Ο Ολυμπιακός έχει (επιτέλους) προπονητή. Τον λένε Γιώργο Μπαρτζώκα, είναι 47 χρονών, έχει κοουτσάρει την Ολύμπια Λάρισας, το Μαρούσι, τον Πανιώνιο, έχει θητεύσει δίπλα στον Παναγιώτη Γιαννάκη όταν ο “δράκος” είχε ακόμη τον σεβασμό όλων (γιατί τώρα, όλο και κάποιον θα βρεις, που θα σκεφτεί επιπόλαια για τον προπονητή που δεν οδήγησε ποτέ σε γκέλα την Εθνική Ομάδα, παρά μόνο σε επιτυχίες, αλλά λάθος χειρισμοί τον... εξέθεσαν όταν βρέθηκε στον Ολυμπιακό), έχει ακολουθήσει μια φυσιολογική προπονητική πορεία (για τον Μπαρτζώκα μιλάμε πάλι, μην μπερδεύεστε) από μικρές ομάδες στις τοπικές κατηγορίες ως την Α1 εδώ και 20 χρόνια, έχει οδηγήσει το Μαρούσι στους 16 της Ευρωλίγκα μέσα από μια πορεία που αναγνώρισαν άπαντες, έχει αφήσει έργο σε όλες τις ομάδες και τώρα καλείται να παίξει το πιο δύσκολο στοίχημα της καριέρας του.

Προφανώς και δεν είναι ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη (προσωπικό, τέτοιο βραβείο, έχει εντός Ελλάδας, το 2010 για το Μαρούσι), δεν έχει περγαμηνές και όνομα όπως ο προκάτοχός του, Ντούσαν Ίβκοβιτς, αλλά ποιος είπε ότι ο Ολυμπιακός έψαχνε ή υπάρχουν δεκάδες τέτοιοι, σαν τον Ίβκοβιτς; Από τη στιγμή που ο Ίβκοβιτς έφυγε, ως απόλυτα επιτυχημένος, έχοντας οδηγήσει τους ερυθρόλευκους στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης ύστερα από 15 χρόνια, διώχνοντας ένα τεράστιο βάρος από το μπασκετικό τμήμα εν γένει, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος κατάλαβαν, προφανώς, ότι δεν υπάρχει άλλος λόγος για να πάνε σε “εδώ και τώρα λύσεις”, αλλά ότι η σωστότερη κίνηση θα ήταν να βρουν έναν προπονητή που θα μπορέσουν να πορευτούν μαζί του στο μέλλον (εφόσον φυσικά “βγει” η επιλογή τους).

Και προχώρησαν σε αυτήν με κλειστά στόματα, όπως λέει και ο τίτλος του άρθρου. Χωρίς διαρροές, χωρίς να δώσουν λογαριασμό σε εκτιμήσεις, απόψεις ή ακόμη και “προτάσεις” άλλων ονομάτων. Σαφώς και ο Μπαρτζώκας δεν ήταν ο μόνος στη λίστα των δύο διοικητικών ηγετών του Ολυμπιακού, αλλά δεν είχε μεγάλη παρέα μαζί του. Ξένοι προπονητές όπως ο Μαχμουτί ή ο Φλέμινγκ εκτιμήθηκαν, αξιολογήθηκαν, αλλά στο τέλος η πλάστιγγα έγειρε προς τον Γιώργο Μπαρτζώκα που μπορεί να μην τον ζηλεύουν πολλοί, αλλά ούτε εκείνος είχε να ζηλέψει από το συναγωνισμό του κάτι το ιδιαίτερο, δεδομένου ότι είναι και Έλληνας, γνωρίζει αρκετά καλά ορισμένους παίκτες που ήδη βρίσκονται στον Ολυμπιακό και έχει γνώση της αγοράς και των “οικονομικών” απαιτήσεων που διέπουν τους ερυθρόλευκους από το περασμένο καλοκαίρι, όταν και οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν “λεφτά για πέταμα, τέλος”.

Για κάποιους, αυτή η σιγή ιχθύος που επικρατούσε και πιθανότατα θα συνεχίσει να ισχύει στο Λιμάνι, φάνηκε από περίεργη ως βολική για να ειπωθούν και γεννηθούν διάφορα σενάρια. Ακόμη και εδώ, στο Sport24.gr, υπήρξαν μέρες που δεν μπορούσαμε ούτε τη λογική να επιστρατεύσουμε, ούτε μαντεψιές να κάνουμε για τι ακριβώς σκέφτονται ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος για το μέλλον της ομάδας. Βέβαια, είχαμε ξεχάσει όλοι, ότι και την περυσινή σεζόν αυτή η εχεμύθεια, τα κλειστά αποδυτήρια που επέβαλε ο Ίβκοβιτς, οι κλειστές πόρτες που είχε η διοίκηση σε διαρροές, ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία της μαγικής συνταγής που οδήγησε στα τρόπαια. Άρα, ποιος ο λόγος να μην συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο; Γιατί θα πρέπει ο Μίχαλος να ξέρει, τι θα γίνει στον Ολυμπιακό ή και στην τελική, δεν του πέφτει καν λόγος, για το ποιος θα είναι ο προπονητής των ερυθρολεύκων.

Σημασία έχουν πάντα τα δεδομένα, είτε αυτά κρίνουν τις επιλογές μια διοίκησης σε παίκτες ή προπονητές, είτε αυτά χαρακτηριζούν και στο τέλος δικαιώνουν ή ακυρώνουν έναν προπονητή που αναλαμβάνει μια ομάδα. Στην περίπτωση, για παράδειγμα, του Μπαρτζώκα ισχύει και πάλι το “κλειστά τα στόματα” (πρόκειται για τραγούδια του Αντώνη Ρέμου, δεν είναι καμιά δικιά μου έφευρεση). Ο Έλληνας προπονητής δεν πάει στον Ολυμπιακό για να μιλήσει, αλλά για να δουλέψει. Αυτό έχει τεράστια σημασία, ειδικότερα σε μια ομάδα όπως είναι ο Ολυμπιακός, που εκτός από πρωταθλητής Ευρώπης, είναι και πρωταθλητής στις δύσκολες συνθήκες για όποιον κάθεται στον πάγκο του. Η προπονητική θέση μιας τέτοιας ομάδας, δεν λύνει μόνο οικονομικά (γιατί άλλα όπως υγείας ή δεν ξέρω γω τι άλλο, δεν λύνονται από καμία μεταγραφή) προβλήματα ζωής, επειδη τυχαίνει να πληρώνουν οι εκάστοτε πρόεδροι από την τρέλα τους για μια ομάδα, αλλά επιφέρει ευθύνες, πίεση και πάρα πολλή δουλειά.

Ο Μπαρτζώκας, ως τώρα, δεν έχει δείξει να φοβάται τίποτα από τα τρία, διαφορετικά θα καθόταν και στα αυγά του, να διεκδικεί την τρίτη θέση του ελληνικού πρωταθλήματος και μια καλή πορεία στην Ευρώπη, όποτε του κάτσει. Έχει στόχους, οι οποίοι ταυτίζονται με αυτούς του Ολυμπιακού, αλλά οφείλει να έχει και το μυαλό του στο πάτωμα, γιατί καμία επιτυχία δεν ήρθε ποτέ στα χαρτιά και τους τίτλους των ΜΜΕ, παρά μόνο στο γήπεδο, την προπόνηση και τους αγώνες. Οι ερυθρόλευκοι βρίσκονται σε ένα πολύ κομβικό σημείο, καθώς όντες πρωταθλητές Ελλάδας πρέπει να διατηρήσουν τα σκήπτρα τους και να παρουσιάσουν ένα αξιόλογο σύνολο στην Ευρωλίγκα, όπου ο Ολυμπιακός είναι συνεπής τα τελευταία χρόνια (εκεί δεν περιμένει κανείς κάθε χρόνο τρόπαιο).

Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα έχουν μικρή ή τέλος πάντων εφήμερη σημασία. Το να είναι ένας προπονητής αποδεκτός από όλη τη μερίδα του κόσμου ή του Τύπου, αυτό είναι κάτι πολύ σπάνιο, γιατί είτε πρέπει να υπάρχουν μια ντουζίνα τρόπαια και περγαμηνές για να μην μπορεί να πει κάποιος το οτιδήποτε, είτε δεν πρέπει να υπάρχουν μικρο-πολιτικές και ανώφελες θεωρίες που δεν αποσκοπούν σε τίποτα το ουσιαστικό και επικοδομητικό για μια ομάδα.

Και οι δύο προϋποθέσεις, είναι εξαιρετικά σπάνιο να συμβούν. Το να σου την “πέσει” κάποιος (όπως συνέβη στην προκειμένη περίπτωση, όσο το θέμα ήταν στον αέρα), άλλωστε, δεν είναι πάντα τόσο άξιο προσοχής, αφού αυτό που μετράει είναι και ποιος και γιατί το κάνει. Κι εσύ από την άλλη, δεν έχεις πολλές επιλογές. Τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν δουλειές με τόνους πίεσης, ευθύνης και με μια μάζα κόσμου από πίσω τους, πρέπει να μην στέκονται σε αυτά και να κοιτάξουν να κάνουν τη δουλειά τους, γιατί στον αθλητισμό τα στόματα κλείνουν μόνο μέσα στο γήπεδο, πουθενά αλλού. Αν αποτύχεις πας σπίτι σου, αν πετύχεις προχωράς.

Εδώ, από το βράδυ της Παρασκευής ο Ζούρος βρίσκεται στο επίκεντρο μιας κατηγορίας ευθυνών για τον αποκλεισμό και ενώ μέχρι να παίξει η Εθνική με τη Νιγηρία ήταν άσπιλος. Έτσι είναι, έτσι αλλάζουν τα πράγματα, από τη μια κακή βραδιά στην άλλη. Φυσικά και ο ομοσπονδιακός προπονητής έχει τεράστιες ευθύνες, αφού η ομάδα εμφανίστηκε με μοντέλο που δεν το ξέρει (παρότι μπορεί να της ταιριάζει), ενώ ο ίδιος σε όλο το ματς ήταν αρκετά εκνευρισμένος και εμφανώς αγχωμένος, πράγμα που πέρασε στους παίκτες του τα τελευταία κρίσιμα λεπτά. Από την άλλη, δεν υπάρχει πιο άτιμο πράγμα να ακυρώνεις και να αποθεώνεις μέσα σε μια μέρα κάποιον. Το μπάσκετ και ο πρωταθλητισμός κρίνονται στη διάρκεια, όχι στο ένα ματς.

Ας μην ξεφύγω, όμως, από το θέμα του Ολυμπιακού. Φιλέρης από το δροσιστικό (από όσα είδα σε φωτογραφίες του) Καράκας και Τριαντάφυλλος από τον καύσωνα του γραφείου τα ανέλυσαν μια χαρά για την Εθνική ομάδα. Σε αυτό το κείμενο το θέμα ήταν ο Ολυμπιακός και ο Μπαρτζώκας. Οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν, επέλεξαν και ο 47χρονος προπονητής κλήθηκε να αναλάβει τις τύχες μιας ομάδας με μέγεθος που το αντιλαμβάνεσαι μόνο αν ασχοληθείς μαζί της, μέσα ή γύρω από αυτήν. Υπάρχουν πολλοί μήνες μπροστά μας, για να δούμε τι θα “παρουσιάσει” ο Γιώργος Μπαρτζώκας στον Ολυμπιακό. Μέχρι τότε, ας μην μιλάμε περισσότερο από όσο πρέπει...