Το “Συμβόλαιο με τον λαό” της ΑΕΚ

“Been there, done that”, κατά πως λένε και στο χωριό του Γκραντ Γκόλντεν, τον οποίο ξεχωρίζω διότι υπήρχαν στιγμές που θύμιζε τον Γιώργο Τρόντζο, όταν όρθωνε τα 216 εκατοστά του τεράστιου κορμιού του και έχοντας τον αέρα της υπεροχής φώναζε στον Χρήστο Ζούπα…

“Δώσε μου την μπάλα, τους παίζω μόνος μου”!

Λέων, αλλά ένας ο Γκόλντεν

Και ο σέντερ με “τρέλα και κορδέλα” από το Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια ζήταγε την μπάλα από τους συμπαίκτες του και τους έπαιζε μόνος του τους Ανδαλουσιανούς, αλλά στο τέλος της ημέρας αποδείχθηκε το προφανές και φυσιολογικό σε τέτοιες περιπτώσεις…

Περισσότερο από «ένας αλλά λέων», ο Γκόλντεν ήταν “λέων, αλλά ένας”!

“Been there, done that” σημαίνει τεχνογνωσία: τουτέστιν, ήμουν εκεί και έκανα αυτό…

Αυτό που οι παίκτες της ΑΕΚ αποπειράθηκαν να κάνουν για πρώτη φορά κατά μόνας και συλλήβδην, οι λεγάμενοι από τη Μάλαγα το έχουν διαπράξει πολλάκις και κατ’ επανάληψιν, χώρια που το κατόρθωμα τους είναι σπάνιο και αγγίζει τα όρια της μοναδικότητας…

Οι 4+1 τίτλοι σε έναν χρόνο!

Για να εξηγήσω τι εννοώ (και όχι σώνει και καλά για να δώσω ένα παρηγορητικό, αλλά εντέλει αχρείαστο άλλοθι στην ΑΕΚ) αυτοί που βρέθηκαν χθες απέναντι της πάσχουν από… υπερκούπωση, έχοντας σηκώσει 4+1 τρόπαια μέσα σε έναν χρόνο!

Το σαφάρι τους άρχισε στις 24 Απριλίου του 2024 στο Βελιγράδι με την κατάκτηση του Basketball Champions League, συνεχίσθηκε στη Σιγκαπούρη (Διηπειρωτικό Κύπελλο), στη Μούρθια (Supercopa) και στη Γκραν Κανάρια (Copa Del Rey) και κατά πάσα πιθανότητα αύριο θα προσθέσουν στο λαιμό τους άλλο ένα χρυσό περιδέραιο!

Την παραμονή των ημιτελικών ο Ντράγκαν Σάκοτα επιδαψίλευε ένα ανεκτίμητο κομπλιμέντο στον Ίμπον Ναβάρο, δηλώνοντας ότι “στην αρχή της σεζόν, όταν φτιάχναμε την ομάδα, είχα στο μυαλό μου να γίνουμε σαν τη Μάλαγα”.

Το χαστούκι του Σίμα και το σήμα της ήττας

Χθες ο εμβληματικός προπονητής της ΑΕΚ βρέθηκε κατάφτασα με το στερεότυπο και το πρότυπο που είχε στο μυαλό του και ζούσε το όνειρο του, το οποίο ωστόσο δεν εκπληρώθηκε…

Ως λάτρης της σημειολογίας σημείωσα και μάλιστα κύκλωσα δίκην ανεπιθύμητης προφητείας μια φάση εκτυλίχθηκε τρία λεπτά και 42 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, με το σκορ στο 63-62 και όντως άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας.

Δεν δάγκωνα καλύτερα τη γλώσσα μου!

Η ΑΕΚ η οποία νωρίτερα χάρη σε ένα επί μέρους σκορ 17-4 είχε προηγηθεί με 51-44 και 61-56, βρισκόταν μπροστά με 63-62, ο Ντίλαν Οσετκόφσκι αστόχησε σε τρίποντο και αίφνης μέσα στην κυκλοφοριακή συμφόρηση για τη διεκδίκηση του ριμπάουντ ο Γιανκούμπα Σίμα έδωσε ένα χαστούκι στην μπάλα που κατέληξε στα χέρια του Κέντρικ Πέρι…

Ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού εξακόντισε ένα τρίποντο από την κορυφή, η Ουνικάχα ανέκτησε για πρώτη φορά μετά το 43-44 το προβάδισμα και δεν ξανακοίταξε πίσω…

Η σφαγή του Δράμαλη!

Αυτό το κάτι σαν επιθετικό ριμπάουντ του Σίμα έγινε κιόλας το σήμα του τελικού: η αρχή των… δεινών για την ΑΕΚ και η αρχή της τελικής επίκρουσης για την ομάδα που υπερασπίζεται τα σκήπτρα τα οποία κατέκτησε πέρυσι.

Ακολουθεί η… σφαγή του Δράμαλη, όχι πλέον στα Δερβενάκια (όπως; Στις 26 Ιουλίου του 1822), αλλά στα Άνω Λιόσια: από αυτή την ενδεχομένως ανυποψίαστη σε πρώτη ανάγνωση φάση που ωστόσο έμελλε να αποβεί κομβική η Ουνικάχα «έτρεξε» ένα επί μέρους σκορ 13-2 και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος…

Ασφαλώς αποτελεί τίτλο τιμής για την ΑΕΚ το γεγονός ότι το σχέδιο που καταστρώθηκε και εφαρμόσθηκε στην άμυνα έριξε την παραγωγικότητα των Ανδαλουσιανών κατά 23.4 πόντους (71 έναντι 94.4), αλλά κι ελόγου τους δεν κολλάνε μπρίκια!

Δεν ξέρεις από πού θα σου ‘ρθει!

Έφεραν το ματς στα μέτρα τους και μπορεί να μην άνοιξαν το γήπεδο σε καταστάσεις αιφνιδιασμού, αλλά ήλεγξαν την κατάσταση και επιβλήθηκαν με πολιορκητικούς κριούς την κλάση, το ταλέντο, τη δική τους αμυντική ικανότητα και τον αδιανόητο πλουραλισμό τους.

Η Ουνικάχα δεν έχει ίσως στο ρόστερ της τον super wow παίκτη, αλλά εάν σε βάλει στο… βρακί της, πολύ δύσκολα θα ξεφύγεις από εκεί και συν τοις άλλοις λόγω της πληθώρας των εναλλακτικών λύσεων που διαθέτει, στ’ αλήθεια δεν ξέρεις από πού, από ποιον, πότε και πώς θα σου ‘ρθει η πιστολιά!

Αυτό το ενστερνίσθηκε και ο Κωστής Γόντικας ο οποίος ανατρέχοντας στα δυο μεταξύ τους ματς της σεζόν 2022-23 μού είπε ότι «γι’ άλλους παίκτες ανησυχούσαμε και είχαμε προετοιμασθεί στο scouting και άλλοι μας προέκυψαν και μας καθάρισαν».

Η κολεγιακή τακτική του Ναβάρο

Συνελόντι ειπείν, αυτό είναι το μεγαλύτερο προσόν της Ουνικάχα: διαθέτει 14 παίκτες πρώτης γραμμής, τους οποίους ο Ναβάρο μπορεί να εμπιστευθεί ανά πάσα στιγμή, εξ ου και η εφαρμογή της κολεγιακής τακτικής του να «μπες, βγες», μάλιστα πριν από τον χθεσινό ημιτελικό είχε λανσάρει 195 διαφορετικές πεντάδες!

Η ΑΕΚ έδωσε μια μεγάλη μάχη γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι σε αυτή την παρτίδα τα λευκά πιόνια ανήκαν στην Ουνικάχα: πάλεψε σκληρά και γενναία, ξεπέρασε αντιξοότητες, ανασυντάχθηκε, έμεινε όρθια και κόντεψε να γραπώσει τη νίκη σε πείσμα της αφλογιστίας των δυο καλύτερων σκόρερς της, τους οποίους ξεχαρβάλωσε και έβγαλε από τη ρουτίνα τους ο αμυντικός μηχανισμός των Ανδαλουσιανών…

Ο Χέιλ που έμοιαζε με τον… Ναν και ο τετραγωνισμός του κύκλου

Ο Χάντερ Χειλ ένιωσε όπως ο… Κέντρικ Ναν στη σειρά Παναθηναϊκός-Εφές, καθώς βρέθηκε στη δίνη των παγίδων της Ουνικάχα με αποτέλεσμα να σκοράρει για πρώτη φορά στο 25ο λεπτό και να τελειώσει το ματς με εννέα πόντους (ενώ έχει μέσο όρο 15.7 στη σεζόν) από 3/7 σουτ και έξι λάθη…

Ο Πρέντις Χαμπ (με μέσο όρο 13.1 πόντους) προερχόμενος από τον πάγκο έβαλε έξι με 2/7 σουτ και δεδομένης της ύφεσης των δυο παικτών πάνω στους οποίους εστίασε το αμυντικό σχέδιο του Ναβάρο, ο Σάκοτα έπρεπε να τετραγωνίσει τον κύκλο!

Το κατάφερε σε έναν βαθμό και αν το πετύχαινε, θα τού άξιζε ένα βραβείο Νόμπελ, ωστόσο η ανατροπή των δεδομένων δεν τελεσφόρησε …

Στα τελευταία τριάμισι λεπτά η ΑΕΚ που είχε ξεπεράσει ίσως τα όρια της σε επίπεδο ανταγωνισμού και αντίστασης, έκανε μαζεμένα τουλάχιστον τρία λάθη, τα οποία απέβησαν μοιραία για δυο λόγους: αφενός τα χρονικά περιθώρια είχαν στενέψει και αφετέρου οι μορφονιοί από τη Μάλαγα τα τιμώρησαν ακαριαία.

Η Ουνικάχα είναι μια εξαιρετική επιθετική ομάδα, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να στραγγαλίσει τον αντίπαλο της στην άμυνα κι αυτό αποδείχθηκε και μάλιστα σε ένα γήπεδο που κόχλαζε…

Η “Ημέρα της Ευρώπης” και του… Πέρεζ

Για να καταστεί σαφές αυτό μπορεί κάποιος να δει πως οι λεγάμενοι χρησιμοποιούν τα χέρια τους σε κάθε φάση, με πόση ένταση πιέζουν στην περιφέρεια και στη ρακέτα, πόσα deflections κάνουν και πώς βάζουν τον αντίπαλο σε μια διαδικασία αναθεώρησης της επιθετικής τακτικής και της παγιωμένης ρουτίνας της.

Ελέω της «Διακήρυξης Σουμάν» του 1950, η 9η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως “Η Ημέρα της Ευρώπης”, αλλά χθες στα Άνω Λιόσια αυτή η πανευρωπαϊκή γιορτή είχε φάτσα κάρτα την αφεντομουτσουνάρα του Τάισον Περεζ, τον οποίο ξεχωρίζω διότι ο Δομινικανός φοργουορντ που είναι… μανούλα στις αλλαγές στα σκριν και μπορεί να μαρκάρει σε πέντε θέσεις, διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στον επίλογο της αναμέτρησης και «έγραψε» 10 πόντους, έξι ριμπάουντ, ένα κλέψιμο και μια τάπα σε σκάρτα 16 λεπτά συμμετοχής.

Ο κλέφτης του στέμματος

Σαν χθες στις 9 Μαΐου του 1671 ο Τόμας Μπλαντ μεταμφιεσμένος σε κληρικό, αποπειράθηκα να κλέψει τα κοσμήματα του αγγλικού στέμματος από τον Πύργο του Λονδίνου…

Έπειτα από 354 χρόνια η ΑΕΚ προσπάθησε να κάνει το δικό της ριφιφί και να αρπάξει τα κοσμήματα του στέμματος της Ουνικάχα για να τα βάλει στο δικό της βασιλικό διάδημα, αλλά την ύστατη στιγμή οι κάτοχοι του τίτλου την έπιασαν στα πράσα!

Δεν το γράφω με παρηγορητική σκοπιμότητα, ούτε για να χρυσώσω το χάπι της «Ένωσης», αλλά προφανώς η ζωή δεν τελειώνει σε έναν χαμένο ημιτελικό του Final 4…

Της έρχεται κάπως βεβαίως της ΑΕΚ, επειδή το 2018 και το 2020 είχε ρίξει στο καναβάτσο δυο ισπανικές ομάδες στους ημιτελικούς (Μούρθια, Σαραγόσα) και δεν της τρίτωσε το καλό, ώστε να διεκδικήσει το πέμπτο διεθνές λάφυρο της ιστορίας της, αλλά η ζωή συνεχίζεται και είναι γεμάτη από προκλήσεις…

Το “Trust the Process’

Ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί στον αυριανό αγώνα για την τρίτη θέση και του πώς θα εξελιχθούν τα playoffs του ελληνικού πρωταθλήματος η «Βασίλισσα» παρουσίασε εφέτος μια εναργή εικόνα, χωρίς δεύτερες αναγνώσεις, μουντζούρες και σκιές…

Στις δηλώσεις του μετά την ήττα ο ΡαϊΚουάν Γκρέι ενστερνίσθηκε τρόπον τινά το (αποτυχημένο στην περίπτωση των Σίξερς που το λάνσαραν δια στόματος Σαμ Χίνκι τον Μάιο του 2013) «Trust the Process» και αυτό το μότο μπορεί να γίνει ο πλοηγός της ΑΕΚ…

Δεν εννοώ μονάχα το αγωνιστικό σκέλος, διότι οι παίκτες που στελεχώνουν τώρα την ομάδα, σήμερα είναι και αύριο δεν είναι…

Η διαδικασία έχει να κάνει ως επί το πλείστον με τη νοοτροπία, την προσέγγιση, την κουλτούρα και ακόμη περισσότερο με τη σύνδεση του αγωνιστικού χώρου με την εξέδρα!

Το “Συμβόλαιο με τον λαό”!

Τον τελευταίο καιρό ξαναστήθηκαν οι γέφυρες της ομάδας με τον κόσμο, στο πλαίσιο μιας σχέσης που διαχρονικά έχει περάσει από χίλια μύρια κύματα: από το «Και ξανά ξανά θα γίνεις Βασίλισσα» μέχρι τις συχνές αναφορές του συχωρεμένου του Γιάννη Ιωαννίδη στα «μπλε καθίσματα του ΟΑΚΑ» και από τις εξέδρες που ήταν άδειες στα πρώτα ημίχρονα και γέμιζαν στα δεύτερα, μέχρι τους δρόμους της ξενιτιάς σε διάφορα γήπεδα…

Το «μέγα πλήθος, μέγα πάθος» στον χθεσινό ημιτελικό (αλλά και σε προηγούμενα πρόσφατα ματς) μπορεί να αποτελέσει ένα… «Memorandum of Understanding» ανάμεσα στα συμβαλλόμενα μέρη!

Η-για να βάλω και μια πολιτική χροιά- ένα «Συμβόλαιο με τον λαό», όπως διακήρυττε και ευαγγελιζόταν από τα μπαλκόνια το 1981 ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου!

Μια δέσμευση κι έναν όρκο τιμής αγάπης και αφοσίωσης στον οποίο υπάρχει κιόλας το απαραίτητο soundtrack που είναι κιόλας συνυφασμένο με τη σύγχρονη ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας της ΑΕΚ…

Δεν είναι άλλο από το τραγούδι με τον Νίκο Ζιώγαλα και την Αναστασία Μουτσάτσου που λέει “Μόνη ξανά δε θα σ’ αφήσω, να μη μ’ αφήσεις μόνο ποτέ, πέρασε η μπόρα πέρασε”!