Να διατηρήσει την διαφορά του(τουλάχιστον) από τον δεύτερο και να... προετοιμαστεί για το Τσάμπιονς Λίγκ. Αυτός είναι ο στόχος του Ολυμπιακού. Οι "ερυθρόλευκοι" μετά τα τελευταία μεταγραφικά μαντάτα, έχουν πολλή δουλειά.

Πρέπει να βάλουν στο παιχνίδι τους τον καινούργιο φορ, να περιμένουν να δουν την κατάσταση του Πέρεζ και να λυθεί το θεματάκι που αυτή την φορά έχει να κάνει μα την σύνδεση χαφ- επίθεσης.

Με Μανιάτη- Σάμαρη, η μπάλα δεν φτάνει και πολύ επικίνδυνα για τον αντίπαλο μπροστά, απουσίαζαν Φουστέρ- Τσόρι με τον Παναιτωλικό και έπρεπε να βάλει πιο... μπαλαδόρους ο Μίτσελ(τους είχε εκτός στο κύπελλο), για να γυρίσει και λίγο η μπάλα. Ωστόσο, επιβάλλεται να θυμόμαστε κάτι: Για καμία ομάδα δεν είναι εύκολο να κάνει μεταγραφές, να χάνει παίκτες, να αποκτά άλλους και κατά μεσής της περιόδου, να εμφανίζεται σε όλες τις υποχρεώσεις της, με το ίδιο τέμπο.

Κι ακόμη πιο δύσκολο είναι αυτό για τον Ολυμπιακό, όταν έχει ξεφύγει βαθμολογικά και βρίσκεται μόνιμα στην αναζήτηση κινήτρων για να μπορεί να στέκεται κάθε εβδομάδα με αξιώσεις και πάνω απ’ όλα να είναι σε θέση να διατηρήσει υψηλά τον ρυθμό ενόψει Γιουνάιτεντ. Δεν είναι εύκολο. Ο προπονητής πρέπει να κάνει ακόμη και πατέντες, οι παίκτες, οφείλουν να αναζητούν προκλήσεις.

Στην περίπτωση της αναμέτρησης με τον σφριγηλό Παναιτωλικό, υπήρχε ένα κίνητρο για τους νταμπλούχους: Να κερδίσουν την ομάδα που τους απέσπασε ισοπαλία στον πρώτο γύρο. Όσο μπορεί αυτό να αποτελέσει αφορμή ...σπουδαίου ποδοσφαίρου, ε, ήταν και ο μοναδικός "μαγνήτης" πριν αρχίσει το ματσάκι. Γιατί όταν αυτό ξεκίνησε, ο Καμαρά δημιούργησε τα ιδανικότερα δεδομένα, ώστε να υποχρεωθεί η ομάδα του Πειραιά να "πατήσει το δικό της γκάζι".

Αν είχαν σκοπό οι "ερυθρόλευκοι" να το πάνε στο πιο... χαλαρό, ο Καμαρά με την έξυπνη κινησούλα στην πλάτη της κόκκινης άμυνας(κι αφού πρώτα είχε χάσει τη μπάλα ο Mανιάτης), φρόντισε να τους κάνει να τρέξουν. Και ενώ ο Ολυμπιακός δεν έβρισκε τις λύσεις που ήθελε, ήρθε μετά από... αναμπουμπούλα ο Ολαϊτάν να στείλει τη μπάλα με το κεφάλι στον ουρανό των διχτύων των "κυανοκίτρινων".

Για να ‘μαστε 100% ειλικρινείς, καλό ήταν το ματσάκι, αλλά όχι υπέροχο. Ο Μίτσελ αυτή την φορά –όχι όπως με τον Ατρόμητο στο κύπελλο- είχε γεμάτο "οπλοβαστό" και φρόντισε από νωρίς να βάλει στο ματς Ιμπαγάσα, Μασάντο και Βαλντέζ. Όταν μπήκε ο Πορτογάλος μάλιστα, είχε γίνει ήδη το 2- 1. Το κόκκινο προβάδισμα ήταν μια αφορμή να βγει ο Παναιτωλικός από το... καβούκι του με τον Μίτσελ να γυρνάει σε ένα πεντακάθαρο 4- 1- 4- 1 με τον Σάμαρη "κολόνα" μπροστά από τα στόπερ. Ο διεθνής χαφ, εκεί που στο πρώτο μέρος υποχρεωνόταν να "τσουλήσει" και τη μπάλα, πλέον δεν χρειαζόταν με τόσους εξαιρετικούς μπαλαδόρους μπροστά του.

Φυσικά κι έχει παίξει πολύ καλύτερα ο Ολυμπιακός στην έδρα του. Όμως κάθε αντίπαλος έχει και το δικαίωμα να ...ποντάρει στις πιθανότητές του. Ο Παναιτωλικός έχει παίκτες με εμπειρία, που γνωρίζουν να τοποθετηθούν στο γήπεδο. Μακριά από το Αγρίνιο δεν παρουσιάζουν ίδια δυναμική, αλλά αυτή την φορά στο Καραϊσκάκη, όπως παραδέχθηκε και ο Μίτσελ, ήταν συγκροτημένοι, σοβαροί και δημιούργησαν μπελά στον πρωταθλητή. Κι αμα λάχει στα τελευταία λεπτά, βγήκαν και σε κανά- δυο καλές επιθέσεις.

Επειδή επιβάλλεται να γράψω δυο λογάκια για τον Βαλντές, απλά θα πω ότι το παιδί δεν ήταν εύκολο να διακριθεί. Έχει ελάχιστες μέρες στην πατρίδα μας και φυσικά δεν γνωρίζει τον τρόπο που κινούνται οι συμπαίκτες του. Φάνηκε σε κανά δυο φάσεις, που πήγε αντίθετα από εκεί που έπρεπε, όμως όλα είναι συνήθεια και πάνω απ’ όλα προπόνηση. Απαγορεύεται να κριθεί ο Παραγουανός για αυτή την ολιγόλεπτη συμμετοχή του. Εξάλλου, όπως ανέφερα και στον πρόλογο, ο Ολυμπιακός θα πρέπει ξανά να κάνει μίνι- προετοιμασία!