Η Εθνική μπάσκετ πάει Βερολίνο με όνειρα, πίστη και... μνήμη
Το καρδιοχτύπι για τον Γιάννη, η παρουσία της Ελλάδας στο Μιλάνο, το ταξίδι για τη Γερμανία, το καθάρισμα των Εσθονών και η εκδίκηση από τους Τσέχους για τα τόσα χουνέρια που μας έχουν σκαρώσει. Γράφει ο Παντελής Διαμαντόπουλος
Να μην καρδιοχτυπήσουμε και λίγο δεν έχει νοατιμάδα ε; Και το πάθαμε με τον χειρότερο τρόπο. Δεν είχε να κάνει με το παιχνίδι δηλαδή, αλλά με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, που στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου φάνηκε να φεύγει από το ματς λαβωμένος.
Ήταν λογικό να υπάρξει η γενική ανησυχία, η οποία έκανε μπαμ από τα πρώτα λεπτά πως ήταν αχρείαστη. Η εθνική μας ομάδα ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της στη Λομβαρδία και πλέον μπαίνει στα παιχνίδια της μιας βραδιάς. Πρώτος αντίπαλος ο κακός δαίμονας, Τσεχία. Μια ομάδα μαχητική, μια ομάδα περίεργη, ένα σύνολο που μας έχει παιδέψει πολλές φορές.
Τελευταίο χουνέρι στο προΟλυμπιακό του Καναδά το '21. Πιο πριν, ήταν το παγκόσμιο του '19 στην Κίνα, τότε που θέλαμε νίκη με διαφορά, κερδίσαμε αλλά δεν καλύψαμε το χάντικαπ. Σε έναν αγώνα - σφαγή από τους διαιτητές, όπου ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αντιμετωπίστηκε λες και ήταν κάποιο παικτάκι της σειράς.
Και ως Τσεχοσλοβάκοι μας έχουν κάνει ζημιές (πχ αξέχαστος ο Σβόμποντα το '91) , ήρθε λοιπό η ώρα να πάρουμε όλα τα... αίματά μας πίσω. Να μην λυγίσουμε, να μην το συζητήσουμε. Και την Κυριακή να χαρούμε για μια πρόκριση στην 8αδα του Ευρωμπάσκετ.
Πολύ καλά τα στοιχεία που άφησε η ομάδα στην Ιταλία. Ο Δημήτρης Ιτούδης είχε ένα σύνολο, χαρούμενο, έτοιμο και πειθαρχημένο. Ο κόσμος ονειρεύεται τελικούς, μετάλλια κλπ. Καλά κάνει ο κόσμος. Καλά κάνει και η ομάδα όμως και παραμένει ταπεινή, μαζεμένη και κεφάτη. Έτσι θα είναι και στην Γερμανία με την προσδοκία όλα να πάνε καλά και να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα....
Εσθονικό αλατοπίπερο
Έπρεπε να φτάσει η 8η Σεπτεμβρίου για να δούμε την ομάδα μας να 'χει την πεντάδα που υπολόγιζε ο περισσότερος κόσμος να πατάει πρώτη παρκέ. Όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία, απλά σημειολογικά το αναφέρω. Με τον Παπαγιάννη να ξεκινάει στην πεντάδα και τον Αντετοκούνμπο να κυριαρχεί στην αντίπαλη ρακέτα, οι διεθνείς μας πήραν "κεφάλι" όχι μόνο στο σκορ, αλλά και στην εικόνα του ματς.
Η Εσθονία παρουσίασε δυο πράγματα σε αυτό το τουρνουά. Το ένα ήταν οι 5 χιλιάδες φίλαθλοί της και το άλλο η διάθεση να μην αφήσουν καμία φάση χαμένη. Οι Εσθονοί αδίκησαν τους εαυτούς τους με Ουκρανία και Κροατία, όταν έφτασαν δυο φορές στην πηγή, αλλά... λιποθύμησαν. Μπορεί να βρίσκονταν και στο Βερολίνο αν είχαν αυτοπεποίθηση, ένα στοιχείο που τους έλειψε αρκετά.
Ε, δεν είχαν την απαίτηση να κερδίσουν την Ελλάδα, όμως κανείς δεν τους απαγόρευε να πολεμήσουν. Κάτι που το έκαναν με τον κλασικό ενθουσιασμό. Και βοήθησαν να μπει λίγο αλατοπίπερο σε ένα αδιάφορο παιχνίδι. Έστω για 20 λεπτά.
Η γλωσσοφαγιά
Ο στόχος μας επετεύχθη επί του τεχνικού πλάνου και για αυτό δεν έχουμε πολλά να πούμε. Είναι και περιττό. Ο Παπαγιάννης πήρε φουλ χρόνο. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο έπαιξε και αυτός για πρώτη φορά στη διοργάνωση. Ο Γιάννης διατήρησε έναν ρυθμό αγωνιζόμενος κανονικότατα. Οι υπόλοιποι στο καθεστώς του rotation αναλόγως των αναγκών και φυσικά του αντιπάλου. Δεν αφήσαν την προσπάθεια οι Εσθονοί, αλλά όλη η ιστορία πέρναγε από τα χέρια των δικών μας παικτών.
Και θέλω να πω και κάτι. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να παρακολουθήσω μια άτυπη μονομαχία (στα social) Αντετοκούνμπο - Ντόνσιτς για το ποιος θα βάζει τους περισσότερους πόντους (εξάλλου στα νοκ αουτ ματς σφίγγουν τα γάλατα).
Σίγουρα είμαστε χαρούμενοι που σε αυτή τη διοργάνωση υπάρχουν τέτοιοι παίκτες. Και τριπλά χαρούμενοι που ένας από αυτούς φοράει τη φανέλα της ελληνικής ομάδας. Όμως σημασία έχει να υπάρχει υγεία, να βοηθάνε την ομάδα και όσους και να βάλουν όλα καλά.
Αν είναι να κερδίσουμε και ο Αντετοκούνμπο να βάλει 5 πόντους και να είναι παντοδύναμος και κεφάτος, το προτιμάει και ο ίδιος από ένα ματς στο οποίο μπορεί να οργιάσει και να χάσουμε. Με τους 15 πόντους στο ημίχρονο και την μηδαμινή διάθεση να χαριστούμε οδηγηθήκαμε σε άλλο ένα... στεγνό καθάρισμα. Και με τον Καλάθη να πατάει καλά πλέον πηγαίνουμε στην Γερμανία για να διεκδικήσουμε όσα μας αναλογούν και όσα αξίζουμε. Τίποτα λιγότερα, τίποτα περισσότερο...
Ξανά 5-0, αλλά...
Θα τελειώσω το σύντομο άρθρο -γιατί δεν ήταν για πολλά αυτό το ματς- με το εξής: πάμε στην επόμενη φάση με ρεκόρ 5-0. Το έχουμε κάνει και στο παρελθόν. Και στο παγκόσμιο και στην Ευρωμπάσκετ. Το '14 οι Σέρβοι μας έστειλαν σπίτια μας. Το '15 οι Ισπανοί στα προημιτελικά.
Πρέπει να θυμόμαστε και να ακολουθούμε πάντα την ιστορία. Να μην ξεχνάμε τι έχουμε πάθει και να πορευόμαστε με ψυχραιμία για να μην τα ξαναβρούμε μπροστά μας. Η εθνική Ελλάδας είναι μια γεμάτη ομάδα. Ένα σύνολο με πολλούς καλούς παίκτες.
Τώρα αυτό που μένει είναι να μπούμε σε μια διαδικασία διαφορετική. Κάθε μπάλα θα έχει άλλο βάρος. Κάθε επίθεση άλλη σημασία και κάθε άλλη αξία. Φτάσαμε στα νοκ άουτ. Πετάμε για Βερολίνο και στις αποσκευές υπάρχει συγκρατημένη αισιοδοξία. Όχι μόνο για τους Τσέχους, αλλά και για όποιον άλλο πετύχουμε. Για να δούμε...
Η Game Night για το 5/5 της Εθνικής στο EuroBasket και τον τραυματισμό του Γιάννη
