Η αυλαία του πρωταθλήματος της Β' Εθνικής θα συνδυαστεί με την τελευταία παράσταση του... τελευταίου των Μοϊκανών. Ο Μιχάλης Υφαντής γνωστοποίησε -μέσω Facebook- την απόφασή του να βάλει τέλος στην επαγγελματική του καριέρα, μετά από τρεις και πλέον δεκαετίες στα παρκέ, κρεμώντας οριστικά τη φανέλα του.

Η τελευταία του "παράσταση" θα δοθεί μάλιστα στο "σπίτι" του, το Σαλούν. Το παιχνίδι της 15ης Μαΐου απέναντι στον Φιλαθλητικό θα είναι ο δικός του επίλογος σε μια ιστορία που ξεκίνησε πριν από πάρα πολλά χρόνια, αλλά είχε πάντοτε τον ίδιο παρονομαστή: τους "στρατηγούς". Ο εμβληματικός αρχηγός του Παπάγου και μια από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες στα ελληνικά παρκέ, γνωστοποίησε πως αποχωρεί, μέσα από ένα γράμμα - κατάθεση ψυχής.

Διαβάζοντάς το, μην χάσετε την ευκαιρία να θυμηθείτε το video - αφιέρωμα του Sport24.gr σε εκείνον . Για τον "στρατιώτη" που είναι ταυτόχρονα και "στρατηγός" όλα αυτά τα χρόνια.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΣΑ ΕΓΡΑΨΕ:

"Καλησπέρα φίλοι και φίλες μου…..

Η ώρα πλησιάζει! Έφτασα στο τέλος του δρόμου! Ολα τα ωραία έτσι και αλλιώς κάποτε φτάνουν στο τέλος. Την Κυριακή στις 15 Μαΐου φοράω για τελευταία φορά την αγαπημένη μου φανέλα με το 13 στην πλάτη και τον κεραυνό του Παπάγου μπροστά στο στήθος μου, πατάω το παρκέ του Σαλούν για μια ακόμη φορά (ως παίκτης) και μετά ΤΕΛΟΣ! Το πήρα απόφαση και σταματάω να κάνω αυτό που λάτρεψα, λατρεύω και θα λατρεύω για πάντα: ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΜΠΑΣΚΕΤ!

Θα πούνε κάποιοι "άντε ρε Μάικ και άργησες…", αλλά αλήθεια σας λέω πότε δεν με ενδιέφερε τι έλεγαν οι άλλοι. Αν ήμουν καλός παίκτης, αν ήμουν κακός, αν με συμπαθούσαν οι αντίπαλοι, αν, αν αν! Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι έδωσα το 100% των δυνατοτήτων μου, πάντα πίστευα στη δύναμη, στην ψυχή, στην σκληρή δουλειά και όχι τόσο στο ταλέντο. Το αν κατάφερα να βάλω και εγώ την υπογραφή μου, κάπου στην μεγάλη εγκυκλοπαίδεια του ελληνικού μπάσκετ, θα το πουν άλλοι πιο ειδικοί από μένα που ασχολούνται με την ιστορία. Εγώ από την πλευρά μου τα έδωσα ΟΛΑ! Γι αυτό σας διαβεβαιώνω!

Τον Μάρτιο έκλεισα τα 44 μου χρόνια και όταν ξεκίναγα, εκεί στα δεκαεπτά μου, να σκάω μια μπάλα (για να αδυνατίσω και όχι για να γίνω μπασκετμπολιστας) αν μου έλεγαν ότι θα παίζω μέχρι τα 44 τότε θα τον έλεγα τρελό. Και όμως μου συνέβη και σας λέω αλήθεια μου είναι δύσκολο να σταματήσω ακόμη και τώρα που το μυαλό και η καρδιά είναι ο Μιχάλης που όλοι ξέρετε αλλά δυστυχώς το σώμα μου άρχισε να με "προδίδει". Αν δεν ήταν η λατρεμένη μου ομάδα ο ΑΣ Παπάγου σίγουρα θα είχα σταματήσει πιο νωρίς αλλά δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Όταν φοράω αυτή τη φανέλα παίρνω δύναμη, αισθάνομαι πάλι δεκαοκτώ και θυμάμαι όλα αυτά που έζησα με αυτό το σύλλογο που για μένα είναι ιδέα,είναι η γειτονιά μου,είναι το σπίτι μου, είναι η ζωή μου όλη! (μετά φυσικά τη γυναίκα μου και τα τρία μου παιδιά αν και για τον Παπάγο κάποιες στιγμές φορές τους παραμέλησα και τους ζητάω μια δημόσια συγνώμη για αυτό).

Σταματάω να υπηρετώ από το παρκέ τον Παπάγο ο οποίος μου έδωσε πάρα μα πάρα πολλά (όπως του προσέφερα και εγώ) και με έκανε γνωστό σε όλη την Ελλάδα. Κατάφερα να παίξω με την Παπαγάρα στην Ευρώπη, στην Α1, στην Α2, στη Β' Εθνική, στη Γ' Εθνική αλλά την ακολούθησα και στα τοπικά της Αθήνας. Δεν θέλω να επεκταθώ παραπάνω και να αρχίσω να θυμάμαι στιγμές καλές και κακές που έζησα σε αυτή τη 27χρονη καριέρα στα παρκέ, τα περισσότερα με τη φανέλα του Παπάγου (20 ολόκληρες σεζόν).

Δεν θέλω να ευχαριστήσω κόσμο που με βοήθησε είτε προπονητές είτε παράγοντες είτε συμπαίκτες , μέσα από ένα "κρύο" γραπτό λίγων σκέψεων που έχω μέσα μου. Θα το κάνω ξεχωριστά κάποια στιγμή. Κλείνοντας θέλω να πω πέντε πράγματα:

1ον: Ελπίζω κάποια στιγμή να με αξιώσει ο Θεός να δω το γιό μου να παίζει μπάσκετ στον Παπάγο και να μπορέσει να πετύχει πιο πολλά από μένα όπως και τα δυο τα κορίτσια μου να είναι στον αθλητισμό και να μάθουν ότι δεν μας παρέχει μόνο ένα καλό σώμα αλλά γυμνάζει και το μυαλό μας, πλάθει τον χαρακτήρα μας αλλα και την προσωπικότητα μας!!!

2ον: Ελπίζω η μανούλα μου να είναι ευχαριστημένη εκεί στον Παράδεισο. Να με "βλέπει" και να μου "λέει" ότι τα έκανα καλά! Όταν τότε που δεν πίστευε ότι πάω για μπάσκετ και ερχόταν κρυφά με τον αδελφό μου για να δει αν πήγαινα στο γήπεδο ή για κανένα σουβλάκι. Ήταν ο πιο αυστηρός μου κριτής και ο πιο πιστός μου οπαδός. Στενοχωριέμαι μόνο που δεν ήταν κοντά μου όταν ξαναφέραμε τον ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΠΑΓΟ στην επιφάνεια του ελληνικού μπάσκετ…

3ον: Πατέρα μπορεί να μην κατάφερα να γίνω πρωταθλητής Ελλάδος όπως εσυ (στο στίβο ήτανε για όσους δεν το ξέρουν…) άλλα πιστεύω ότι σε έκανα περήφανο με την πορεία μου στον αθλητισμό. Σε ευχαριστώ γιατι με την ηρεμία σου και το μόνιμο χαμόγελο σου μετρίαζες πολλές φορές τον παρορμητισμό μου.

4ον: Ελπίζω να δω όλους μου τους φίλους την τελευταία μου Κυριακή στο Σαλούν στις 17:00.

5ον: Το κεφάλαιο μπασκετμπολίστας κλείνει για μένα! Είμαι ικανοποιημένος, ευχαριστημένος από αυτά τα λίγα που πέτυχα. Ωστόσο θα είμαι ΕΔΩ για την ομάδα μου, για τον Παπάγο από όποιο πόστο μπορώ, για να βοηθήσω με γνώμονα την ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ για αυτό το σύλλογο.

Μιχάλης Υφαντής"