Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε πως ο Πέδρο Μαρτίνς και ο Πάμπλο Γκαρσία επιλέγουν να κλείσουν την σεζόν εφαρμόζοντας το 3-4-3. Με αυτήν την λογική, ο προπονητής του ΠΑΟΚ κατάφερε να λύσει το πρόβλημα στην τελευταία γραμμή της άμυνας και να μην δεχτεί γκολ η ομάδα του στα τελευταία τρία παιχνίδια.

Ο Πέδρο Μαρτίνς φαίνεται πως προσπαθεί να αξιοποιήσει αυτόν τον άνετο, βαθμολογικά, χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί η σεζόν σαν μία μικρή προετοιμασία για να εκπαιδεύσει τους ποδοσφαιριστές του στις ανάγκες της συγκεκριμένης τακτικής.

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΧΑΦ

Ασφαλώς είναι νωρίς για να μπορέσουμε να μιλήσουμε με σιγουριά αν μέσα από αυτήν την πραγματικότητα θα προσπαθήσουν να χτίσουν τις ομάδες τους την επόμενη χρονιά. Αυτό όμως που νιώθω την ανάγκη να τονίσω, είναι πως το 3-4-3 είναι ένα δύσκολο σύστημα, σου αφήνει την ομάδα με έναν ποδοσφαιριστή λιγότερο στον άξονα και υπάρχουν κανόνες για να λειτουργήσει.

Βλέποντας τα δύο ημίχρονα, στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ, καταλαβαίνει απόλυτα κανείς τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις στην συγκεκριμένη συνταγή.

Ο Ολυμπιακός μεταμορφώθηκε από την στιγμή που μπήκαν στο γήπεδο οι Ελ Αραμπί και Μπρουμά στην θέση των Χασάν και Φορτούνη. Βλέπετε, στην συγκεκριμένη λογική, δεν υπάρχει ξεκάθαρος χώρος για τον επιτελικό χαφ. Αν αποφασίσει ο Μαρτίνς να το καθιερώσει για την επόμενη σεζόν, ο Φορτούνης χωρίς να έχει ο ίδιος ευθύνη, θα έχει πρόβλημα. Θα παίρνει χρόνο αναγκαστικά στην μία πλευρά, με τις επιλογές για να δημιουργήσει να είναι περιορισμένες.

Κοντά του θα έχει το ανέβασμα του μπακ, τον φορ και τον απέναντι εξτρέμ. Επίσης για να πετύχει η συγκεκριμένη συνταγή, χρειάζεται να υπάρχει ταχύτητα σε όλους τους χώρους. Παίζοντας με επιτελικό χαφ στην επιθετική τριάδα, αυτόματα περιορίζεις την δυνατότητα να χτυπήσει με ταχύτητα στον χώρο η ομάδα του.

Την περασμένη Κυριακή είδαμε στην Τούμπα τον Γκαρσία να εφαρμόζει για ένα διάστημα την συγκεκριμένη τακτική, με επιθετική τριάδα τους Μούργκ, Κρμιέντσικ και Ελ Καντουρί. Στην κυριολεξία δεν μπορείς επιθετικά να κερδίσεις το παραμικρό από την συγκεκριμένη τριάδα.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΦΟΡ

Ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο με την ΑΕΚ μεταμορφώθηκε όταν στο γήπεδο μπήκε ο Μπορυμά και έπαιξε με δύο καθαρά εξτρέμ. Τίποτα όμως δεν θα άλλαζε αν δεν είχε φροντίσει ο Μαρτίνς να αλλάξει τον σέντερ φορ του. Η δυνατότητα που έχει ο Ελ Αραμπί να τραβιέται, να κινείται πιο πίσω, να επιτρέπει στους δύο εξτρέμ να λειτουργούν σαν επιθετικό δίδυμο και να φτιάχνει συνεργασίες μαζί τους, είναι αυτά που έκαναν την διαφορά.

Ο Ελ Αραμπί κινήθηκε σε χώρους επιτελικού χαφ, πήρε την μπάλα έξω από την περιοχή και έδωσε τον χώρο του στον Μπρουμά να σκοτώσει με την ταχύτητα του την ΆΕΚ. Ασφαλώς έπαιξε ρόλο πως ο συγκεκριμένος αντίπαλος λυγίζει εύκολα.

Έχει επίσης αποδειχτεί πως η ΑΕΚ δεν διαθέτει σκληράδα στον άξονα για να σταματήσει την κάθετη μεταβίβαση που βγαίνει πιο ψηλά από τον χώρο του κέντρου. Η τελευταία γραμμή άμυνας της δεν είναι σε θέση να αντέξει στα γρήγορα τρεξίματα και σε ένα συνολικό πλάνο του αντιπάλου που θα φέρνει την μπάλα μέσα στην περιοχή της όπως και πίεση και ένταση πάνω στους δικούς της στόπερ.

Οπότε η παρουσία του Μπρουμά και ο τρόπος παιχνιδιού του Ελ Αραμπί την σκότωσε, τις χάλασε την ισορροπία που είχε στο πρώτο ημίχρονο όπου το 3-4-3 του Ολυμπιακού έβγαζε μόνο τα μειονεκτήματα της συγκεκριμένης τακτικής. Δηλαδή λιγότερος χαφ στον άξονα και απόσταση ανάμεσα στις γραμμές.

ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΟΥ ΚΟΥΜΠΩΝΕΙ ΙΔΑΝΙΚΑ ΣΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΟΥ ΜΠΡΟΥΜΑ

Είναι δεδομένο πως ο Μαρτίνς έχει εισηγηθεί την παραμονή του Μπρούμα. Αυτή η τακτική ταιριάζει απόλυτα στα προσόντα του. Παρατηρώ σε διάφορες συζητήσεις, πως ο Μπρουμά δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει. Στην πραγματικότητα όμως είναι σε θέση να προσφέρει αυτό ακριβώς που έλειπε τα προηγούμενα χρόνια και ήθελε ο Μαρτίνς να προσθέσει στο παιχνίδι του.

Παιχνίδι υψηλής έντασης, επιθέσεις που βασίζονται στα γρήγορα τρεξίματα και στον διασκελισμό του ποδοσφαιριστή που μπορεί να παίξει στα άκρα της επίθεσης αλλά και να χτυπήσει με την ταχύτητα του, στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας. Αυτά τα στοιχεία έψαχνε ο Ολυμπιακός, αυτά ακριβώς προσφέρει ο Μπρουμά.

Ειδικά το 3-4-3, μοιάζει να κουμπώνει απόλυτα στα δικά του χαρακτηριστικά. Είναι μία ποδοσφαιρική λογική που για να εφαρμοστεί στο γήπεδο, χρειάζεται μπακ και εξτρέμ αλλά στερεί θέσεις από ποδοσφαιριστές που δημιουργούν χωρίς να συμμετέχουν συνολικά στο παιχνίδι και δίχως να "καταπίνουν" χιλιόμετρα.

ΤΟΥΧΕΛ ΚΑΙ ΚΟΥΜΑΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΑΝ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥΣ

Οι κεντρικοί χαφ είναι μόλις δύο οπότε δεν γίνεται να παίξουν ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να συμμετέχουν στην πίεση. Το δίδυμο άξονα χρειάζεται ποδοσφαιριστές που θα συμμετέχουν ισόποσα στο ανασταλτικό και στο δημιουργικό κομμάτι. Ο επιθετικός πρέπει να τραβιέται πιο πίσω για να δημιουργεί συνθήκες για 3-4-1-2.

Δεν είναι τυχαίο που ο Τούχελ στην Τσέλσι έχει αρχίσει να καθιερώνει τον Χάβερτζ σε αυτόν τον ρόλο, καθώς πρέπει ο φορ να καλύψει το κενό που υπάρχει ανάμεσα στους χαφ και στην επίθεση. Οπότε, ο καθαρός στράικερ όπως ο Χασάν δεν βοηθά για να λειτουργήσει το συγκεκριμένο σύστημα. Χρειάζεται ο επιθετικός να την κίνηση προς τα πίσω και να έχει την ποιότητα για να δημιουργήσει και να αξιοποιήσει τα επιθετικά τρεξίματα που δημιουργεί η συγκεκριμένη τακτική.

Με αυτό ακριβώς τον τρόπο, οι Μπρουμά και Ελ Αραμπί σκότωσαν την ΑΕΚ. Εναλλάσσοντας το 3-4-3 με το 3-4-1-2, οι Τούχελ και Κούμαν μεταμόρφωσαν την Τσέλσι και την Μπαρτσελόνα. Το ποδόσφαιρο σε ένα πιο χαμηλό επίπεδο, είναι αναλογικό. Αν πάρεις τις αρχές που εφαρμόζονται στο υψηλότερο επίπεδο και τις περάσεις στην δική σου ομάδα, μπορείς να παρουσιάσεις και εσύ κάτι σύγχρονο.

Το 3-4-3 δεν παίζεται με τρία καθαρά στόπερ στην τελευταία γραμμή άμυνας. Χρειάζεται δημιουργία από τις πίσω γραμμές και ο έξτρα παίκτης πρέπει να κουβαλά κάθετα και την μπάλα. Επίσης αν παίζεις με τρία στόπερ και ένα 6άρι, όπως για παράδειγμα έκανε πέρυσι ο Φερέιρα, εγκλωβίζεις την ομάδα σου.

Χρειάζεται πάντοτε να υπάρχει η λογική να χτυπάει ένα δίδυμο την αντίπαλη άμυνα και να υπάρχει ποδοσφαιριστής από την επιθετική τριάδα που θα παίρνει τον ρόλο του επιτελικού χαφ. Δεν γίνεται να εφαρμοστεί, με στράικερ στην κορυφή της επίθεσης και ταυτόχρονα επιτελικό χαφ στην μία πλευρά.

ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ Η ΡΕΒΑΝΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΣ.

Όλα αυτά μαζί, δηλαδή τακτική με καθαρούς στόπερ τους Μπά, Σισέ και Παπασταθόπουλο, τον Φορτούνη στην μία πλευρά της τριάδας και τον Χασάν στην κορυφή της επίθεσης, τα έκανε ο Μαρτίνς στο πρώτο παιχνίδι στους Ζωσιμάδες και στην κυριολεξία υπέφερε. Αν ήταν ο Μιλεντσεάνου εύστοχος θα είχε προηγηθεί με 2-0 ο ΠΑΣ και στην συνέχεια ο Ολυμπιακός θα είχε να ανέβει ένα βουνό.

Ο ΠΑΣ είναι από τις λίγες ομάδες στην χώρα, που δουλεύει αποκλειστικά σε ένα συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό πλάνο. Με το 4-4-2 έντασης που εφαρμόζει, κατάφερε στον πρώτο ημιτελικό να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στον Ολυμπιακό και να αναδείξει τις αδυναμίες που έχει το συγκεκριμένο σύστημα ειδικά όταν δεν εφαρμόζεται με έναν τρόπο που θα δίνει ταχύτητα σε όλους τους χώρους. Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και από τακτικής άποψης η ρεβάνς της Τετάρτης.

ΜΠΑΚ ΚΑΙ ΕΞΤΡΕΜ

Σε περίπτωση που τελικά ο Πέδρο Μαρτίνς αποφασίσει να χτίσει τον Ολυμπιακό της επόμενης σεζόν στο 3-4-3, είναι δεδομένο πως θα εισηγηθεί να αποκτηθούν κι άλλοι ακραίοι μπακ, την παραμονή του Μπρούμα και την απόκτηση επιπλέον εξτρέμ με τα δικά του χαρακτηριστικά.

Το συγκεκριμένο σύστημα απαιτεί μόνιμα στην βασική ενδεκάδα μίνιμουμ τρεις ακραίους μπακ, ενώ ο προπονητής μπορεί ακόμα και να χρησιμοποιήσει και τέσσερις. Δύο μπακ στην τριάδα των στόπερ και δύο στις πτέρυγες. Επίσης, είναι απαραίτητο στην επίθεση να υπάρχουν δύο γρήγοροι ποδοσφαιριστές που θα ξεκινούν τυπικά από τα άκρα και θα χτυπούν στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας.

Όταν δημιουργείς μία λογική ποδοσφαίρου που βασίζεται στην ταχύτητα, χρειάζεσαι πληρότητα για να εξασφαλίζεις τις θέσεις κλειδιά που θα κάνουν την ομάδα σου να παίζει με την ένταση και να βγάζει τα τρεξίματα που επιθυμείς. Θα υπάρχουν μόνιμα φρέσκοι ποδοσφαιριστές.

Το 3-4-3 χρειάζεται υλικά που θα σου κάνουν γρήγορη την ομάδα σε όλους τους χώρους. Δεν παίζεται με αργούς ποδοσφαιριστές. Δεν μπορώ, εν έτη 2021, να βλέπω να εφαρμόζεται με τρεις καθαρούς στόπερ, με κεντρικούς χαφ που δεν έχουν μεταβίβαση στο δίδυμο του άξονα, με καθαρό στράικερ στην κορυφή της επίθεσης και με συνολικά αργή επιθετική τριάδα. Φαίνεται πως θα ασχοληθούμε αρκετά με την συγκεκριμένη τακτική το επόμενο διάστημα.

Photo credits: Eurokinissi