Το γκολ του Ανσαριφάρντ έσβησε μία λέξη. Με το σκορ στο 0-5, η ΑΕΚ θα είχε γνωρίσει την πιο βαριά εντός έδρας ήττα στην ιστορία της στην πρώτη κατηγορία. Το τελικό 1-5 ήταν διασυρμός, αλλά όχι ιστορικός, έφυγε μία λέξη.

Ο Ολυμπιακός διέσυρε την Ένωση, αλλά όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα, η πραγματική ντροπή ήταν έξω-αγωνιστική. Οι ήττες, ακόμα και οι εξευτελιστικές, είναι μέσα στο πρόγραμμα, δεν αποτελεί εξαίρεση καμία ομάδα του κόσμου.

ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΑΝ ΣΧΟΛΙΑΡΟΠΑΙΔΑ

Αυτό που δεν είναι στο πρόγραμμα όλων των ομάδων είναι η εικόνα στο φινάλε. Να περιμένουν οι παίκτες σαν σχολιαρόπαιδα τον γυμνασιάρχη να τους μαλώσει σε κοινή θέα επειδή δεν τα πήγαν καλά στην παρέλαση.

Οργανωμένοι, στοιχισμένοι, προσοχή στον ανώνυμο αγανακτισμένο.

Η ΑΠΛΗ ΕΞΙΣΩΣΗ

Κι όπως συμβαίνει κάθε φορά, ακολουθεί η ίδια κουβέντα. Φταίνε οι παίκτες ή φταίει ο προπονητής, δεν θέλουν ή δεν μπορούν, κτλ.

Τα πράγματα κατά τη γνώμη μου είναι ξεκάθαρα. Έχουν κατατεθεί προφορικά στον Ζοσιμάρ, ας μείνουν και γραπτώς. Η εξίσωση για την ΑΕΚ, και για όποια ομάδα της μοιάζει, είναι απλή.

Αν αυτοί που τρέχουν το ποδοσφαιρικό τμήμα μιας ομάδας χωράνε στο ίδιο ταξί, είναι φοβερά δύσκολο αυτή η ομάδα να πάει σταθερά καλά στο ποδόσφαιρο του 2021.

Δεν γίνεται να έχεις απαιτήσεις όταν μιλάμε για 3-4 ανθρώπους, εκ των οποίων ο ένας είναι ο προπονητής, που όλοι γνωρίζουμε πόσο αναλώσιμος είναι στην Ελλάδα.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΟΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

Αυτό είναι ένα μοντέλο παλιακό, είναι σχεδόν ερασιτεχνικό πια. Μια ομάδα που την τρέχουν 3-4 άνθρωποι δεν έχει θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Δεν βγαίνει η εξίσωση, όποια κι αν είναι τα πρόσωπα. Οι προπονητές αλλάζουν σαν τα πουκάμισα. Τον πιο φανατικό ΑΕΚτζή να βρεις, είναι δύσκολο να βάλει στη σειρά τις αλλαγές των τελευταίων χρόνων, να σου πει με ακριβείς χρονολογίες ποιος δούλεψε ποτέ.

Τα ίδια και στη θέση του τεχνικού διευθυντή, άλλη παρέλαση εκεί. Λυμπερόπουλος, Μαϊστόροβιτς, Λυμπερόπουλος ξανά, Ίβιτς, Κονέ. Παλαίμαχοι να υπάρχουν και κάποιον θα βρούμε.

Στο τέλος της ημέρας, κάποια στιγμή είναι ορατό. Δεν παίζουν ρόλο τα πρόσωπα. Σύμφωνοι, κάποιοι θα τα πάνε καλύτερα, κάποιοι χειρότερα. Αλλά στη συνολική εικόνα δεν υπάρχει πραγματική διαφορά.

Ο πήχης παραμένει στο ίδιο, χαμηλό ύψος, γιατί δεν γίνεται να πάει ψηλότερα όταν μιλάμε για έναν ιδιοκτήτη, έναν CEO, έναν τεχνικό διευθυντή και έναν προπονητή.

Πως να τα πάνε καλύτερα; Ποια σταθερά πετυχημένη ομάδα ξέρετε να δουλεύει με αυτό το μοντέλο;

ΕΤΣΙ ΘΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΠΑΤΖΕΤ;

Το οξύμωρο είναι πως όποιον κι αν ρωτήσεις, θα σου πει ότι τον Νο1 ρόλο τον παίζουν τα λεφτά. Οι μεταγραφές, τα συμβόλαια, τα χρήματα που φέρνουν την ποιότητα και αυτή ανεβάζει τις ομάδες.

Σύμφωνοι. Η ΑΕΚ, εν προκειμένω, δεν ξοδεύει όσο ο Ολυμπιακός. Πολύ ωραία. Και ποιος είναι ο τρόπος να ανταγωνιστείς το μεγαλύτερο μπάτζετ; Να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να τρέχει σταθερά το ποδοσφαιρικό τμήμα της ΑΕΚ;

Αυτός είναι ο τρόπος; Αφού δεν έχεις λεφτά, πρέπει τουλάχιστον να έχεις τεχνογνωσία. Αν δεν έχεις τίποτα απ'τα δύο, τότε δεν έχεις πλάνο. Έχεις μια απλή συνταγή μετριότητας.

Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΕΞΩ

Είναι αστείο να σκεφτεί κανείς τι γίνεται έξω. Οι μεγάλες ομάδες του εξωτερικού έχουν τα λεφτά να αγοράσουν όποιον θέλουν. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι που θα αποφασίσουν για τις μεταγραφές είναι δεκάδες.

Έχουν το χρήμα, αλλά παρόλα αυτά έχουν ολόκληρο τμήμα scouting, άλλο ξεχωριστό τμήμα για data analysis, άλλο για performance analysis. Δεκάδες υπάλληλοι, με διαφορετικούς προϊσταμένους, που θα μαζευτούν μαζί με τεχνικό διευθυντή, CEO και προπονητή για να αποφασίσουν.

Παίρνουν όποιον θέλουν, αλλά η απόφαση πίσω της έχει τμήματα ολόκληρα. Και στην ΑΕΚ που μετράνε και το ευρώ, αυτοί που αποφασίζουν μπορούν να το κάνουν και μέσα σε ταξί, χωράνε.

ΚΑΘΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

Και δεν είναι καν οι ίδιοι άνθρωποι. Να πεις δηλαδή πως φτιάχτηκε ένα γερό γκρουπ ανθρώπων που με τον χρόνο έμαθαν και κατάφεραν να κάνουν καλή δουλειά.

Όχι, το ταξί της ΑΕΚ κάθε 5-10 χιλιόμετρα αλλάζει και πρόσωπα. Κάνει στάσεις και κατεβαίνει ο προπονητής για να έρθει ο επόμενος, κατεβαίνει ο τεχνικός διευθυντής για να μπει άλλος, κτλ.

Μπαίνουν, συστήνονται και "δουλεύουν". Για πες κανένα παίκτη εσύ, να πει κι ο προπονητής τι θέλει, ωραία προχωράμε, κτλ.

Όποιος πιστεύει πως αυτό είναι το ποδόσφαιρο του 2021, να σηκώσει το χέρι του. Και να καλέσει ένα ταξί.

ΕΤΣΙ ΠΟΝΤΑΡΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ

Δεν είναι τρόπος αυτός, δεν είναι πλάνο. Έτσι πετυχαίνεις κατά τύχη, αν μια χρονιά σου κάτσουν όλα ονειρικά. Το πανηγυρίζεις και μπράβο σου, αλλά τελειώνει, φεύγει, φθίνει.

Δεν είναι πορεία, δεν έχει πρόοδο, ούτε καν έστω μια σταθερότητα. Κι αν δεν έχεις και λεφτά να σπρώξεις, ο κατήφορος είναι αναπόφευκτος.

ΚΑΤΩ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΤΖΕΤ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ

Καταλήγεις να παίζεις κάτω κι απ'το μπάτζετ που έχεις. Κάπως έτσι το γράψαμε από τον Φεβρουάριο κιόλας. Ο τίτλος ήταν "Η ΑΕΚ πήγε από το μηδέν στην άμυνα στο μηδέν στην επίθεση".

Δεν περιμέναμε συντριβή για να συζητήσουμε πόσο ψεύτικη ήταν η αμυντική βελτίωση που δήθεν είχε φέρει ο Χιμένεθ στα πρώτα ματς της επιστροφής του.

Αντιθέτως, σημειώσαμε τότε πως αμυντική βελτίωση δεν υπάρχει και ταυτόχρονα η ΑΕΚ έχασε και τις όποιες επιθετικές αρετές είχε.

Ούτε άμυνα, ούτε επίθεση, σαν το 1-5 της Κυριακής.

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ

Απόρροια της διαφοράς δυναμικότητας με τον Ολυμπιακό; Σίγουρα.

Πάνω απ'όλα όμως, το 1-5 είναι καθρέφτης του εντελώς διαφορετικού τρόπου που δουλεύουν οι δύο ομάδες. Οι ερυθρόλευκοι έχουν τα λεφτά. Έχουν και τον ίδιο προπονητή εδώ και τρία χρόνια. Και μετρήστε πόσα χρόνια είναι πλέον Καρεμπέ και Μοντεστό.

Θα μπορούσαν να νικήσουν την ΑΕΚ απλώς και μόνο επειδή έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ. Όμως, εκτός απ'τα λεφτά, δουλεύουν και καλύτερα.

Η ΑΕΚ δεν μπορεί να ξοδέψει τα ίδια, κανένα πρόβλημα. Η δικαιολογία της για τον τρόπο που δουλεύει πια είναι;