Η Bayern Munich επιχειρεί να διαλύσει τον ανταγωνισμό στην Bundesliga, αλλά το γεγονός πως οι Βαυαροί είναι μια κατηγορία μόνοι τους δε σημαίνει πως το πρωτάθλημα δεν έχει κι άλλες ομάδες υψηλού επιπέδου. Εξάλλου, παραδοσιακά η ομάδα του Μονάχου είχε το πάνω χέρι –έχοντας κατακτήσει όσα πρωταθλήματα έχουν πάρει οι 3 που την ακολουθούν στη λίστα- αλλά πάντα στη Γερμανία εμφανίζονται 3-4 ομάδες που κερδίζουν την προσοχή των οπαδών.

Και δεν είναι πάντα οι ίδιες. Για παράδειγμα οι Werder Bremen, Stuttgart, Hamburger SV που πριν λίγα χρόνια πρωταγωνιστούσαν, πλέον δίνουν μάχη για την παραμονή στην πρώτη κατηγορία. Μέχρι και η Borussia Dortmund (θα τα πούμε σε άλλο κείμενο –παραμένει πάντως καλή ομάδα), πρωταθλήτρια το 2012, δεύτερη τις δύο τελευταίες σεζόν και φιναλίστ στο Champions League πρόπερσι, αυτή τη στιγμή είναι μία από τις δύο ομάδες που έχουν τους λιγότερους βαθμούς. Βέβαια δεν υπάρχει περίπτωση να κινδυνέψει με υποβιβασμό, αλλά είναι κι αυτό ενδεικτικό των αρκετών ανατροπών του πρωταθλήματος, που μπορείτε να παρακολουθείτε αποκλειστικά και σε HD από τα κανάλια OTE SPORT .

Το οποίο μπορεί σε ό,τι έχει να κάνει με τον πρωταθλητή να εξελίσσεται σε κούρσα για έναν, αλλά διατηρεί την επιθετική τάση και τη διάθεση για γρήγορο ποδόσφαιρο που διακρίνει τις περισσότερες ομάδες αμυντικά. Και ξαναλέω πως είναι γεμάτο ενδιαφέρουσες ομάδες. Σε 4 από αυτές θα αναφερθούμε σήμερα. Θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε με άλλες τόσες, καθώς βασικό του πρωταθλήματος, ειδικά τα τελευταία χρόνια, είναι οι καλοί και νέοι προπονητές (Markus Weinzierl, Christian Streich κ.ά. –γεμάτο ιδέες το πρωτάθλημα), κάτι που οδηγεί σε ενδιαφέροντα σύνολα. Για αρχή όμως ας περιορίσουμε τη λίστα κι ας σταθούμε σε κάποιες ομάδες που ξεχωρίζουν περισσότερο. Οι 3 από τις 4 (βάζω σε άλλη κατηγορία τη Hoffenheim), έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν πράγματα που θα τραβήξουν την προσοχή περισσότερου κόσμου.

Vfl Wolfsburg

Με τον Dieter Hecking να διανύει τη δεύτερη γεμάτη σεζόν ως προπονητής της ομάδας (ανέλαβε τον Δεκέμβριο του 2012), συνεχίζεται σταθερά η προσπάθεια ανάκαμψης με στόχο αρχικά την επιστροφή στην 4άδα, που πέρυσι χάθηκε οριακά. Σε συνεργασία με τον Klaus Allofs (αθλητικός διευθυντής) ο Dieter Hecking χτίζει ένα ποιοτικό ρόστερ, καταφέρνοντας με σωστές, πετυχημένες μεταγραφές να καλύπτουν τις τρύπες που υπάρχουν.

Η σύνεση και η ισορροπία χαρακτηρίζουν τη Wolfsburg αγωνιστικά. Μπορεί να μην επιλέγει ασυνήθιστη προσέγγιση ή τακτικές που δημιουργούν ένα παραπάνω ενδιαφέρον, αλλά εφαρμόζει σωστά ξεκάθαρες ιδέες, παρουσιάζοντας ένα καλό σύνολο. Πλέον εμφανίζεται πιο σταθερή και ώριμη. Ο Hecking που συνηθίζει να ακολουθεί μια πιο προσεγμένη και λιγότερο ξέφρενη λογική από αυτή που συνήθως βλέπουμε στις περισσότερες γερμανικές ομάδες, έχει καταφέρει φέτος να κάνει τους Λύκους περισσότερο δική του ομάδα.

Η τελευταία γραμμή άμυνας είναι βελτιωμένη ως σύνολο, με τον νεαρό Ronin Knoche να παρουσιάζεται ακόμα καλύτερος. Το πρόβλημα που εξακολουθεί να εμφανίζεται αρκετές φορές είναι τα κενά στα άκρα, με τον αριστερό μπακ Ricardo Rodriguez να συνεχίζει να εντυπωσιάζει επιθετικά, αλλά χωρίς να επιδεικνύει ανάλογη σταθερότητα αμυντικά. Ειδικά μετά τα 2-3 πρώτα ματς, οι Λύκοι έχουν προβλήματα κυρίως εξαιτίας ατομικών λαθών, παρά από τη λειτουργία του συνόλου.

Ο Hecking είναι σταθερός στο 4-2-3-1, με τον Gustavo να έχει φέτος δίπλα τις περισσότερες φορές τον Guilavogui, συνθέτοντας ένα δυνατό δίδυμο που προστατεύει τους αμυντικούς. Ο συγκεκριμένος σχηματισμός απελευθερώνει και τον μαέστρο, βασικό δημιουργό και πρωταγωνιστή της ομάδας, De Bruyne.

Ο Hecking και λόγω των υποχρεώσεων στο Europa League, δίνει χρόνο σε περισσότερους παίκτες και ειδικά στη (μεσο)επιθετική γραμμή δε διστάζει να κάνει αλλαγές, καθώς οι επιλογές είναι αρκετές (Olic, Perisic, Caligiuri, Vieirinha, Hunt, Arnold, Bendtner). Οι περισσότεροι παίκτες μπορούν να υπηρετήσουν 2-3 ρόλους κι αυτό κάνει πιο ευέλικτη την επίθεση της ομάδας, που μπορεί να έχει το τρίτο υψηλότερο ποσοστό κατοχής μπάλας στην κατηγορία, αλλά όπως οι περισσότερες γερμανικές είναι πολύ δυνατή στις αντεπιθέσεις.

Borussia Mönchengladbach

Λιγότερη κατοχή κάνει φέτος η Gladbach, που έχει καταφέρει να είναι ακόμα καλύτερη και πιο σταθερή, παρότι δίνει αγώνες και στην Ευρώπη. Το σύνολο του πολύ καλού Lucien Favre είναι ο ορισμός της δουλεμένης ομάδας. Ο Favre είναι ένας σχολαστικός, τελειομανής προπονητής, εξαιρετικός στο κομμάτι της τακτικής, για αυτό και συνήθως καταφέρνει να αναδεικνύει τις αδυναμίες του αντιπάλου και να περιορίζει τα δυνατά στοιχεία του. Πήρε μια ομάδα που πάλευε για την παραμονή και μέσα σε 3 χρόνια την έχει μετατρέψει σε διεκδικητή των θέσεων που οδηγούν στο Champions League.

Η αγωνιστική του κοσμοθεωρία συνδυάζει το ποδόσφαιρο κατοχής, την προσεκτική ανάπτυξη με τις γρήγορες αντεπιθέσεις. Παρουσιάζει μια ομάδα που είναι άνετη με την μπάλα στα πόδια, αλλά μπορεί και να περιμένει τον αντίπαλο. Τη μια στιγμή θα τη δεις να εκτελεί γρήγορες επιθέσεις με συνδυασμούς εκπληκτικής ακρίβειας και την επόμενη να δημιουργεί από χαμηλά με τη συμμετοχή του τερματοφύλακα σε πιο αργό ρυθμό, προκαλώντας τον αντίπαλο να ανέβει ψηλά, για να αλλάξει τον ρυθμό και πάλι. Ομάδα εξαιρετικά οργανωμένη, πειθαρχημένη, συμπαγής αμυντικά, γρήγορη κι ευέλικτη επιθετικά με μεγάλο όπλο της τα άκρα. Παρατάσσεται σε 4-4-2 ή 4-4-1-1, χωρίς κλασικό φορ.

Hahn, Herrmann, Kruse, Raffael –όλοι παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν και να εκτελέσουν- με την τεχνική, την ταχύτητά τους και κυρίως με την κίνησή τους δημιουργούν διαρκώς προβλήματα στους αντιπάλους. O Kramer στον άξονα εξελίσσεται σε έναν ολοκληρωμένο μέσο υψηλού επιπέδου, με τον Xhaka να του δίνει πολύτιμες βοήθειες.

TSG 1899 Hoffenheim

Εξαιρετικές είναι και οι αντεπιθέσεις της ομάδας του Markus Gisdol. Επίσης διαθέτει καλούς παίκτες επιθετικά. Παίζει όμως λιγότερο με την μπάλα κι ένα ποδόσφαιρο πιο ελεύθερο. Η σημαντική διαφορά σε σχέση με την Gladbach εντοπίζεται αμυντικά. Δεδομένα λιγότερο συμπαγής η Hoffenheim, που πέρυσι ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα με το εντυπωσιακό, εξωφρενικό 72-70 γκολ!

Συνεχίζει να έχει επιθετική λογική όταν αμύνεται (πρώτη στα τάκλιν), αλλά συνολικά είναι πιο συμμαζεμένη οργανωμένη και προσεκτική από πέρυσι. Της έχει κοστίσει λίγο στην επίθεση (14 γκολ σε 10 ματς), αλλά το 1 γκολ ανά ματς που δέχεται φέτος είναι σημαντική βελτίωση. Ο Gisdol εμπιστεύεται κυρίως 12-13 παίκτες κι αυτό βοηθάει στο να αποκτάει η ομάδα σταδιακά καλύτερη επικοινωνία.

Επιθετικά ο Firmino και φέτος δείχνει πώς συνδυάζεται η μαχητικότητα και η προσφορά στον αμυντικό τομέα, με το πιο φαντεζί παιχνίδι, τις ντρίμπλες και την ικανότητα να παράγεις φάσεις με κάθετες πάσες. Μαζί με τους Elyounoussi, Volland, Szalai, Modeste συνθέτουν μια παραγωγική και ωραία στο μάτι επίθεση. Κύριοι εκφραστές του άμεσου και κάθετου παιχνιδιού της ομάδας. Ο Polanski στο κέντρο είναι αυτός που προσπαθεί να ενισχύσει την άμυνα της ομάδας. Ειδική αναφορά στον Sebastian Rudy, που ακόμα δεν έχει φτάσει στο επίπεδο που πιστεύω ότι μπορεί (πουλέν εδώ και χρόνια), αλλά είναι βελτιωμένος και προσφέρει είτε στο δεξιά άκρο της άμυνας, είτε στο κέντρο. Η Hoffenheim χωρίς σταθερότητα και αμυντική ισορροπία είναι δύσκολο να μπει στην 6άδα, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι μια ομάδα που τραβάει την προσοχή του θεατή.

Bayer Leverkusen

Με 17-15 γκολ η ομάδα του Roger Schmidt εξελίσσεται σε δεύτερη Hoffenheim. Με τη διαφορά πως το πρόβλημά της είναι περισσότερο ότι παίρνει πολλά ρίσκα. Πολλά όμως. Αν και ο τρόπος δεν είναι ίδιος ακριβώς (θα τον αναλύσουμε κάποια στιγμή περισσότερο), φανταστείτε περίπου μια ομάδα του Bielsa στη Γερμανία. Είναι ένα σύνολο που θέλει να «πνίξει» τον αντίπαλο. Πίεση, πίεση και πίεση. Παγίδες, επιθετικότητα, κίνηση.

Ψηλά η άμυνα κι ένα 4-2-3-1 ή 4-4-2 με τους πλάγιους επιθετικούς να έρχονται προς τα μέσα. Σε μια προσπάθεια να κλείσουν οι χώροι για τον αντίπαλο κεντρικά. Και σε ό,τι έχει να κάνει με το επιθετικό κομμάτι, για να βρουν χώρους οι πλάγιοι μπακ της Leverkusen. Το παιχνίδι όπως και να έχει δε «σβήνει» ποτέ. Είτε η Leverkusen είναι μπροστά 3-0, είτε χάνει 3-0. Επιτίθεται συνέχεια, είτε για να πάρει την μπάλα, είτε για να σκοράρει. Τρέξιμο, πολύ τρέξιμο. Και ταχύτητα.

Η συνολική τακτική του Schmidt είναι σε μεγάλο βαθμό προσαρμοσμένη πάνω στην μπάλα. Στον αντίπαλο παίκτη που έχει την μπάλα πέφτει το μεγαλύτερο βάρος, εκεί ασκείται πίεση κατά βάση (υπάρχουν περιπτώσεις που πέφτουν πάνω στην μπάλα και 5 παίκτες).

Το παιχνίδι της ομάδας του Schmidt είναι έντονο, γρήγορο, άμεσο, κάθετο και ξέφρενο. Παρότι με μια πρώτη ματιά μπορεί να φανεί πως στερείται οργάνωσης, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Είναι σίγουρα μια ομάδα που δουλεύει πολύ (φαίνεται ακόμα κι από τα στημένα της), αλλά χρειάζεται χρόνο για να εκτελεί το σχέδιο σε υψηλό βαθμό σταθερά. Και σίγουρα έχει μια προσέγγιση υψηλού ρίσκου, απαιτητική για τους παίκτες. Το καλό είναι πως η Leverkusen διαθέτει ποιοτικούς παίκτες, σε καλή ηλικία. Από τον Calhanoglu, μέχρι τον Jedvaj.

Τα λέμε και στο twitter @ampalofilosofos