Στο βίντεο που ακολουθεί ο Dwayne Wade και λέει «Playoffs, είναι αυτό που θες», ο Tony Parker και ο Kevin Durant πως «τα Playoffs είναι η καλύτερη περίοδος της σεζόν» και ο Derrick Rose ότι «κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί».

Σύμφωνα με τα στοιχεία, το συγκεκριμένο trailer είναι ένα backstage teaser εν όψει των Playoffs του ΝΒΑ, που ξεκινούν το Σάββατο 28 Απριλίου (λέγεται ότι ο Στέφανος Τριαντάφυλλος και ο Νίκος Παπαϊωάννου κοιμούνται 3 ώρες παραπάνω την ημέρα εδώ και δύο εβδομάδες, για να έχουν κάβα ύπνο, για να μη χάσουν ούτε δωδεκάλεπτο στο NBA Greece).

Από την άλλη, βέβαια, θα μπορούσε να ήταν και μια καλογυρισμένη φάρσα για το ελληνικό πρωτάθλημα και τα δικά του Playoffs (τα αποκαλούμενα και «τα χειρότερα», - ακόμη και από αυτά του ελληνικού ποδοσφαίρου που δημιουργήθηκαν κανείς δεν ξέρει, πώς και για ποιο λόγο). Ναι, οκ, υπάρχει οικονομική κρίση, η Ελλάδα δεν είναι ΗΠΑ, το ΝΒΑ είναι κάτι άπιαστο που μου απαγορεύεται να φέρω σε σύγκριση, αλλά ο παραλληλισμός δεν γίνεται για να ζυγίσουμε πόσο κοντά είναι η ελληνική λίγκα στον άλλον πλανήτη, όμως θα ήταν ωραία να είχε μια επαφή με αυτόν τον πλανήτη.

Άρπα κόλλα και ό,τι να ‘ναι

Είναι ασύλληπτο πώς διεξάγονται οι πιο σημαντικοί αγώνες της σεζόν αυτές τις μέρες, με ποιον τρόπο και με ποια στρατηγική. Τα ματς γίνονται το ένα μετά το άλλο, με δύο μέρες απόσταση και υπό τη λογική «έλα να τελειώνουμε γρήγορα, μην χάνουμε τσάμπα χρόνο», σε ώρες που ο κόσμος δουλεύει (ο Παναθηναϊκός έπαιξε ημιτελικό του πρωταθλήματος στις 17.00 το απόγευμα, ημέρα Τρίτη!), με γήπεδα καταδικασμένα να έχουν άδειες θέσεις, λες και διεξάγονται παιχνίδια προπονητικού χαρακτήρα της κακιάς ώρας.

Και ενώ οι ημιτελικοί διεξάγονται με το σύστημα του Top 8 της Ευρωλίγκα (δύο σερί παιχνίδια στο γήπεδο της ομάδας που έχει το πλεονέκτημα και μετά δύο έξω), οι τελικοί θα γίνουν με το παλιό σύστημα, ένα μέσα – ένα έξω, κάτι που προφανώς μόνο ψυχοπαθής μπορεί να το σκεφτεί, αφού πάνω που υιοθετείται μια άλλη φιλοσοφία (ή οποία έχει δείξει πως δίνει πιθανότητες break σε αυτόν που έχει το μειονέκτημα), μετά από δύο εβδομάδες θα ισχύσει η προηγούμενη (ένα καλό ερώτημα είναι ποιος αποφάσισε για το πρώτο και ποιος για το δεύτερο;).

Η υπόθεση Final Four

Στο μεταξύ, η απουσία πλάνου και φιλοσοφίας αποθεώνεται στο θέμα με το πότε να γίνουν οι πρώτοι τελικοί, αν θα είναι πριν ή μετά το Final Four της Κωνσταντινούπολης. Ο ΕΣΑΚΕ είπε «μετά», οι ομάδες (όπου ομάδες ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, κάτι που θα αναλύσουμε λίγο πιο κάτω*) ήθελαν να παίξουν (και) πριν, υπήρξαν ψηφοφορίες, αντιδράσεις, δηλώσεις του Ίβκοβιτς σε κάθε συνέντευξη Τύπου, ο Ομπράντοβιτς λέει κι αυτός τα δικά του, ανακοινώσεις, σπόντες, επιθέσεις, καθόλου μπάσκετ, πολλά λόγια.

Και προφανώς, τουλάχιστον στη δική αλλά και των περισσοτέρων νορμάλ ανθρώπων, το να παίξουν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός μέχρι την ώρα που θα μπουν στο αεροπλάνο για την Πόλη, είναι κάτι που μόνο καλό μπορεί να τους κάνει. Στο Final Four τους περιμένει η ομάδα φαβορί της διοργάνωσης, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και η Μπαρτσελόνα που συμμετέχει στο ανταγωνιστικότερο πρωτάθλημα του πλανήτη, την Ισπανική ACB. Οι δύο ελληνικές ομάδες θα πάνε στην Πόλη με προπονήσεις εναντίον του Άρη που έχασε με κατεβασμένα χέρια, του Κολοσσού, του ΠΑΟΚ, του Πανιωνίου, που προσπαθούν, αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι εμφανές ότι δεν μπορούν να κοντράρουν ερυθρόλευκους και πράσινους.

Σε πιάνει μέχρι και η ψυχή σου (αν όχι το στομάχι σου) κοιτώντας το επίπεδο σκληρότητας και ανταγωνισμού στα ελληνικά Playoffs. Πάλι καλά που υπάρχει και ο Ιωάννου του Πανιωνίου να ρίξει καμιά σπρωξιά στα κρυφά για να ανάψουν λίγο τα αίματα, γιατί είναι απαραίτητο να υπάρχει μια ένταση. Κάτι τέλος πάντων, για να ξυπνήσεις, για να μην αλλάξεις κανάλι, γήπεδο ή άθλημα. Είναι τέτοια η νωθρότητα που επικρατεί στα δικά ματς, που ο Κώστας Παπανικολάου ξεσυνηθισμένος από αυτά, αντέδρασε στο trash talking του Ιωάννου.

Τώρα, βέβαια, γράφουμε στο βρόντο και πετάμε λέξεις στον Καιάδα του ΕΣΑΚΕ, της ΕΟΚ και της κάθε ηγεσίας του ελληνικού μπάσκετ, που παρακολουθεί αμέτοχη την καθίζηση του ελληνικού μπάσκετ, με την πρόφαση «η χώρα έχει κρίση». Προφανώς και η χώρα έχει σοβαρότερα προβλήματα να λύσει, αλλά ο x Οικονομίδης και ο x Βασιλακόπουλος τι σχέση έχουν με αυτά; Ας λύσουν αυτά που αφορούν το μπάσκετ, το οποίο δεν ταλαιπωρείται τόσο από έλλειψη χρημάτων, αλλά από απουσία οράματος. Αν δεν μπορούν, ας κάνουν κάτι άλλο, όπως είπε και ο Π. Αγγελόπουλος.

Πόσοι πραγματικά από τους Έλληνες φιλάθλους έχουν καταλάβει ότι διεξάγονται Playoffs; Ποια προώθηση έγινε; Γιατί δεν μάζεψε κάποιος όλους τους παίκτες-αστέρες να γυρίσουν ένα διαφημιστικό, να κάνουν ένα event, να βγουν σε ΜΜΕ και να μιλήσουν, να ιντριγκάρουν λίγο τον κόσμο, που αυτή την περίοδο δεν έχει ούτε ποδόσφαιρο να δει και ψωμολυσσάει για λίγο αθλητικό θέαμα, παρακολουθώντας Τσέλσι-Μπαρτσελόνα στο Τσάμπιονς Λιγκ;

Είναι ξεκάθαρο ότι παρακολουθούμε μια αγγαρεία. Αγγαρεία των παικτών των μεγάλων ομάδων που παίζουν με αντιπάλους που δεν έχουν τη δυναμική τους κοντράρουν. Αγγαρεία των παικτών των μικρότερων ομάδων που μπορεί να μην έχουν πάρει ούτε τους μισούς μισθούς σε κάποιες από αυτές (και τους κρατάει το ενδιαφέρον το γεμάτο γήπεδο της Ρόδου ή της Νέας Σμύρνης και φυσικά η δουλειά που γίνεται στην ψυχολογία από τα προπονητικά τιμ).

Αγγαρεία και των αρμοδίων που δεν έχουν ούτε μια φρέσκια ιδέα να παρουσιάσουν, αλλά κυρίως ένα σύστημα ιδεών που θα ακολουθήσουν με συνέπεια για να κάνουν το πρωτάθλημα ανταγωνιστικό και δεν θα ζούμε…

… τους τελικούς της Μαρμότας

Πέρα από οπαδικές προτιμήσεις που μπορεί να έχει ο καθένας, το να βλέπεις δύο ομάδες στους τελικούς τα τελευταία 6 σερί χρόνια, μπορεί να χωνευτεί, αλλά είναι τρομακτικό ότι μπορεί να προβλεφθεί κιόλας! Δεν θυμάμαι ούτε ένα συνάδελφο, ούτε φυσικά και τον εαυτό μου, να μην έχει γράψει από Σεπτέμβριο μήνα τη φράση «στους τελικούς, την άνοιξη, ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό». Ξέρουμε πριν αρχίσει το πρωτάθλημα, ποιοι θα είναι στον τελικό. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη επιβεβαίωση ότι παρακολουθούμε το πιο αδιάφορο πρωτάθλημα της Ευρώπης.

Ενώ λοιπόν στην Ελλάδα, από το 2006 Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός παίζουν τους τελικούς της Μαρμότας, στην Ισπανία έχει συμβεί 3 μόνο φορές (Ταού με Μπαρτσελόνα το ζευγάρι), μία φορά έχει γίνει el clasico, ενώ έχουν παίξει στους τελικούς από το 2006 και μετά 5 ομάδες. Στην Ιταλία όπου η Σιένα είναι κάθε χρόνο στον τελικό από το 2007, τουλάχιστον αλλάζει ο καβαλιέρος της (μόνο με την Αρμάνι Μιλάνο έχει παίξει 2 φορές) με 6 συνολικά ομάδες στους τελικούς.

Τα ίδια στη Γερμανία, στη Γαλλία και φυσικά είναι αστείο να πούμε ότι στο ΝΒΑ κάθε χρόνο όχι απλώς αλλάζει ο πρωταθλητής, αλλά ότι μπορείς να δεις τον πρώτο της μίας regular season να βολοδέρνει στη μέση την επόμενη. Μόνο στην Ρωσία, υπάρχει το καθεστώς της ΤΣΣΚΑ Μόσχας όπου από το 1992 παίρνει τον τίτλο κάθε χρόνο, με δύο εξαιρέσεις που της το έκλεψε η Ουράλ Γκρέιτ, αλλά εκεί τα πράγματα μιλάνε με λέξεις: η ομάδα του στρατού, έχει επιβάλει στρατιωτική πειθαρχεία (για να μην πούμε τίποτα χειρότερο και μπλέξουμε με πολιτικές αναλύσεις).

Το δάσος είναι μεγαλύτερο

Το αν θα παίξουν, λοιπόν, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός πριν το Final Four είναι μόνο το ένα κλαδί από ολόκληρο δάσος που υπάρχει μπροστά στο ελληνικό πρωτάθλημα και το οποίο ελάχιστοι βλέπουν. Και αυτό το δάσος, απλώνει τις ρίζες του σε όλο το ελληνικό μπάσκετ, που ενώ σε 15 μέρες μπορεί να έχει και δύο ελληνικές ομάδες στον τελικό της Ευρωλίγκα, αυτό δεν έχει καμία σχέση με το πώς οι αρμόδιοι αντιμετωπίζουν το άθλημα, αλλά ξεκάθαρα με το πώς οι διοικήσεις των ομάδων, επενδύουν χρήματα.

Πιθανότατα μόλις τελειώσει η ελληνική λίγκα, όλοι θα επιστρέψουν στις συνήθειές τους. Διακοπές, πολιτικές αντιμαχίες για επιχορηγήσεις, λίγο Εθνική ομάδα να περάσει η ώρα, καμιά λαχειοφόρο αγορά για να βγάλουν οι ομάδες τα προς το ζην (λαχειοφόρο αγορά το 2012!) και μετά θα έρθει ο Σεπτέμβριος και πάμε πάλι από την αρχή. Από το μηδέν, για να το θέσω καλύτερα.

Οπότε όλα τα παραπάνω είναι μεταξωτά εσώρουχα για επιδέξιους κώλους και δεν βλέπω ούτε έναν τέτοιο να υπάρχει…

Σχόλια και συζήτηση εντός, για οτιδήποτε sports & culture υπάρχει και το @manmihalos