Ένα υπέροχο ξεδίπλωμα. Μια φάση προπόνησης. Μια κίνηση ομάδας από αριστερά προς τα δεξιά. Ένας Ελ Αραμπί που πασάρει στον Φορτούνη. Αυτός απαγορευτικά -για τα αντίπαλα χαφ- ολομόναχος στην καρδιά του γηπέδου. Λίγα μέτρα με την μπάλα και πάσα την κατάλληλη στιγμή στον καμπάζοντα Ροντινέι. Σπάσιμο του Βραζιλιάνου, Ρέαμπτσουκ, γκολ!

Γιατί το ανέλυσα έτσι; Γιατί ξεκινάω το άρθρο με αυτές τις προτάσεις; Μα αυτό το γκολ όρισε το πρωτάθλημα! Ένας ποδοσφαιριστής που "άκουσε" (και όχι άδικα τις περισσότερες φορές) πολλά από τους φιλάθλους της ομάδας του, χάρισε σε αυτή την νίκη μετά από πολλά ματς απέναντι στον "αιώνιο" αντίπαλο και ουσιαστικά χάρισε το πρωτάθλημα και στην ΑΕΚ.

Ο Όλεγκ Ρέαμπτσουκ γίνεται το "τρίτο πρόσωπο", γίνεται αυτός που θα μνημονεύεται στο πέρασμα των χρόνων.

Ο Παναθηναϊκός ήταν μήνες πρώτος στη βαθμολογία. Με εξαίρεση δυο εβδομάδων. Και λίγες ημέρες πριν πέσει η αυλαία, έχασε το πρωτάθλημα στον Πειραιά. Στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" οι "πράσινοι" ήθελαν μόνο νίκη. Έχασαν και η ΑΕΚ γύρισε ευτυχισμένη από την Θεσσαλονίκη.

Ο Παναθηναϊκός εδώ και μέρες έδειχνε σημάδια ομάδας που είχε μείνει από βενζίνη. Πλάκωσαν και οι ασθένειες και μάλλον τα πράγματα έγιναν χειρότερα για τους "πράσινους" που θα πρέπει τώρα απλά να μείνουν όρθιοι και να "χτίσουν" στη σεζόν που έκαναν και όχι να γκρεμίσουν.

Παλμογράφος... σβηστός

Ήταν πιο επικίνδυνος ο Ολυμπιακός χωρίς να "αρπάξει από τον λαιμό" τον αντίπαλό του. Οι "πράσινοι" προσπαθούσαν κλασικά να διαβάσουν το ματς και είχαν μια έξυπνη ενέργεια του Μπερνάρ, που έψαξε με κάθετη τον Τσέριν, αλλά όσο και να το έψαχναν η τριάδα των κεντρικών χαφ της ομάδας του Πειραιά είχε καταφέρει να επιβάλλει τους δικούς της κανόνες.

Την ίδια ώρα οι γηπεδούχοι έβρισκαν χώρους χάρη στην κίνηση με ή χωρίς την μπάλα του Φορτούνη, χάρη στον παραπάνω από δραστήριο Μπακαμπού, αλλά και με κάποια ανεβάσματα του Ρέαμπτσουκ.

Οι Πειραιώτες δεν πίεζαν ασφυκτικά. Είχαν υπομονή και με την μπάλα στα πόδια και χωρίς αυτή. Δεν πίεζαν πολύ ψηλά οι μπροστινοί, αλλά καμιά δεκαριά μέτρα κάτω από το κέντρο και προς την εστία του Μπρινιόλι, ο Παναθηναϊκός άρχιζε να τα βρίσκει δύσκολα. Μόλις έκλεβε μπάλα ο Ολυμπιακός, τα δυο μπακ του Ανιγκό εμφανίζονταν στο ύψος της πράσινης μεγάλης περιοχής και ήταν απλά θέμα επιλογής από που θα εμφανιστεί η απειλή.

Στο κέντρο εύκολα την κέρδιζε την μπάλα ο Ολυμπιακός και μετά έπαιρνε το πλάτος του γηπέδου. Γενικά λόγω και της απουσίας του κόσμου οι παλμοί ήταν χαμηλά στο "Καραϊσκάκης". Αν μια ομάδα στο 45λεπτο έπρεπε ντε και καλά να βάλει... μισό γκολ, αυτή ήταν ο Ολυμπιακός.

Χαρά, βάσανα, ευτυχία

Με το σκορ 1-2 στο "Βικελίδης" ήταν λογικό τα μάτια των ποδοσφαιρόφιλων να πέσουν περισσότερο πάνω στο τι θα έκανε ο Παναθηναϊκός. Τι θα γύρευε ο Γιοβάνοβιτς για να αλλάξει τον ρυθμό του ματς. Για να φέρει τους παίκτες του πιο κοντά στον Τζολάκη. Να τους κάνει πιο επικίνδυνους, αλλά την ίδια στιγμή να αποφύγει και να δει τον Μπακαμπού, φάτσα - κάρτα με τον Μπρινιόλι.

Αυτό το τελευταίο το απέφυγε, αφού ο Ανιγκό έβγαλε αναγκαστικά τον Αφρικανό και έβαλε τον Ελ Αραμπί. Χωρίς τον Μπακαμπού η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός γλίτωσε την προοπτική μιας αντίπαλης κόντρας σε ανοιχτό γήπεδο. Και το γράφω αυτό, αφού όσο πέρναγε η ώρα το "τριφύλλι" προσπαθούσε να ανέβει και να πιέσει. Παρ' όλα αυτά, ο Ολυμπιακός είχε ένα βαρβάτο δοκάρι σε σουτάρα του Εμβιλά και κάπου εκεί ο Γιοβάνοβιτς αποφάσισε ν' ανεβάσει ρυθμό.

Μισή ώρα για νίκη. Μισή ώρα για πρωτάθλημα. Η είσοδος των Μαντσίνι - Ιωαννίδη είχε στόχο να αυξηθούν ποιότητα και ταχύτητα για τους φιλοξενούμενους. Και όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις παγκοσμίως, μόλις μια ομάδα πάει να κάνει τελική αντεπίθεση, κάτι της τα χαλάει. Εκεί λοιπόν ήρθε το γκολ του Ρέαμπτσουκ για να φέρει χαρά στον Ολυμπιακό, βάσανα στον Παναθηναϊκό και ευτυχία στην ΑΕΚ.

Όσα ακολούθησαν ήταν απλά η λογική εξέλιξη. Ο πράσινος πάγκος έκανε όσα μπορούσε μπας και ανατρέψει το σκηνικό, ο κόκκινος πάγκος έφερε ποδοσφαιριστές για να τρέξουν και να βρουν και την ευκαιρία για ένα δεύτερο τέρμα. Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε (ένα δοκάρι είχε ο Μπερνάρ) και τα πάντα τελείωσαν στο Φάληρο.

Αντί επιλόγου

Για τον Ολυμπιακό είναι μια χρονιά χαμένη. Για τον Παναθηναϊκό είναι μια σεζόν τεράστιας προσπάθειας, παρουσίας πολλών - πολλών εβδομάδων στην κορυφή και τελικά απώλεια του τίτλου.

Οι "πράσινοι" πρέπει να είναι ευχαριστημένοι για όσα έδειξε η ομάδα τους με ένα μικρό σχετικά ρόστερ. Και την εξαιρετική δουλειά του τζέντλεμαν Ιβάν Γιοβάνοβιτς Είναι πολλά τα 14 πλέον χρόνια χωρίς πρωτάθλημα, αλλά ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.

Οι "αιώνιοι" πρέπει να κάνουν κάμποσα το καλοκαίρι για να γυρίσουν πιο δυνατοί. Ειδικά ο Ολυμπιακός, που είχε θέματα από το περασμένο καλοκαίρι. Άθελά του μπήκε στο story του ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα, αλλά οι "ερυθρόλευκοι" έπαιξαν για την πάρτη τους και για την ομάδα τους. Αυτό πρέπει να κάνει κάθε ομάδα. Και καλά ξηγήθηκαν...

Στην Game Night της Δευτέρας, ο Παντελής Βλαχόπουλος μαζί με τους Παντελή Διαμαντόπουλο, Θέμη Καίσαρη ανέλυσαν το μεγάλα ντέρμπι Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός και Άρης - ΑΕΚ