Στα 44 του ο Ούγκο Σκονοκίνι συνεχίζει να ζει από και για το μπάσκετ. Ο Αργεντίνος, χρυσός Ολυμπιονίκης στην Αθήνα το 2004, πρωταθλητής Ευρώπης με την Κίντερ (1998), αλλά και άλλοτε παίκτης του Παναθηναϊκού σε μια από τις πιο τραυματικές σεζόν της τελευταίας 20ετίας (1996-97), βρίσκεται στην Μαδρίτη και σχολιάζει το Final Four, για το ιταλικό FOX.

Με την άνεση της παλιάς μας γνωριμίας και αφού πρώτα σιγουρευτήκαμε ότι τις "σωστές" ελληνικές βρισιές τις θυμάται μια χαρά, συζητήσαμε αρκετή ώρα για όσα διαδραματίζονται στο παρκέ του "Barkleycard center". Και φυσικά ξύσαμε παλιές… πληγές.

"Αυτό που είδα στον ημιτελικό είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι πολύ δυνατός πνευματικά και σε αντίθεση με την ΤΣΣΚΑ ξέρει να κερδίζει τα μεγάλα ματς. Δεν ήταν τυχαίο, γιατί δεν ήταν η πρώτη φορά που τα κατάφερε έτσι. Αυτό που έκανε ο Σπανούλης ήταν κάτι το φανταστικό. Είναι μεγάλος σταρ και θεωρώ ότι είναι ο κορυφαίος στην Ευρώπη, αυτή τη στιγμή" υπογράμμισε το "Αγριογούρουνο", όπως ήταν το ψευδώνυμό του και συμπλήρωσε: "Αν δεις το ρόστερ της ΤΣΣΚΑ, είναι καλύτερο από εκείνο του Ολυμπιακού. Τα έχει όλα: ταλέντο, μέγεθος. Είναι δεδομένο ότι έχει αποκτήσει ψυχολογικό πρόβλημα".

- Και η Ρεάλ Μαδρίτης;
"Παίζει διαφορετικό μπάσκετ. Της αρέσει να τρέχει στο ανοικτό γήπεδο και να πυροβολεί. Αν βρει ρυθμό δύσκολα μπορείς να την νικήσεις στην έδρα της. Φέτος έχει δυναμώσει πολύ στη ρακέτα με την παρουσία του Νοτσιόνι και του Αγιόν".

- Τα δικά σου "κλειδιά" του τελικού ποια είναι;
"Σίγουρα η Ρεάλ θα πρέπει να βρει τρόπο να μαρκάρει τον Σπανούλη. Καλύτερα να του κάνει παγίδες για να αναγκαστεί να πασάρει στους άλλους. Ο Ολυμπιακός πρέπει να σπρώξει τον Αγιόν, όσο γίνεται πιο μακριά από την ρακέτα και να φρενάρει το τρέξιμο της Ρεάλ. Είναι ξεκάθαρο ότι αν αφήσεις τον Ολυμπιακό να βρίσκεται κοντά στο σκορ στα τελευταία λεπτά, τότε έχεις πρόβλημα. Είναι μια ομάδα που ποτέ δεν «πεθαίνει» , και θα επαναλάβω ότι με όλα όσα έχουν γίνει στα φάιναλ φορ τα τελευταία χρόνια, πνευματικά ίσως είναι η πιο δυνατή ομάδα στην Ευρώπη. Και μόνο ότι μετά την Κωνσταντινούπολη επέστρεψε σε φάιναλ φορ και έκανε περίπατο στο Λονδίνο, δείχνει πόσο σπουδαίο χαρακτήρα έχει".

- Δώσε την δική σου πεντάδα από αυτό το Final Four.
"Σπανούλης, Ουίμς, Κιριλένκο, Νοτσιόνι, Αγιόν".

- Δεν σε ρωτάω ποιος θέλεις να νικήσει…
"Δεν έχω πρόβλημα. Η απάντηση είναι εύκολη γιατί υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Ο Νοσιόνι ήταν χρόνια συμπαίκτης μου και πολύ καλός φίλος. Γι αυτόν θέλει να το πάρει η Ρεάλ Μ. και όχι γιατί έχω παίξει στον Παναθηναϊκό".

- Μιας και το έφερε η κουβέντα, με την άνεση της απόστασης των 19 χρόνων, μπορείς να εξηγήσεις τι δεν πήγε καλά στον Παναθηναϊκό της σεζόν 1996-97 που έπαιξες; Την προηγούμενη χρονιά είχε κατακτήσει την Ευρωλίγκα στο Παρίσι, ξεκίνησε καλά, αλλά η εικόνα του στο τέλος ήταν πολύ άσχημη.
"Κατ’ αρχάς, σου είπα και πριν ότι είναι πολύ δύσκολο για μια ομάδα να πάρει την Euroleague δυο συνεχόμενες χρονιές. Γι αυτό θεωρώ ότι αυτό που έκανε στο Λονδίνο ο Ολυμπιακός ότι ήταν κάτι το τρομερό, ειδικά με τον τρόπο που νίκησε και στον ημιτελικό την ΤΣΣΚΑ και στον τελικό την Ρεάλ Μαδρίτης. Από εκεί και πέρα, στο μυαλό μου έχω δυο τρεις εξηγήσεις. Η μία είναι ότι η διοίκηση αποφάσισε να απολύσει τον Μάλκοβιτς που είχε κάνει τις επιλογές των παικτών, γιατί θεώρησε ότι δεν παίζαμε καλά. Νομίζω ότι αν έμενε μέχρι τέλος η κατάσταση θα μπορούσε να βελτιωθεί. Η δεύτερη είναι ότι το ρόστερ απαρτιζόταν από παίκτες πολλών διαφορετικών εθνικοτήτων, που έπαιζαν πρώτη φορά μαζί και δεν κατάφεραν ποτέ να γίνει μια γροθιά. Ίσως θα μπορούσαν ο Φραγκίσκος (Αλβέρτης) και ο Νίκος ( Οικονόμου) που ήταν οι Έλληνες της ομάδας και είχαν μείνει από την προηγούμενη σεζόν να προσπαθήσουν περισσότερο να μας ενώσουν, αλλά κι αυτοί τότε ήταν νεαροί και η θέση τους ήταν δύσκολη".

- Τελικά από την Ελλάδα έχεις καλές ή κακές αναμνήσεις;
"Αν η ομάδα είχε πετύχει τους στόχους της θα ήταν ιδανικό. Πάντως στη χώρα σας πέρασα υπέροχα. Έχω από τότε πολλούς και καλούς φίλους με τους οποίους επικοινωνώ ακόμη. Ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιο κλαμπ και στις επιτυχίες που ακολούθησαν χαιρόμουν πολύ. Παραμένω οπαδός του Παναθηναϊκού".

- Ποια ήταν η αγαπημένη σου συνήθεια;
"Να παίρνω το αυτοκίνητο και να πηγαίνω στο Μαραθώνα, σε μια ταβέρνα με αργεντίνικο φαγητό. Ελπίζω να υπάρχει ακόμη".

- Είσαι ακόμη ερωτευμένος με την Τζίντζερ;
"Φυσικά και παραμένω ερωτευμένος. Από τότε έχουμε αποκτήσει και δυο παιδιά. Την 13χρονη Ματίλα και τον 11χρονο Όλιβερ και ζούμε στο Μιλάνο".

- Σε ποιους θέλεις να στείλεις χαιρετίσματα;
"Σε όλους. Ειδικά στο Άκη (Παναγιωταρά, τον φυσιοθεραπευτή), τον Σταύρο (Χάντζο, τον γιατρό) και στον Μάνο (Παπαδόπουλος, νυν πρόεδρο)