όταν ακόμα έπαιζε επί... δικών του εδαφών -και είχε φτάσει με τη Ζελέζνικ στα ημιτελικά του Uleb Cup. Τότε πρόσθεσε πως " αν δεν είχα χάσει σχεδόν όλη τη σεζόν 2005-06 -λόγω τραυματισμού- θα ήμουν πολύ καλύτερος παίκτης, τώρα". Πού έβλεπε το μέλλον του; " Πουθενά, γιατί δεν σκέφτομαι το μέλλον μου ιδιαίτερα. Το moto μου είναι να ζω την ημέρα", γιατί όπως έλεγε από τότε " ίσως να πάω σε κάποιο μεγάλο κλαμπ του εξωτερικού. Αλλά πάλι ποιος ξέρει;".

Το καλοκαίρι του 2008, ο Ολυμπιακός πλήρωσε τη Ζελέζνικ για να αφήσει τον 23χρονο πάουερ φόργουορντ/σέντερ (όπως συστηνόταν τότε, διότι πλέον δηλώνεται ως "τεσσάρι") να τραβήξει πορεία προς τον Πειραιά. Ο πρόεδρος της FMP, Αντρέι Βούτσιτς είχε πολύ καλές σχέσεις με τους "ερυθρόλευκους", μετά τη μεταγραφή του Μίλος Τεόντοσιτς και πρότεινε τον Έρτσεγκ, στον Παναγιώτη Γιαννάκη. Τι έκανε ο "Δράκος"; Θα σας πούμε τι λέει πως έκανε... ο αστικός μύθος.

Urban legend(s)

Ο Γιαννάκης είχε ρωτήσει τον Τεόντοσιτς για τον Έρτσεγκ, με τον Σέρβο γκαρντ να απαντά πως είναι μια χαρά περίπτωση και να προσθέτει "αλλά αν είναι να πάρετε κάποιον, πάρτε τον Πέκοβιτς". Αυτό λέει... ο μύθος. Η πραγματικότητα ήθελε τον Έρτσεγκ να πηγαίνει στον Ολυμπιακό και τον Πέκοβιτς να υπογράφει το ίδιο καλοκαίρι στον Παναθηναϊκό.

Το συμβόλαιο που του έδωσαν οι Πειραιώτες ήταν πενταετές και από αυτά που χαρακτηρίζονται "παχυλά". Δεν έπεισε με όσα κατέθετε στο παρκέ (πολλά σουτ, καθόλου άμυνα)... και από ένα σημείο και έπειτα (όταν επέστρεψε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς) δεν έπαιζε. Δόθηκε και δανεικός στον Πανιώνιο, τη σεζόν 2009-2010. Προηγουμένως, "κόπηκε" από την εθνική Σερβίας που φόρεσε το αργυρό στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας, ενώ πέρασε τέσσερις μήνες, χωρίς να πατήσει το πόδι του σε παρκέ για ματς.

Τότε δήλωσε πως " ο Ολυμπιακός έδωσε πολλά χρήματα για να με αποκτήσει. Θέλω να αποδείξω ότι δεν πήγαν χαμένα. Πως μπορώ να κερδίσω μια θέση στον Ολυμπιακό". Δεν τα κατάφερε, γιατί επέστρεψε μεν, για τη σεζόν 2010-2011, δεν είδε όμως, κάτι να αλλάζει δραστικά. Εκείνος επέμενε πως " έχω πίστη στις δυνατότητες μου και είμαι σίγουρος πως μπορώ να καθιερωθώ σε αυτό το επίπεδο".

Για αυτό και όταν προέκυψε η πρόταση από την Μπεσίκτας, πληροφορίες -που δεν επιβεβαιώθηκαν- ανέφεραν πως ο ουρανός στον Πειραιά γέμισε φωτοβολίδες. Άλλες πληροφορίες ανέφεραν ότι πριν παραγκωνισθεί από τον "Ντούντα" (από τους "πλάβι" και τους "ερυθρόλευκους", ο τελευταίος τον είχε χαρακτηρίσει... κάπως ιδιαίτερα για τον τρόπο που αγωνιζόταν -και κάθε άλλο παρά ένταση ή πάθος είχε.

Στην Μπεσίκτας τέθηκε πρώτη φορά, υπό τις οδηγίες του Εργκίν Αταμάν και έγινε συμπαίκτης των Κάλος Αρόγιο και Ποπς Μενσά Μπονσού. Αυτοί ήταν ο λόγος που είπε το "ναι" στη Γαλατασαράι, το τελευταίο καλοκαίρι. Μεσολάβησε η θητεία του στην ΤΣΣΚΑ (άλλο ένα συμβόλαιο που δεν εξάντλησε, καθώς ήταν τριετές και εκείνος έμεινε μια σεζόν), που κάθε άλλο παρά επιτυχημένη ήταν. Ήταν όμως, το "γιατί" του καλύτερου παιχνιδιού που έκανε στην καριέρα του.

Τι έγινε; Δούλεψε υπό τις οδηγίες του Έτορε Μεσίνα, για τον οποίον οι κακές γλώσσες λένε πως κάθε χρόνο ένα έναν παίκτη στο ρόστερ του που... περνά μαύρες στιγμές! Η σεζόν ξεκίνησε με τραύμα στον αχίλλειο (υποβλήθηκε σε επέμβαση), έχασε πολύτιμο έδαφος, μετά την εμπιστοσύνη του Μεσίνα και τα πάντα χάθηκαν.

Τον Ιούλιο του 2013 έψαχνε να βρει αλλού... στέγη και τότε εμφανίστηκε ο Αταμάν στο κατόπι του. Η ευγνωμοσύνη του Έρτσεγκ (για την ελευθερία που του παρέχει ο νέος προπονητής της εθνικής Τουρκίας) ήταν τέτοια που τον μήνα Γενάρη δεν είχε χάσει παρά μόλις δυο δίποντα, στη Εuroleague, ενώ είχε 17π., 5.8 ριμπ., 2.8 ασίστ ανά αγώνα και 80% στα τρίποντα. Άμυνα συνέχισε να μην παίζει, αλλά δεν ήταν πια "ξύλινος", όποτε τον είχαν κατηγορήσει κάποτε. Το βράδυ της 4ης Απριλίου είχε έλθει η ώρα για να ζήσει αυτό που οι Ρώσοι περιγράφουν ως την πιο γλυκιά αμαρτία. Τι; Την εκδίκηση. Θα μας πείτε πως η Γαλατασαράι δεν νίκησε. Θα σας απαντήσουμε ότι... δεν την ενδιέφερε η νίκη. Της ήταν υπεραρκετή η ήττα με ένα πόντο.