Με τεράστια χαρά βλέπω ότι η δικαιοσύνη η αθλητικιά, η ελληνικιά, έχει βάνει τα χρώματα του πολέμου μετά το ξέφρενο πάρτι κλωτσοπατινάδας που έλαβε χώρα στο ματς των μικρών του Ολυμπιακού και της Μπάγερν του Μονάχου.

Είναι αποφασισμένη η δικαιοσύνη η ελληνικιά, δεν παίζει αυτήν την φορά. Τώρα θα πείτε κι εσείς ΕΥΛΟΓΑ ότι και στο παρελθόν δεν έπαιζε, διατί ασούμε δεν είναι και η ΠΡΩΤΗ φορά που παρουσιάζουμε ΑΞΙΑ ΣΚΗΝΙΚΑ ΚΑΦΡΙΛΑΣ. Σωστά θα σας πω εγώ, τα έχει πει και στο παρελθόν η ελληνικιά η δικαιοσύνη πως ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ. Αλλά ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΡΑ, νο τζόουκ, αυτήν την φορά ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ.

Θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο που λένε, δεν θα μείνει πέτρα, καρέκλα, χαλί και τοίχος στην θέση των, ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΘΑ ΔΟΘΟΥΝΕ ΛΥΣΕΙΣ ΡΕ.

Βασικά, έτσι όπως ετοιμάζεται κάθε φορά να σκίσει μουσαμάδες η ελληνικιά η δικαιοσύνη η αθλητικιά, μου θυμίζει εκείνη την σκηνή από το ΚΟΜΑΝΤΟ με τον Άρνι τον Σβαρτσενέγκερ που φτάνει στο νησί των κακών με μαγιό τσίλικο και βάρκα φουσκωτή, ντύνεται με στρατιωτικά ρούχα για να μην τον περάσουν για ταχυδρόμο, γιομίζει δύο σακ βουαγιάζ όπλα με σφαίρες, περνάει τα μπράτσα, το στηθάκι και το μουτράκι του με πέντε κουβάδες φούμο και μετά ξαμολιέται στην βίλα του αρχικακού που έχει φυλακίσει την κορούλα του (γεια σου ρε Αλίσα Μιλάνο με τα ωραία σου).

Είναι ξεκάθαρο πως η δικαιοσύνη η ελληνικιά η αθλήτικιά έχει δει το ΚΟΜΑΝΤΟ, αλλά μέχρι ενός σημείου. Μετά πρέπει να ήρθαν επισκέπται, άρα έκλεισε η ταινία και η δικαιοσύνη βάλθηκε να ετοιμάσει κανά μεζέ, κανά ουζάκι, τέτοια. ΙΝ ΑΔΕΡ ΓΟΥΕΡΝΤΣ, είδε μέχρι το σημείο που ο Αρνί φορτώνει όπλα, βάνει ρούχα και φούμο και ποζάρει για τον φάκο τύπου " είμαι ο Άρνι και είμαι ο κομάντο και πρέπει να ποζάρω ως τέτοιος γιατί η ταινία λέγεται ΚΟΜΑΝΤΟ κι εγώ είμαι αυτός. Ο ΚΟΜΑΝΤΟ". Μετά η τελεόραση έκλεισε.

Οπότε λογική συμπεριφορά το ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΩ, ΜΙΣΟ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΓΚΑΡΩ ΣΤΟ ΦΟΥΜΟ και μετά πιάνομε 1-2 λεβένδαι για το μπαμ και μετά σφυρίζομε κλέφτικα. Διότι ΔΕΝ ΕΙΔΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΟΜΑΝΤΟ. Γιατί αν το είχε δει, θα ήξερε πως ΑΦΟΥ φορτωθείς και ετοιμασθείς δια πόλεμο και σαματά, οφείλεις να τόνε κάνεις τον πόλεμο και τον σαματά και όχι απλά να φωνάζεις " ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ, ΑΣ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, ΑΣ ΜΗΝ ΚΛΕΙΝΑΝΕ ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΥΚΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΕΛΕΓΑ ΕΓΩ ΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΕΚΑΝΑ".

Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι, δεν ξέρω τι είναι πιο γαργαλιστικό και χαχανιτζίδικο. Το ότι η δικαιοσύνη η ελληνικιά, η αθλητικιά δεν έχει δει κομβικό σημείο του Κομάντο, την τελική ευθεία που λένε, ή ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της αθλητικής δημοσιογραφίας εκφράζει κάθε φορά που σκάει βρωμόβομβα καφρίλας ΣΟΚ, ΔΕΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟ.

Βρέθηκαν ΔΥΟ ΚΟΝΤΕΗΝΕΡ ΟΠΛΑ που λέει ο λόγος στο σπίτι ενός εκ των κάφρων που είπε να επισκεφτεί η αστυνομία (ελπίζω να ενημέρωσε για να είχε προλάβει ο χριστιανός να κάμει μια φασίνα, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από σκονισμένα και ακατάστατα ροπαλομάχαιρα) και αποτελεί ΕΙΔΗΣΗ ΠΡΩΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ διατί ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ΕΛΕΓΕ, ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΙΝΕ ΠΟΤΕ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ. ΑΝ εξαιρέσεις ΟΛΕΣ τις άλλες φορές, αλλά εντάξει ποιος τις θυμάται αυτές μωρέ ώχου τώρα κι εσείς πχια.

Το δε ακόμα πιο όμορφο και χνουδωτό είναι πως αρχικά έπαιξε και μια γραμμή τύπου "ήταν στημένο το σκηνικό" ή το ακόμα καλύτερο "ήσαντο μέλη ακροδεξιών οργανώσεων", λες και ΕΙΔΙΚΑ το τελευταίο αποκλείει το σύνολο των "αγνών" ελλήνων οπαδών που ως γνωρίζομε εμείς οι διαβασμένοι ήνανε όλοι βουδισταί και ουδεμία σχέση μπορούν να έχουν με ακροδεξιές οργανώσεις.

Και αν θέτε και κερασάκι στη τούρτα, έχομε και τέτοιο. Πολύ δυνατό επίσης που ως ελληνικιά αθλητική δημοσιογραφία σοκαριζόμεθα σφόδρα όταν γράφεται άλλη μια λαμπρή σελίδα στο συνεχιζόμενο σάγκα "χούλιγκανς, μπάλα και καράτε", αλλά κατά τα λεπά μια χαρά δίνουμε χώρο και λόγο ύπαρξης στον οπαδικο-χουλιγκανιστικό λόγο, αλλά κατά τα λεπά μια χαρά λέμε " έλα μωρέ τώρα και οι οπαδικαί εφημερίδαι δηλαδή τι να κάνονε, να μην είναι οπαδικαί;", αλλά κατά τα λεπά μια χαρά επιτρέπομε την συνέχιση μιας μόνιμα εμπόλεμης κατάστασης, γιατί κακά τα ψεματάκια, επιτρέπει και την δική μας παρουσία στην μορφή που έχομε σήμερα.

Αυτό ακριβώς, τιποτάλλο.

Υ.Γ. Πάω να ξαναδώ το ΚΟΜΑΝΤΟ.