Όταν τον βλέπεις για πρώτη φορά, σίγουρα δεν λες «να ένας κλασσικός αθλητής ΜΜΑ». Θέλω να πω, ο Γιοέλ Ρομέρο είναι ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟΣ τύπος. Είναι χτισμένος σαν ντουλάπα, εξωφρενικά εκρηκτικός και στην μέρα του, ένας από τους πιο εντυπωσιακούς μαχητές στον χώρο του μεικτών πολεμικών τεχνών.

Την Κυριακή τα ξημερώματα όμως, στην προσπάθειά του να πάρει την ζώνη του middleweight από την μέση του πρωταθλητή Ίσραελ Αντεσάνηα, ο Ρομέρο δεν μας έδειξε τίποτα από αυτά. Κάτι λίγο η διστακτικότητα του πρωταθλητή να τα βάλει με την «πυρηνική» δύναμη του Κουβανού, κάτι λίγο ο Ρομέρο που εμφανίστηκε περιέργως υποτονικός για τις ανάγκες του αγώνα, το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα bout που μάλλον ήθελε να μας στείλει για ύπνο, παρά να μας τσιτώσει.

Αναπόφευκτα λοιπόν, στην προσπάθειά μου να μην κοιμηθώ πριν ολοκληρωθεί ο βασικός αγώνας του UFC 248, έπρεπε να βρω κάποια πράγματα δια να μην με πάρει ο ύπνος. Ο καφές είχε αργήσει να έρθει, ήμουν και ξενύχτης από το προηγούμενο βράδυ, δύσκολο λέβελ σας λέω.

Όλα αυτά βέβαια μέχρι που θυμήθηκα για τόσος κόσμος δεν περιορίζει το ενδιαφέρον του για τον Ρομέρο, μόνο σε αυτά που κάνει εντός οκταγώνου. Διότι φίλες και φίλοι, ο Γιοέλ ο Ρομέρο έχει μια μαγική, κάποιοι θα έλεγαν μέχρι κωμική σχέση με την αγγλική γλώσσα και μια κάπως…χμμμ…πώς να τήνε πούμε…μια κάπως ΠΕΡΙΕΡΓΗ συμπεριφορά γενικότερα, μια συμπεριφορά που σε κάνει να σκέφτεσαι «αυτός τώρα ο παλίκαρος χτύπησε το κεφάλι του πουθενά;».

Πριν φτάσουμε λοιπόν στις δηλώσεις μετά το τέλος του αγώνα στο UFC 248, ας θυμηθούμε την συγκλονιστική ιστορία εξέλιξης που συνδέεται με την χρήση της αγγλικής από τον αγαπημένο μικρών και μεγάλων Γιοέλ:

Και αν δεν σας φτάνει αυτό, πάρτε και άλλο ένα βίντεο με τις «μανούβρες» του για να νιώσετε για τα καλά την αβολίκλα:

Διότι ναι, έλα μια στιγμή εδώ να σε φιλήσω Λουκ Ρόκχολντ και να σε πλησιάσω ΣΤΟ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ, μετά το τέλος του αγώνα μας, έλα εδώ κύριε Γουίτακερ να σου τριφτώ σαν την γάτα, έλα κοντά μου Μάικλ Μπίσμπινγκ (ή Μπίπιν, σύμφωνα με τις γλωσσικές επιλογές του Γιοέλ) και ας μου κάνεις μεσαιοδάχτυλα, γενικά ελάτε ΟΛΟΙ κοντά μου και νιώστε άβολα, η ομάδα χαρίζει.

Αυτός είναι ο Γιοέλ ο Ρομέρο, ο επονομαζόμενος «Στρατιώτης του Θεού». Και τελικά, ίσως η απόσταση που χωρίζει την φωνή του από την εμφάνισή του να παίζει τον δικό της ρόλο. Γιατί όταν τον βλέπεις να τσακίζει αντιπάλους εντός οκταγώνου, σίγουρα δεν περιμένεις να ακούσεις αυτήν την φωνή. Κάπου δεν σου κολλάει και από εκεί αρχίζει και χτίζει η αβολίκλα. Όπως ο Μάηκ Τάησον που ήταν εξωφρενικά τρομακτικός, αλλά μόλις άνοιγε το στόμα του ένιωθες ότι μιλούσε παιδί του δημοτικού, έτσι και ο Γιοέλ έχει ένα λαρύγγι που πώς να το κάνουμε, δεν παραπέμπει σε «φονιά» του οκταγώνου. Σε ξάδερφο του Κατμαν; Σε κολλητό του Ταμπάκη; Ναι, πιο κοντά.

Αλλά σίγουρα όχι σε οδοστρωτήρα των πολεμικών τεχνών. Κι όμως. Ποιος να το έλεγε. Που αν σε έπαιρνε τηλέφωνο και τον άκουγες, θα έλεγες ότι είναι τύπου 1.50, με λουκ που μάλλον παραπέμει σε καρτούν και όχι φτιαγμένος λες και θα μπορούσε να φυσήξει προς το μέρος σου και να σου φύγει το κεφάλι καμιά εκατοστή μέτρα.

Ναι όμως. Ο Γιοέλ με ΑΥΤΗΝ την φωνή, με ΑΥΤΑ τα αγγλικά και με ΑΥΤΟ το χτίσιμο είναι στο UFC. Και την Κυριακή τα ξημερώματα είχε αγώνα. Τον οποίο έχασε. Αλλά μας αποζημίωσε μια ακόμη ΩΔΗ στην αγγλική γλώσσα.

Ανάθεμα και αν καταλάβαμε κάτι πέρα από 5 σκόρπιες λέξεις, αλλά ανάθεμα και αν μας ενδιαφέρει. Διότι ο Γιοέλ Ρομέρο είναι ο αγαπημένος μας ΑΒΟΛΟΣ του UFC.

Αυτό ακριβώς, ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.