Την έγραψα τις προάλλες αυτή την ιστορία με την ατάκα του Τζον Κένεντι, αλλά μετά τον Παναθηναϊκό που πάντως δεν της έδωσε σάρκα και οστά, κολλάει γάντι και στον Ολυμπιακό που αντιμετωπίζει την Άλμπα απόψε (21:30, NS 2 και LIVE από το SPORT 24)

Το αν οι Πειραιώτες θα την κάνουν λάβαρο για να παρελάσουν στο δρόμο υπό τας φιλύρας και να περάσουν καμαρωτοί από την πύλη του Βρανδεμβούργου ή θα τη δουν κι ελόγου τους να πηγαίνει στράφι θα φανεί απόψε που επιστρέφουν στο Βερολίνο για τρίτη φορά μέσα σε έναν χρόνο!

Παγκράτι-Κολιάτσου την έχουν κάνει αυτή τη διαδρομή, το δίχως άλλο...

Την τελευταία φορά που οι Πειραιώτες ταξίδεψαν με προορισμό το Βερολίνο για να αντιμετωπίσουν την Αρμάνι Μιλάνο, γύρισαν πίσω με το ίδιο αεροπλάνο!

Δεν είναι σχήμα λόγου αυτό, όντως πήγαν και γύρισαν αυθωρεί και παραχρήμα, διότι την ώρα που η αποστολή βρισκόταν εν πτήσει, το Διευθυντήριο της Βαρκελώνης αποφάσιζε να κατεβάσει τα ρολά της Ευρωλίγκας!

Ήταν ημέρα, Πέμπτη, 12 Μαρτίου του 2020 και από τη στιγμή που έστω και την ύστατη στιγμή και μετά από χίλια παρακάλια, ο Ολυμπιακός απέφυγε το ταξίδι στο στόμα του λύκου (Μιλάνο), συμβιβάστηκε με μια μεσοβέζικη λύση...

Αξημέρωτα εκείνο το πρωί τα μέλη τη αποστολής μαζεύτηκαν στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», φόρεσαν τις μάσκες τους, μπήκαν στο αεροπλάνο, έφτασαν στο Βερολίνο και τότε συνειδητοποίησαν αυτό που αναφέρεται στον «Εκκλησιαστή», ένα από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης...

«Ματαιότης, ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης»!

Μάταια υπήρξε η ταλαιπωρία, τσάμπα και βερεσέ τα έξοδα του ταξιδιού, φρούδες οι ελπίδες να συνεχισθεί και να ολοκληρωθεί η σεζόν, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που λίγες ώρες νωρίτερα είχε βάλει λουκέτο το ΝΒΑ.

ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ

Την ώρα της πτήσης η Ένωση Παικτών έστελνε επιστολή στον Τζόρντι Μπερτομέου για να εκφράσει την ανησυχία των μελών της και στις 12.20 η Ευρωλίγκα ανακοίνωνε τη διακοπή...

Οι Ερυθρόλευκοι αφίχθησαν στο Βερολίνο στις 13.10 και μετά την επίσημη ανακοίνωση έκαναν στροφή 180 μοιρών και ξαναμπήκαν στο ίδιο αεροπλάνο!

Παρεμπιπτόντως –και επειδή σε αυτή τη ρουφιάνα τη ζωή τίποτε δεν είναι τυχαίο- ο αγώνας Αρμάνι Μιλάνο-Ολυμπιακός δεν θα διεξαγόταν μια όποια κι όποια ημερομηνία, αλλά Παρασκευή και 13 του μηνός!

Σαν να λέμε, πού πας ρε Καραμήτρο!

Εξήμισι μήνες αργότερα οι Ερυθρόλευκοι ξαναπήγαν στο Βερολίνο χωρίς αυτή τη φορά να κάνουν στροφή 180 μοιρών...

Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της Ευρωλίγκας έπαιξαν δυο φιλικά ματς με την Άλμπα με την οποία βγήκαν ισόπαλοι (78-71 στις 24 Σεπτεμβρίου και 69-75 την επόμενη ημέρα), ακολούθησε ο αγώνας του Α’ γύρου της εφετινής σεζόν και απόψε την ξαναβρίσκουν απέναντι τους με την προσδοκία να τους τριτώσει το καλό μετά τις δυο (απανωτές, αλλά τόσο καθυστερημένες, ώστε να μην έχουν αντίκρισμα) νίκες επί του Ερυθρού Αστέρα και της Ζενίτ.

Το τρένο της οκτάδας έχεις σφυρίξει τρεις φορές και ο Ολυμπιακός απλώς το βλέπει να ξεμακραίνει από την αποβάθρα στην οποία στέκεται...

Στις 12 του περασμένου Νοεμβρίου ο Ολυμπιακός είχε επιβληθεί της Αλμπα με 75-71, χάρη στην... ανάφλεξη του στην τρίτη περίοδο, στην οποία πέτυχε επί μέρους σκορ 27-9, ενώ συνολικά στα χρονικά οι δυο ομάδες έχουν αναμετρηθεί έντεκα φορές με σκορ 8-3 υπέρ των τρις πρωταθλητών Ευρώπης...

Ο ΧΟΥΠΜΑΝ ΚΑΙ Ο ΑΛΕΞΙΣ

Το νταλαβέρι τους εγκαινιάσθηκε πριν από 25 χρόνια και κάθε άλλο παρά μαρτυρούσε τι επρόκειτο να συμβεί στο επέκεινα εκείνης της σεζόν που απέβη διθυραμβική για τον Ολυμπιακό...

Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1996, στην πρεμιέρα της σεζόν, οι Ερυθρόλευκοι υπέστησαν μια αναπάντεχη ψυχρολουσία, γνωρίζοντας την ήττα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με 67-64...

Τότε η Aλμπα είχε στο ρόστερ της τέσσερις παίκτες που αγωνίσθηκαν αργότερα στην Eλλάδα: τον συχωρεμένο Σάσα Χούπμαν (Παναθηναϊκός, Ηρακλής), τον γιο του Σβέτισλαβ Πέσιτς, Μάρκο Πέσιτς (Ηρακλής), τον Στέφεν Αριγκμπάμπου (Παπάγου, Πανιώνιος, Δάφνη, Ολύμπια Λάρισας, Μαρούσι) και τον Γουέντελ Αλέξις (ΠΑΟΚ).

Στον πάγκο της Αλμπα καθόταν ο Πέσιτς, ενώ φυσικός αυτουργός του εγκλήματος υπήρξε ο Χούπμαν, με 20 πόντους και επτά ριμπάουντ , απέναντι στον Ντέιβιντ Ρίβερς (18) , στον Ντράγκαν Τάρλατς (15-6) και στον επίσης αείμνηστο συμπατριώτη του Κρίστιαν Βελπ (6π.).

Η Αλμπα έριξε στο κανναβάτσο τον Ολυμπιακό και στον αγώνα του Β’ γύρου, στις 6 Νοεμβρίου του 1996 στο Βερολίνο, όπου τίμησε το όνομα και τη φήμη του πυγμάχου το όνομα του οποίου φέρει η τότε έδρα της...

Εκείνο το βράδυ τον α λα Μαξ Σμέλινγκ ρόλο του πυγμάχου υποδύθηκε ο Αλέξις ο οποίος σκόραρε 24 πόντους και οδήγησε τους νικητές του Κυπέλλου Κόρατς της σεζόν 1994-95 στην οριακή νίκη με 62-61 (Τάρλατς 18-13, Ρίβερς 13, Αντερσον 13).

Η λήξη της πρώτης φάσης βρήκε τον Ολυμπιακό στην πέμπτη θέση του Β’ ομίλου με ρεκόρ 5-5 (Φορτιτούντο 7-3, Εστουντιάντες 6-4, Τσιμπόνα 6-4, Αλμπα 6-4), αλλά ξα του!

ΡΩΜΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ

Στη συνέχεια βγήκε τρίτος στον όμιλο της Β’ φάσης, απέκλεισε με μειονέκτημα έδρας στα play offs πρώτα την Παρτίζαν Βελιγραδίου και ύστερα τον Παναθηναϊκό, προκρίθηκε στο Final 4 όπου ξεπάστρεψε την Ολύμπια Λιουμπλιάνα και την Μπαρτσελόνα και στέφθηκε Ρωμαίος αυτοκράτωρ!

Εδώ ήρθαμε όπως λέγαμε παλιά στο σινεμά...

Όντως εδώ ήρθαμε, διότι στον τελικό της 24ης Απριλίου 1997 στο Palaeur o Ολυμπιακός αντιμετώπισε όποιον κι όποιον, αλλά τον προπονητή που στέκει και απόψε απέναντι του!

Τον Αίτο Ρενέσες ντε!

Αν και περπατάει στα 75 χρόνια του και συν τοις άλλοις προσβλήθηκε κιόλας από τον κορωνοϊό ο Μαδριλένος προπονητής παραμένει καλοστεκούμενος και κοτσονάτος, έχοντας ξεπεράσει βεβαίως το διπλό κτύπημα που του κατάφεραν οι αιώνιοι σε δυο απανωτούς τελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών...

Το 1996 στο Παρίσι τον άφησε ξερό ο Μπόζα και έναν χρόνο αργότερα στη Ρώμη τον έπιασε αιχμάλωτο ο Ντούντα!

Στον τελικό του ’97 με την (χαροκαμένη στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, από το 1984, όταν την είχε γαζώσει ο Λάρι Ράιτ της Μπανκορόμα) Μπαρτσελόνα, ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε αγχωμένος, είχε 9/31 σουτ στο πρώτο ημίχρονο και μάλιστα βρέθηκε να χάνει με 9-0 και όταν ο Νάκιτς αστόχησε σε λέι απ, ο Ντούντα αντί να κατεβάσει... καντήλια, απλώς χειροκρότησε και φώναξε «πάμε μπρε, πάμε να τους φάμε»!

Και πράγματι, πήγαν και τους έφαγαν!

Ο ΤΣΑΚΩΜΟΣ ΤΟΥ ΝΤΟΥΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΖΟΤΣ

Αυτός που υπέφερε εκείνο το βράδυ ήταν ο Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο οποίος (προερχόμενος μάλιστα από τραυματισμό) παγιδεύτηκε από την άμυνα του Ολυμπιακού και έμεινε στους 6 πόντους με 2/11 σουτ.

Η στρατηγική του Ίβκοβιτς για το μαρκάρισμά του αποδείχθηκε αριστοτεχνική και εξελίχθηκε σε casus belli ανάμεσα στον προπονητή του Ολυμπιακού και στον Ομπράντοβιτς!

Μίλησαν στο τηλέφωνο την παραμονή του τελικού, ο Ντούντα του αποκάλυψε ότι σκόπευε να βάλει τον Ρίβερς να κλείσει το αριστερό πέρασμα του συμπατριώτη τους και να τον αναγκάσει να πάει από δεξιά για να επιβαρύνει το τραυματισμένο γόνατό του και να μην πασάρει εύκολα στη weak side, αλλά ο τότε προπονητής Ρεάλ διαφώνησε λέγοντας «δεν νομίζω ότι θα πιάσει αυτό το σχέδιο».

Ο Ντούντα δεν σήκωνε κουβέντα και λίγο προτού κλείσει θυμωμένος το τηλέφωνο, είπε στον Ζέλικο: «Καλά, δεν πειράζει. Άνοιξε αύριο την τηλεόρασή σου, δες τι θα κάνω και πάρε ιδέες για τους τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος»

Ο Ρενέσες δεν αξιώθηκε να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης, αλλά δεν του λείπουν οι τίτλοι, τα παράσημα, η διεθνής αναγνώριση και η ευγνωμοσύνη παικτών που τους πήρε μικρούς και… τριανταφυλλένιους και τους ανέδειξε σε κορυφαίες φιγούρες στο παγκόσμιο σκηνικό και εμπίπτουν στην κατηγορία των ων ουκ έστιν αριθμός.

Ο ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ ΚΑΙ Ο ΡΕΝΤΖΙΑΣ

Σε αυτό τον λογαριασμό συμπεριλαμβάνονται ο Γιώργος Πρίντεζης, ο οποίος βρέθηκε στη δούλεψη του πριν από 13 χρόνια στην Ουνικάχα Μάλαγα και θα τον ανταμώσει απόψε, όπως επίσης και ο Ευθύμης Ρεντζιάς...

Ο Αίτο μοστράρει στο παλμαρέ του 15 τίτλους στην Ισπανία, πέντε Κύπελλα Ευρώπης, δυο μετάλλια με τις Εθνικές ομάδες και έναν ζόρικο τελικό το 2008 στο Πεκίνο κόντρα στη Redeem team)…

Eχει όμως ο καψερός επτά αποτυχημένες απόπειρες σε Final 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και πέντε χαμένους τελικούς!

Αυτό το γαϊτανάκι άρχισε από τον πάγκο της Μπαρτσελόνα το 1989 στο Μόναχο, συνεχίσθηκε το 1990 στη Σαραγόσα, το 1991 στο Παρίσι, το 1994 στο Τελ Αβίβ, το 1996 πάλι στο Παρίσι, το 1997 στη Ρώμη και το 2000 στη Θεσσαλονίκη (με τους 29 πόντους του Ευθύμη Ρεντζιά στον μικρό τελικό με την Εφές Πίλσεν) για να καταλήξει στις 15 Απριλίου του 2019 στη σειρά τελικών του Eurocup με την Αλμπα κόντρα στη Βαλένθια.

ΤΟ ΔΕΚΑΤΡΙΑΡΙ ΜΕ ΤΟΝ «ΞΑΝΘΟ»

Συνολικά σε αυτά τα επτά Final 4 οι «Blaugrana» έπαιξαν 14 ματς με απολογισμό τέσσερις νίκες και δέκα ήττες και ούτως ειπείν, εάν ο Αίτο ενώσει τα επτά δικά του με τα έξι του Γιάννη Ιωαννίδη (Αρης/1988, 1989, 1990, Ολυμπιακός/ 1994, 1995 και ΑΕΚ/1998), οι δυο τους φτάνουν τα δέκα τρία!

Υπάρχει βεβαίως και το εκπεφρασμένο εκατέρωθεν άλλοθι τους: το «σημασία έχει να είσαι εκεί» του Αίτο και το «για να χάσεις έναν τελικό, πρέπει πρώτα να πας σε έναν τελικό» του «Ξανθού»…

Οι δυο τους δεν αντάμωσαν σε κάποιον τελικό, αλλά βρέθηκαν αντιμέτωποι στον μικρό τελικό του ’89 (Αρης-Μπαρτσελόνα 88-71) και στον ημιτελικό του ’90 (Μπαρτσελόνα-Αρης 104-83), ωστόσο ο Αίτο έμελλε, άθελα του, να αποβεί η καλή νεράιδα του ελληνικού μπάσκετ και μάλιστα δυο φορές και χωρίς να κάνει διακρίσεις απέναντι στους αιωνίους!

Ο λεγάμενος καθόταν στον πάγκο της Μπαρτσελόνα και στις 11 Απριλίου του 1996 στο Bercy του Παρισιού και στις 24 Απριλίου του 1997 στο Palaeur της Ρώμης, όπου ο Παναθηναϊκός με το 67-66 και ο Ολυμπιακός με το 73-58 στους τελικούς δυο απανωτών Final 4 στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης και τον άφησαν να βουρλίζεται και να επιβεβαιώνει την κλασική ατάκα του Μανώλη Μαυρομμάτη, στην αλήστου μνήμης φάση με τον Σέστιτς και τον Αναστόπουλο...

Περιμένει, πάντα περιμένει…

Στις 16 Απριλίου του 2000, είχα ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα μαζί του στην Πυλαία, όπου είχε οδηγήσει την Μπαρτσελόνα σε άλλο ένα Final 4, αλλά κι αυτό έμελλε να εξελιχθεί σε φιάσκο…

«Κοίτα, φίλε μου, δεν έχει έρθει ακόμη αυτό το τρόπαιο, αλλά κάποτε μπορεί να έρθει. Κι αν δεν έρθει όμως ποτέ, πάλι ευχαριστημένος θα είμαι και δεν θα νιώθω τύψεις συνειδήσεως» μου είχε πει.

ΤΟ ΑΝΕΞΟΦΛΗΤΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΟ

«Είναι σαν ένα γραμμάτιο που περιμένεις να το ξοφλήσεις, μαζί με τους τόκους οι οποίοι μαζεύονται και δεν ξέρω πού έχουν φτάσει πια».

Τότε τον είχα χαρακτηρίσει έναν… Σίσυφο του μπάσκετ, που ανεβάζει τον βράχο στην κορφή του βουνού και ξαφνικά τον βλέπει να του φεύγει και να κατρακυλάει πάλι προς τα κάτω.

«Μπορείς να το πεις κι έτσι» είχε σχολιάσει συγκαταβατικά…

Πέρυσι κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ματς που κρίθηκε μετά από δυο παρατάσεις και χαντάκωσε τον Αργύρη Πεδουλάκη, ο Αίτο κατέβασε από το ράφι τη (θεωρούμενη ως δήθεν) παλιομοδίτικη σύνθετη άμυνα box and one με την οποία εξανάγκασε τον Νικ Καλάθη σε οκτώ λάθη.

Διάβολε, ο Ρενέσες δεν μπορεί να είναι «ανίδεος» όπως τον στηλίτευσε τον Ιανουάριο του 2001 ο Ρόνι Σεϊκέλι λέγοντας (μετά την αποχώρηση του από την Μπαρτσελόνα) ότι «δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω πόσο κακός προπονητής είναι»!

Τα ίδια και ακόμη χειρότερα έλεγαν στις 26 Απριλίου του ’97 στο αεροδρόμιο Ciampino της Ρώμης, λίγες ώρες μετά τον τελικό με τον Ολυμπιακό, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς και ο Αρτούρας Καρνισόβας.

Την ώρα που ο Ρενέσες έβγαζε αναμνηστικές φωτογραφίες (δεν υπήρχε ακόμη η μόδα των selfie) με τους φιλάθλους του Ολυμπιακού που τον αποκαλούσαν κιόλας «ευεργέτη» (!), o Σέρβος γκαρντ και ο Λιθουανός φόργουορντ του έσουρναν τα εξ αμάξης!

Αυτό είναι που λένε, εδώ ο κόσμος καίγεται και ο Αίτο φωτογραφίζεται!

«Ποια κατάρα μου τσαμπουνάς τώρα;» αντέδρασε ο Τζόρτζεβιτς όταν τον ρώτησα επ’ αυτού.

«Όλοι ξέρουν ποιος είναι η κατάρα της ομάδας. Γιατί δεν τον ξεφορτώνονται ώστε να ησυχάσουμε όλοι μας;».

Λίγο πιο πέρα ο (μετέπειτα παίκτης του Ολυμπιακού και νυν αντιπρόεδρος των Σικάγο Μπουλς) Καρνισόβας σχολίαζε ότι «ο Ολυμπιακός είχε έναν προπονητή με σχέδιο και σωστές αντιδράσεις κι εμείς τον κανέναν»…

Ο… Ούτις που έλεγε και ο Οδυσσέας στον Κύκλωπα Πολύφημο!

Photo Credits: Eurokinissi