Καλά-καλά δεν έχει ολοκληρωθεί η δεύτερη αγωνιστική της φάση των ομίλων του Μουντιάλ, αλλά στα δικά μου μάτια υπάρχουν δύο ομάδες που έχουν κάνει το δύο στα δύο με τις εμφανίσεις τους, οπότε αξίζει να γράψω κάτι παραπάνω για πάρτη τους. Μιλάω για τη Γαλλία και την Κόστα Ρίκα.

Πιο πίσω ακολουθούν οι Ολλανδία και Χιλή (είχαν αρκετά μεγάλα διαστήματα που δεν ήταν καλές και παρουσίασαν σημαντικές αστάθειες αμυντικά), Βραζιλία (της λείπει ευελιξία, η απόδοσή της είναι σχεδόν μια ευθεία γραμμή), Μεξικό (έχει παίξει ωραία, αλλά οι αντίπαλοι έβρισκαν συχνά κενά στην άμυνά του χωρίς να κάνουν πάρα πολλά, ενώ στο δεύτερο ματς πάτησε ελάχιστα περιοχή) Γερμανία (τα 2 γκολ που έχει φάει δε φανερώνουν όλα τα προβλήματα της αμυντικής της λειτουργίας), Γκάνα (έχει ένα βαθμό, αλλά δεν έχει πολλές αδυναμίες -είναι η πιο αναποτελεσματική από όλες και στο ματς με τις ΗΠΑ εγκλωβίστηκε για μεγάλο διάστημα σε παιχνίδι με σέντρες), Κολομβία (φαίνεται να έχει κι άλλη ταχύτητα, στοιχεία του παιχνιδιού της ήταν πολύ καλά και στα δύο ματς, αλλά δεν έχει κάνει ολοκληρωμένη εμφάνιση ακόμα).

Πιο τολμηρή

Αυτές που με έπεισαν λοιπόν και στα δύο πρώτα ματς τους είναι η Γαλλία και η Κόστα Ρίκα. Μια ομάδα που πριν αρχίσει η διοργάνωση αρκετοί την περίμεναν δυνατή, αλλά όχι μέσα στα μεγάλα φαβορί και μια ομάδα που οι περισσότεροι θεωρούσαν από τις πιο αδύναμες και με αρκετές πιθανότητες να αποκλειστεί χωρίς να πάρει βαθμό/νίκη. Η ομάδα του Didier Deschamps δεν έχει πάρει αποτελέσματα που θεωρούνται έκπληξη. Μόνο η έκταση του σκορ στο ματς με την Ελβετία ήταν κάτι μη αναμενόμενο για τους περισσότερους. Από την άλλη η ομάδα του Jorge Luis Pinto έχει δύο στις δύο απρόσμενες νίκες.

Οι Ticos δεν έχουν πάρει μόνο νίκες που ελάχιστοι περίμεναν, αλλά έχουν παίξει και διαφορετικά. Ξέραμε πως είναι μια μάδα με πειθαρχία, οργάνωση και συνοχή. Μαχητική και με ενέργεια. Παρουσιάζεται όμως πιο τολμηρή κι επιθετική, λιγότερο παθητική και μαζεμένη. Με πιο ωραίες επιθετικές κινήσεις και με περισσότερες ελευθερίες για τους ποιοτικούς της παίκτες.

Η Κόστα Ρίκα δεν έχει αμυντικούς κλάσης, αλλά ξέρει να αμύνεται καλά χαμηλά. Χρησιμοποιεί τρία στόπερ και σχεδόν πάντα κρατάει 4 παίκτες πίσω. Στα ματς με Ουρουγουάη και Ιταλία έβαλε πίεση στους αντιπάλους πιο ψηλά για μεγαλύτερα διαστήματα. Όταν οι παίκτες της έπαιρναν την μπάλα δεν καθυστερούσαν να ξεκινήσουν επίθεση, αλλά δεν επιχειρούσαν και μακρινές μπαλιές στο πουθενά. Υπήρχε στόχευση ακόμα κι αν επέλεγαν να πασάρουν σε μεγάλη απόσταση. Ψάχνοντας κατά βάση τον Campbell. Κινούνται έξυπνα στον χώρο και οι Bolanos, Ruiz, Campbell συνεργάζονται καλά ενεργώντας γρήγορα.

Σε πολλές περιπτώσεις η Κόστα Ρίκα ξεκινούσε επιθέσεις μεταφέροντας την μπάλα στο πλάι, στους μπακ. Με ταχύτητα και διάθεση να πιάσει στον ύπνο τους αντιπάλους. Gamboa και Diaz τα έχουν πάει πολύ καλά στα δύο πρώτα ματς σε άμυνα κι επίθεση. Ο ένας έλαμψε κυρίως στην αναμέτρηση με την Ουρουγουάη, ο άλλος απέναντι στην Ιταλία -έβγαλε και την ασίστ στον Ruiz που έκανε το 1-0. Η Κόστα Ρίκα παρότι πάντα σκέφτεται πρώτα τα μετόπισθεν και όπως είπαμε δεν ανεβάζει πολλούς παίκτες, καταφέρνει αρκετές φορές να γεμίζει την αντίπαλη περιοχή (είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο ποσοστό τελικών μέσα από τη μικρή περιοχή) κι έτσι οι σέντρες από το πλάι έχουν μεγαλύτερη τύχη.

Όπλο της και η δυνατότητά της να απειλεί από τα στημένα. Από τις πιο επικίνδυνες ομάδες της διοργάνωσης σε αυτό τον τομέα. Κυρίως ο Bolanos έχει καλές εκτελέσεις, οι συμπαίκτες του έχουν σωστές τοποθετήσεις και οι στόπερ την δυνατότητα να κερδίζουν τις μονομαχίες. Μέσω των στημένων είδαμε και να σπάει τον ρυθμό των αντιπάλων, ειδικά όταν βρισκόταν μπροστά στο σκορ. Το ίδιο κατάφερνε και με τα αρκετά φάουλ που έκαναν οι παίκτες. Στη συγκεκριμένη κατηγορία είναι στη δεύτερη θέση, ενώ στα τάκλιν στην τέταρτη.

Η Κόστα Ρίκα προφανώς έχει σταθεί και τυχερή. Η Ουρουγουάη είχε πάρα πολύ μικρή δημιουργικότητα, η Ιταλία κατάφερε με κάθετες να βγάλει καλές φάσεις στο πρώτο μέρος, εκμεταλλευόμενη το γεγονός πως ο Pinto είχε τοποθετήσει λίγο πιο ψηλά την άμυνα, ενώ η πίεση στον Pirlo δεν ήταν πάντα η ενδεδειγμένη. Εκμεταλλεύεται όμως ως τώρα τις αδυναμίες των αντιπάλων και τις ευκαιρίες που της δίνονται. Παίζει με θάρρος και διάθεση να δημιουργήσει και όχι μόνο για να περιορίσει τους αντιπάλους, ενώ βγάζει ενέργεια στη μεγαλύτερη διάρκεια των αγώνων.

Ισορροπημένη και φρέσκια

Ενέργεια έχουν και οι παίκτες της Γαλλίας. Η οποία μάλλον είναι η πιο αθλητική κι εκρηκτική ομάδα. Επειδή όμως οι περισσότεροι παίκτες της διαθέτουν και καλή τεχνική, πιθανότατα είναι η πιο ισορροπημένη ομάδα από άποψη δύναμης και τεχνικής. Γενικά δηλαδή μοιάζει ισορροπημένη και ικανή να ανταπεξέλθει σε διαφορετικές συνθήκες αγώνων.

Για παράδειγμα απέναντι στην Ονδούρα κλήθηκε να ανοίξει μια ομάδα που έριχνε ξύλο και περίμενε χαμηλά με πολλούς παίκτες. Τα γκολ τα έβαλε ενώ έπαιζε με παίκτη παραπάνω, αλλά ήδη είχε καταφέρει να τρυπήσει την αντίπαλη άμυνα αρκετές φορές. Έκανε καλό παιχνίδι με ταχύτητα, αλλά και υπομονή. Με κίνηση, καλούς συνδυασμούς, εναλλαγές θέσεων από τους παίκτες. Είχε ποικιλία στην επίθεσή της και στις πάσες.

Απέναντι στην Ελβετία είχε περισσότερους χώρους και σε συνδυασμό με τα παιδαριώδη λάθη των αντιπάλων, έκανε πάρτι. Παίζοντας με ταχύτητα και δυναμισμό, έκλεψε μπάλες κι έβγαλε εξαιρετικές αντεπιθέσεις. Η ομάδα του Deschamps μπορεί να βγάλει επιθέσεις κι από τα πλάγια κι από τον άξονα, ενώ είναι καλή με την μπάλα χαμηλά και ψηλά. Έχει τη δυνατότητα να πρεσάρει ψηλά και να κλέψει μπάλες, αλλά αν ο αντίπαλος καταφέρει να σπάσει το pressing η άμυνά της μπορεί να εκτεθεί. Κυρίως στα άκρα έχει προβλήματα τόσο όταν αμύνεται ψηλά, όσο και όταν πέφτουν πιο χαμηλά οι γραμμές της. Στα στημένα υπάρχουν αστάθειες, η αμυντική της 4άδα παραμένει επιρρεπής στην γκέλα, φαίνεται να της λείπει χημεία και συχνά δεν εμπνέει ασφάλεια. Ο γρήγορος Lloris έχει τη δυνατότητα να καλύπτει αρκετά κενά.

Ξαναλέω ότι η συνολική εικόνα της Γαλλίας, η γενικότερη συμπεριφορά της ως ομάδα, η λογική της, η κατεύθυνσή της και τα στοιχεία που έχουν οι παίκτες της (πράγματα που σε σημαντικό βαθμό φαίνονται όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος) με έχουν πείσει περισσότερο από ό,τι έχω δει ως τώρα από τους 32. Το θέμα είναι πως θα πάει στα νοκ άουτ χωρίς να έχει ζοριστεί. Η Ελβετία που είναι καλή ομάδα και θα μπορούσε να το κάνει παρουσιάστηκε κακή. Είδαμε δείγματα χαλαρότητας από τη Γαλλία και στα δύο ματς. Φυσιολογικό αν σκεφτούμε το πώς εξελίχθηκαν οι αγώνες, αλλά ίσως αυτό της κάνει κακό στη συγκέντρωση και της μειώσει την ένταση.

Από την άλλη όμως ο Deschamps ενεργώντας έξυπνα έχει ήδη χρησιμοποιήσει 15 παίκτες και δύο διαφορετικές βασικές 11άδες. Έχει παίξει με 2 φορ (έστω κι αν ο ένας κινούταν στο πλάι), με 4 κεντρικούς χαφ, ενώ η ομάδα του έχει δώσει 2 διαφορετικού τύπου αγώνες και τα πήγε πολύ καλά και στους 2. Τα χαφ του διαθέτουν ενέργεια, δύναμη, ταχύτητα και τεχνική, έχει ακραίους που μπορούν να δημιουργήσουν και να εκτελέσουν, ενώ βοηθάνε και από πιο χαμηλά, αλλά και στην άμυνα. Οι φορ του σκοράρουν και συμμετέχουν στο παιχνίδι. Μένει να αποκτήσει μεγαλύτερη σιγουριά η τελευταία γραμμή άμυνας.

Το πιο σημαντικό βέβαια είναι πως η Γαλλία είναι πραγματική ομάδα και οι σχέσεις μεταξύ των παικτών φαίνονται να είναι καλές. Μην ξεχνάμε ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι Τρικολόρ είχαν βγάλει τα μάτια τους μόνοι τους. Αυτή τη φορά, ξεκινώντας από τη μη κλήση του Nasri, τα πράγματα μοιάζουν να είναι ήρεμα κι αρμονικά. Το ρόστερ ξέραμε ότι είναι από τα καλύτερα, το σύνολο φαίνεται να λειτουργεί σωστά. Σημαντικό -ειδικά σε ένα τουρνουά με ανοιχτά ματς και στις συγκεκριμένες συνθήκες- ότι είναι από τις πιο φρέσκιες κι αθλητικές ομάδες. Εξάλλου, φαίνεται σε αυτή τη διοργάνωση ότι όποιος έχει ενέργεια αυξάνει τις πιθανότητές του να πάει καλά.

Για σχόλια και παρατηρήσεις μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside