Η προετοιμασία της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Βραζιλίας ενόψει του Μουντιάλ του 1974, συμπεριελάμβανε αρκετά φιλικά απέναντι σε ευρωπαϊκές ομάδες. Ανάμεσά τους και η Ελλάδα.

Και μπορεί για την Σελεσάο να φάνταζε ως ένα ακόμη παιχνίδι, για την Εθνική μας ήταν κάτι περισσότερο από ένα όνειρο! Χωρίς ακόμα συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση, ένα παιχνίδι απέναντι στη Βραζιλία στο αχανές Μαρακανά ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία της ομάδας.

Ήταν 28 Απριλίου 1974 όταν μπροστά σε 100.000 θεατές ακούστηκε ο Εθνικός μας ύμνος. Και 90 λεπτά αργότερα, οι διεθνείς μας μια αγκαλιά πανηγύριζαν το ισόπαλο 0-0! Οι ποδοσφαιριστές του Αλκέτα Παναγούλια έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, με κορυφαίο όλων τον Τάκη Οικονομόπουλο: "Ο τερματοφύλακας της Ελλάδας είχε χέρια από μαγνήτη", ανέφερε το Reuters.

Έκπληκτος ήταν και ο Μάριο Ζαγκάλο, τεχνικός της Βραζιλίας: "Η ελληνική ομάδα δεν ήταν αυτή που μας είπαν", σημείωσε μεταξύ άλλων. "Δεινοπάθησα διότι ήταν άριστα οργανωμένη στην άμυνα η Ελλάδα",είχε δηλώσει μετά το ματς ο Ριβελίνο, ενώ ο μοναδικός παίκτης που έχει σκοράρει σε όλα τα ματς μίας τελικής φάσης Μουντιάλ (1970), ο Ζαϊρζίνιο, στάθηκε στην παρουσία του "στρατηγού" Μίμη Δομάζου. "Τον Δομάζο τον γνωρίζω και διαπίστωσα ότι εξακολουθεί να είναι πάντα ένας τόσο καλός παίκτης".

Από τη μεριά του, ο Αλκέτας Παναγούλιας τόνισε: "Αυτή ήταν μόνο η αρχή". Στόχος του Έλληνα τεχνικού ήταν το Μουντιάλ του 1978. Τελικά κατάφερε την πρώτη πρόκριση της Ελλάδας σε μεγάλη διοργάνωση (Euro 1980), εκπληρώνοντας το όνειρο ενός παγκοσμίου κυπέλλου, 20 χρόνια αργότερα (1994).

Βall boys; Τι είναι αυτό;

"Την παραμονή του αγώνα κάναμε μια πρώτη επίσκεψη στο Μαρακανά. Δέος! Ενα μεγαθήριο, μπήκαμε μέσα χαζεύαμε το γήπεδο, το χόρτο ήταν πολύ μεγάλο και κουραστικό για μας, που είχαμε συνηθίσει αλλιώς",είχε δηλώσει πριν μερικά χρόνια σε συνέντευξή του στην "Ελευθεροτυπία" ο Χρήστος Τερζανίδης, μέλος εκείνης της ομάδας, έχοντας προφανώς στο μυαλό του τα "ξερά" γήπεδα που αποτελούσαν τον κανόνα εκείνη την περίοδο στην "δική μας" Α' Εθνική.

Όσο για το πως κύλησε το παιχνίδι, ο Χρήστος Τερζανίδης έχει δηλώσει χαρακτηριστικά: "Στο παιχνίδι φανήκαμε λίγο τυχεροί, οι Βραζιλιάνοι μάς πίεσαν, ειδικά στην αρχή αλλά και προς το τέλος. Τους κοιτάξαμε όμως στα μάτια, δεν φοβηθήκαμε". Για πρώτη φορά σε αγώνα βλέπαμε γύρω από τον αγωνιστικό χώρο δέκα πιτσιρίκια να μαζεύουν αμέσως την μπάλα και να την πετάνε μέσα για να μη χάνεται χρόνος. Όπως γίνεται σήμερα. Εμείς θέλαμε σ' αυτές τις διακοπές να πάρουμε μια ανάσα και αυτοί πετούσαν την μπάλα μέσα να συνεχίσουμε!"

"Κλαίμε όλοι!"

Ο αστικός μύθος θέλει τον απεσταλμένο της Αθλητικής Ηχούς, Κώστα Κυριάζη, να τηλεφωνεί στην εφημερίδα μετά τον αγώνα για να ενημερώσει για το τελικό αποτέλεσμα, φωνάζοντας μόλις απαντήθηκε η κλήση: "Κλαίμε όλοι! Κλαίμε όλοι!". Η γραμμή έπεσε χωρίς να προλάβει να αναφέρει το αποτέλεσμα της αναμέτρησης!

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:

Βραζιλία: Λεάο, Ζε Μαρία, Λουίς Περέιρα, Πιάτσα, Νελίνιο, Πάουλο Σέζαρ, Λεβίνια, Σέζαρ, Ριβελίνο, Έντου και Ζαϊρζίνιο.

Ελλάδα: Οικονομόπουλος, Πάλλας, Καμπάς, Συνετόπουλος, Ιωσηφίδης, Ελευθεράκης, Δομάζος, Σαράφης, Τερζανίδης, Αντωνιάδης, Δεληκάρης (65' Μαύρος).