«Σιγά την κατάκτηση του… κουραδόκαστρου» θα πει κάποιος λογικός άνθρωπος, στο άκουσμα της νίκης του Ολυμπιακού κόντρα στην Ούνιξ. Φυσιολογική αντίδραση! Η διαφορά των δυο ομάδων είναι δεδομένη, οι στόχοι διαφορετικοί, το ίδιο και οι απαιτήσεις. Ως εδώ όλα καλά. Όμως όταν μιλάμε για τη φετινή Ευρωλίγκα, πρέπει να φυλάγεσαι από παντού, να υπολογίζεις τα πάντα, να ‘χεις το νου σου και πάνω απ’ όλα, να μην κάνεις μαγκιές!

Στον Πειραιά, είδαν την ΤΣΣΚΑ να περνάει νικηφόρα από το ΣΕΦ και το άντεξαν, γιατί πολύ απλά η ιστορία έχει διδάξει ότι την «αρκούδα» μπορούν να την πετύχουν την κρίσιμη στιγμή και να την εξοντώσουν. Στην τελική η ΤΣΣΚΑ είναι… Άντεξαν επίσης το χαμένο ματς από τη Μακάμπι, γιατί πολύ απλά είχαν προηγηθεί δυο σπουδαίες νίκες με Μπάρτσα και Παναθηναϊκό, ενώ σε λίγες ώρες ακολουθούσε το ματς κορυφής στην Α1 με την ΑΕΚ.

Δε θα ήταν και τόσο… κομψό για την Ολυμπιακή υπομονή μια ήττα από την Ούνιξ, όταν στην τελική ο Ολυμπιακός του μπάσκετ, έχει δείξει ότι ξέρει να πολεμάει ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Το 7- 4 ήταν και στόχος και αυτοσκοπός. Αφήστε που η ομάδα μπήκε σε μια περίεργη τετράδα αγώνων. Πολλοί έχουν πει «ήρθαν τα εύκολα». Τρίχες κατσαρές. Αυτά είναι τα πιο δύσκολα για τον Ολυμπιακό. Η Ούνιξ, η Ζαλγκίρις, ο Αστέρας, η Μπάμπεργκ. Αυτούς να φοβάστε. Αυτούς που δε «γεμίζουν το μάτι» στον πολύ κόσμο και καμιά φορά, μπορεί να περάσει αυτό και μέσα στα αποδυτήρια, αν και άπαντες εκεί είναι στην τσίτα.

Στα ζόρικα μη την φοβάστε την ομάδα. Έχει αντοχές και τρομερές άμυνες για να ανταπεξέλθει σε όποια πίεση. Και από αντίπαλο, αλλά και από τον Τύπο ή τον κόσμο. Το απέδειξε ήδη. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός, είναι μαθημένος και γεννημένος για τα δύσκολα. Μη λέμε τα ίδια. Η Ούνιξ λοιπόν, δεν ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό, από το να εκμεταλλευτεί καταστάσεις. Να το πάει στην μπασκετική… τρελίτσα και να «χαλάσει» τα μυαλά των αντιπάλων της. Όμως με το «καλημέρα» ο Ολυμπιακός έδειξε υποψιασμένος. Δεν άφησε πολλά- πολλά στους Ρώσους για να πιστέψουν. Έξυπνη τακτική στην επίθεση, εκμετάλλευση κάθε χώρου με τον Σπανούλη να στήνει τα πικ ‘ν ρολ και τον Μιλουτίνοβ να περιορίζει τον Παραχούσκι. Βέβαια, το πάρτι του Πρίντεζη στο ποστ δεν είχε τελειωμό σε συνδυασμό και με την άνεση που σκόραρε ο Λοτζέσκι όταν μπήκε.

Ο Λάγκφορντ κυνηγήθηκε από Παπανικολάου, Μάντζαρη και Χάκετ. Έβαλε 11 πόντους στην πρώτη περίοδο ο Αμερικανός και … 0 στο δεύτερο, αφού πλέον τον είχαν μελετήσει καλά, τον περίμεναν και ήξεραν ότι δε θα σταματήσει να απειλεί. Ο Πασούτιν πήγε στο ήρεμο και απέτυχε. Πήγε στο πιο… παλαβό με Αμερικανούς και Αντίποφ στην ομάδα του, ξανά τίποτα! Μόνο ο Ουίλιαμς βρήκε δρόμους προς το κόκκινο καλάθι αλλά σε καμία περίπτωση αυτός ο ψηλός δε μπορεί από μόνος του να κερδίσει μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός. Η διάθεση της ομάδας φάνηκε από το πρώτο καλάθι του ματς.

Ο Παπανικολάου μπήκε με πείσμα, έκανε κίνηση από τα παλιά και σκόραρε με αρχοντικό τρόπο. Καμιά φορά (αν όχι πάντα), πρέπει στον αντίπαλο να του δείχνεις με το «καλημέρα» τη διάθεσή σου. Οι «ερυθρόλευκοι» το έκαναν. Ο Κώστας ήταν εκρηκτικός, ήταν ο άνθρωπος που το απόλαυσε περισσότερο από όλους. Γιατί ούτε έχει ξεχάσει το μπάσκετ, ούτε κακός παίκτης είναι, ούτε παίζει με… βύσμα, ούτε τίποτα από τη μπουρδολογία που ‘χει ακουστεί και γραφτεί εδώ και έναν μήνα. Ακόμη και η αηδία πρέπει να ‘χει όρια σε αυτή τη χώρα. Πάλι καλά που ο κόσμος ξέρει και καταλαβαίνει. Όταν άλλωστε μια ομάδα τη φοβάσαι και δε μπορείς να την κερδίσεις, πρέπει να λειτουργήσεις διαφορετικά, προσπαθώντας να τη δηλητηριάσεις. Σε λάθος οικόπεδο, πετάνε τα τοξικά. Και κυρίως κανείς δε παίρνει στα σοβαρά τον κάθε γραφικό «νεκροθάφτη». Ούτε για τον Παπανικολάου, ούτε για άλλον παίκτη αυτής της ομάδας. Όσο για το δεύτερο μέρος, εκεί κι αν έκαναν όλα αυτά που ήθελαν οι Πειραιώτες.

Η Ούνιξ όσο πέρναγε η ώρα άρχισε να παραδίδεται και από ένα σημείο και μετά τα παράτησε όλα. Ο κόσμος μπορούσε να απολαύσει και την ομορφιά του αθλήματος. Αν θέλετε μάλιστα να μιλήσουμε και με απόδειξη για τη νοοτροπία του Ολυμπιακού, ο τρόπος που έγινε το 80- 45 τα έλεγε όλα. Απίστευτα γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, οι Ρώσοι χάζεψαν ο Αθηναίου που δεν είχε πόντο, βρέθηκε στο τρίποντο, θα μπορούσε να σκοράρει, αλλά θέλησε να γίνει αλλιώς μάγκας, περνώντας σούπερ πάσα στον Γκρίν που είχε «κόψει» σωστά στη ρωσική ρακέτα. Όλοι χαρούμενοι και πάνω απ’ όλα ο κόσμος που έβλεπε την ομάδα του, να μη «χαλάει» τη φιλοσοφία της, ούτε όταν όλα είχαν κριθεί.

Η «μαύρη» σελίδα του ματς βέβαια, επειδή μια φορά να το χαρούν με την ψυχή τους δε μπορούν οι Ολυμπιακοί, ήρθε στο 39’ όταν όλα είχαν τελειώσει, όταν τίποτα δεν είχε ουσιαστική σημασία. Ο Λάνγκφορντ λοιπόν που έπρεπε να παίξει για την πάρτη του, έπαιρνε όλες τις μπάλες στο τέλος. Έκανε μια έξυπνη προσποίηση στον Χάκετ, πάρτον κάτω τον Ιταλό και στα αποδυτήρια με τρόμο θλάσης πάνω από το Ειρήνης και Φιλίας. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Μια ομάδα είναι αλυσίδα, ειδικά αυτή η πολλή καλή ομάδα που ‘χει ο Ολυμπιακός. Τραυματίας ο Χάκετ, τραυματίας και ο Μάντζαρης. Και έχεις να πας στο Κάουνας να παίξεις με μια ομάδα που τρέχει διαολεμένα στην περιφέρεια. Για να δούμε…