Γι΄αυτό εξάλλου και ο ίδιος αγωνίζεται με τη φανέλα που φέρει το εθνόσημο από 15 ετών με μοναδική εξαίρεση το 2007 λόγω του τραυματισμού του.

Αναλυτικά, η συνέντευξη που παραχώρησε ο Αντώνης Φώτσης στο Sport24.gr:

-Με τον ρυθμό των απουσιών και των αποχωρήσεων, στο τέλος θα δυσκολεύεστε να κάνετε προπόνηση. Σε προβληματίζει αυτή η κατάσταση;

"Αυτά τα έχουμε πει από την αρχή. Ανεξαρτήτως του ποιος θα βρεθεί στο τελικό ρόστερ, πρέπει όλα τα παιδιά που θα ταξιδέψουν στη Λιθουανία να ξέρουν πού βρίσκονται και τι πρέπει να κάνουν στο Ευρωμπάσκετ. Ειδικά φέτος έχουμε πολύ δύσκολο έργο και πρέπει να καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια για να τα καταφέρουμε".

-Αντώνη, είσαι ο αρχηγός της ομάδας, ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στην Εθνική Ανδρών και ένας άνθρωπος που ασχολείται με τους συμπαίκτες του στα δωμάτια, στα αποδυτήρια, στις συζητήσεις. Δοκίμασες να πεις κάτι στον Σοφοκλή Σχορτσανίτη; Όχι μόνο εσύ, αλλά και οι άλλες «παλιοσειρές».

"Τι να πούμε; Αυτά είναι προσωπικές επιλογές του καθενός. Δεν μπορείς να τις αλλάξεις, ούτε να προβλέψεις τι μπορεί να γίνει αύριο. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι οι δώδεκα που θα επιλέξει ο προπονητής πρέπει να τα δώσουν όλα για να καταφέρουμε κάτι καλό. Δεν έχω να πω κάτι περισσότερο".

-Δεδομένου ότι είναι κάτι που συζητιέται ευρέως τον τελευταίο καιρό, μήπως τελικά στην Εθνική πρέπει να παίζουν όσοι το θέλουν πραγματικά;

"Αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω. Και για να εξηγήσω τι εννοώ, ο προπονητής αποφασίζει ποιους και γιατί θα τους καλέσει στην προετοιμασία και κατ΄ επέκταση στην ομάδα που θα συμμετάσχει στην εκάστοτε διεθνή διοργάνωση. Αυτός κάνει τις επιλογές. Από την άλλη, αν κάποιος έχει προσωπικό πρόβλημα, δεν μπορείς να το ξέρεις από πριν. Δεν μπορείς να το ελέγξεις".

-Από 15 ετών που αγωνίζεσαι στις εθνικές ομάδες όλων των ηλικιών, έχεις χάσει μόνο το Ευρωμπάσκετ 2007 της Ισπανίας. Πώς ήταν να παρακολουθείς την προσπάθεια των συμπαικτών σου από την τηλεόραση; Σού είχε στοιχίσει;

"Δεν ήταν και ό,τι καλύτερο για μένα, γιατί είχα κάνει όλη την προετοιμασία και 2-3 ημέρες προτού αναχωρήσει η Εθνική για την Ισπανία, έπαθα το κάταγμα στο χέρι. Αυτά συμβαίνουν όμως και όπως σου είπα πριν, ένας τραυματισμός ή ένα προσωπικό πρόβλημα δεν ξέρεις πότε θα σου συμβεί. Ετσι είναι το μπάσκετ, από έναν τραυματισμό μπορεί να χάσεις έναν ή πολλούς αγώνες. Υπάρχουν απρόβλεπτες καταστάσεις".

-Θα γνωρίζεις, πάντως, καλύτερα από εμάς, ότι στα πηγαδάκια των διεθνών κυριαρχεί η πεποίθηση ότι με τόσο ποιοτική δουλειά που γίνεται στην εφετινή προετοιμασία, αν δεν υπήρχαν τόσες απουσίες, η Εθνική θα ήταν φαβορί για ένα μετάλλιο.

"Αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να κάνουμε εικασίες και να πούμε τι θα γινόταν αν είχαμε τον έναν ή τον άλλο παίκτη. Εμείς θέλουμε να πάμε με τους παίκτες που βρίσκονται εδώ και να διεκδικήσουμε κάτι καλό. Η ευθύνη είναι δική μας είτε πετύχουμε είτε αποτύχουμε. Δεν είναι δυνατό να λέμε μετά για τους παίκτες που δεν ήταν μαζί μας στη Λιθουανία. Οτι θα πηγαίναμε καλύτερα αν τους είχαμε και διάφορα τέτοια".

-Είναι προφανές, όμως, ότι τα απανωτά προβλήματα βάζουν τρικλοποδιές στην προετοιμασία. Και μάλλον υποχρεωτικό για τον Ηλία Ζούρο να αναπροσαρμόζει διαρκώς τα πλάνα του.

"Ασφαλώς και είναι δύσκολο. Είναι διαφορετικό να κάνεις προπόνηση με συγκεκριμένους παίκτες τη μια μέρα και την επόμενη να χάνεις έναν βασικό. Σίγουρα αλλάζει τα σχέδια, αλλά είναι κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο, ώστε να ξεπεράσουμε τις απουσίες και να αποκτήσουμε την αγωνιστική ταυτότητα που μας ταιριάζει".

-Αντώνη, κάτι τελευταίο. Τι είναι τελικά η Εθνική; Τον τελευταίο καιρό έχει αποκτήσει διάφορες έννοιες. Είναι τιμή, είναι υποχρέωση, είναι επιβράβευση, τι είναι ακριβώς;

"Εγώ θα μιλήσω για αυτό το θέμα επί προσωπικού, γιατί δεν μπορώ να ξέρω πώς το βλέπει ο κάθε παίκτης. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να κάνει κάτι που δεν θέλει. Πρέπει και ο ίδιος να θέλει να έλθει, να γουστάρει για να παίξει στην Εθνική γνωρίζοντας ότι ερχόμενος εδώ θα κουραστεί σε σχέση με κάποιον άλλο που την ίδια περίοδο κάνει διακοπές. Εγώ από μικρός έπαιζα στην Εθνική Ομάδα, πάνω – κάτω έχω συνηθίσει στην κούραση, αλλά όλα αυτά τα καλοκαίρια, όχι μόνο μέσα από καλές, αλλά και από κακές στιγμές, έχω πράγματα να θυμάμαι. Μαζευόμαστε όλα τα παιδιά το καλοκαίρι, με τους πιο πολλούς είμαστε φίλοι και με τους καινούργιους γνωριζόμαστε και περνάμε εξίσου καλά. Προσωπικά, δηλαδή, μου αρέσει πάρα πολύ να παίζω στην Εθνική και ένας ακόμη λόγος είναι ότι έχεις δίπλα σου άλλους ένδεκα συμπατριώτες σου, με τους οποίους έρχεσαι πολύ κοντά και είναι πολύ διαφορετικό να κατακτάς κάτι για τη χώρα σου παρά σε συλλογικό επίπεδο".