ΔΕΝ μου λέει τίποτα ότι ο Σαβιόλα, στο ματς με τον Πανιώνιο, έδωσε μια ασίστ στον Βάις και έβαλε γκολ σε άδειο τέρμα. Κάτι μου λένε οι καλές εμφανίσεις του Μανωλά σε Αγρίνιο και Νέα Σμύρνη, αλολά θα περιμένω να τον δω και στα δύσκολα

Κάτι μας έδειξε ο Ολαϊτάν στο πρώτο μας που ξεκίνησε βασικός στη Νέα Σμύρνη, αλλά θα πρέπει να τον δούμε και σε παιχνίδια μεγαλύτερης δυσκολίας. Αρκετά μας λέει από την αρχή της σεζόν ο Σάμαρης, αλλά θα πρέπει να φίνει ακόμη καλύτερος για να αντέχει σε ματς υψηλού επιπέδου.

Θέλω να πω ότι για να γραδάρω τον φετινό Ολυμπιακό και να βγάλω συμπεράσματα, δε μου λέει τίποτα το ελληνικό πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα της πλάκας. Χασέδες έ4χει σκίσει ο Ολυμπιακός όταν έριξε πέντε τεμάχια στη Λιβαδειά. Κι έρχεται καπάκι ο Απόλλωνας του Μιχάκη Βοσνιάδη και ρίχνει στην ομάδα του Σερ Τάκις ντόρτια.

Αν, λοιπόν, ο Απόλλωνας ρίχνει τέσσερα γκολ στον Λεβαδειακό με τον Πετρόπουλο και τον Μπάρκογλου, ο Ολυμπιακός πρέπει να του βάζει δεκατέσσερα. Ξαναλέπε λοιπόν ότι δεν είναι μέτρο σύγκρισης, για τον Ολυμπιακό, τα ματς της Σουπερλίγκ. Πως μπορεί να αντέξει σε κριτική ένας αγώνας πυγμαχίας όταν ο ένας πυγμάχος είναι βαρέων βαρών και ο άλλος κατηγορίας πτερού; Με τα κρεμμυδάκια θα τον κάνει.

Για τον Σάββα Θεοδωρίδη

Όπως κάνει ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα τους Λεβαδειακούς και τους Πανιώνιους. Κι όταν ο Ολυμπιακός ζορίζεται, όπως στο Αγρίνιο, αυτό δεν οφείλεται στην ικανότητα του αντιπάλου του. Η δική του αδυναμία είναι που τον κρατάει στο μηδέν-μηδέν.

Οι θριαμβολογίες, σε ό,τι έχει να κάνει με το πρωτάθλημα, είναι για τον Σάββα Θεοδωρίδη, την Θύρα 7 και τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και ιστοσελίδων. Σαφώς και μια φεράρι θα τερματίσει πρώτη και με άνεση σε ένα ράλι που τρέχουν φιατάκια, Ντάτσουν άντε και καμιά Άλφα Ρομέο.

Ένα σοβαρό ματς έχει δώσει μέχρι τώρα στη σεζόν ο Ολυμπιακός.Ένα.Αυτό με την Παρί στο Καραϊσκάκης. Κι έσκασε. Κλάταρε. Του βγήκε η γλώσσα. Λαχάνιασε σαν το σκυλί. Για 45 λεπτά άντεξε. Από κει και πέρα ήταν για κλάματα. Ο Λεβαδειακός της Ευρώπης, ήτανε με τις "ερυθρόλευκες" φανέλες, που τρώει τις τεσσάρες για πλάκα.

Τον Ολυμπιακό, λοιπόν, περιμένεις να τον δεις και να τον γραδάρεις την Τετάρτη το βράδυ. Δεν έχει σημασία, αν η Άντερλεχτ παραπατάει και δεν είναι στα καλά της. Δεν παύει να είναι ματς Τσάμπιονς Λιγκ. Σε τέτοιο παιχνίδι δεν φέρνεις διπλό με τα ψέματα. Δεν αρκούν κάποια καλά διαστήματα για να κερδίσεις. Πρέπει να έχεις διάρκεια στην απόδοσή σου. Εκεί λοιπόν θα δούμε τον Ολυμπιακό.

Εκεί θα δούμε πόσο αξιόπιστο είναι το κεντρικό δίδυμο Σιόβα-Μανωλά. Εκεί θα δούμε αν τα πλάγια μπακ είναι αποτελεσματικά στα μαρκαρίσματα και ταυτόχρονα θα βοηθούν στην επιθετική ανάπτυξη. Εκεί θα δούμε κατά πόσο ο Σάμαρης θα έχει τα κουράγια στο πάνω-κάτω. Εκεί θα πρέπει να κάνει απόσβεση ο Σαβιόλα. Όχι με τους Λεβαδειακούς και τους Πανιώνιους.

Εκεί θα πρέπει να ξαναδείξει την αξία και τις ικανότητές του ο Βάις. Σε τέτοια παιχνίδια χρειάζεται η σωστή διαχείριση και το καλό κοουτσάρισμα από τον πάγκο. Ο Ολυμπιακός μπορεί απέναντι στην Άντερλεχτ να εμφανίζεται σα φαβορί, αλλά για να το επιβεβαιώσει μέσα στο γήπεδο δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Θα πρέπει να τρέξει για 90 λεπτά. Θα πρέπει να περιορίσει τα λάθη, θα πρέπει οι ποδοσφαιριστές του να πιάσουν το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους. Οψόμεθα.

Και κάτι για την Πόλυ Πάνου...

ΔΕΝ είναι της αρεσκείας μου η Πόλυ Πάνου. Δε θα βάλω ποτέ να ακούσω το "μες την πολλή σκοτούρα μου". Μιλάω για το ρεπερτόριο της, όχι για τη φωνή της. Τραγούδια της κλάψας και της δυστυχίας.

Ωστόσο ένα και μόνο τραγούδι είναι αρκετό για να δείξει και να αναδείξει τις τεράστιες δυνατότητες της φωνής της. "Της ταβέρνας το ρολόι" του Βασίλη Τσιτσάνη. Εξαιρετικά δύσκολο τραγούδι, που έχουν εντάξει στο ρεπερτόριό τους, όλες οι σύγχρονες δήθεν λαϊκές τραγουδίστριες. Και το οποίο σε σχέση με την ανεπανάληπτη ερμηνεία της Πόλυς Πάνου, κακοποιούν βάναυσα. Όπως έχει κακοποιήσει όλα σχεδόν τα καλά λαϊκά τραγούδια, με δεύτρες κάλπικες ερμηνείες, ο Νταλάρας.