Η Εθνική πέτυχε το αυτονόητο, αλλά με τον Γκουστάβο Πογέτ μπορεί να ονειρεύεται ξανά
Η Εθνική δεν σκότωσε τα θηρία, δεν σημείωσε κάποιον άθλο, ούτε πέρασε στα τελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης. Πέτυχε όμως κάτι που παλαιότερα ήταν αυτονόητο, αλλά έφτασε να είναι ζητούμενο. Αυτό το πιστώνεται ο Πογέτ που σε λίγους μήνες έχει φτιάξει μια ομάδα που μπορεί να κοιτάζει πολύ πιο μακριά. Γράφει ο Νίκος Συριώδης.
Ήταν ένα υπέροχο δεκαήμερο για την Εθνική ομάδα. Ύστερα από πάρα πολύ καιρό σκόρπισε πολλά χαμόγελα, βγάζει φρεσκάδα και υγεία και δείχνει σημάδια κανονικότητας. Τέσσερις συνεχόμενες νίκες, διατήρηση του μηδέν στην άμυνα, πρόωρη εξασφάλιση της πρώτης θέσης στον όμιλό της στο Nations League και επιπλέον γεμάτο γήπεδο σε δύο παιχνίδια σε ένα Στάδιο όπως το Πανθεσσαλικό.
Δεν φταίει ο Πογέτ για το παρελθόν, αλλά κρίνεται για το σήμερα και το αύριο
Όχι, δεν σκότωσε θηρία η γαλανόλευκη, δεν σημείωσε κάποιον άθλο, ούτε πέρασε στα τελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης απ' όπου λείπει εδώ και οκτώ χρόνια. Πέτυχε όμως κάτι που παλαιότερα ήταν αυτονόητο, αλλά έφτασε να είναι ζητούμενο. Τις δύο προηγούμενες φορές που η ομάδα έπαιξε στο Nations League, πάτωσε για τα καλά. Καλό είναι να μην το ξεχνάμε.
Δεν φταίει ο Πογέτ για το γεγονός ότι... υποβιβαστήκαμε στην Γ' Κατηγορία, ούτε γιατί απέχουμε από τα μεγάλα ραντεβού από το 2014. Δεν φταίει για τις ήττες από τα... Φερόε και τον κάθε απίθανο αντίπαλο που βρισκόταν απέναντι, ούτε για τα απανωτά αρνητικά ρεκόρ που σημειώνονταν. Ούτε φυσικά ευθύνεται για την απαξίωση της ομάδας, που έφτασε να παίζει μεταξύ συγγενών και φίλων, όταν κάποτε γέμιζε το Καραϊσκάκη με αντίπαλο το Καζακστάν.
Ο Ουρουγουανός ήρθε για να επαναφέρει την κανονικότητα, να φτιάξει μια ομάδα που θα νικάει, θα έχει ταυτότητα και χαρακτήρα, καλά αποδυτήρια, παίκτες που θα γουστάρουν να φορούν την φανέλα με το εθνόσημο και θα αποτελούν κομμάτι ενός πρότζεκτ με προοπτική. Τουλάχιστον ως τώρα αυτό το πετυχαίνει, επομένως θα πάρει τα εύσημα που του αναλογούν. Όταν με το καλό ανέβει ο πήχης και ο βαθμός δυσκολίας, θα φανεί αν η Εθνική μπορεί να αλλάξει "πίστα".
Εμμονικός με τις νίκες για να "χτιστεί" χαρακτήρας
Όταν ανέλαβε τα ηνία, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα των νικών. Το επαναλαμβάνει συνέχεια, είναι σχεδόν εμμονικός με αυτό, έχει ψύχωση. Νίκες στα φιλικά, νίκες στα επίσημα, όποιος και αν είναι ο αντίπαλος, όποια και αν είναι η διοργάνωση. Πρέπει η ομάδα να "ποτιστεί" με αυτή τη νοοτροπιά, να σφυρηλατήσει τον χαρακτήρα της και το μέταλλό της, να (απο)δείξει ότι μπορεί να δει πιο μακριά, να ανταγωνιστεί ομάδες καλύτερες και να διεκδικήσει στα ίσα το εισιτήριο στα τελικά του Euro 2024.
Ο Πογέτ κρίνεται για το τώρα και το μετά, όχι για το χθες. Γι' αυτό κρίθηκαν οι προηγούμενοι. Μέχρι στιγμής, πάντα με την υποσημείωση ότι νίκησε Βόρεια Ιρλανδία, Κύπρο και Κόσοβο, τα πηγαίνει περίφημα. Δεν είναι μόνο η αποτελεσματικότητα της Εθνικής, αλλά το γεγονός ότι παιχνίδι με το παιχνίδι παρουσιάζεται καλύτερη. Δουλεύει πράγματα στις προπονήσεις και αυτά φαίνονται στο χορτάρι. Η ομάδα μπαίνει διαβασμένη, όχι απροετοίμαστη.
Τα καλά αποδυτήρια και ο κόσμος που ζεσταίνεται πάλι με την Εθνική
Την ίδια στιγμή, σκηνικά όπως αυτά με τον άτυχο Λημνιό δείχνουν το πόσο καλό είναι το κλίμα. Ο 24χρονος έμεινε με την ομάδα, πήγε γήπεδο και πανηγυρίσε με την ψυχή του, ξέροντας ότι έχει να ανέβει έναν Γολγοθά, ενώ οι συμπαίκτες του δεν τον ξέχασαν, σήκωσαν την φανέλα του μετά το πρώτο γκολ, όλοι έτρεξαν σε αυτόν για να τον αγκαλιάσουν. Αυτά είναι τα καλά αποδυτήρια και πέρα από τους καλούς χαρακτήρες υπάρχει ένα προπονητικό τιμ που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του.
Η Εθνική πέτυχε τον πρώτο στόχο της. Προβιβάζεται στη δεύτερη κατηγορία του Nations League (εκεί βρισκόταν στο ξεκίνημα του νεοσύστατου θεσμού και υποβιβάστηκε), ενώ έχει σίγουρα μια θέση στα μπαράζ για το Euro 2024 στα γερμανικά γήπεδα. Αν δεν τα καταφέρει από τα προκριματικά, θα παίξει με ομάδες της League C ή και της League D. Τις άλλες φορές είχε απωλέσει αυτήν την δυνατότητα που φάνταζε αυτονόητη, αλλά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν. Επιπλέον, οι νίκες αυτές έχουν σημασία και για το FIFA Ranking.
Το γεγονός ότι ο κόσμος του Βόλου αγκάλιασε εις διπλούν αυτή την προσπάθεια (τα επεισόδια ορισμένων ανεγκέφαλων με τους Κοσοβάρους που ήταν στην εξέδρα δεν αμαυρώνουν την ατμόσφαιρα της συντριπτικής πλειοψηφίας), φανερώνει ότι οι Έλληνες φίλαθλοι διψάνε για να δουν ξανά την Εθνική εκεί που την είχαν συνηθίσει για πολλά χρόνια και είναι έτοιμοι να σταθούν στο πλάι της. Ο Πογέτ δίνει προοπτική. Οι διεθνείς από τη μεριά τους υπηρετούν απόλυτα το πλάνο του προπονητή τους και όλοι μαζί φτιάχνουν την γαλανόλευκη του μέλλοντος.
Μια αρχή έγινε, τίποτα παραπάνω. Αναγκαία όμως, διότι από κάπου θα έπρεπε να γίνει η επανεκκίνηση. Ραντεβού τον Σεπτέμβριο, λοιπόν. Διαδικαστικά μεν αυτά τα δύο παιχνίδια με Κύπρο (24/9) και Βόρεια Ιρλανδία (27/9), αλλά πρέπει να τα πάρουμε. Είπαμε, νίκες με κάθε τρόπο, διότι δεν περισσεύουν...
Υ.Γ. Ο Τζον Φαν Σιπ παρέδωσε την Εθνική σε καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι την παρέλαβε. Μπορεί το "πρότζεκτ Κατάρ" να μην πέτυχε, αλλά δεν πρέπει να μηδενιστεί η δική του συνεισφορά, το δικό του λιθαράκι. Ο Πογέτ πήρε μια ομάδα που είχε βάσεις για να χτιστεί κάτι καλό.
