Δεν ήταν μια απλή υπόθεση το ματς της Βιτόρια για τον Ολυμπιακό. Μπορεί ως τώρα τις περισσότερες φορές να σας έκανα λόγο για την άνεση, την ευχαρίστηση, τον... αέρα που έπρεπε να έχει η ομάδα του μεγάλου λιμανιού, ωστόσο, από ένα σημείο και μετά, στην εξίσωση μπαίνει και η βαθμολογία. Η σκοπιμότητα και η τακτική. Ναι, έπρεπε να το πάρει πάση θυσία ο Ολυμπιακός το παιχνίδι. Όλα τα άλλα αποτελέσματα στην διοργάνωση δεν του... χαμογελάνε εδώ και κάμποσο καιρό. Συνεπώς δε γίνεται και ο ίδιος να μην βοηθάει τον εαυτό του. Ακόμη και με τον δύσκολο τρόπο, με πίεση, με ένταση, θα έπρεπε να νικήσει. Ήταν ένας αγώνας που είχε όμορφο σενάριο και χρειαζόταν την ιδανική αντιμετώπιση.

Βλέπετε, η Μπασκόνια ούτε μπορεί να απειλήσει όπως η Ρεάλ, αλλά κυρίως δεν μπορεί και να αμυνθεί όπως η "βασίλισσα". Όμως είναι μια ομάδα μόνιμα Ευρωλίγκας που και αυτή είχε σερί ηττών και πληγωμένο εγωισμό. Οι Καστιλιάνοι την Τετάρτη ναι μεν υπέφεραν στο πρώτο μέρος από τον Ολυμπιακό, αλλά στο δεύτερο έβαλαν στην εξίσωση και τον κόσμο και την φανέλα τους και την πίεση, με αποτέλεσμα να ανατρέψουν την κατάσταση. Και το πέτυχαν. Η Φερνάντο Μπουέσα Αρένα είναι μια από τις "ζεστές" έδρες της Ευρώπης (χωρίς covid), αλλά οι Πειραιώτες μπορούσαν να αντιδράσουν διαφορετικά και με λιγότερες ζαλάδες απ' ότι στην ισπανική πρωτεύουσα. Αυτό έπραξαν λοιπόν την κατάλληλη στιγμή. Στις ήττες ο Ολυμπιακός λιποθύμησε στο τέλος. Αυτή την φορά κατόρθωσε να εξοντώσει την αντίπαλό του...

Επιθετικά ριμπάουντ και ασίστ

H Μπασκόνια θα μπορούσε να μάθει μεγαλύτερο κακό από το άσχημο ξεκίνημά της και ταυτόχρονα την σοβαρή είσοδο των "ερυθρόλευκων" στο ματς. Όμως, μόλις έχτισε διψήφια διαφορά η ελληνική ομάδα, σα να πάτησε το φρένο και να το έριξε στις χαζομαρίτσες. Κακές επιθέσεις, αργή κίνηση δίχως λόγο και την ίδια ώρα μόνιμη διάθεση εκμετάλλευσης του ανοιχτού γηπέδου από τους γηπεδούχους, γιατί πολύ απλά, σε σετ παιχνίδι ο Ολυμπιακός ήταν καλός αμυντικά. Η Μπασκόνια βρήκε τρίποντα πάνω στην ανάγκη της και μαζί με αυτά βρήκε και τέσσερα μαζεμένα λάθη του Ολυμπιακού. Ο Μπαρτζώκας βρέθηκε με ψηλό σχήμα κάποια στιγμή (Μάρτιν- Βεζένκοβ- Πρίντεζης) για να ακολουθήσει τα κορμιά των Βάσκων, που δεν είναι δυνατοί στο "5", αλλά οι υπόλοιποι τρέχουν και σουτάρουν από παντού.

Πήρε λοιπόν μπροστά η ομάδα του Σπάχια, συνδέθηκε με το καλάθι του Ολυμπιακού και κυρίως έβγαλε το ημίχρονο με 10 ασίστ, βλάπτοντας τους Πειραιώτες σε πολύ μεγάλο βαθμό στους τομείς της στατιστικής τους. Όταν πήγαν στα αποδυτήρια οι δυο ομάδες, ο Μπαρτζώκας είχε τους παίκτες του δίχως επιθετικό ριμπάουντ. Με καμία δηλαδή δεύτερη επίθεση μετά από σουτ. Με καμία ανανέωση και την παραμικρή αναμπουμπούλα στην άμυνα των Βάσκων. Το άλλο; Χειρότερο για μια ομάδα νοικοκυρεμένη όπως ο Ολυμπιακός. Μόνο 3 τελικές πάσες. Δηλαδή έχει ημίχρονο 10 η Μπασκόνια και 3 εσύ; Ε, δεν το λες και φυσιολογικό. Βάλτε και τα 9 λάθη μέσα.

Τώρα θα αναρωτηθείτε "και πώς κέρδιζαν τρεις πόντους στο ημίχρονο;" Ε, υπάρχει και κάτι που όταν ο αντίπαλός σου δεν είναι κανά θεριό ανήμερο, μπορεί να σε κρατήσει. Και αυτό λέγεται ατομική ποιότητα. Ντόρσει και Σλούκας δημιούργησαν με -σχετική- ευκολία ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα και από τους 32 πόντους του ημιχρόνου του Ολυμπιακού, είχαν μαζί τους 15... Μαζί και ο τερματοφύλακας Φάλ, που κράταγε τα μετόπισθεν και απαγόρευε στους Βάσκους να πλησιάσουν

Ο Τάιλερ παίζει... NBA Jam

Ο Ολυμπιακός έπρεπε να πάρει περισσότερα πράγματα από τον πάγκο, να έχει ηρεμία, καθαρότερο μυαλό και έξτρα λύσεις, πέρα από αυτές που ήδη διαβάσατε. Η Μπασκόνια ήταν αυτή που έπαιρνε πράγματα από τον πάγκο της και χάρη σε κάποια σουτ που μπήκαν έστω και καθυστερημένα, βρέθηκε να κερδίζει στις αρχές της τελευταίας περιόδου. Είχε προηγηθεί ένα κόκκινο (όχι βαθύ βέβαια) δεκάλεπτο, αλλά αυτό που έπρεπε να έχει η ομάδα για να πάρει το ματς, το απέκτησε στο τελευταίο πεντάλεπτο. Μια χαρά η ευστοχία στα τρίποντα, αλλά το σημαντικότερο ήταν η άμυνα.

Ο Γουόκαπ στο δεύτερο μέρος ήταν καλύτερος απ' ότι στο πρώτο. Σωστές βοήθειες Ο Ντόρσεϊ στα τελευταία λεπτά, εμφανίστηκε από τον πάγκο και διέλυσε την άμυνα του Σπάχια. Καταλαβαίνω, ότι ο Τάιλερ παίζει κάποιες φορές... ΝΒΑ Jam (το θυμάστε;) αλλά πάντα πρέπει να υπάρχει και ένας αδίστακτος, ένας που δεν καταλαβαίνει τίποτα και ας φτάνει και τους συμπαίκτες του στα όριά τους. Τι να κάνουμε ρε παιδιά; Δεν είχε τέτοιο παίκτη ο Ολυμπιακός. Χρόνια τώρα...

Μεγαλούργησε ο Κώστας

Θα κάνω ειδική μνεία, παρότι δεν το συνηθίζω για παιχνίδια που δεν είναι τελικοί. Όμως υπάρχουν και καταστάσεις και αναμετρήσεις με ιδιαιτερότητες, που όταν κάποιος ορθώνει ανάστημα για να σπρώξει και τους υπόλοιπους πρέπει και να αναφέρεται ξεχωριστά. Ο Κώστας Παπανικολάου ήταν αυτός που έκανε όλα αυτά. Ήταν ο παίκτης που σημείωσε τέσσερα τρίποντα, το ένα πιο σημαντικό από το άλλο. Ήταν ο παίκτης που εμφάνισε την ενέργειά του σε άμυνα και επίθεση, καλύπτοντας καταστάσεις που θα ήταν πολύ χειρότερες. Για να μεγαλουργήσει ένας παίκτης δεν χρειάζεται να βάλει 30. Και τα τέσσερα τρίποντα να ήταν τα μισά, όσα γράφω για τον Κώστα ισχύουν. Ήταν ο παίκτης- κλειδί, αυτός που διατήρησε σε ευθεία γραμμή τις επιδόσεις του. Ναι μεν ο Ντόρσεϊ με τον Γουόκαπ έδρα σαν στο τέλος, αλλά άργησαν να ...εμφανιστούν. Ο Φάλ είχε και καλές στιγμές, αλλά και άλλες που τον "χτύπησαν" στα πόδια.

Σημασία για τον Μπαρτζώκα όμως, έχει ότι ο Ολυμπιακός επέστρεψε στα νικηφόρα αποτελέσματα και τώρα θα πρέπει να ετοιμαστεί για την Έφες. Και μην ξεχνάμε , η ομάδα έχει χρωστούμενα ματσάκια που αν τα πάρει θα της εξασφαλίσουν σε μεγάλο βαθμό τα πλέι- οφ. Η επιστροφή από την Ισπανία, έπρεπε να έχει μια νίκη. Αποστολή εξετελέσθη...