Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός στο Μπέργκαμο, όμως το τελικό 2-1 του δίνει την δυνατότητα να δώσει μάχη την Πέμπτη (24/2, 19:45, COSMOTE SPORT 3 HD, Live από το SPORT24). Τον βοηθά και το γεγονός πως η Αταλάντα δεν βρίσκεται στα καλύτερα της. Για την ακρίβεια είναι με διαφορά στην χειρότερη αγωνιστική και ψυχολογική κατάσταση, την τελευταία τριετία.

Η ομάδα του Γκασπερίνι έχει να κερδίσει για το πρωτάθλημα από τις 9 Ιανουαρίου, μετρά πέντε παιχνίδια χωρίς νίκη, ρεκόρ 0-3-2, ενώ αποκλείστηκε και από το Κύπελλο, χάνοντας εντός έδρας με 2-3 από την Φιορεντίνα. Από την ομάδα του Ιταλιάνο ηττήθηκε ξανά με 1-0 εκτός την περασμένη Παρασκευή.

Υπέφερε στο Μπέργκαμο από τον ρυθμό που αγωνίζεται η Αταλάντα

Το γεγονός αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως ο Ολυμπιακός έχει εύκολο έργο. Είδαμε άλλωστε την περασμένη Πέμπτη, πως είναι πολύ δύσκολο αυτήν την εποχή για τους παίκτες του Μαρτίνς, να αντιμετωπίσουν την ταχύτητα της Αταλάντα.

Διάβασα και άκουσα πολλές αναλύσεις για το πρώτο παιχνίδι, που πιστεύω πως περισσότερο είχαν να κάνουν με το θυμικό, το θέλω και όχι την εικόνα του αγώνα. Στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα υπέφερε. Τα xg ήταν 1,75-0,38 πρόκειται για το μεγαλύτερο άνοιγμα που παρατηρήθηκε και στα 8 παιχνίδια του Europa League.

Χρησιμοποίησε όσους μπορούν να παίξουν κάθετα σε υψηλή ένταση

Ο Πέδρο Μαρτίνς γνωρίζοντας πως ο αντίπαλός του παίζει επιθετικό γρήγορο ποδόσφαιρο, όμως έχει αδυναμία αμυντικά, για την ακρίβεια είναι εύκολο να απομονώσεις την αμυντική τριάδα της Αταλάντα, χρησιμοποίησε μία διάταξη με όσο γίνεται πιο γρήγορους ποδοσφαιριστές.

Για την ακρίβεια, έπαιξαν όσοι μπορούν να πάρουν την μπάλα και να επιτεθούν κάθετα. Παρέλειψε τουλάχιστον έναν κεντρικό χαφ από την ομάδα του, παρέταξε ένα 5-4-1 με τον Αγκιμπού δίπλα στον Εμβιλά και ο στόχος ήταν σε φάση επίθεσης οι Μασούρας, Ονιεκούρου, Τικίνιο, να χτυπήσουν την αμυντική τριάδα της Αταλάντα.

Το σχέδιο του Μαρτίνς δικαιώθηκε μόνο από το αποτέλεσμα του ημιχρόνου, όχι από την πραγματικότητα του αγώνα

Βάσει αποτελέσματος στο ημίχρονο μπορεί να πουν πολλοί πως δικαιώθηκε. Ο Τικίνιο έβαλε ένα δύσκολο γκολ εκτός περιοχής και ο Ολυμπιακός έκλεισε το ημίχρονο με 0-1. Όμως αν δει κανείς τα επιμέρους στοιχεία του πρώτου ημιχρόνου, τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι και για αυτόν τον λόγω το παιχνίδι γύρισε εύκολα και φυσιολογικά.

Ο Ολυμπιακός είχε στο ημίχρονο μόλις 23% κατοχή μπάλας, πάσαρε με μόλις 60% ποσοστά ευστοχίας, έπαιζε σε πολύ χαμηλά μέτρα, παραχωρούσε εύκολα κόρνερ και έχανε τις κεφαλιές.

Το πλάνο του Μαρτίνς ασφαλώς δεν έψαχνε την κατοχή μπάλας, είναι άλλο όμως να πας σε ένα παιχνίδια με 35% κατοχή μπάλας και ευστοχία στις πάσες στο 85% που είναι νούμερα φυσιολογικά και άλλο αυτό που συνέβη στο ημίχρονο. Στην πράξη το αποτέλεσμα του πρώτου ημιχρόνου ήταν ένα πλασματικό σκορ.

Αν ο Μαρτίνς έβλεπε την εικόνα και όχι το σκορ, δεν αποκλείεται τα πράγματα να εξελίσσονταν διαφορετικά, από την στιγμή που δεν πείραξε την ομάδα στο ημίχρονο και άφησε το παιχνίδι να πάει σε αυτόματο ήταν απόλυτα λογικό, η Αταλάντα να κάνει την ανατροπή. Στην πράξη η ανατροπή ήρθε με ότι της χάριζε ο Ολυμπιακός. Συχνές εκτελέσεις κόρνερ και την δυνατότητα να κερδίσουν την μονομαχία μέσα από την περιοχή.

Να απομονώσουν την τριάδα άμυνας της Αταλάντα

Είναι ξεκάθαρο πως ο Πορτογάλος προπονητής γνωρίζει καλά την ομάδα του και αυτό το διάστημα καταλαβαίνει πως για να έχει τύχη ο Ολυμπιακός σε παιχνίδια υψηλού ανταγωνισμού χρειάζεται μία πιο συντηρητική διαχείριση. Επίσης ο Μαρτίνς ξέρει, πως πρέπει και μπορούν οι παίκτες του να απομονώσουν την τριάδα άμυνας της Αταλάντα και να χτυπήσουν με παιχνίδι τρεις με τρείς την τριάδα στόπερ των Ντεμιράλ, Τζιμσίτι, Τολόι.

Έχει άλλωστε μία υπερβολική επιθετικότητα η Αταλάντα, που φέρνει την αμυντική τριάδα ψηλά, χωρίς να υπάρχει υποστήριξη από τους μπακ, ακόμα και από τους κεντρικούς χαφ. Η επιλογή του Μαρτίνς στο Μπέργκαμο να παίξουν οι πιο γρήγοροι, ξεκάθαρα στόχευε, στο να χτυπήσει σε αυτόν τον χώρο την Αταλάντα.

Το πρώτο πάντως παιχνίδι έδειξε πως πρέπει να βρεθεί και μία ισορροπία και πως δεν μπορεί να περιμένει να πάρει κάτι σπουδαίο από τον Ονιεκούρου.

Ένας ακόμη κεντρικός χαφ

Ένας ακόμα κεντρικός χαφ, να κρατήσει την μπάλα, να δώσει ανάσες στον Ολυμπιακό μέσα από πιο σίγουρο passing game έλλειπε.

Στο πιθανότερο ενδεχόμενο να θέλει να κρατήσει ένα σύστημα καθρέφτη, ένα 3-4-3, για να αντιμετωπίσει την παρόμοια τακτική της Αταλάντα. Είναι ίσως πιο λογικό να βοηθήσει ένας χαφ παραπάνω στο γήπεδο πηγαίνοντας στην επιθετική τριάδα ο Αγκιμπού. Με αυτόν τον τρόπο, θα γεμίσει τοπ κέντρο. Επίσης υπάρχει και μία σημαντική λεπτομέρεια.

Οι απουσίες στην επίθεση οδηγούν σε τριάδα στον άξονα τον Γκασπερίνι

Ο Γκασπερίνι μετά τους Ζαπάτα, Ίλισιτς, Μίραντσουκ δεν μπορεί να υπολογίζει και στον Μουριέλ. Τι σημαίνει αυτό; Θα οδηγηθεί αναγκαστικά σε ένα 3-4-1-2. Δηλαδή θα προστεθεί τρίτος χαφ με τον Κουπμάινερς να παίζει πιο ψηλά από τους Φρόιλερ, Ντε Ρουν. Αν είχε τόσο μεγάλο πρόβλημα στο να κρατήσει και κυκλοφορήσει μπάλα ο Ολυμπιακός, με την λογική που εφάρμοσε στο Μπέργκαμο παίζοντας η Αταλάντα με δύο μόλις κεντρικά χαφ, καταλαβαίνεται πόσο δύσκολα θα γίνουν τα πράγματα που θα προστεθεί από την αρχή στο κέντρο και ο Κουπμάινερς.

Με την απουσία του Μουριέλ και με σχηματισμό 3-4-1-2, οι συνθήκες θα είναι διαφορετικές. Καθώς θα ξεκινήσουν τυπικά σαν επιθετικό δίδυμο, οι Μπογκά, Μαλινόφσκι. Ποδοσφαιριστές που είναι στην φύση τους, να γυρνάνε προς τα πίσω, να ζητάνε μπάλα, για να την τρέξουν και με αυτόν τον τρόπο να έχουν συμμετοχή στην ανάπτυξη.

Για να έχει τύχη ο Ολυμπιακός με την Αταλάντα, θα πρέπει να γίνει κατανοητό, πως θα αντιμετωπίσει μία ομάδα, που θα έχει συν έναν παίκτη στην δημιουργία και πως δεν γίνεται το σχήμα η λογική που θα χρησιμοποιηθεί, να μην προσφέρει στον Ολυμπιακός στοιχειώδη κατοχή μπάλας και ασφάλεια στις μεταβιβάσεις.

Να αξιοποιήσει πως αυτήν την εποχή η Αταλάντα δεν έχει αυτοπεποίθηση

Χρειάζεται να βρεθεί τρόπος, ώστε να σπάσει το passing game των Ιταλών. Αν τα καταφέρει και βγάλει κλεψίματα, αμυντικά είναι αδύναμοι. Υπάρχει και κάτι σημαντικό, που αν καταφέρει ο Ολυμπιακός και μείνει μέσα στην σειρά, μπορεί στο τέλος να αποτελέσει σημαντικό του όπλο. Φάνηκε και στο πρώτο παιχνίδι πως οι παίκτες του Γκασπερίνι παρότι έπαιζαν σε πιο υψηλούς ρυθμούς από τους παίκτες του Μαρτίνς, δεν είχαν αυτοπεποίθηση.

Το γεγονός πως δεν κερδίζουν σε συνδυασμό, πως στο γήπεδο δεν υπάρχουν οι ποδοσφαιριστές, που έκαναν επιθετικά την διαφορά, δημιουργεί ανασφάλεια. Ανασφάλεια που φάνηκε και στην τελική επιλογή σε ροή αγώνα και φυσικά, όσες φορές ο Ολυμπιακός κατάφερε να γίνει απειλητικός.

Να είμαστε όμως ειλικρινείς, στο πρώτο παιχνίδι η διαφορά των δύο ομάδων ήταν μεγαλύτερη από ότι δείχνει το τελικό 2-1. Για να έχει τύχη ο Ολυμπιακός, θα πρέπει πρώτα να βρεθεί τρόπος να αλλάξει την εικόνα της αναμέτρησης. Αν συμβεί αυτό και μπορέσει να είναι πραγματικά ανταγωνιστικός και στο γήπεδο, ασφαλώς και μπορεί να χτυπήσει στην ανασφάλεια της Αταλάντα, στις αμυντικές της αδυναμίες και να εκμεταλλευτεί πως παίζει με έναν αντίπαλο που έχει πιο ελαφριά φανέλα από την δική του.