Η αλήθεια είναι ότι γνωρίζω κάμποσους που πήραν ασπιρίνη βλέποντας το 90λεπτο του αγώνα στο Καραϊσκάκης. Η παράταση ήταν μια άλλη ιστορία, με πολύ πιο δραστήριο τον Ολυμπιακό, ο οποίος είχε πιο ορθολογικές επιλογές για να πιέσει, να τρέξει και να εμφανίσει ισορροπία σε άμυνα και επίθεση. Ο Παναθηναϊκός αντίθετα στο έξτρα ημίωρο είχε αναγκαστικές λύσεις όχι τόσο σε πρόσωπα, όσο σε θέσεις πάνω στο χορτάρι.

Ακόμη και στην διαδικασία των πέναλτι , έγινε χαμός, με τους πράσινους να αρπάζουν το εισιτήριο. Ο Καρβάλιο πέταξε στα σκουπίδια μια ευκαιρία να πάρει η ομάδα του την πρόκριση και ο Καμαρά αποτελείωσε τον Ολυμπιακό στην διαδικασία. Ο Φατίχ Τερίμ έφυγε χαμογελαστός, αλλά ξέρει πλέον ότι έχει κι άλλα πολλά να φτιάξει για την ομάδα του... Εξάλλου ο άνθρωπος είχε απουσίες και αναγκάστηκε να κάνει και αλχημείες στο τέλος.

Σούπα- ημίχρονο!

Και ο Καρβαλιάλ και ο Τερίμ είχαν θέματα πριν αρχίσει το ματς, γνώριζαν ότι η νύχτα μπορεί να ήταν μεγάλη και γενικά παρέταξαν δυο ενδεκάδες, που και να βλάψουν ήθελαν τον αντίπαλο αλλά και να μην τους... ξημερώσει κάτι άσχημο. Η τριάδα στα κόκκινα χαφ έδινε μια σιγουριά, αλλά την ίδια ώρα τα "φτερά" ήταν και λίγο ευάλωτα αφού ο Φορτούνης με τον Μασούρα, ήταν υποχρεωμένοι να δημιουργούν, να απειλούν και να αμύνονται.

Από την άλλη ο Κώτσιρας σταθερά σε μια ενδεκάδα που είχε τον Αράο στόπερ δίπλα στον Γεντβάι και τον Σένκεφελντ για άλλο ένα ματς στον πάγκο. Οι "πράσινοι" μπήκαν στο ματς κλείνοντας σωστά όλους τους χώρους και είχαν την πρώτη καλή φάση με τον Σπόραρ. Γενικά πατούσαν καλύτερα οι ποδοσφαιριστές του Τερίμ. Δεν είχαν την ορμητικότητα της ΟΠΑΠ αρένα, αλλά μέχρι το 30' αν μη τι άλλο είχαν περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια τους και τα μέτρα δικά τους. Ο Ολυμπιακός έδειξε να κινείται, όμως για να τα λέμε όπως είναι, είδαμε ένα από τα χειρότερα ημίχρονα στην ιστορία των ντέρμπι των "αιωνίων".

Αντίθετες επιλογές

Ο λόγος που αναφέρθηκα ειδικά στο πρώτο μέρος, ήταν ότι επρόκειτο για αγώνα πρόκρισης. Ήταν το τρίτο κομμάτι σε μια μίνι- σειρά αγώνων, όπου και πάλι άκρη δεν έβγαλε κάποιος. Ο Ολυμπιακός στην Λεωφόρο, ήταν πολύ πιο πιεστικός, βέβαια εκεί ξάφνιασε τους αντιπάλους του.

Ωστόσο, όσο το ματς προχωρούσε η ομάδα του Πειραιά γινόταν πιεστικότερη. Ήρθαν οι κινήσεις από τους πάγκους μετά από μια ώρα αγώνα, μπας και άλλαζαν πράγματα. Ο Καρβαλιάλ έβαλε τον Ποντένσε και έβγαλε ένα από τα τρια χαφ για να παίξει δεκάρι ο Φορτούνης. Την ίδια ώρα ο Τερίμ έκανε το αντίθετο. Έβαζε τριάδα χαφ βγάζοντας το δεκάρι του, τον Μπερνάρ. Δεν άλλαξαν πολλά πράγματα. Ο Φορτούνης είχε ένα καλό σουτ, ο Βέρμπιτς την καλή φάση στα χασομέρια, αλλά από ουσία οι "αιώνιοι" τίποτα...

Καμία εντυπωση

Γενικά δεν έκανε εντύπωση σε κανέναν, όλο αυτό που παρακολουθήσαμε στο Καραϊσκάκης. Στην παράταση ο Ολυμπιακός ήταν πιο φρέσκος, ενώ ο Παναθηναϊκός είχε μια ενδεκάδα που μπορεί και να μην ξαναδούμε ποτέ. Πήρε τον Ακαϊντίν για στόπερ και αυτός αναγκαστικά έπαιξε φορ!!! Και στηρίγματά του τον Αϊτόρ και τον Κότσιρα!!

Οι Πειραιώτες ήθελαν να μην πάνε στα πέναλτι και το έδειξαν. Έπαιξαν ακόμη πιο έντονα και από το πρώτο μέρος ενώ ο Καρβαλιάλ έκανε εξαιρετική διαχείριση του υλικού του. Παρ' όλα αυτά είχαν την ευκαιρία να το πάρουν το ματς, αν ο καρβάλιο έβρισκε στόχο. Και δεν ξέρω τι λένε για τον Καμαρά που εκτέλεσε πολύ άσχημα πέναλτι, αλλά ήταν ο μοναδικός από όσους έπαιξαν και στις δυο ομάδες, που θα μπορούσε να δώσει άλλον έναν αγώνα. Τραγική ειρωνεία το φινάλε, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο...