Δεν είχε δει την χαρά της νίκης απέναντι σε ισπανική ομάδα ο Ολυμπιακός. Ακόμη και για αυτό τον λόγο χρειαζόταν να "σπάσει" η φετινή κατάρα, όπως κι έγινε. Πολύ περισσότερο βέβαια για την βαθμολογική αναρρίχηση, αλλά και γιατί πάντα όταν ένα τμήμα του σωματείου αγωνίζεται στις 8 Φεβρουαρίου κάθε έτους από το 1982 και έπειτα, έχει έναν λόγο παραπάνω να θέλει να κερδίσει τιμώντας την μνήμη των ανθρώπων που έναν χρόνο πριν, είχαν χάσει τις ζωές τους.

Οι Βαλενθιάνοι ήταν σε καλό φεγγάρι. Με 3/4 νίκες στα περασμένα ματς και δυο διπλά παρακαλώ σε Βερολίνο και Βιτόρια (το εντός ήταν με το Μιλάνο). Ο Μπαρτζώκας με τους παίκτες του δεν ήθελαν να επαναληφθεί το ματς του ΣΕΦ, εκεί που σημείωσαν 56 πόντους! Απαράδεκτος αριθμός για Ολυμπιακό και εντός έδρας παιχνίδι. Όμως αυτό συνέβη στις 15 Δεκεμβρίου και πλέον έχει μπει ο Φεβρουάριος.

Ο Φαλ επέστρεψε και μαζί του μια ασφάλεια. Ή πιο σωστά μεγάλη ασφάλεια για έναν Ολυμπιακό που έβγαλε ένα σημαντικό διάστημα με πατέντες στην θέση "5". Ο Γάλλος μέχρι να γίνει αλλαγή στα πρώτα του λεπτά, είχε μόνο δυο λάθη και τίποτ' άλλο, γεγονός φυσιολογικό λόγω απραξίας. Και δεν έκανε σούπερ παιχνίδι, αλλά θέλει τον χρόνο του. Στην τελική έδρασαν άλλοι και μάλιστα διαφορετικοί σε κάθε ημίχρονο.

Κι αν εξαιρέσουμε το μάζεμα της διαφοράς στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα του λιμανιού πήρε μια έξυπνη νίκη, χωρίς να τραβήξει πολύ μεγάλο ζόρι και με μπροστάρηδες...πέντε Αμερικανούς. Δεν είναι και συνηθισμένο... Ειδικά όταν μέσα σε αυτή την πεντάδα δεν είναι ο Γουόκαπ.

Ο Τόμας δεν ήταν κακός, αλλά η απόδοσή του δεν ήταν σε υψηλά επίπεδα. Κι αν πρέπει να διαλέξω το καλύτερο μαντάτο της βραδιάς, πέρα από το... καπάκωμα της διαφοράς, ήταν η εμφάνιση του ΜακΚίσικ.

Ντουέτο απ' τον πάγκο

Οι Ισπανοί δεν είχαν τους δυο ψηλούς τους, έπαιξαν με ημίψαλα σχήματα, πήγαν σε πολλές αλλαγές στα σκριν, τόσο για να καλύψουν την αδυναμία τους, όσο και για να πιέσουν την ελληνική ομάδα. Αυτό κάποιες στιγμές τους βγήκε, κάποιες στιγμές όχι. Είχε να κάνει και με το πως έπαιζε ο Ολυμπιακός. Ο Κάναν μπήκε πάλι χάλια στο ματς, ενώ ο Πίτερς φορτώθηκε με δυο φάουλ και έπαιξε σχετικά λίγο στο πρώτο μέρος για αυτά που μπορεί να πράξει.

Ωστόσο, μπήκαν πολύ καλά από τον πάγκο ο Γκός με τον Ράιτ. και ουσιαστικά μέχρι να καταλάβει ο Μουμπρού τι του είχε σκαρώσει αυτό το Αμερικανικό ντουέτο, η διαφορά πήγε στους 11. Το κακό είναι ότι δεν κρατήθηκε. Κανείς άλλος δεν μπορούσε να απειλήσει με διάρκεια και μόνο ο Πετρούσεφ έκανε λίγο να ενισχύσει τους συμπαίκτες του.

Πολλοί είπαν πως είχε πάρει πράγματα από πολλούς η ομάδα, αλλά η αλήθεια είναι, ότι μπασκετμπολίστες που μπορούν να ξεκάνουν τον αντίπαλο, δεν είχαν δώσει όσα χρειαζόταν ο Μπαρτζώκας. Την ίδια ώρα, ο Οτζελέγε με τον Αροστέγκι, κράτησαν τους γηπεδούχους, τους έστειλαν μόνο με έναν πόντο πίσω στην ανάπαυλα και υποχρέωσαν τον τεχνικό της ομάδας του λιμανιού να ψάξει τις επιθετικές σταθερές.

Ντουέτο για πολλά... γκολ

Τα πράγματα εδώ είναι πολύ απλά. Στα δυο ημίχρονο είδαμε τα ανάποδα! Στα τελευταία ματς, ο Πίτερς τροφοδοτείται λιγότερο και γενικά, εκεί που απειλούσε πολύ περισσότερο το αντίπαλο καλάθι, τώρα υπάρχουν φορές που περιμένει να πάρει μπάλα, κόβει σωστά, ή απαλλάσσεται έξυπνα, αλλά δεν την παίρνει. Αν ο Αμερικανός δεν βάλει τους πόντους, το σύστημα συνήθως μπλοκάρει.

Στο δεύτερο μέρος στην Φοντέτα πήρε μπάλες και ξεκόλλησε τον Ολυμπιακό. Και μετά πήρε φόρα και ο Κάναν. Ο Ολυμπιακός με τον συγκεκριμένο παίκτη έχει πάντα το ίδιο θέμα και αν πέρυσι υπήρχαν σαφείς δικαιολογίες για τον ίδιο λόγω του χρόνου συμμετοχής του, φέτος, υπάρχουν ματς που διαλύει τους αντιπάλους και άλλα (λίγα) που περνάει απαρατήρητος.

Στο 20λεπτο λοιπόν ήταν απαρατήρητος. Στο δεύτερο μέρος όμως ήταν σκληρός και εύστοχος. Πρόλαβε να οργιάσει. να καθηλώσει τους Ισπανούς και να τσιμεντώσει και το πάρσιμο της διαφοράς.

Οι δυο αυτοί παίκτες λοιπόν, ψάχνουν τον ρυθμό και τον βρίσκουν μόνο αν παίζουν με διάρκεια. Την ίδια ώρα λοιπόν που μαζί έκαναν την ζημιά στην Βαλένθια, όλος ο Ολυμπιακός λειτουργούσε καλά στην άμυνα και σε αυτό έπαιξε τεράστιο ρόλο η παρουσία του Μακ Κίσικ. Ο κρυφός άσος του Μπαρτζώκα σε αυτό το ματς.

Σακ defence

Όχι ότι δεν έβαλε τα ποντάκια του αλλά ο Μακ Κίσικο που μόλις σας ανέφερα έκανε το πιο ώριμο φετινό του παιχνίδι. Πήρε τις μπάλες για να περάσει το κέντρο πριν επιλέξει Γουόκαπ ή Γκος για το χτίσιμο, έβγαλε όλη την ενέργεια που σιγά- σιγά δείχνει να εμφανίζει ξανά και επαναλαμβάνω ήταν ο λόγος που ο Οτζελέγε και οι συμπαίκτες του δεν έκαναν κολπάκια στο δεύτερο μέρος.

Ο Ολυμπιακός τους άφησε με 9 πόντους στην τρίτη περίοδο και όταν οι γηπεδούχοι πήγαν να μαζέψουν την διαφορά -και- στο δεύτερο ημίχρονο απλά απέτυχαν. Τα λάθη ελέγχθηκαν αρκετά από τους "ερυθρόλευκους" και μποροεί η Βαλένθια να ξέρει να αμύνεται υπέροχα στο τρίποντο, όμως η ομάδα του λιμανιού κατάφερε να βρει άλλες λύσεις και να της αρπάξει και την διαφορά των 7 πόντων με τους οποίους είχε ηττηθεί στο Ειρήνης και Φιλίας...

Τώρα Αοράκια

Πέρυσι πήγε φαβορί στην Κρήτη, φέτος δεν είναι το ίδιο. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να αυτοκτονήσει για να χάσει το πλεονέκτημα έδρας στα ελληνικά πλέι - οφ και έχει στόχο να κατακτήσει και το κύπελλο.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν αν όλα κυλήσουν λογικά θα βρει τους "πράσινους" απέναντί του στον τελικό στα Δυο Αοράκια (υπάρχει και ένα ματς πρωταθλήματος πριν).

Το κύπελλο ποτέ δεν κρίνει την σεζόν, αλλά σίγουρα δημιουργεί συναισθήματα και προσφέρει ηρεμία στον κερδισμένο και προβληματισμένο στον χαμένο. Ο Μιλουτίνοβ θα 'ναι η μοναδική απουσία, μένει να δούμε πως θα ανταπεξέλθουν οι συμπαίκτες του σε τρία συνεχόμενα παιχνίδια σε ισάριθμες ημέρες...