Έχουν περάσει μέρες από τότε που ήχησε η κόρνα της λήξης στο ΟΑΚΑ, η οποία σηματοδότησε το 2-2 στη σειρά και συνεχίστηκε από το δυνατό χειροκρότημα συμπαράστασης των φίλων του Παναθηναϊκού στους ήρωες του φετινού παραμυθιού, το οποίο δεν έχει φτάσει ακόμη στο The End - μην τυχόν και μπερδευτήκατε.

Όταν πια όλα είχαν τελειώσει, στα αποδυτήρια των «πρασίνων» υπήρχε μια σχετική σιωπή, σε αυτά των «μπλαουγκράνα» μια τεράστια ευφορία και στο χώρο μεταξύ αυτών... ένα καρότσι από supermarket, να ξεχειλίζει από κουτιά με πίτσες. Ο τελικός προορισμός ήταν το στομάχι των παικτών της Μπαρτσελόνα. Που δεν έφυγαν από το ΟΑΚΑ πριν εξαφανιστεί και το τελευταίο κομμάτι #truestory.

Κατά τη μία λοιπόν, τα ξημερώματα επιβιβάστηκαν στο λεωφορείο για το ξενοδοχείο, γεμάτοι από ικανοποίηση... και λιπαρά που αν μη τι άλλο είχε ανάγκη ο καταπονημένος οργανισμός τους.

Τα κορμιά...

Αν υπήρχε κάποιος που δεν σερνόταν (που δεν βρισκόταν ήδη... νοητά στο κρεβάτι του), ήταν ο Άλεξ Αμπρίνες, των 19 χρόνων και των λιγότερων από 100 λεπτών συμμετοχής, σε ματς Ευρωλίγκας, ο οποίος διευκρίνισε κατ' αρχάς, ότι " παίξαμε δυνατά από το πρώτο δευτερόλεπτο, γιατί θέλαμε να κάνουμε δυνατό ξεκίνημα, ώστε να μην κυνηγάμε στη συνέχεια. Ετσι, φτάσαμε στο +10. Και εκεί δεν χαλαρώσαμε. Συνεχίσαμε στο ίδιο ρυθμό. Βάλαμε τα κορμιά μας στην μάχη, μέχρι τέλους".

Η παρέα του είδε... το φως, όταν βρέθηκε σαράντα -αγωνιστικά- λεπτά μακριά από το Λονδίνο. Αν μη τι άλλο, αντέδρασε εξαιρετικά στην πίεση. Αλλά έπρεπε να φτάσει εκεί; "Στη συζήτηση που είχαμε την Τετάρτη, συμφωνήσαμε να μπούμε μέσα και να τα δώσουμε όλα. Πως είχαμε τις δυνατότητες να νικήσουμε και να γυρίσουμε στο «Παλαού», για να τελειώσουμε τη σειρά. Η άμυνα ζώνης και τα ριμπάουντ ήταν τα δύο στοιχεία που έπρεπε να βελτιώσουμε περισσότερο από κάθε τι άλλο. Και συν αυτά, έπρεπε να έχουμε διάρκεια. Ημασταν συνεπείς έως το τέλος".

...και τα μαχαίρια

Αρνήθηκε πεισματικά να ονομάσει κάποιον ως MVP. Αυτό που τόνισε ήταν πως "παίξαμε καλά ως ομάδα". Όταν του ζητήσαμε να κάνει... μια δεύτερη σκέψη, απάντησε "ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο έδωσε πολύτιμες λύσεις, όταν ο Παναθηναϊκός έγινε απειλητικός στα μισά του τελευταίου δεκαλέπτου. Βέβαια, και ο Μαρσελίνιο (Χουέρτας) έβαλε μεγάλα σουτ, την κρίσιμη ώρα". Έκανε και πολλά άλλα -και δη στην εκκίνηση του αγώνα.

Ο Διαμαντίδης, ο Διαμαντίδης... και ο Διαμαντίδης

Τι να περιμένουμε από το τελευταίο ματς; "Θα κάνουμε ό,τι στο τέταρτο, αν γίνεται ακόμα καλύτερα. Θα είναι δύσκολος αγώνας. Στην πρεμιέρα νικήσαμε στην παράταση, στο δεύτερο ματς χάσαμε στον πόντο και έως και το τρίτο ήταν κλειστά παιχνίδια.

Θα κάνουμε ό,τι μας πει ο προπονητής μας. Σίγουρα θα παίξουμε άμυνα ζώνης, γιατί πρέπει να σταματήσουμε ξανά τον Διαμαντίδη. Και όπως τον σταματάμε, προσπαθούμε να μην αφήσουμε τους Λάσμε και Γκιστ να πάρουν τα ριμπάουντ, δυο παίκτες που είναι εξόχως αθλητικοί. Βέβαια, η μεγάλη δύναμη του Παναθηναϊκού είναι ο Διαμαντίδης. Επαναλαμβάνω πως όλα ξεκινούν από εκείνον. Είναι φυσιολογικό να έχουμε πίεση, γιατί παίζουμε στην έδρα μας, αλλά ξέρουμε τον τρόπο να νικήσουμε τον Παναθηναϊκό".

Η μεγάλη απόσταση

Όταν ήταν -πιο- μικρός, στη Μάλαγα, είχε δηλώσει ότι έχει για είδωλο τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Και ένα χρόνο μετά έγινε συμπαίκτης ινδάλματος. Για την ακρίβεια, ο εν δυνάμει διάδοχος του La Bomba. "Δεν ξέρω τι να πω... Πρέπει να μάθω πάρα πολλά ακόμα, έχω να διανύσω πάρα πολλά χιλιόμετρα, για να μπορέσω έστω να φτάσω στο σημείο να θυμίσω στο ελάχιστο αυτόν τον παίκτη. Είναι ο καλύτερος στην Ευρώπη. Το βλέπω λίγο δύσκολο να γίνω σαν και εκείνον". Οχι όμως, απίθανο...

και η άγνοια κινδύνου

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι "κάθε μέρα μαθαίνω πάρα πολλά, δίπλα στον Ναβάρο και τον Σάδα. Μου δίνουν συμβουλές". Ο Σάδα... επί του σουτ -και πώς να μην τον πάρεις; "Αυτό που έχει σημασία είναι να ευστοχούν, αυτοί που σουτάρουν. Και τότε, όλοι είμαστε χαρούμενοι. Παίρνω πρωτοβουλίες. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Δεν νιώθω κάποιο άγχος, γιατί μου δείχνουν μεγάλη εμπιστοσύνη, το τεχνικό τιμ και οι συμπαίκτες μου. Ισως επειδή είναι νέος ακόμα, έχω άγνοια κινδύνου. Πέραν του να σκοράρω όμως, μου αρέσει να παίρνω και ριμπάουντ. Γενικά, δεν υπάρχει κάτι που να μην μου αρέσει". Σε κάθε περίπτωση, λίγη δουλίτσα παραπάνω στο χειρισμό της μπάλας, δεν θα ήταν κακή ιδέα...