H Aναστασία Μαρινάκου στο SPORT24: “Εχω σκεφτεί πολλές φορές ότι δεν αντέχω άλλο – Θέλω το ρεκόρ στον ημιμαραθώνιο”
Η πρωταθλήτρια των δρόμων αντοχής μίλησε στο SPORT24 για τον Μαραθώνιο της Αθήνας, για την επόμενη χρονιά, την αλλαγή που θέλει να κάνει και αποκάλυψε το μεγάλο της όνειρο.
H Aναστασίου Μαρινάκου ήταν μία από τις πρωταγωνίστριες του Μαραθωνίου της Αθήνας, καθώς νίκησε στο 10άρι πετυχαίνοντας νέο ρεκόρ διαδρομής και πανελλήνιο ρεκόρ στα 10 χλμ. σε δημόσιο δρόμο (33.03).
Η Μαρινάκου που πλέον ανήκει στην ΑΕΚ, λίγο πριν αναχωρήσει για προετοιμασία για τη Νότια Αφρική και αφού συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Ισίδωρο Κούβελο που της ανακοίνωσε ότι εντάσσεται στο χορηγικό πρόγραμμα της ΕΟΕ, γύρισε λίγες ημέρες πίσω και θυμήθηκε τον αγώνα της στα 10 χλμ. και τον τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο.
«Εκανα μια πάρα πολύ καλή επίδοση το περασμένο Σάββατο, μία επίδοση που δίνει στον στίβο χρόνο 32 λεπτά και κάτω που θεωρείται σοβαρή επίδοση», λέει η ίδια και προσθέτει: «βλέπω ότι βελτιώνομαι και υπάρχει εξέλιξη και σε συνδυασμό με την ανταπόκριση του κόσμου που μας υποδέχθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο, κάνουν αυτόν τον αγώνα έναν από τους αγαπημένους μου. Οσες φορές και να πάρεις μέρος, κάθε φορά θα νιώσεις κάτι το διαφορετικό τερματίζοντας στο Καλλιμάρμαρο.»
Η Μαρινάκου θα δοκιμάσει τη νέα χρονιά να κάνει ημιμαραθώνιο με απώτερο στόχο τη συμμετοχή σε μαραθώνιο. «Σκέφτομαι να τρέξω μαραθώνιο αλλά δεν θέλω να το κάνω βιαστικά. Αν πάω καλά στις μικρότερες αποστάσεις, είναι δεδομένο ότι θα τρέξω καλά και στο μαραθώνιο. Γι΄ αυτό το λόγο φέτος, θέλω να κλείσω έναν αγώνα στη Βαρκελώνη, έναν ημιμαραθώνιο, σε μία πιο επίπεδη διαδρομή. Στην Αθήνα πέρσι έκανα 1.14.00 κάτι που σημαίνει ότι σε μία άλλη, πιο flat διαδρομή θα μπορώ να κάνω 1.13.00 ή 1.12.00 . Θα επικεντρωθώ λοιπόν σε αυτό, να πάω στη Βαρκελώνη και να προσπαθήσω να σπάσω το πανελλήνιο ρεκόρ της Ράνιας Ρεμπούλη ώστε μετά να δοκιμάσω και μαραθώνιο. Το επόμενο καλοκαίρι πάντως θα κάνω 5άρι και 10άρι γιατί θέλω να πάρω την πρόκριση για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στα 10 χιλιόμετρα. Αν πραγματοποιηθούν αυτοί οι στόχοι μετά θα τρέξω και μαραθώνιο.»
Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να κάνεις αποστάσεις
Η Μαρινάκου μίλησε και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. «Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να κάνεις αποστάσεις γιατί το αγώνισμα μου χρειάζεται υψόμετρο. Επίσης στην Αθήνα δεν είναι βολικό μέρος για έναν δρομέα να κάνει αποστάσεις γιατί δεν έχουμε που να τρέξουμε. Και ευτυχώς που φτιάχτηκε το Ολυμπιακό Στάδιο και πάμε εκεί. Είναι από μόνο του το αγώνισμα δύσκολο κι εδώ γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Αλλά το αγαπάω πάρα πολύ αυτό που κάνω και προσπαθώ σκληρά για να βρίσκομαι σε αυτό το επίπεδο που βρίσκομαι.»
Η 29χρονη πρωταθλήτρια δεν θα είχε πετύχει τίποτα χωρίς τη συνδρομή των γονέων της. «Ειδικά η μαμά μου είναι θησαυρός. Και ο μπαμπάς με στηρίζει πάρα πολύ, αλλά η μαμά είναι αλλιώς. Με βοηθάει ψυχολογικά επειδή υπάρχουν και πολύ δύσκολες ημέρες αλλά και ουσιαστικά, γιατί έχω και πάρα πολύ δύσκολο πρόγραμμα με προπονήσεις, αγώνες, σπουδές και έρχεται στην Αθήνα από τη Χαλκίδα για να σταθεί στο πλευρό μου.»
Ιδιαίτερα σημαντική είναι και η στήριξη από τους χορηγούς. «Ευτυχώς έχω κάποιους χορηγούς που με στηρίζουν, γιατί εάν δεν υπήρχαν αυτοί θα είχα σταματήσει. Οσο και να αγαπάς κάτι, το βιοποριστικό μέρος είναι το πιο σημαντικό και δεν είναι δυνατόν να με συντηρούν οι γονείς μου. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό γιατί υπάρχουν πολλά έξοδα. Για να είμαι σε αυτό το επίπεδο, βάζω πολλά χρήματα από την τσέπη για να πηγαίνω στο εξωτερικό για προετοιμασία και αγώνες. Για να να βρίσκεσαι στην ευρωπαϊκή αφρόκρεμα, πρέπει να κάνεις τρεις προετοιμασίες το χρόνο. Μετά να πηγαίνεις σε αγώνες αλλά υπάρχουν και άλλα έξοδα, όπως διατροφή, εκγύμναστη και άλλα. Είναι πολλά τα έξοδα μου…»
Εχω σκεφτεί πολλές φορές ότι δεν αντέχω άλλο
Βέβαια η ανάπτυξη του δρομικού κινήματος έχει φέρει και μεγάλη αναγνώριση για τους πρωταθλητές, όπως το βιώνει και η ίδια. «Μου δίνει τεράστιο κίνητρο ότι ο κόσμος αναγνωρίζει τον κόπο μου και την προσπάθεια μου. Με χαροποιεί πάρα πολύ αυτό, ειδικά στις δύσκολες ημέρες, γιατί έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι δεν αντέχω άλλο και να σταματήσω. Και στους περισσότερους αθλητές κατά καιρούς, περνάει από το μυαλό τους αυτή η σκέψη. Οπότε η αγάπη του κόσμου μου δίνει κίνητρο να συνεχίσω.»
Όπως όλοι οι αθλητές, το μεγάλο της όνειρο είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς. Το 2016 πλησίασε πάρα πολύ αλλά δεν τα κατάφερε και τώρα θέλει να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει το μεγάλο ταξίδι. «Το μεγάλο μου όνειρο είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πλέον είναι αρκετά δύσκολο όπως έχουν γίνει τα πράγματα και πλέον πιο εφικτό είναι να προκριθείς μέσω ranking. Το 2016 είχα φτάσει πολύ κοντά, παρότι ήμουν 20 χρονών, ήθελα 1,5 δευτερόλεπτο. Πάντως εάν γίνει ένα πλάνο στοχευμένο, δεν υπάρχουν τραυματισμοί και συμμετέχω σε αγώνες, θεωρώ ότι μπορώ να τα καταφέρω.»